عطارد حقایقی در مورد نزدیک‌ترین سیاره به خورشید

عطارد نزدیک‌ترین سیاره به خورشید و کوچک‌ترین سیاره در منظومه شمسی است. این سیاره کوچک و پر از چاله، هیچ قمری ندارد و سریع‌تر از هر سیاره دیگری در منظومه شمسی دور خورشید می‌چرخد. عطارد، دومین سیاره چگال بعد از زمین است و هسته فلزی عظیمی با عرض تقریبا ۲۲۰۰ تا ۲۴۰۰ مایل (۳۶۰۰ تا ۳۸۰۰ کیلومتر) دارد.

این هسته که حجم زیادی از عناصر قرار دارد، توجه و تعجب دانشمندان زیادی را برانگیخته است. عطارد نام خود را از سریع‌ترین خدایان رومیان باستان گرفته است. سومری‌ها نیز حداقل از ۵ هزار سال قبل از وجود این سیاره اطلاع داشتند و آن را با نابو یعنی خدای نوشتن، مرتبط می‌دانستند.

این سیاره به‌ دلیل ظاهر خود دو نام جداگانه، یعنی ستاره صبح و ستاره عصر، نیز گرفته بود. با این‌ حال، ستاره‌شناسان یونانی می‌دانستند که این دو نام به یک جرم آسمانی اشاره می‌کنند. تا انتها همراه ما باشید تا در این مقاله با این سیاره کوچک بیشتر آشنا شویم.

دمای عطارد چقدر است؟

از آن‌ جایی‌ که این سیاره کوچک در نزدیکی خورشید قرار دارد، دمای سطح آن به ۸۴۰ درجه فارنهایت (۴۵۰ درجه سانتی‌گراد) می‌رسد. با این‌ حال به‌ دلیل نداشتن جو واقعی برای به دام انداختن گرما، دمای آن در شب به منفی ۲۷۵ درجه فارنهایت (منهای ۱۷۰ درجه سانتی‌گراد) می‌رسد. نوسان دمایی این سیاره بیش از ۱۱۰۰ درجه فارنهایت (۶۰۰ درجه سانتی‌گراد) است که هیچ سیاره‌ دیگری در منظومه شمسی به گرد پای آن نمی‌رسد.

 

اندازه عطارد چقدر است؟

اندازه این سیاره که فقط کمی بزرگ‌تر از ماه زمین است، کوچک‌ترین سیاره منظومه شمسی محسوب می‌شود. این سیاره به علت نداشتن اتمسفر قابل‌ توجه برای جلوگیری از برخورد شهاب‌سنگ‌ها و سایر اجرام آسمانی، سطحی مملو از حفره و دهانه دارد. 

حدود ۴ میلیارد سال پیش، یک سیارک با عرض تقریبا ۶۰ مایل (۱۰۰ کیلومتر) با شدتی معادل ۱ تریلیون بمب یک مگاتونی به این سیاره کوچک برخورد کرد و چاله‌ای وسیع به عرض تقریبا ۹۶۰ مایل (۱۵۵۰ کیلومتر) پدید آورد. این دهانه برخوردی که به حوضه کالوریس معروف است، به‌ قدری بزرگ است که تمام ایالت تگزاس آمریکا را در خود جا می‌دهد.

برای اطلاع از مقاله خورشیدگرفتگی چیست؟ روی لینک کلیک کنید.

ویژگی‌های سطح سیاره عطارد

اگر چه این سیاره کوچک نزدیک‌ترین سیاره به خورشید است، در سال ۲۰۱۲، فضاپیمای مسنجر ناسا موفق به کشف یخ آب در دهانه‌های اطراف قطب شمال این سیاره شد. شاید یک توضیح منطقی برای آن این باشد که این مناطق احتمالا همیشه در سایه هستند.

قطب جنوب عطارد نیز ممکن است حفره‌های یخی داشته باشد. این احتمال وجود دارد که دنباله‌دارها یا شهاب‌سنگ‌ها یخ را به این منطقه رسانده باشند یا بخار آب از درون سیاره خارج شده و در قطب‌ها منجمد شده باشد.

این سیاره پر حفره نه تنها در گذشته کوچک شده است، بلکه همچنان به کوچک شدن ادامه می‌دهد. این سیاره از یک صفحه قاره‌ای روی یک هسته آهنی خنک‌کننده تشکیل شده است. همان‌ طور که هسته سرد می‌شود، جامد شده و حجم سیاره را کاهش می‌دهد.

این فرایند باعث مچاله شدن سطح عطارد می‌شود و برجستگی‌ها یا صخره‌هایی به‌ شکل لوب ایجاد می‌کند که صدها مایل طول و یک مایل ارتفاع دارند. ویژگی‌های سطح سیاره عطارد را می‌توانیم به‌ طور کلی به دو گروه تقسیم کنیم. گروه اول شامل مواد قدیمی‌تر که در فشارهای بالاتر در مرز هسته و گوشته ذوب شده‌ و گروه دوم مواد جدیدتری که نزدیک‌تر به سطح تشکیل شده‌اند.

رنگ تیره سطح این سیاره به خاطر وجود کربن است. این کربن توسط دنباله‌دارها به سیاره مورد نظر ما نیامده، بلکه احتمالا باقیمانده پوسته اولیه آن است.

میدان مغناطیسی عطارد

بر اساس یافته‌های فضاپیمای مارینر ۱۰،‌ عطارد میدان مغناطیسی دارد. از نظر تئوری، یک سیاره تنها در صورتی میدان مغناطیسی تولید می‌کند که به‌ سرعت بچرخد و هسته مذاب داشته باشد. با این‌ حال، ۵۹ روز طول می‌کشد تا عطارد بچرخد و آن‌ قدر کوچک است که هسته آن باید مدت‌ها پیش خنک می‌شد.

تفاوت‌های میدان مغناطیسی عطارد با زمین احتمالا به‌ دلیل بافت درونی غیرمعمول آن است. بر اساس یافته‌های فضاپیمای مسنجر، میدان مغناطیسی این سیاره در نیمکره شمالی تقریبا سه برابر قوی‌تر از نیمکره جنوبی آن است. بنابراین، دانشمندان پیشنهاد می‌کنند که هسته آهنی عطارد ممکن است به‌ جای مرز درونی هسته در مرز بیرونی آن از مایع به جامد تبدیل شود.

میدان مغناطیسی عطارد تنها یک درصد قدرت میدان مغناطیسی زمین است ولی بسیار فعال است. میدان مغناطیسی باد خورشیدی به‌ صورت دوره‌ای میدان مغناطیسی عطارد را لمس کرده و گردبادهای مغناطیسی قدرتمندی ایجاد می‌کند که پلاسمای سریع و داغ باد خورشیدی را به سمت سطح این سیاره هدایت می‌کند.

 پ

 

آیا عطارد اتمسفر دارد؟

عطارد به‌ جای اتسمفر، یک اگزوسفر بسیار نازک دارد. این اگزوسفر از اتم‌هایی تشکیل شده است که توسط تابش خورشید، باد خورشیدی و برخوردهای ریز شهاب‌سنگ از سطح سیاره جدا شده‌اند. طبق گزارش ناسا، اگزوسفر عطارد حاوی ۴۲درصد اکسیژن، ۲۹درصد سدیم، ۲۲درصد هیدروژن، ۶درصد هلیوم، ۰.۵درصد پتاسیم و مقادیر کمی آرگون، دی‌اکسیدکربن، آب، نیتروژن، زنون، کریپتون و نئون است.

مدار عطارد

این سیاره کوچک هر ۸۸ روز یک بار دور خورشید می‌چرخد و نزدیک به ۱۱۲ هزار مایل در ساعت (۱۸۰ هزار کیلومتر در ساعت) سرعت دارد که سریع‌تر از هر سیاره دیگری است. مدار عطارد به‌ شدت بیضوی‌شکل است و آن را تا ۲۹ میلیون مایل (۴۷ میلیون کیلومتر) از یک طرف و ۴۳ میلیون مایل (۷۰ میلیون کیلومتر) از طرف دیگر از خورشید دور می‌کند.

در این سیاره، این‌ طور به‌ نظر می‌رسد که خورشید برای مدت کوتاهی طلوع می‌کند، در قسمت‌های دیگری از سیاره غروب می‌کند و دوباره طلوع می‌کند. هنگام غروب نیز همین اتفاق در قسمت‌های دیگر به‌ صورت معکوس رخ می‌دهد. اگر از سطح این سیاره کوچک به خورشید نگاه کنیم، خورشید سه برابر بزرگ‌تر از زمانی که از زمین به آن نگاه می‌کنیم، به‌ نظر می‌رسد و نور آن نیز هفت برابر روشن‌تر است.

برای اطلاع از مقاله نظریه ریسمان چیست؟ روی لینک کلیک کنید.

چه ماموریت‌هایی با هدف بررسی عطارد انجام شده است؟

اولین فضاپیمایی که تا نزدیکی این سیاره کوچک رفت مارینر ۱۰ بود که توانست از ۴۵درصد از سطح این سیاره تصویربرداری کرده و میدان مغناطیسی آن را شناسایی کند. مدارگرد مسنجر ناسا اولین فضاپیمایی بود که دور عطارد چرخید. ماموریت فضاپیمای مسنجر در ۳۰ آپریل ۲۰۱۵ با اتمام سوخت آن به پایان رسید.

در سال ۲۰۱۶، دانشمندان اولین مدل رقومی ارتفاع این سایره کوچک را منتشر کردند که ترکیبی از بیش از ۱۰ هزار تصویر به‌ دست‌ آمده توسط مسنجر بود. در سال ۲۰۲۱، فضاپیمای بپی‌کلمبو اولین تصاویر خود را از عطارد در طول پرواز کمک گرانشی ثبت کرد. این فضاپیما قرار است در اواخر سال ۲۰۲۵ به این سیاره کوچک برسد و به مدت یک سال داده جمع‌آوری کند.

نتیجه

از سال های گذشته تا همین امروز اطلاعات زیادی در مورد دیگر سیارات به دست آمده و از این بعد نیز به واسطه بررسی هایی که انجام می شود اطلاعات جدید تری به دست بشر می رسد. پیشرفت های علوم و بشریت باعث شد تا اطلاعات سریع تر بهتر به دست انسان ها برسد.

یکی از اختراعاتی که به شناخت بیشتر فضا به انسان کمک کرد تلسکوپ بود. تلسکوپ وجوه جدیدی از فضا را در اختیار بشریت قرار داد و همچنین مردم عادی را نیز به واسطه خرید تلسکوپ خانگی بیشتر با فضا آشنا کرد. علاقمندان به نجوم و فضا می توانند با مراجعه به سایت موسسه طبیعت آسمان شب با خیالی راحت و آسوده خرید تلسکوپ مد نظر خود را انجام دهند.

برای دانلود مقاله عطارد حقایقی در مورد نزدیک‌ترین سیاره به خورشید روی لینک کلیک کنید.

 منبع: سایت موسسه طبیعت آسمان شب و عطارد حقایقی در مورد نزدیک‌ترین سیاره به خورشید

۱۱ نکته که باید در مورد دوربین دوچشمی بدانید

آیا به دوربین دوچشمی جدید نیاز دارید ولی نمی‌توانید گزینه ایده‌آل را پیدا کنید؟ نگران نباشید. در این مقاله با ۱۱ ویژگی‌ دوربین‌های دوچشمی آشنا می‌شوید، پس با ما همراه باشید.

１. ضریب بزرگنمایی دوربین دوچشمی

هر دوربین دوچشمی یک نشانگر مانند ۴۲×۸ دارد که عدد اول آن (۸) نشان‌دهنده بزرگنمایی است. در این مثال، جسم موردنظر ۸ بار نزدیک‌تر دیده می‌شود. بنابراین اگر جسمی در فاصله ۸۰ متری شما باشد، آن را طوری خواهید دید که انگار در فاصله ۱۰ متری قرار دارد.

خرید دوربین‌ دوچشمی که تا حد امکان بزرگ‌نمایی می‌کند، وسوسه‌برانگیز است. واقعیت این است که هرچقدر بزرگنمایی قوی‌تر باشد، بهتر می‌توانید یک شی را ببینید. با‌این‌حال، مساله به این سادگی نیست.

نکته اول این است که ضریب بزرگنمایی روی مردمک خروجی، ضریب گرگ‌ و میش و روشنایی نسبی تاثیر می‌گذارد. دوم اینکه ممکن است ثبات تصویر کمتر شود. زیرا نه‌ تنها جسم موردنظر بزرگ‌نمایی می‌شود، بلکه حرکات دوربین نیز بزرگ‌نمایی خواهد شد.

اگر ضریب بزرگنمایی ۱۰ باشد، ثابت نگه داشتن دوربین به‌ طوری که تصویر حرکت نکند به‌ شدت دشوار خواهد بود. علاوه‌ بر این، به‌ طور کلی در دوربین های دوچشمی با ضریب بزرگنمایی زیاد، کوتاه‌ترین فاصله‌ای که هنوز می‌توانید در آن فوکوس کنید افزایش می‌یابد. در نهایت، قوی‌ترین دوربین‌های دوچشمی معمولا سنگین‌ترین و گران‌ترین هستند.

 

２. قطر لنز جلویی

عدد دوم در نشانگر ۴۲×۸ قطر لنز جلویی یا به ‌اصطلاح اولین لنز شیئی را نشان می‌دهد. هر چقدر این عدد بزرگ‌تر باشد، یعنی لنز نور بیشتری جذب می‌کند و تصویر روشن‌تر خواهد بود. بنابراین اگر قرار است از دوربین در هوای بد استفاده کنید، به این عدد توجه ویژه داشته باشید. فراموش نکنید دوربین‌هایی که لنز جلویی بزرگ‌تر دارند، سنگین‌تر هستند. ضریب بزرگنمایی و قطر لنز جلویی برای محاسبه ضریب گرگ‌ و‌ میش، مردمک خروجی و روشنایی دوربین دوچشمی به‌کار می‌روند.

３. ضریب گرگ‌ و میش

هر چقدر ضریب گرگ‌ و میش بیشتر باشد، وقتی که نور خوب نیست، جزئیات بیشتری خواهید دید. دوربین‌های دوچشمی با ضریب گرگ‌ و‌ میش زیر ۱۶ بیشتر در طول روز قابل‌ استفاده هستند.

برای اطلاع از مقاله خورشیدگرفتگی چیست؟ روی لینک کلیک کنید.

４. مردمک خروجی

قطر مردمک خروجی اندازه پرتویی است که از دوربین به‌ سمت چشم می‌رود. تا زمانی که مردمک دوربین بزرگ‌تر از مردمک چشمتان باشد، تصویر مناسبی خواهید داشت. اگر مردمک خروجی دوربین کوچک‌تر از مردمک چشم باشد، تصویری که می‌بینید لبه‌های سیاه خواهد داشت. هرچقدر نور (فضای باز) کمتر باشد، این لبه آزاردهنده‌تر است، به‌ ویژه با در نظر گرفتن این واقعیت که مردمک چشم وقتی که نور کافی وجود ندارد بزرگ‌تر می‌شود.

５. روشنایی

هر چقدر عددی که روشنایی دوربین دوچشمی را مشخص می‎‌کند بالاتر باشد، بهتر است. اگر این عدد کمتر از ۱۵ باشد یعنی باید عمدتا در طول روز از دوربین استفاده کنید. به دوربین‌هایی که با ضریب روشنایی بالا دارند (۵۰×۷۰، ۵۶×۸، ۶۳×۹)، دوربین دید در شب نیز می‌گویند.

６. ضریب گرگ‌ و میش

قطر لنز جلویی تاثیر مثبتی روی ضریب گرگ‌ و میش و روشنایی دارد. این یعنی اگر قطر لنز جلویی بزرگ‌تر باشد، ضریب گرگ‌ و میش و همچنین روشنایی بهبود می‌یابد.

اگر بزرگنمایی را در نظر بگیرید، مساله کمی متفاوت است. بزرگنمایی بیشتر به معنی ضریب گرگ‌ و میش بالاتر است (که عالی است زیرا با نور کم چیزهای بیشتری خواهید دید)، ولی ضریب روشنایی کمتری خواهید داشت (که وقتی با نور معمولی سروکار دارید چندان عالی نیست).

اگر در جایی که زندگی می‌کنید گرگ‌ و میش نسبتا طولانی است، بهتر است دوربین‌های دوچشمی با ضریب گرگ‌ و میش بالا را انتخاب کنید. در مقابل در مناطق استوایی که در آن گرگ‌ومیش نسبتا کوتاه است، روشنایی اهمیت بیشتری دارد.

 

７. تسکین چشم

تسکین چشم فاصله بین عدسی تا محلی است که دوربین دوچشمی تصویر را ایجاد می‌کند. این ویژگی برای کسانی که از عینک استفاده می‌کنند بسیار مهم است زیرا چشمان آن‌ها فاصله بیشتری از دوربین دوچشمی خواهد داشت. تسکین چشم ۱۵ میلی‌متری برای افراد عینکی مناسب است. بسیاری از دوربین‌های دوچشمی کلاهک‌های قابل ‌تنظیم دارند که با استفاده از آن می‌توانید تسکین چشم را تغییر دهید.

８. تصحیح دیوپتریک دوربین دوچشمی

افراد عینکی می‌توانند بدون عینک نیز از دوربین دوچشمی استفاده کنند. تصحیح دیوپتریک دوربین دوچشمی همراه با فوکوس باعث می‌شود تصویر واضحی را ببینید. می‌توانید چشمی‌ها را مستقل از یکدیگر و بر اساس بینایی چشم راست و چپ‌تان تنظیم کنید. با این‌ حال، این یعنی باید مدام عینک‌تان را بزنید و بردارید.

９. میدان دید

میدان دید با افزایش ضریب بزرگنمایی کاهش می‌یابد ولی به اپتیک داخلی دوربین دوچشمی نیز بستگی دارد. هر چقدر تصویر بیشتر بزرگنمایی شود، نمای کلی کوچک‌تر خواهد بود.

میدان دید به میزان متری اشاره می‌کند که می‌توانید به‌ صورت افقی در فاصله ۱۰۰۰ متری ببینید. هرچقدر میدان دید بزرگ‌تر باشد، پیدا کردن و دنبال کردن هدف موردنظر آسان‌تر خواهد بود.

１０. عمق میدان

تصویر دوری که روی آن فوکوس می‌کنید در واقع تنها چیز واضح است. با این‌ حال، از آن‌ جایی‌‌ که افراد درجه کمی از تاری را واضح در نظر می‌گیرند، مساله عمق میدان مطرح می‌شود. عمق میدان به‌راحتی قابل تعیین نیست. زیرا تصویری که برای برخی به‌اندازه کافی واضح است، برای برخی دیگر غیرقابل قبول است.

به‌ طور کلی، می‌توان گفت که هرچقدر جسم بزرگ‌تر به تصویر کشیده شود، عمق میدان کاهش می‌یابد. به‌ عبارت دیگر، می‌توانید از یک نقطه با ضریب بزرگنمایی بالاتر به یک جسم نگاه کنید یا با همان ضریب بزرگنمایی به همان جسم از نزدیک نگاه کنید.

برای اطلاع از مقاله ماه گرفتگی چیست و چگونه رخ می‌دهد؟ روی لینک کلیک کنید.

１１. پوشش

پوشش از بازتاب و پراکندگی نور جلوگیری می‌کند. در نتیجه، نور زیادی را از دست نخواهید داد ولی همچنان کنتراست بهتری خواهید داشت. شیشه بدون پوشش تا ۵ درصد نور را منعکس می‌کند. با توجه به این واقعیت که دوربین های دوچشمی از چند عدسی شیشه‌ای تشکیل شده‌اند، استفاده از شیشه بدون پوشش به‌ معنای از دست دادن نور زیاد است.

یک لایه پوشش ضدانعکاس اتلاف نور را تا ۱.۵درصد کاهش می‌دهد. اضافه کردن چند لایه با پوشش‌های مختلف اتلاف نور را به ۰.۲درصد کاهش می‌دهد. فراموش نکنید پوشش آسیب‌ دیده قابل‌ ترمیم نیست. دوربین های دوچشمی خوب رنگ‌های جسم هدف را به‌ طور واقعی نشان می‌دهند و کنتراست کافی ارائه می‌کنند. کیفیت عناصر نوری و پوشش تاثیر زیادی روی این ویژگی دارد. یک دوربین دوچشمی با کیفیت پایین‌ باعث انحراف رنگ‌های واقعی می‌شود یا تصویری کم‌ رنگ فراهم می‌کند.

نتیجه

متاسفانه هیچ دوربینی در همه این جنبه‌ها بهترین امتیاز را نمی‌گیرد. با‌ این‌ حال، بعضی از دوربین‌های دوچشمی در مقیاس همه‌ جانبه عالی هستند. اجازه ندهید دوربین‌های گران‌تر یا بزرگ‌تر گمراهتان کنند و همیشه مطمئن شوید گزینه‌ای که انتخاب می‌کنید با موقعیت و نوع استفاده‌تان متناسب باشد. بنابراین برای خرید دوربین دوچشمی به خوبی باید تحقیق کنید و می توانید برای خرید تلسکوپ و دوربین به سایت موسسه طبیعت آسمان شب مراجعه نمائید. چرا که خرید تلسکوپ و دوربین در سایت ما به راحتی و ایمن انجام می شود.

برای دانلود مقاله ۱۱ نکته که باید در مورد دوربین دوچشمی بدانید روی لینک کلیک کنید.

منبع: سایت موسسه طبیعت آسمان شب و ۱۱ نکته که باید در مورد دوربین دوچشمی بدانید

نظریه ریسمان چیست؟

نظریه ریسمان را شاید بتوان نظریه همه چیز یا چارچوبی معیوب برای فیزیک نظری در نظر گرفت. این نظریه چارچوب واحدی است که نسبیت عام و مکانیک کوانتومی را متحد می‌کند، دو نظریه‌ای که تقریبا زیربنای تمام فیزیک مدرن هستند.

فیزیکدانان از تئوری مانند گرانش برای توصیف نحوه تاثیرگذاری نیروهایی که معمولا در یک سطح بسیار بزرگ تصور می‌شوند، بر اجسام کوچک مانند الکترون‌ها و پروتون‌ها استفاده می‌کنند. اگر می‌خواهید با نظریه ریسمان بیشتر آشنا شوید، تا انتهای مقاله با ما همراه باشید.

نظریه ریسمان چیست؟

نظریه ریسمان مجموعه‌ای از ایده‌ها در فیزیک نظری است که در آن بلوک‌های بنیادی سازنده طبیعت به‌ جای ذره‌ها (مانند الکترون نقطه‌مانند) ریسمان‌ ها هستند. نظریه ریسمان اساسا یک نظریه گرانش کوانتومی است که به‌ زیبایی تئوری‌های گرانش و مکانیک کوانتومی را ترکیب می‌کند. فیزیکدانان نزدیک به صد سال است که در جستجوی یک نظریه گرانش کوانتومی هستند. علاوه‌ بر این، ایده‌هایی از نظریه ریسمان برای حل مسائل در ریاضیات و سایر حوزه‌های فیزیک نظری مورد استفاده قرار گرفته است. نظریه ریسمان در واقع زبانی است که فیزیکدانان نظری می‌توانند از آن برای حل مسائل و بررسی ریاضیات جهان استفاده کنند.

 

نظریه ریسمان چه می‌گوید؟

در نظریه نسبیت عام اینشتین، گرانش نیرویی است که فضا و زمان را در اطراف اجسام بزرگ می‌پیچد. گرانش یکی از چهار نیرویی است که فیزیکدانان از آن برای توصیف طبیعت استفاده می‌کنند.

با این‌ حال گرانش برخلاف سایر نیروها (الکترومغناطیس، نیروی قوی و نیروی ضعیف)، به‌ قدری ضعیف است که نمی‌توان آن را در مقیاس یک ذره تشخیص داد یا مشاهده کرد. در عوض، اثر این نیرو فقط در مقیاس قمرها، سیاره‌ها، ستارگان و کهکشان‌ها قابل ‌توجه است.

به ‌نظر می‌رسد گرانش به‌ عنوان یک ذره وجود ندارد ولی نظریه‌پردازان می‌توانند پیش‌بینی کنند که یک ذره گرانشی چگونه خواهد بود. با این‌ حال وقتی آن‌ها تلاش می‌کنند محاسبه کنند که زمان برخورد ذره‌های گرانشی به یکدیگر چه اتفاقی می‌افتد، مقدار بی‌ نهایت انرژی در فضایی کوچک جمع می‌شود که نشان‌دهنده نادرست بودن محاسبه‌ها است.

نظریه‌ ریسمان برای توصیف استاندارد جهان، ذره‌های ماده و نیرو را با ریسمان جایگزین می‌کند. این ریسمان‌های در حال ارتعاش کوچک، به‌ صورت پیچیده‌ای می‌چرخند و از دید ما درست مانند ذره‌ها هستند.

وقتی یک ریسمان با طول مشخص به نوت خاصی برخورد می‌کند، ممکن است ویژگی‌های یک فوتون را به‌دست آورد. همچنین ریسمان دیگری که تا شده و با فرکانس متفاوتی ارتعاش می‌کند، می‌تواند نقش کوارک را بازی کند.

نظریه‌ ریسمان علاوه‌ بر حل کردن مساله گرانش، به‌ دلیل توانایی بالقوه خود در‌ توضیح ثابت‌های بنیادین مانند جرم الکترون جذابیت زیادی دارد. نظریه‌پردازان امیدوار هستند که گام بعدی یافتن راهی صحیح برای توصیف تا شدن و ارتعاش ریسمان‌ها و اتفاق‌های بعد آن باشد.

برای اطلاع از مقاله خورشیدگرفتگی چیست؟ روی لینک کلیک کنید.

چه کسی نظریه ریسمان را مطرح کرد؟

جالب است که بدانید نظریه ریسمان به‌ طور تصادفی کشف شده است. در سال ۱۹۶۹، فیزیکدان ایتالیایی به اسم «گابریله ونتسیانو»، فرمولی نوشت که پراکندگی چهار رشته را توصیف می‌کند. این فرمول امروزه به دامنه ونتسیانو معروف است. ونتسیانو تلاش می‌کرد تا فیزیک ذره‌هایی مانند پروتون و نوترون را توصیف کند و کاری با ریسمان‌ها نداشت. در سال‌های بعد، فیزیکدانان سراسر جهان شروع به کشف نظریه ریسمان از این فرمول کردند.

این نظریه در طول پنجاه سال بعد واضح‌تر شد. در دهه‌های ۱۹۷۰، ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰، ایده‌های جدید و بینش‌های عمیقی در این حوزه مطرح شد. این تئوری با گذشت زمان همچنان یک حوزه جذاب با هزاران محقق در سراسر جهان است.

آیا نظریه ریسمان اثبات شده است؟

هیچ آزمایشی به‌ طور قطعی نظریه ریسمان را به‌ عنوان نظریه بنیادی طبیعت ثابت نکرده است. با‌ این‌ حال، ایده‌های این تئوری در پنجاه سال گذشته تست‌های نظری و ریاضی بی شماری را پشت سر گذاشته است. فیزیک بنیادی یک بازی طولانی است. مثلا انیشتین در سال ۱۹۱۵ امواج گرانشی را پیش‌بینی کرد ولی این امواج صد سال بعد توسط آزمایش LIGO در سال ۲۰۱۵ شناسایی شدند. آزمایش‌های آتی فیزیک ذرات، رصدخانه‌های امواج گرانشی یا اندازه‌گیری‌های کیهان‌شناسی ممکن است نظریه ریسمان را با قطعیت بیشتری آزمایش کنند.

 

در نظریه ریسمان چند بعد وجود دارد؟

نظریه ریسمان 10 بعد کلی فضا و زمان را پیش‌بینی می‌کند. با این‌ حال، ما به‌ وضوح در جهانی با چهار بعد (سه فضا و یک زمان) زندگی می‌کنیم. شش بعد از ابعاد پیش‌بینی‌شده توسط تئوری ریسمان را می‌توان به یک شکل فشرده کوچک درآورد. این ابعاد فشرده‌شده تنها با آزمایش بزرگ و دقیقی مانند برخورد دهنده هادرونی بزرگ سرن قابل ‌مشاهده هستند.

نظریه ریسمان چطور تکامل پیدا کرد؟

نظریه ریسمان امروزه با تئوری که در دهه ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ مطرح شد، مطابقت ندارد. در سال‌های ۱۹۷۳ تا ۱۹۷۴، دلایل خوبی برای توقف کار روی این نظریه وجود داشت. در این دوره فیزیکدانان از ریسمان‌هایی که به ‌نظر نتیجه‌ای نداشتند، فاصله گرفته بودند و در عوض روی شواهد قانع‌کننده‌تری از هادرون‌ها یعنی ذرات زیراتمی متشکل از کوارک‌ها، متمرکز شده بودند.  

در طول دهه بعد، چند دانشمند پنج نسخه مختلف از نظریه ریسمان را مورد مطالعه قرار دادند. با گذشت زمان، محققان شروع به یافتن ارتباط‌ های غیرمنتظره بین این پنج ایده کردند.

ادوارد ویتن، نظریه‌پرداز موسسه مطالعات پیشرفته در پرینستون، نیوجرسی، این یافته‌ها را گردآوری کرد. ویتن استدلال کرد که هر کدام از پنج نظریه ریسمان نشان‌دهنده تقریبی از یک نظریه بنیادی‌تر و ۱۱ بعدی هستند که در یک موقعیت خاص رفتار می‌کنند. این شروع «نظریه ام» بود. چارچوب نظریه ریسمان با چالش‌های زیادی مواجه است. با وجود این راه‌های بی‌شماری برای تا کردن شش بعد اضافی ایجاد می‌کند.

در سال ۲۰۱۸، یک مشکل دیگر نیز در رابطه با این نظریه مطرح شد. فیزیک‌دانان عنوان کردند که مشخص نیست که آیا این تئوری با درک امروزی ما از جهان در حال انبساط که از انرژی تاریک انباشته شده است، سازگاری دارد یا نه.

برای اطلاع از مقاله ناسا چیست و چه می کند؟ روی لینک کلیک کنید.

چرا نظریه ریسمان هنوز مهم است؟

صرف‌ نظر از اینکه آیا می‌توان نظریه ریسمان را در قالب نظریه همه چیز قرار داد یا نه، دستاوردهای آن به‌ عنوان یک برنامه تحقیقاتی در زمینه ریاضی انکار ناپذیر است. حتی اگر ثابت شود که جهان کاملا متقارن نیست و ده بعد وجود ندارد، این نظریه باز هم به اتصال شاخه‌هایی از ریاضیات به یکدیگر کمک کرده است.

در حال حاضر برخی از دانشمندان معتقدند که نظریه ریسمان شاید هیچ وقت به یک نظریه‌ کامل فیزیک تبدیل نشود، ولی همچنان به‌ عنوان یک حوزه‌ پژوهشی سازنده در دنیای علم باقی خواهد ماند.

نتیجه

نظریه هایی که در طول سال های سال توسط دانشمندان مورد بررسی قرار گرفته همگی در حال حاضر نیز مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرد. چه بسا که با پیشرفت های که امروزه بشر به آن رسیده به این نظریه ها نظرات و فرضیات جدیدی نیز اضافه شده باشد. بنابراین می توان گفت پیشرفت انسان باعث شده دید وسیع تری نسبت به جهانی که در آن زندگی می کنیم داشته باشیم.

یکی از پیشرفت هایی که در علم نجوم به ستاره شناسان و حتی فیزیکدانان و سایر رشته ها کمک کرد اختراع تلسکوپ بود. تلسکوپ عجایب جدیدی را در آسمان به دانشمندان نشان داد و باعث شد نظریه ها بهتر و مفیدتر مورد بررسی قرار بگیرند. مردم نیز با خرید تلسکوپ توانستند با آسمان بالای سر خود بهتر و بیشتر آشنا شوند. سایت موسسه طبیعت آسمان شب یکی از معتبرترین و ایمن ترین مراکز آنلاین خرید تلسکوپ به شما می آید. شما علاقمندان به نجوم می توانید با خیالی راحت و آسوده در سایت ما تحقیق و خرید کنید.

برای دانلود مقاله نظریه ریسمان چیست؟ روی لینک کلیک کنید.

منبع: سایت موسسه طبیعت آسمان شب و نظریه ریسمان چیست؟

انواع تلسکوپ را بشناسید

در بازار انواع تلسکوپ‌ برای علاقه‌مندان به کاوش آسمان شب وجود دارد. انواع تلسکوپ‌ ها در طرح‌ها و سبک‌های مختلفی تولید می‌شوند. اولین تلسکوپ در دهه 1600 ساخته شد. تلسکوپ‌های ساده معمولا کوچک و قابل‌ حمل هستند درحالی که تلسکوپ‌های حرفه‌ای اغلب ابعاد بسیار بزرگ و قیمت بالایی دارند. در این مقاله با انواع تلسکوپ و کاربرد آن‌ها بیشتر آشنا می‌شویم، پس همراهمان باشید.

تلسکوپ‌های اولیه

اولین تلسکوپی که طراحی شد، یک عدسی نورشکن بود. این تلسکوپ را یک عینک‌ساز در هلند در سال 1608 طراحی کرد. مدت کوتاهی بعد، گالیله این تلسکوپ انکساری اولیه را ارتقا داد و از کاربردهای فراوان آن در علم نجوم بهره برد. سه نوع اصلی از انواع تلسکوپ عبارتند از تلسکوپ‌های بازتابشی (انکساری)، تلسکوپ‌های بازتابی و تلسکوپ‌های کاتادیوپتری (بازتابی-شکستی یا مرکب). برای هر کدام از این تلسکوپ‌ها تنوع و طرح‌های هیبریدی زیادی وجود دارد.

 

1. تلسکوپ بازتابشی (انکساری)

این تلسکوپ یکی از انواع تلسکوپ است که در بازار جهانی موجود است. تلسکوپ‌های بازتابشی یک عدسی شیئی شیشه‌ای کانونی برای جمع آوری نور در جلوی یک لوله بلند دارند. این عدسی شیئی از دو یا چند عدسی کوچک‌تر تشکیل شده است تا نور هنگام عبور از لوله خم یا شکسته شود و تصویری واضح تولید کند و کژدیسی را کاهش دهد.

تلسکوپ‌های بازتابشی مدرن در دو نوع وجود دارند: آکروماتیک و آپوکروماتیک. هر یک از این سبک‌ها برای کاهش ابیراهی فامی (انحراف رنگی یا پراکندگی رنگ) طراحی شده‌اند. یک مشکل رایج در عدسی‌ها زمانی است که رنگ‌ها به درستی دچار شکست یا خمیدگی نمی‌شوند.

مزایای انواع تلسکوپ‌ های بازتابشی

• اگرچه مشکل انحراف رنگ در این نوع تلسکوپ‌ها وجود دارد ولی نسبت به دیگر انواع تلسکوپ‌ ها قابل اعتمادتر هستند. سامانه اپتیکی آن‌ها در مقایسه با انواع تلسکوپ بازتابگر، در برابر انحراف مقاومت بیشتری از خود نشان می‌دهد.
• سطح شیشه‌ای داخل لوله نیز با اتمسفر پوشیده شده و از نشستن گرد و غبار و بر لنز محافظت می‌کند.
• عدسی‌های نورشکن باکیفیت می‌توانند تصاویر واضح و با کنتراست بالا را با بزرگنمایی بیشتری ارائه دهند. همین ویژگی باعث می‌شود این تلسکوپ برای عکاسی‌ های نجومی و رصد سیاره‌ ها و ماه مناسب باشد.
• این تلسکوپ‌ها بسیار کوچکتر و قابل حمل‌تر از سایر تلسکوپ‌ ها هستند.

برای اطلاع از مقاله خورشیدگرفتگی چیست؟ روی لینک کلیک کنید.

معایب تلسکوپ‌های بازتابشی

اگرچه انواع تلسکوپ‌ های بازتابشی قابل‌حمل و بادوام هستند و در مقایسه با سایر تلسکوپ‌ ها به تعمیر و نگهداری زیادی نیاز ندارند، ولی چند جنبه منفی دارند که باید در نظر داشته باشید. از جمله:

• انحراف رنگی: تلسکوپ‌ های بازتابشی به دلیل ایجاد انحراف رنگی که نوعی کژدیسی است، شناخته می‌شوند. این انحراف منجر به متمرکز نشدن طیف‌های مختلف نور در یک نقطه و منجر به پدیدار شدن حاشیه‌های بنفش یا هاله‌هایی در اطراف اشیا در تصاویر می‌شود.
• میدان دید وسیع: میدان دید تلسکوپ بازتابشی نسبت به سایر تلسکوپ‌ ها نسبتا وسیع است.
• قیمت تلسکوپ: تلسکوپ‌های بازتابشی با کیفیت به‌ ویژه در مقایسه با انواع تلسکوپ‌ های بازتابنده با دیافراگم یکسان، قیمت بالایی دارند. قیمت تلسکوپ بازتابشی نسبت به قیمت انواع تلسکوپ ها خیلی بالا نیست.

این نکات منفی در یک تلسکوپ بازتابشی آپوکروماتیک با کیفیت که برای کاهش انحراف رنگی طراحی شده است، وجود ندارند.

2. تلسکوپ بازتابی (نوری)

برخلاف تلسکوپ بازتابشی، یک تلسکوپ نوری از آینه‌هایی که به داخل خم شده‌اند استفاده می‌کند تا نوری را که از لوله عبور کرده است به آینه ثانویه نزدیک بالای لوله که نور را به عدسی چشمی هدایت می‌کند، منعکس کند. تلسکوپ نوری بهترین و بیشترین دیافراگم را دارد. بیشتر تلسکوپ‌ های نوری برای تماشای سیاره‌هایی مثل مریخ، زحل و مشتری مناسب هستند. رایج‌ترین نوع این تلسکوپ، تلسکوپ نیوتنی است که توسط نیوتن اختراع شد.

فرایند موازی‌سازی در تلسکوپ‌های بازتابی (نوری)

به‌ طور کلی، تلسکوپ‌های بازتابی نسبت ‌به سایر انواع تلسکوپ‌ ها نیاز به نگهداری و مراقبت بیشتری دارند. بازتابگرها باید به‌ طور منظم باهم هماهنگ شوند و در یک راستا قرار بگیرند تا به بهترین شکل عمل کنند. فرایند هم‌سویی تلسکوپ‌های بازتابی شامل تراز کردن دقیق آینه‌های تلسکوپ با استفاده از ابزارهای تخصصی و پیچیده است.

 

3. تلسکوپ کاتادیوپتری (بازتابی-شکستی یا مرکب)

تلسکوپ کاتادیوپتری (یا مرکب)، هم از لنز و هم آینه استفاده می‌کند. جذابیت این نوع از انواع تلسکوپ‌ ها در طول لوله‌های آن‌ها است که دو تا سه برابر عرضشان و کاملا فشرده هستند. این تلسکوپ دیافراگم عریضی دارد و حمل آن بسیار آسان است. این تلسکوپ‌ ها برای تماشای ماه و سیاره‌هایی مثل عطارد، زهره و مریخ در طول روز مناسب هستند.

چه تلسکوپی برای تماشای سیارات مناسب است؟

اگر به تماشای سیاره‌های منظومه‌شمسی از نزدیک علاقمند هستید، یک تلسکوپ با دیافراگم پهن گزینه مناسبی است.

بهترین تلسکوپ‌ها کدام هستند؟

انتخاب بهترین تلسکوپ به ترجیحات، اهداف و بودجه شخصی شما بستگی دارد. البته تلسکوپ‌های بازتابی (نوری) دیافراگم‌ عریض‌تری دارند و در نتیجه تصاویر بهتر و با جزئیات بیشتری از سیاره‌ ها، ماه و حتی اجرام در آسمان مانند کهکشان‌ها و سحابی‌ها نمایش می‌دهند.

 

بهترین تلسکوپ برای تماشای کهکشان‌ها

از آن‌ جایی که بیشتر کهکشان‌ها از دید ما کوچک و کم‌نور به‌ نظر می‌رسند، تلسکوپ‌هایی با دیافراگم عریض گزینه‌های بهتری هستند. زیرا نور بیشتری را در خود متمرکز می‌کنند. تلسکوپ‌ های نوری نیوتنی انتخابی عالی برای کسانی هستند که بودجه کمی دارند و می‌خواهند جزئیات بیشتری از درخشان‌ترین کهکشان‌های آسمان شب را ببینند. قیمت انواع تلسکوپ را می توانید در سایت آسمان شب استعلام کنید.

با کدام تلسکوپ می‌توان حلقه‌های زحل را تماشا کرد؟

تماشای حلقه‌های نمادین زحل با استفاده از تلسکوپ یکی از به‌ یادماندنی‌ترین تجربه‌ها در ستاره‌شناسی است. معمولا بیشتر تلسکوپ‌ ها قادر به مشاهده سیاره زحل هستند ولی برای دیدن جزئیات آن‌ها، تلسکوپ با بزرگ‌نمایی متوسط ​​تا زیاد توصیه می‌شود.

برای اطلاع از مقاله نظریه بیگ بنگ چیست؟ روی لینک کلیک کنید.

بهترین تلسکوپ برای رصد ماه چیست؟

دیدن ماه با استفاده از تلسکوپ بسیار راحت است. هر تلسکوپ نجومی برای مشاهده ماه مناسب است. یک تلسکوپ بازتابشی که به‌ درستی تنظیم شده باشد، بهترین تصاویر از ماه را نمایش خواهد داد. یک تلسکوپ بازتابشی آپوکروماتیک (بدون انحراف رنگ) میان‌ برد با دیافراگم 100 میلی‌متری، نماهای دقیق و خاصی از ماه را نمایش می‌دهد. اگر می‌خواهید تصاویر دقیق‌تری از سطح ماه ببینید، تلسکوپ بزرگتری مانند تلسکوپ نوری نیوتنی انتخاب بهتری است.

مشخصات کلیدی و مهم یک تلسکوپ

• فاصله کانونی (بزرگ‌نمایی)
• نسبت کانونی (قابلیت گردآوری نور)
• دیافراگم (اندازه عدسی چشمی یا آینه اصلی)

فاصله کانونی، میدان دید را تعیین می‌کند و بر میزان دید شما از طریق تلسکوپ تاثیر می‌گذارد. دیافراگم اندازه نور و میزان جزئیات را تعیین می‌کند. این دو عامل، یک تجربه منحصر به‌ فرد را برای شما رقم می‌زنند.

نتیجه

در پایان، می‌توان گفت که تلسکوپ‌ها ابزارهای قدرتمندی هستند که به ما این امکان را می‌دهند تا مرزهای دانش خود را گسترش دهیم. آن‌ها به ما کمک کرده‌اند تا به درک عمیق‌تری از جهان اطرافمان برسیم. همچنین به کشف پدیده‌های جدیدی در فضا منجر شده‌اند. در نظر داشته باشید که انتخاب بهترین تلسکوپ برای شما به استفاده‌ای که از آن دارید بستگی دارد.

سایت موسسه طبیعت آسمان شب انواع تلسکوپ خانگی و انواع تلسکوپ فضایی را به شما معرفی می کند و شما می توانید خرید تلسکوپ مد نظر خود را در سایت ما با روشی کاملا راحت و ایمن انجام دهید. خرید تلسکوپ باید با تحقیقات زیادی انجام شود بنابراین شما می توانید با مراجعه به قسمت مقالات سایت ما در مورد انواع تلسکوپ خانگی و انواع تلسکوپ فضایی اطلاعات کافی را به دست آورید.

برای دانلود مقاله انواع تلسکوپ را بشناسید روی لینک کلیک کنید.

منبع: سایت موسسه طبیعت آسمان شب و انواع تلسکوپ را بشناسید

سحابی مفهوم موقعیت و انواع آن

سحابی‌ ها ابرهای غول‌پیکری از گازهای میان‌ستاره‌ای هستند که نقش مهمی در چرخه زندگی ستارگان دارند. در این مقاله به بررسی بیشتر سحابی ها می‌پردازیم، پس همراهمان بمانید.

سحابی چیست؟

سحابی چیست؟ سحابی یک کلمه لاتین به معنای «ابر» است اما از دیدگاه ستاره‌شناسی، به هر جرم آسمانی گفته می‌شود که هنگام مشاهده با تلسکوپ، شبیه ابر به نظر برسد. زمانی که تلسکوپ‌ ها به‌ اندازه امروز قدرتمند نبودند، این اصطلاح به کهکشان‌هایی در همسایگی ما گفته می‌شد که پیش‌تر با نام «سحابی آندرومدا» شناخته می‌شدند.

با این‌ حال امروزه با بهره‌مندی از تلسکوپ‌ های مدرن می‌دانیم که کهکشان‌ها اصولا ابر مانند نیستند، بلکه از میلیاردها ستاره تشکیل شده‌اند. به‌ عبارت دیگر ستاره‌شناسان اکنون کلمه سحابی را برای ابرهای واقعی که متشکل از گاز و غبار هستند و در داخل کهکشان خودمان قرار دارند، به کار می‌برند.

ابرهای گازی غول پیکر معمولا در فضای خالی بین ستاره‌ها که به‌ عنوان محیط میان ستاره‌ای شناخته می‌شود، یافت می‌شوند. به‌ طور تقریبی، این منطقه تنها دربردارنده یک اتم در هر سانتی‌متر مکعب است. با وجود این، در مکان‌هایی خاص چگالی می‌تواند به‌ طرز قابل توجهی بیشتر و به اندازه‌ای بالا باشد که از طریق تلسکوپ قابل مشاهده است. این ابرهای غول پیکر از دیدنی‌ترین مناظر در نجوم هستند. در واقع بسیاری از نمادین‌ترین تصاویر گرفته شده با تلسکوپ هابل، مانند «ستون‌های آفرینش»، تصاویری از یک ابر واقعی به‌ شمار می‌روند.

  

انواع سحابی

انواع سحابی‌ ها بسته به روش تشکیل و ترکیب آن‌ها وجود دارد. بیشتر این ابرهای غول پیکر عمدتا از گاز ساخته شده‌اند. آن‌ ها توانایی ساطع کردن نور از خود را دارند و می‌توانند نمایشگرهای رنگارنگی را ایجاد کنند. ابرهای دیگر مانند «سحابی تاریک» از نظر ترکیب بسیار غبارآلودتر هستند و این غبار به جای درخشیدن، نور اجرام بسیار دورتر و فراتر از خود را مسدود می‌کند.

برای اطلاع از مقاله خورشیدگرفتگی چیست؟ روی لینک کلیک کنید.

 

سحابی گسیلشی: سحابی جبار

سحابی جبار یک ابر غیرمتراکم است که به‌ طور مداوم ستاره‌زایی می‌کند. گازها در اینجا به اندازه‌ای داغ هستند که با نور ساطع‌شده از خودشان می‌درخشند. این ابرها چه در زمان تولد و چه در هنگام مرگ نقش کلیدی در چرخه زندگی ستارگان دارند. ستارگان از توده‌های متراکم گاز، غبار و مواد دیگر در داخل سحابی‌های گسیلشی نامتراکم متولد می‌شوند. معمولا به آن‌ها «مهد کودک‌های ستاره‌ای» نیز می‌گویند.

ستون‌های آفرینش هابل مانند ابر معروف جبار که احتمالا آن را با استفاده از تلسکوپ یا دوربین‌های شکاری دیده اید، نیز در این دسته قرار می‌گیرند. نیروی اصلی به کار رفته در اینجا گرانش است. گرانش باعث می‌شود تا محیط ناپایدار میان ستاره‌ای به یک ابر تبدیل شود. همچنین این گرانش است که باعث می‌شود توده‌های درون ابری به شکل ستاره در بیایند.

نوع دیگری از مرگ‌های ستاره‌ای، شکلی متفاوت از سحابی گسیلشی هستند. ستارگانی مانند خورشید به شکل کوتوله‌های سفید با تراکم بالا از بین می‌روند. آن‌ها با وارد شدن به این مرحله (فاز)، ابرهای گازی‌شکلی را آزاد می‌کنند که اصطلاحا به آن‌ها ابرهای سیاره‌نما گفته می‌شود.

این نام نسبتا گمراه‌کننده است، زیرا چنین ابرهایی هیچ ارتباطی با سیاره‌ها ندارند. برخلاف سحابی‌های گسیلشی نامتراکم، این ابرها ظاهر واضح‌تری دارند. آن‌ها معمولا دایره‌ای شکل هستند. زمانی که «ویلیام هرشل» در سال 1780 برای اولین بار این ابرها را مشاهده کرد آن‌ها را با سیاره‌ها اشتباه گرفت.

همه ستارگان زندگی خود را در آرامش مثل یک ابر گازی سیاره‌نما به پایان نمی‌رسانند. ستاره‌ای که بسیار بزرگ‌تر از خورشید است، در نهایت به شکل یک آذرسحاب (ابرنواختر) منفجر می‌شود و بقایایی که از آن انفجار به بیرون پرتاب می‌شوند، نوع دیگری از ابرها به نام بازمانده ابرنواختر را تشکیل می‌دهند. مشهورترین آن‌ها، خرچنگ است که باقی‌ مانده یک ابرنواختر دیدنی است. این ابر توسط ستاره‌شناسان چینی در سال 1054 دیده شد.

 

ثبت تصاویر ابرهای گازی

برای ثبت طبیعت تماشایی ابرها، تلسکوپ‌هایی مانند تلسکوپ فضایی هابل و تلسکوپ فضایی جیمز وب از تشعشعات فروسرخ ساطع شده از آن‌ها برای ایجاد تصاویر استفاده می‌کنند.

نور مرئی ساطع‌شده از ستارگانی که درون و اطراف یک ابر تشکیل می‌شوند، می‌تواند توسط ابرهای متراکم کیهانی متشکل از گاز و غبار که یک ابر غول پیکر گازی را می‌سازند مسدود شود. بنابراین، دانشمندان باید به سایر طول موج‌های نوری مانند تشعشعات فروسرخ که از ابرهای غول پیکر گازی ساطع می‌شوند نیز توجه کنند.

دوربین‌های مادون قرمز روی تلسکوپ جیمز وب بعضی از دقیق‌ترین تصاویر ابرها مانند سیاره‌ای حلقه جنوبی را نیز ثبت کرده‌اند.  حلقه جنوبی که با نام NGC 3132 نیز شناخته می‌شود، در فاصله 2500 سال نوری از زمین و خانه یک ستاره در حال مرگ است. با استفاده از دوربین فروسرخ و مادون قرمز میانی یکی از دقیق‌ترین تصاویر از یک ابر ثبت شده است.

برای اطلاع از مقاله اتمسفر: حقایقی درباره سد دفاعی سیاره ما روی لینک کلیک کنید.

نتیجه

بر اساس اطلاعات آورده شده در سطرهای قبلی به این نتیجه رسیدیم که ابرهای گازی موجود در آسمان چگونه ایجاد می شوند و به چه معنایی دارند. همچنین متوجه شدیم که در دوران قبل از اختراع تلسکوپ این ابرها را با کهکشان ها اشتباه می گرفتند. ستاره شناسان و اختر شناسان بعد از اختراع تلسکوپ متوجه عجایب جدیدتری از آسمان شدند. مردم نیز با خرید تلسکوپ توانستند با شگفتی های آسمان و فضا آشنا شوند. علاقمندان به نجوم و فضا می توانند با مراجعه به سایت موسسه طبیعت آسمان شب خرید تلسکوپ مد نظر خود را با خیالی راحت و آسوده انجام دهند.

برای دانلود مقاله سحابی مفهوم، موقعیت و انواع آن روی لینک کلیک کنید.

منبع: سایت موسسه طبیعت آسمان شب و سحابی مفهوم، موقعیت و انواع آن