انواع تلسکوپ را بشناسید

در بازار انواع تلسکوپ‌ برای علاقه‌مندان به کاوش آسمان شب وجود دارد. انواع تلسکوپ‌ ها در طرح‌ها و سبک‌های مختلفی تولید می‌شوند. اولین تلسکوپ در دهه 1600 ساخته شد. تلسکوپ‌های ساده معمولا کوچک و قابل‌ حمل هستند درحالی که تلسکوپ‌های حرفه‌ای اغلب ابعاد بسیار بزرگ و قیمت بالایی دارند. در این مقاله با انواع تلسکوپ و کاربرد آن‌ها بیشتر آشنا می‌شویم، پس همراهمان باشید.

تلسکوپ‌های اولیه

اولین تلسکوپی که طراحی شد، یک عدسی نورشکن بود. این تلسکوپ را یک عینک‌ساز در هلند در سال 1608 طراحی کرد. مدت کوتاهی بعد، گالیله این تلسکوپ انکساری اولیه را ارتقا داد و از کاربردهای فراوان آن در علم نجوم بهره برد. سه نوع اصلی از انواع تلسکوپ عبارتند از تلسکوپ‌های بازتابشی (انکساری)، تلسکوپ‌های بازتابی و تلسکوپ‌های کاتادیوپتری (بازتابی-شکستی یا مرکب). برای هر کدام از این تلسکوپ‌ها تنوع و طرح‌های هیبریدی زیادی وجود دارد.

 

1. تلسکوپ بازتابشی (انکساری)

این تلسکوپ یکی از انواع تلسکوپ است که در بازار جهانی موجود است. تلسکوپ‌های بازتابشی یک عدسی شیئی شیشه‌ای کانونی برای جمع آوری نور در جلوی یک لوله بلند دارند. این عدسی شیئی از دو یا چند عدسی کوچک‌تر تشکیل شده است تا نور هنگام عبور از لوله خم یا شکسته شود و تصویری واضح تولید کند و کژدیسی را کاهش دهد.

تلسکوپ‌های بازتابشی مدرن در دو نوع وجود دارند: آکروماتیک و آپوکروماتیک. هر یک از این سبک‌ها برای کاهش ابیراهی فامی (انحراف رنگی یا پراکندگی رنگ) طراحی شده‌اند. یک مشکل رایج در عدسی‌ها زمانی است که رنگ‌ها به درستی دچار شکست یا خمیدگی نمی‌شوند.

مزایای انواع تلسکوپ‌ های بازتابشی

• اگرچه مشکل انحراف رنگ در این نوع تلسکوپ‌ها وجود دارد ولی نسبت به دیگر انواع تلسکوپ‌ ها قابل اعتمادتر هستند. سامانه اپتیکی آن‌ها در مقایسه با انواع تلسکوپ بازتابگر، در برابر انحراف مقاومت بیشتری از خود نشان می‌دهد.
• سطح شیشه‌ای داخل لوله نیز با اتمسفر پوشیده شده و از نشستن گرد و غبار و بر لنز محافظت می‌کند.
• عدسی‌های نورشکن باکیفیت می‌توانند تصاویر واضح و با کنتراست بالا را با بزرگنمایی بیشتری ارائه دهند. همین ویژگی باعث می‌شود این تلسکوپ برای عکاسی‌ های نجومی و رصد سیاره‌ ها و ماه مناسب باشد.
• این تلسکوپ‌ها بسیار کوچکتر و قابل حمل‌تر از سایر تلسکوپ‌ ها هستند.

برای اطلاع از مقاله خورشیدگرفتگی چیست؟ روی لینک کلیک کنید.

معایب تلسکوپ‌های بازتابشی

اگرچه انواع تلسکوپ‌ های بازتابشی قابل‌حمل و بادوام هستند و در مقایسه با سایر تلسکوپ‌ ها به تعمیر و نگهداری زیادی نیاز ندارند، ولی چند جنبه منفی دارند که باید در نظر داشته باشید. از جمله:

• انحراف رنگی: تلسکوپ‌ های بازتابشی به دلیل ایجاد انحراف رنگی که نوعی کژدیسی است، شناخته می‌شوند. این انحراف منجر به متمرکز نشدن طیف‌های مختلف نور در یک نقطه و منجر به پدیدار شدن حاشیه‌های بنفش یا هاله‌هایی در اطراف اشیا در تصاویر می‌شود.
• میدان دید وسیع: میدان دید تلسکوپ بازتابشی نسبت به سایر تلسکوپ‌ ها نسبتا وسیع است.
• قیمت تلسکوپ: تلسکوپ‌های بازتابشی با کیفیت به‌ ویژه در مقایسه با انواع تلسکوپ‌ های بازتابنده با دیافراگم یکسان، قیمت بالایی دارند. قیمت تلسکوپ بازتابشی نسبت به قیمت انواع تلسکوپ ها خیلی بالا نیست.

این نکات منفی در یک تلسکوپ بازتابشی آپوکروماتیک با کیفیت که برای کاهش انحراف رنگی طراحی شده است، وجود ندارند.

2. تلسکوپ بازتابی (نوری)

برخلاف تلسکوپ بازتابشی، یک تلسکوپ نوری از آینه‌هایی که به داخل خم شده‌اند استفاده می‌کند تا نوری را که از لوله عبور کرده است به آینه ثانویه نزدیک بالای لوله که نور را به عدسی چشمی هدایت می‌کند، منعکس کند. تلسکوپ نوری بهترین و بیشترین دیافراگم را دارد. بیشتر تلسکوپ‌ های نوری برای تماشای سیاره‌هایی مثل مریخ، زحل و مشتری مناسب هستند. رایج‌ترین نوع این تلسکوپ، تلسکوپ نیوتنی است که توسط نیوتن اختراع شد.

فرایند موازی‌سازی در تلسکوپ‌های بازتابی (نوری)

به‌ طور کلی، تلسکوپ‌های بازتابی نسبت ‌به سایر انواع تلسکوپ‌ ها نیاز به نگهداری و مراقبت بیشتری دارند. بازتابگرها باید به‌ طور منظم باهم هماهنگ شوند و در یک راستا قرار بگیرند تا به بهترین شکل عمل کنند. فرایند هم‌سویی تلسکوپ‌های بازتابی شامل تراز کردن دقیق آینه‌های تلسکوپ با استفاده از ابزارهای تخصصی و پیچیده است.

 

3. تلسکوپ کاتادیوپتری (بازتابی-شکستی یا مرکب)

تلسکوپ کاتادیوپتری (یا مرکب)، هم از لنز و هم آینه استفاده می‌کند. جذابیت این نوع از انواع تلسکوپ‌ ها در طول لوله‌های آن‌ها است که دو تا سه برابر عرضشان و کاملا فشرده هستند. این تلسکوپ دیافراگم عریضی دارد و حمل آن بسیار آسان است. این تلسکوپ‌ ها برای تماشای ماه و سیاره‌هایی مثل عطارد، زهره و مریخ در طول روز مناسب هستند.

چه تلسکوپی برای تماشای سیارات مناسب است؟

اگر به تماشای سیاره‌های منظومه‌شمسی از نزدیک علاقمند هستید، یک تلسکوپ با دیافراگم پهن گزینه مناسبی است.

بهترین تلسکوپ‌ها کدام هستند؟

انتخاب بهترین تلسکوپ به ترجیحات، اهداف و بودجه شخصی شما بستگی دارد. البته تلسکوپ‌های بازتابی (نوری) دیافراگم‌ عریض‌تری دارند و در نتیجه تصاویر بهتر و با جزئیات بیشتری از سیاره‌ ها، ماه و حتی اجرام در آسمان مانند کهکشان‌ها و سحابی‌ها نمایش می‌دهند.

 

بهترین تلسکوپ برای تماشای کهکشان‌ها

از آن‌ جایی که بیشتر کهکشان‌ها از دید ما کوچک و کم‌نور به‌ نظر می‌رسند، تلسکوپ‌هایی با دیافراگم عریض گزینه‌های بهتری هستند. زیرا نور بیشتری را در خود متمرکز می‌کنند. تلسکوپ‌ های نوری نیوتنی انتخابی عالی برای کسانی هستند که بودجه کمی دارند و می‌خواهند جزئیات بیشتری از درخشان‌ترین کهکشان‌های آسمان شب را ببینند. قیمت انواع تلسکوپ را می توانید در سایت آسمان شب استعلام کنید.

با کدام تلسکوپ می‌توان حلقه‌های زحل را تماشا کرد؟

تماشای حلقه‌های نمادین زحل با استفاده از تلسکوپ یکی از به‌ یادماندنی‌ترین تجربه‌ها در ستاره‌شناسی است. معمولا بیشتر تلسکوپ‌ ها قادر به مشاهده سیاره زحل هستند ولی برای دیدن جزئیات آن‌ها، تلسکوپ با بزرگ‌نمایی متوسط ​​تا زیاد توصیه می‌شود.

برای اطلاع از مقاله نظریه بیگ بنگ چیست؟ روی لینک کلیک کنید.

بهترین تلسکوپ برای رصد ماه چیست؟

دیدن ماه با استفاده از تلسکوپ بسیار راحت است. هر تلسکوپ نجومی برای مشاهده ماه مناسب است. یک تلسکوپ بازتابشی که به‌ درستی تنظیم شده باشد، بهترین تصاویر از ماه را نمایش خواهد داد. یک تلسکوپ بازتابشی آپوکروماتیک (بدون انحراف رنگ) میان‌ برد با دیافراگم 100 میلی‌متری، نماهای دقیق و خاصی از ماه را نمایش می‌دهد. اگر می‌خواهید تصاویر دقیق‌تری از سطح ماه ببینید، تلسکوپ بزرگتری مانند تلسکوپ نوری نیوتنی انتخاب بهتری است.

مشخصات کلیدی و مهم یک تلسکوپ

• فاصله کانونی (بزرگ‌نمایی)
• نسبت کانونی (قابلیت گردآوری نور)
• دیافراگم (اندازه عدسی چشمی یا آینه اصلی)

فاصله کانونی، میدان دید را تعیین می‌کند و بر میزان دید شما از طریق تلسکوپ تاثیر می‌گذارد. دیافراگم اندازه نور و میزان جزئیات را تعیین می‌کند. این دو عامل، یک تجربه منحصر به‌ فرد را برای شما رقم می‌زنند.

نتیجه

در پایان، می‌توان گفت که تلسکوپ‌ها ابزارهای قدرتمندی هستند که به ما این امکان را می‌دهند تا مرزهای دانش خود را گسترش دهیم. آن‌ها به ما کمک کرده‌اند تا به درک عمیق‌تری از جهان اطرافمان برسیم. همچنین به کشف پدیده‌های جدیدی در فضا منجر شده‌اند. در نظر داشته باشید که انتخاب بهترین تلسکوپ برای شما به استفاده‌ای که از آن دارید بستگی دارد.

سایت موسسه طبیعت آسمان شب انواع تلسکوپ خانگی و انواع تلسکوپ فضایی را به شما معرفی می کند و شما می توانید خرید تلسکوپ مد نظر خود را در سایت ما با روشی کاملا راحت و ایمن انجام دهید. خرید تلسکوپ باید با تحقیقات زیادی انجام شود بنابراین شما می توانید با مراجعه به قسمت مقالات سایت ما در مورد انواع تلسکوپ خانگی و انواع تلسکوپ فضایی اطلاعات کافی را به دست آورید.

برای دانلود مقاله انواع تلسکوپ را بشناسید روی لینک کلیک کنید.

منبع: سایت موسسه طبیعت آسمان شب و انواع تلسکوپ را بشناسید

نپتون: همه چیز درباره هشتمین سیاره منظومه شمسی

نپتون دورترین سیاره از خورشید است و اولین سیاره‌ای بود که کشف آن پیش‌بینی شده بود. نپتون هشتمین و دورترین سیاره از خورشید است اما سردترین سیاره نیست. به گفته ناسا، این سیاره غول‌آسای گازی آبی رنگ منظومه شمسی بسیار بزرگ‌تر از زمین است و بیش از 17 برابر جرم زمین و نزدیک به 58 برابر حجم زمین است. هسته سنگی نپتون از ترکیب مایع لجن‌آلود آب، آمونیاک و یخ متان تشکیل شده است. تا انتهای این مقاله همراه ما باشید تا این سیاره را بیشتر بشناسید.

داستان نپتون از کجا شروع شد؟

ستاره‌شناس گالیلئو گالیله یکی از اولین افرادی بود که نپتون را به‌ عنوان یک جرم فضایی شناسایی کرد. با این‌ حال او بر اساس حرکت آهسته این سیاره تصور کرد که یک ستاره است.

طبق خلاصه‌ای که محققان دانشگاه سنت اندروز در اسکاتلند نوشته‌اند، حدود 200 سال بعد در سال 1846، ستاره‌شناس فرانسوی به اسم اوربن ژان ژوزف لو وریه، مکان تقریبی نپتون را با مطالعه اختلالات ناشی از گرانش در حرکات اورانوس محاسبه کرد.

در همان زمان که لو وریه وجود نپتون را محاسبه می‌کرد، جان کاوچ آدامز ستاره شناس انگلیسی نیز در حال محاسبه وجود نپتون بود. این دو محقق به‌ طور مستقل پیش‌بینی‌های ریاضی تقریبا یکسانی درباره وجود نپتون ارائه کردند. سپس لو وریه همکار خود، یعنی ستاره شناس آلمانی یوهان گوتفرید گاله را از محاسبات خود مطلع کرد. گاله و دستیارش هاینریش لویی داره، با مشاهده و شناسایی نپتون از طریق تلسکوپ در رصدخانه‌اش در برلین پیش بینی‌های لو وریه را تایید کردند.

برای اطلاع از مقاله خورشیدگرفتگی چیست؟ روی لینک کلیک کنید.

مانند تمام سیاره‌های دیگری که در آسمان دیده می‌شوند، نام این سیاره را طبق پیشنهاد لو وریه نیز از اساطیر یونانی و رومی انتخاب کردند. این سیاره نپتون یا خدای دریا در روم باستان نامیده شد.

تاکنون تنها یک ماموریت به نام وویجر 2 در سال 1989 به مقصد این سیاره بزرگ انجام شده است. امروزه هنوز اسرار زیادی درباره این سیاره خنک و آبی وجود دارد، مانند اینکه چرا بادهای آن بسیار تند هستند و میدان مغناطیسی آن خنثی است.

در حالیکه این سیاره غول پیکر به‌ خودی‌ خود سیاره جالبی در منظومه شمسی‌مان است، ستاره‌شناسان نیز به کسب اطلاعات بیشتر درباره این سیاره علاقه زیادی دارند. ستاره‌شناسان از این اطلاعات برای کمک به مطالعات سیاره‌های فراخورشیدی استفاده می‌کنند. آن‌ ها به‌ خصوص علاقه‌مند به یادگیری درباره قابلیت سکونت در سایر جهان‌های بزرگ‌تر از زمین هستند.

مانند زمین، این سیاره بزرگ نیز دارای یک هسته سنگی است، اما جو بسیار ضخیم‌تری دارد که وجود حیات را آن‌ طور که ما می‌شناسیم غیرممکن می‌کند. ستاره‌شناسان هنوز در تلاش هستند تا متوجه شوند که در چه نقطه‌ای یک سیاره آنقدر غول‌پیکر می‌شود که گازهای زیادی را در آن منطقه جمع کرده و وجود حیات را در آن‌جا دشوار یا غیرممکن کند.

چرا نپتون آبی است؟

پوشش ابری این سیاره آبی رنگ و بسیار واضح است. علت آن ترکیبی ناشناخته و جذب نور قرمز توسط گاز متان موجود در اتمسفر هیدروژن-هلیومی سیاره است. با مطالعه مواد تشکیل‌ دهنده ابرهای این سیاره بزرگ گازی، دانشمندان توانسته‌اند محاسبه کنند که یک روز در نپتون کمتر از 16 ساعت طول می‌کشد.

این سیاره بزرگ گازی چهارمین سیاره بزرگ منظومه شمسی با شعاع 15599.4 مایل (24622 کیلومتر) فاصله بین هسته و سطح آن است. با این‌ حال این سیاره کروی شکل است، یعنی در اطراف خط استوای خود برآمده است و شعاع قطب را کمی کوچک‌تر می‌کند.

مدار بیضی شکل نپتون، این سیاره را به‌ طور متوسط تقریبا 2.8 میلیارد مایل (4.5 میلیارد کیلومتر) یا تقریبا 30 برابر زمین دورتر از خورشید نگه می‌دارد و دیدن آن را با چشم غیرمسلح غیرممکن می‌کند. از طرفی 165 سال زمینی طول می‌کشد تا این سیاره غول پیکر یک دور کامل به دور خورشید بچرخد.

علی رغم فاصله نپتون از خورشید که باعث می‌شود مقدار نور دریافتی خورشید از سوی این سیاره برای گرم شدن و هدایت اتمسفر آن کم باشد، بادهای نپتون می‌توانند به 1500 مایل در ساعت (2400 کیلومتر در ساعت) برسند. بادهایی که تا کنون سریع‌ترین بادهای شناسایی‌شده در منظومه شمسی محسوب می‌شوند. این بادها با طوفان تاریک بزرگی که وویجر 2 در نیمکره جنوبی نپتون در سال 1989 کشف کرد، مرتبط بودند.

این «نقطه تاریک بزرگ» بیضی شکل به اندازه‌ای بزرگ بود که تمام زمین را در خود جای دهد و با سرعتی نزدیک به 750 مایل در ساعت (1200 کیلومتر در ساعت) خلاف جهت عقربه‌های ساعت به سمت غرب حرکت کند. زمانی که تلسکوپ فضایی هابل آن را رصد کرد، به نظر می‌رسید که طوفان ناپدید شده است. ولی از آن زمان به بعد، هابل شاهد ظهور و سپس محو شدن سایر نقاط تاریک بزرگ در این سیاره بزرگ آبی رنگ در طول دهه گذشته بوده است.

به دلیل دما و فشار زیاد روی نپتون و اورانوس، دانشمندان بر این باورند که کربن فشرده به شکل الماس باعث ایجاد پدیده «باران الماسی» روی این غول‌های یخی می‌شود. در سال 2017، محققان شرایطی را که باعث تشکیل الماس در آزمایشگاه می‌شود، شبیه‌سازی کردند و از این فرضیه که باران الماس در این سیاره آبی رنگ و اورانوس رخ می‌دهد، حمایت کردند.

قطب‌های مغناطیسی این سیاره بزرگ در مقایسه با قطب‌هایی که در امتداد آن‌ها می‌چرخد، تقریبا 47 درجه به طرفین منحرف شده‌اند. به این ترتیب میدان مغناطیسی سیاره که حدود 27 برابر قدرتمندتر از میدان مغناطیسی زمین است، در طی هر چرخش دچار نوسان‌های وحشتناکی می‌شود.

  

نپتون از چه چیزی ساخته شده است؟

با اندازه‌گیری‌های انجام شده از اتمسفر قابل مشاهده این سیاره مشخص شده که این سیاره به‌ طور کلی از هیدروژن (بیش از ۸۰درصد) و هلیوم (حدود 15درصد) تشکیل شده است. از طرفی در ترکیب خود مقدار کمی متان و مولکول‌های دیگر از جمله اتان، استیلن و چندین هیدروکربن دیگر نیز دارد.

با این‌ حال همان‌ طور که به عمق سیاره می‌روید، ترکیبات تشکیل‌ دهنده آن باید تغییر کند، زیرا چگالی ظاهری نشان می‌دهد که عناصر سنگین‌تر باید در اعماق بیشتری وجود داشته باشند. ترکیب عمده اورانوس و سیاره آبی رنگ در مجموع برحسب گرم تقریبا 10 الی 20 درصد از هیدروژن و هلیوم و 80 تا 90درصد از عناصر سنگین‌تر است.

برای اطلاع از مقاله تلسکوپ فضایی جیمز وب روی لینک کلیک کنید.

با توجه به درک ما از تحقیقات بلوک‌های شیمیایی اساسی منظومه شمسی، می‌توانیم استنباط کنیم که این عناصر سنگین‌تر احتمالا بیشتر متان، آمونیاک و آب (که یخ‌ها را تشکیل می‌دهند) هستند. علاوه‌بر این بعضی از عناصر دیگر سنگ و فلز را تشکیل می‌دهند. با وجود این، نسبت نسبی عناصر (از جمله نسبت یخ به سنگ) و نحوه توزیع آن‌ها در عمق داخلی این سیاره هنوز ناشناخته است.

نتیجه

در این مقاله به نحوه کشف نپتون، دمای سیاره نپتون، معنای نپتون و عجایب سیاره نپتون پرداختیم. خواندیم که دمای سیاره نپتون پائین است چرا که فاصله آن با خورشید زیاد است به همین دلیل نور و گرمای کمتری از خورشید را دریافت می کند. زمانی که تلسکوپ اختراع شد دانشمندان توانستند اطلاعات بیشتری از دمای سیاره نپتون و دیگر عجایب سیاره نپتون به دست آوردند.

کسانی که علاقمند هستند تا عجایب شگفت انگیز آسمان را ببینند با خرید تلسکوپ به این رویا نزدیک تر می شوند. خرید تلسکوپ در سایت موسسه طبیعت آسمان شب ایمن و مطمئن انجام می شود و شما می توانید با خیالی آسوده خرید خود را انجام دهید.

برای دانلود مقاله نپتون همه چیز درباره هشتمین سیاره منظومه شمسی روی لینک کلیک کنید.

منبع: سایت موسسه طبیعت آسمان شب و نپتون همه چیز درباره هشتمین سیاره منظومه شمسی

خورشیدگرفتگی چیست؟

خورشیدگرفتگی زمانی اتفاق می‌افتد که ماه بین زمین و خورشید قرار می‌گیرد و سایه آن روی زمین می‌افتد. خورشید گرفتگی فقط در مرحله ماه جدید رخ می‌دهد که معمولا سالی دوبار است، یعنی زمانی که ماه و خورشید و زمین همراستا می‌شوند.

با این‌ حال، خورشیدگرفتگی هر بار که یک فاز ماه جدید رخ می‌دهد اتفاق نمی‌افتد، زیرا مدار ماه حدود ۵ درجه نسبت به مدار زمین به دور خورشید کج است. به‌ همین دلیل، سایه ماه معمولا از بالا یا پایین زمین عبور می‌کند. خورشید گرفتگی بعدی در هشتم آپریل ۲۰۲۴ اتفاق می‌افتد و از مکزیک، ۱۴ ایالت ایالات متحده و جنوب شرقی کانادا قابل‌ مشاهده خواهد بود.

تماشای خورشیدگرفتگی دانشمندان و حتی افراد معمولی را به وجد می‌آورد. برای دیدن کسوف، فقط باید در زمان مناسب در مکان مناسب باشید. تا انتهای این مقاله با ما همراه باشید تا با این پدیده جذاب بیشتر آشنا شوید.

انواع خورشیدگرفتگی

خورشید گرفتگی را می‌توان بسته به محل قرار گرفتن خورشید، ماه و زمین در زمان وقوع، در چهار دسته زیر قرار داد:

• خورشیدگرفتگی کامل: خورشید کاملا توسط ماه پوشیده می‌شود.
• خورشیدگرفتگی جزئی: ماه به‌طور کامل خورشید را مسدود نمی‌کند، بنابراین تنها بخشی از خورشید پنهان می‌شود.
• خورشیدگرفتگی حلقوی: ماه در مرکز خورشید قرار می‌گیرد ولی تمام سطح آن را نمی‌پوشاند. در این حالت، انگار ماه درون حلقه‌ای از آتش قرار دارد.
• خورشید گرفتگی ترکیبی: نادرترین خورشیدگرفتگی که ترکیبی از کسوف کامل و حلقوی است و زمانی رخ می‌دهد که سایه ماه روی زمین حرکت می‌کند. این کسوف معمولا به‌ عنوان یک نوع خورشید گرفتگی شروع می‌شود و سپس به نوع دیگر تغییر می‌کند.

 

خورشید گرفتگی چگونه و چرا رخ می‌دهد؟

خورشید گرفتگی در نتیجه عبور ماه از بین خورشید و زمین و افتادن سایه ماه روی زمین رخ می‌هد. وقتی ماه از دایره البروج، صفحه مداری زمین، عبور می‌کند به‌ عنوان گره قمری شناخته می‌شود. فاصله‌ای که ماه جدید به یک گره نزدیک می‌شود، نوع خورشیدگرفتگی را تعیین می‌کند. فاصله ماه از زمین و فاصله زمین و خورشید نیز روی نوع کسوف تاثیرگذار است.

خورشیدگرفتگی کامل زمانی اتفاق می‌افتد که ماه از بین خورشید و زمین عبور می‌کند و خورشید را کاملا می‌پوشاند. این نوع خورشیدگرفتگی به این دلیل امکان‌پذیر است که قطر خورشید حدود ۴۰۰ برابر ماه بوده و تقریبا ۴۰۰ برابر آن دورتر است.

خورشید گرفتگی حلقوی زمانی رخ می‌دهد که ماه در دورترین فاصله خود از زمین از بین خورشید و زمین عبور می‌کند. در این فاصله، ماه کوچکتر از خورشید به‌نظر می‌رسد و نمی‌تواند تمام سطح آن را بپوشاند.

خورشید گرفتگی جزئی زمانی اتفاق می‌افتد که ماه از بین خورشید و زمین می‌گذرد ولی هر سه کاملا در یک راستا نیستند. در نتیجه، فقط نیم‌ سایه رخ می‌دهد و بخشی از خورشید پوشیده می‌شود.

خورشیدگرفتگی ترکیبی نادر است و زمانی رخ می‌دهد که فاصله ماه از زمین نزدیک به مرزهای آن باشد. در بیشتر موارد، خورشید گرفتگی ترکیبی از یک کسوف حلقوی شروع شده و سپس کلی می‌شود. این نوع کسوف به هیبریدی یا مرکب نیز معروف است. در بیشتر موارد، خورشید گرفتگی ترکیبی از یک کسوف حلقوی شروع شده و سپس کامل می‌شود.

هنگام خورشیدگرفتگی چه می‌بینیم؟

نوع کسوف بر آ‌ن‌ چه اتفاق می‌افتد و ناظران می‌توانند آن را ببینند، اثر می‌گذارد. طبق گزارش وب‌سایت آموزشی SpaceEdge Academy، ۲۸ درصد از خورشید‌ گرفتگی‌ها کلی، ۳۵درصد جزئی، ۳۲درصد حلقوی و تنها ۵درصد ترکیبی هستند.

در طول خورشید گرفتگی کامل، دما پایین می‌رود، هوا گرگ و میش می‌شود و با تجهیزات ایمنی مناسب ممکن است بتوانید جو بیرونی خورشید را که به‌ عنوان تاج شناخته می‌شود، ببینید. تماشای این کسوف بسیار هیجان‌ انگیز است، زیرا تاج معمولا توسط ظاهر درخشان خورشید پنهان می‌شود.

در طی خورشیدگرفتگی حلقوی، ماه به‌طور کامل خورشید را پنهان نمی‌کند. در عوض به شکل دیسک تاریکی ظاهر می‌شود که یک صفحه درخشان بزرگ‌تر را پنهان می‌کند و حلقه‌ای از نور دور آن دیده می‌شود. این نوع کسوف به حلقه آتش نیز معروف است.

در خورشید گرفتگی جزئی به نظر می‌رسد که انگار ماه در حال گاز گرفتن خورشید است. از آن‌ جایی‌ که خورشید، زمین و ماه کاملا در یک راستا قرار ندارند، تنها بخشی از خورشید توسط ماه پوشیده می‌شود. وقتی کسوف کامل یا حلقوی رخ می‌دهد، کسانی که خارج از ناحیه پوشانده‌شده توسط سایه ماه هستند، شاهد خورشید گرفتگی جزئی خواهند بود.

در طی خورشیدگرفتگی ترکیبی، بسته به جایی که هستید، ممکن است خورشیدگرفتگی حلقوی یا کامل را ببینید.

تفاوت بین خورشید گرفتگی و ماه‌گرفتگی چیست؟

در طول کسوف، ماه نو بین زمین و خورشید قرار می‌گیرد و نور خورشید تا حدی یا به‌ طور کامل مسدود می‌شود. در طول ماه‌گرفتگی، زمین بین خورشید و ماه کامل قرار دارد، بنابراین سایه آن روی ماه می‌افتد. تنها نوری که به سطح ماه می‌رسد، ابتدا از طریق جو زمین فیلتر می‌شود. در این حالت، انگار هزاران غروب خورشید به‌ طور همزمان به سطح ماه تابیده می‌شوند و رنگ آن را مسی نارنجی می‌کنند.

 

تفاوت بین خورشید گرفتگی مرکزی و جزئی چیست؟

وقتی که ماه از خورشید عبور می‌کند، سایه‌ای مخروطی‌شکل از پشت ماه را دنبال می‌کند. وقتی که نوک این سایه مخروطی به زمین نمی‌خورد، خورشید گرفتگی جزئی رخ می‌دهد. در مقابل، وقتی که نوک این سایه به زمین می‌رسد، یک سایه تاریک باریک ایجاد می‌شود که از آن می‌توان خورشیدگرفتگی کامل را مشاهده کرد.

برای اطلاع از مقاله سیاه چاله ها هر آنچه که باید بدانیم روی لینک کلیک کنید.

آیا خورشیدگرفتگی خطرناک است؟

خورشید گرفتگی در صورتی خطرناک است که بدون تجهیزات ضروری به آن نگاه کنید. هرگز بدون محافظ چشم مناسب به خورشید نگاه نکنید. این کار حتی اگر خورشید تا حدی پوشیده شده باشد نیز خطرناک است. زیرا اشعه‌های مضر ماوراء بنفش (UV) و مادون قرمز (IR) به شبکیه چشم آسیب می‌زنند و ممکن است حتی باعث کوری شوند.

هرگز از عینک آفتابی معمولی نیز برای تماشای خورشیدگرفتگی استفاده نکنید. تنها راه مطمئن برای تماشای پدیده کسوف استفاده از فیلترهای خورشیدی با طراحی خاص، عینک‌های مخصوص و تلسکوپ‌ها و دوربین‌های دوچشمی است.

یک روش امن برای مشاهده خورشیدگرفتگی، ساخت یک دوربین سوراخ سوزنی است. در این دوربین، یک سوراخ یا شکاف کوچک برای ایجاد تصویر خورشید روی صفحه‌ای که حدود ۳ فوت (یا حدود ۱ متر) پشت سوراخ قرار دارد، استفاده می‌شود.

از دوربین دوچشمی یا تلسکوپ نصب‌شده روی سه‌پایه نیز می‌توان برای نمایش تصویر بزرگنمایی‌شده خورشید روی یک صفحه سفید استفاده کرد. هرچه از صفحه دورتر باشید، می‌توانید تصویر را بزرگ‌تر فوکوس کنید.

نتیجه

همانطور که بیان شد برای تماشای بهتر خورشید گرفتگی باید از تجهیزات مناسب استفاده شود تا هم به سلامت چشم های بیننده آسیب وارد نشود و هم تصویر بهتری را بتواند ببیند. برای بهتر دیدن خورشید گرفتگی خرید تلسکوپ یا دوربین دوچشمی به شخص بیننده کمک می کند تا تصاویر بهتری را ثبت کند. سایت آسمان شب بستری مناسب و ایمن برای خرید تلسکوپ محسوب می شود.

برای دانلود مقاله خورشیدگرفتگی چیست؟ روی لینک کلیک کنید.

منبع: سایت موسسه طبیعت آسمان شب و خورشیدگرفتگی چیست؟

تلسکوپ فضایی جیمز وب

تلسکوپ فضایی جیمز وب (JWST) بزرگ‌ترین و قدرتمندترین تلسکوپ فضایی ساخته‌شده تا به امروز است. این تلسکوپ ۱۰ میلیارد دلاری در حال کاوش است تا تاریخچه کیهان را از انفجار بزرگ تا شکل‌گیری سیاره‌های فراخورشیدی و فراتر از آن کشف کند. در این مقاله با این تلسکوپ بیشتر آشنا می‌شوید، پس همراهمان بمانید.

تاریخچه ساخت تلسکوپ جیمز وب

ساخت این تلسکوپ حدود ۴۰ میلیارد دلار هزینه داشته است و ناسا، آژانس فضایی اروپا (ESA)، آژانس فضایی کانادا، بیش از ۳۰۰ دانشگاه، سازمان و شرکت در ۲۹ ایالت آمریکا و ۱۴ در ساخت آن همکاری کرده‌اند. طراحی و ساخت این تلسکوپ در سال ۱۹۹۶ کلید خورد ولی پرتاب آن به فضا به دلایل مختلفی به تاخیر افتاد. در سال ۲۰۱۸، ایراد در بخش محافظ خورشیدی و سپس کووید ۱۹ از جمله دلایل به تعویق افتادن این پروژه بودند.

سرانجام این تلسکوپ در ۲۵ دسامبر سال ۲۰۲۱ از فرانسه با موفقیت به فضا پرتاب شد. در ۱۱ ژوئیه ۲۰۲۲، ناسا از اولین تصویر باکیفیت علمی که توسط آن گرفته شده بود، رونمایی کرد که عمیق‌ترین نمای فروسرخ جهان را تا به امروز نشان می‌دهد.

تلسکوپ فضایی جیمز وب چگونه کار می‌کند؟

نحوه کارکرد JWST بسیار شبیه هر تلسکوپ دیگری است، یعنی گرفتن نور و متمرکز کردن آن برای دیدن اشیا دورتر. JWST در بخش متفاوتی از طیف الکترومغناطیسی نسبت به چشمان ما می‌بیند. به‌عبارت دیگر، ما نور مرئی را می‌بینیم اما تلسکوپ فضایی جیمز وب مثل دوربین امنیتی دید در شب، مادون قرمز یا «گرما» را می‌بیند. این تلسکوپ واقعا بزرگ است و می‌تواند نور بسیار بیشتری را جذب کند و بنابراین اجسام دورتر، کوچک‌تر و سردتر را ببیند.

برای اطلاع از مقاله ۱۰ حقیقت شگفت انگیز درباره جو زمین روی لینک کلیک کنید.

تجهیزات و امکانات این تلسکوپ عبارتند از:

• طیف‌سنج فروسرخ نزدیک که قابلیت رصد همزمان ۱۰۰ جسم را دارد.
• دوربین فروسرخ نزدیک برای تصویربرداری از نورهای طیف ۰٫۶ تا ۵ میکرومتر.
• دوربین و طیف‌سنج تلفیقی میانه همراه یک سردکننده که دمای دستگاه را در حدود منفی ۲۶۶ درجه سانتیگراد نگه می‌دارد.
• حسگر هدایت کامل و تصویربردار مادون‌قرمز نزدیک و طیف‌سنج بی‌لغزش (FGS/NIRISS) که قابلیت دیدن طول موج‌های بین ۰٫۸ تا ۵ میکرومتر را فراهم می‌کند.
• سپر خورشیدی به اندازه زمین تنیس که مانع عبور نور خورشید می‌شود.

 

تلسکوپ فضایی جیمز وب تا چه فاصله‌ای را می‌بیند؟

هرچقدر چیزی در جهان دورتر باشد، سریع‌تر از ما دور می‌شود. یک جسم سریع چیزی به نام انتقال به تابش قرمز را تجربه می‌کند که باعث می شود قرمزتر به نظر برسد. در نهایت، وقتی چیزی خیلی دور است، حتی قرمزتر از قرمز شده و مادون قرمز می‌شود. به‌همین دلیل است که JWST می‌تواند بیشتر از هر تلسکوپی دیگری ببیند.  از آن‌جایی که رسیدن نور به ما زمان می‌برد، دورترین اجسام قدیمی‌ترین هستند. تلسکوپ‌هایی مانند هابل و JWST به گذشته نگاه می‌کنند. تلسکوپ فضایی جیمز وب می‌تواند تقریبا به ابتدای جهان یعنی ۱۳.۷ میلیارد سال پیش نگاه کند.

تلسکوپ فضایی جیمز وب در حال حاضر کجاست؟

JWST حول نقطه‌ای در فضا به نام نقطه لاگرانژی L2 می‌چرخد که در ۱.۵ میلیون کیلومتری ما قرار دارد. L2 یک چاه گرانشی است، بنابراین به سوخت کمتری برای نگه داشتن تلسکوپ در آن نیاز داریم. L2 ما را در اطراف خورشید دنبال می‌کند و به‌همین دلیل همیشه قادر به برقراری ارتباط و دانلود تصاویر از جیمز وب هستیم.

تلسکوپ فضایی جیمز وب چه اهدافی دارد؟

JWST روی چهار حوزه متمرکز است:

۱. نخستین نور و یونیزاسیون مجدد

نخستین نور به مراحل اولیه جهان پس از انفجار بزرگ اشاره دارد که جهان را به شکلی که امروز می‌شناسیم، آغاز کرد. در اولین مراحل پس از انفجار بزرگ، جهان مجموعه‌ای از ذره‌های مختلف (مانند الکترون، پروتون و نوترون) بود. زمان امکان مشاهده نور فراهم شد که جهان به اندازه کافی سرد شد و این ذره‌ها شروع به ترکیب شدن کردند. JWST همچنین رویدادهای بعد از تشکیل اولین ستاره‌ها، یعنی دوران یونیزاسیون مجدد را بررسی می‌کند.

۲. مجموعه کهکشان‌ها

بررسی کهکشان‌ها روشی مفید برای مشاهده نحوه سازماندهی ماده در مقیاس‌های بزرگ است که اطلاعاتی را درباره مسیر تکامل جهان فراهم می‌کند. کهکشان‌های مختلفی که امروزه می‌بینیم طی میلیاردها سال تکامل یافته‌اند و یکی از اهداف JWST این است که به اولین کهکشان‌ها نگاه کند تا این تکامل را بهتر درک کند.

 

۳. تولد ستاره‌ها و منظومه‌های نوسیاره‌ای

«ستون‌های آفرینش» سحابی عقاب از معروف‌ترین زادگاه‌های ستاره‌ها محسوب می‌شود. ستاره‌ها در ابرهای گازی متولد می‌شوند و رشد آن‌ها فشار تشعشعی اعمال می‌کند که باعث پراکنده شدن گاز می‌شود. دیدن داخل گاز دشوار است. چشم‌های مادون قرمز JWST به منابع گرما از جمله ستاره‌هایی که در این گازها متولد می‌شوند، نگاه می‌کند.

۴. سیاره‌ها و منشا حیات

در دهه گذشته سیاره‌های فراخورشیدی متعددی با استفاده از تلسکوپ فضایی کپلر ناسا کشف شده است. حسگرهای قدرتمند JWST با عمق بیشتری به این سیاره‌ها نگاه کرده و از جو آن‌ها تصویربرداری می‌کنند. بررسی جو و شرایط شکل‌گیری سیاره به دانشمندان کمک می‌کند تا میزان قابل‌ سکونت بودن آن را بهتر پیش‌بینی کنند.

برای اطلاع از مقاله تمام چیزهایی که باید درباره کهکشان راه شیری بدانید روی لینک کلیک کنید.

مقایسه تلسکوپ جیمز وب و هابل

پیشرفت علمی حاصل «ایستادن روی شانه‌های غول‌ها» است و JWST دقیقا این کار را انجام می‌دهد. به‌عبارت دیگر، جیمز وب برای ادامه دادن راه هابل ساخته شده است. با وجود اهداف مشابه، این دو تلسکوپ تفاوت‌هایی دارند که مهم‌ترین آن‌ها عبارتند از:

• هابل اندازه یک اتوبوس مدرسه و جیمز وب اندازه یک زمین تنیس است.
• JWST دور خورشید می‌چرخد، در حالیکه هابل دور زمین می‌گردد.
• مساحت آینه اصلی جیمز وب 6 برابر برابر آینه هابل است.
• هابل کیهان را در طول موج‌های نوری و فرابنفش (با برخی قابلیت‌های فروسرخ) وJWST آن را در نور مادون قرمز مشاهده می‌کند.
• JWST برخلاف هابل که توسط شاتل فضایی در دسترس است برای تعمیر و رسیدگی بسیار دور است.
• هابل با یک محافظ نور تفلون آلومینیومی پوشانده شده است که شکل لوله‌ای به آن می‌دهد. در مقابل، جیمز وب یک سپر آفتاب‌گیر بزرگ و چند لایه‌ای دارد.

خلاصه مطلب

جیمز وب یکی از بزرگ‌ترین و قدرتمندترین تلسکوپ‌هایی است که به دست بشر ساخته شده است. این تلسکوپ انتظار می‌رود بینش جدیدی از هر مرحله از تاریخ جهان، شکل‌گیری نخستین ابرهای غبارگرفته تا تشکیل منظومه شمسی در اختیار دانشمندان قرار دهد. تلسکوپ جیمز وب به ما کمک خواهد کرد تا اندازه و ژئومتری جهان، ماده تاریک، انرژی تاریک و سرنوشت نهایی جهان هستی را بهتر درک کنیم.
علاقمندان به نجوم و عکاسی در شب می توانند با مراجعه به سایت آسمان شب اطلاعاتی مفید در مورد نجوم و تلسکوپ به دست آورند همچنین با خیالی آسوده برای خرید تلسکوپ اقدام نمایند.

برای دانلود مقاله تلسکوپ فضایی جیمز وب روی لینک کلیک کنید.

منبع: سایت موسسه طبیعت آسمان شب و تلسکوپ فضایی جیمز وب

آپولو ۱۱ اولین انسان روی ماه

آپولو ۱۱ اولین انسان روی ماه فضاپیمای آپولو ۱۱ در سال 1969، 3 فضانورد را به ماه برد که دو نفر از آن‌ها برای اولین بار در تاریخ بشر روی سطح ماه قدم گذاشتند. سفر به ماه یکی از مهم‌ترین رویدادهای تاریخ محسوب می‌شود که میلیون‌ها نفر در سراسر جهان آن را در تلویزیون دنبال کردند. در این مقاله با این ماموریت فضایی بیشتر آشنا می‌شویم، پس همراهمان بمانید.

فضانوردان آپولو ۱۱

خدمه آپولو ۱۱ فضانوردانی باتجربه بودند که تجربه فضانوردی را داشتند. «نیل آرمسترانگ» متولد ۵ آگوست ۱۹۳۰ در اوهایو، اولین غیرنظامی بود که فرماندهی دو ماموریت فضایی آمریکا را برعهده گرفت. این ماموریت اولین باری بود که قرار بود دو وسیله نقلیه در فضا به هم وصل شوند. آرمسترانگ مسئول هدایت جمینای ۸ بود.

«ادوین یوجین باز آلدرین»، متولد ۲۰ ژانویه ۱۹۳۰ در نیوجرسی، اولین فضانوردی بود که مدرک دکترا داشت. آلدرین هدایت‌گر جمینای ۱۲ بود و ۱۴۰ دقیقه در فضا پیاده‌روی کرد. او با این کار نشان داد که یک فضانورد می‌تواند خارج از فضاپیما به‌طور موثر فعالیت کند. آلدرین همچنین خلبان ماژول قمری آپولو ۱۱ بود.

خلبان ماژول فرماندهی، سرهنگ دوم «مایکل کالینز»، متولد ۳۱ اکتبر ۱۹۳۰ در ایتالیا بود. کالینز در جولای ۱۹۶۶ هدایت جمینای ۱۰ را برعهده داشت و تقریبا یک ساعت و نیم را خارج از فضاپیما گذراند.

 

از زمین تا ماه

برنامه‌ریزان پرواز به ماه در ناسا به مدت دو سال سطح ماه را مطالعه کردند تا بهترین مکان برای فرود را پیدا کنند. آن‌ها با استفاده از باکیفیت‌ترین عکس‌هایی که آن زمان از مدار و سطح ماه موجود بود تعداد دهانه‌ها و تخته‌سنگ‌ها، صخره‌ها و تپه‌ها را در هر محل فرود احتمالی بررسی کردند. اندازه‌گیری نور خورشید برای تعیین بهترین زمان فرود روی کره ماه نیز لازم بود. این اطلاعات مشخص کرد که فرود آمدن با توجه به سوخت و زمان مورد نیاز چقدر برای فضانوردان آسان است. این موضوع به برنامه‌ریزان کمک کرد تا ۳۰ نامزد اولیه را به 3 نفر محدود کنند.

برای اطلاع از مقاله ۱۰ حقیقت شگفت انگیز درباره جو زمین روی لینک کلیک کنید.

آپولو ۱۱ در ۱۶ ژوئیه ۱۹۶۹ از مرکز فضایی کندی در فلوریدا در ساعت ۹:۳۲ صبح به فضا پرتاب شد. در حین پرواز، دو نمایشگر تلویزیونی تصاویری را از داخل فضاپیما و یک نمایشگر دیگر تصاویری را از بیرون و نزدیک شدن به ماه نشان می‌داد.

آرمسترانگ و آلدرین بیستم جولای وارد ماژول قمری شدند که با نام مستعار «عقاب» شناخته می‌شد. این ماژول از ماژول خدمات فرماندهی با نام مستعار «کلمبیا» جدا شد و به سمت سطح ماه حرکت کرد.

ماژول قمری چهار روز بعد در ساعت ۴:۱۷ بعد از ظهر روی دریای آرامش ماه، یک منطقه بازالتی بزرگ فرود آمد. آرمسترانگ با جمله تاریخی «هوستون، ما در پایگاه آرامش هستیم. عقاب فرود آمد» فرود موفق روی سطح ماه را اعلام کرد.

فعالیت‌های فضانوردان در ماه

تا دو ساعت بعد از فرود روی ماه، آرمسترانگ و آلدرین در ماژول باقی ماندند. با مشورت ناسا، آن‌ها تصمیم گرفتند از استراحت برنامه‌ریزی‌شده چهار ساعته خود صرف نظر کرده و کاوش را شروع کنند.

آرمسترانگ بیستم جولای ۱۹۶۹ در ساعت ۱۱:۵۶ شب از نردبان پایین آمد و این جمله تاریخی را گفت: «این گام کوچکی برای یک انسان و گامی بزرگ برای بشریت است.»

فضانوردان چند آزمایش مختلف روی سطح ماه انجام دادند، نمونه‌هایی از خاک و سنگ ماه را جمع‌آوری کردند و پرچم ایالات متحده را برافراشتند. آن‌ها با «ریچارد نیکسون»، رئیس جمهور ایالات متحده که صدای او از کاخ سفید مخابره می‌شد، صحبت کردند و یک لوح یادبود روی سطح ماه گذاشتند.

فضانوردان همچنین مدال‌های یادبود برای چند فضانوردی که در پرواز و حین آموزش از دست رفته بودند (از جمله خدمه آپولو ۱۱ و اولین نفر در فضا، یوری گاگارین) به یادگار گذاشتند. آن‌ها یک دیسک سیلیکونی ۱.۵ اینچی را که حاوی پیام‌های دوستانه از ۷۳ کشور و اسامی رهبران کنگره و ناسا بود، روی سطح ماه قرار دادند.

فضانوردان در مجموع مسافتی حدود ۳۳۰۰ فوت (۱ کیلومتر) را روی سطح ماه طی کردند و نزدیک به ۲۰۰ فوت (۶۰ متر) از ماژول دور شدند تا از یک دهانه بزرگ بازدید کنند. آن‌ها ۴۷.۵۱ پوند (۲۱.۵۵ کیلوگرم) نمونه از ماه جمع‌آوری کردند و گزارش دادند که حرکت کردن روی سطح ماه راحت‌تر از چیزی بود که انتظار داشتند.

  

برگشت به زمین

ساعت ۱:۵۴ بعد از ظهر، بعد از بیست و یک ساعت و نیم روی ماه، ماژول ماه‌پیما دوباره به کلمبیا جایی که کالینز در آن منتظر بود، وصل شد. سپس، فضانوردان وارد کلمبیا شدند و ماژول عقاب در مدار ماه رها شد. با اینکه مکان دقیق ماه‌پیما عقاب مشخص نیست، فرض بر این است که هنوز در مدار ماه قرار دارد.

آپولو ۱۱ در ۲۴ جولای ساعت ۱۲:۵۰ بعد از ظهر در اقیانوس آرام، در فاصله چند مایلی از کشتی نجات، فرود آمد. خدمه پس از پوشیدن لباس‌های عایق بیولوژیکی (برای جلوگیری از انتقال میکروب‌های مضر از ماه)، فضاپیما را ترک کردند و سوار یک قایق لاستیکی شدند. آن‌ها با هلیکوپتر به مرکز قرنطینه کشتی منتقل شدند و سپس به هیوستون رفتند و تا ۱۰ آگوست در قرنطینه ماندند.

برای اطلاع از مقاله تمام چیزهایی که باید درباره مریخ بدانید روی لینک کلیک کنید.

میراث آپولو ۱۱

سالگرد ماموریت آپولو ۱۱ با گذشت بیش از 50 سال همچنان جشن گرفته می‌شود. موفقیت آپولو ۱۱ در دوران جنگ سرد نشان‌دهنده‌ی برتری تکنولوژی آمریکا در مقابل رقیب خود یعنی شوروی بود.

اگرچه سفر به ماه شور و هیجان زیادی بین مردم ایجاد کرد، اعتراض‌های زیادی نیز به آن شد. برخی از افراد آپولو ۱۱ را نمادی از اختلاف طبقاتی در آمریکا می‌دانستند و معترض بودند که چرا سرمایه‌ هنگفت این پروژه برای بهتر کردن زندگی انسان‌ها در زمین خرج نشده است. بعد از موفقیت آپولو ۱۱، بیشتر مردم آمریکا خواستار کاهش بودجه‌ی ناسا شدند.

نیل آرمسترانگ در ۲۵ آگوست ۲۰۱۲ در ۸۲ سالگی در اثر بیماری قبلی عروقی درگذشت. مراسم یادبود او در ۱۳ سپتامبر در کلیسای جامع واشنگتن برگزار شد. در سال ۲۰۱۵، همسر او کیفی پر از سنگ‌هایی از کره ماه را پیدا و آن را به موزه اهدا کرد.

  

ماهواره ریکونایسان ناسا در سال ۲۰۱۲ محل فرود آپولو ۱۱، صداهای ضبط‌شده فضانوردان، آزمایش‌های سطح ماه، عکس‌ها و همچنین محل فرود آمدن آپولو ۱۱ را بررسی کرد و در سال ۲۰۱۴ یک مدل ۳ از آن را ساخت. آپولو ۱۱ که به‌عنوان بزرگ‌ترین اتفاق فضایی تاریخ شناخته می‌شود، ماموریت ملی مهمی برای آمریکا بود. موفقیت این پروژه همچنان یکی از دستاوردهای مهم ناسا و بشریت است.

سخن پایانی

علاقمندان به نجوم و عکاسی در شب می توانند با مراجعه به سایت آسمان شب اطلاعاتی مفید در مورد نجوم و تلسکوپ به دست آورند همچنین با خیالی آسوده برای خرید تلسکوپ اقدام نمایند. خرید تلسکوپ در سایت ما کاملا مطمئن و ایمن خواهد بود.

برای دانلود مقاله آپولو ۱۱ اولین انسان روی ماه  روی لینک کلیک کنید.

منبع: سایت موسسه طبیعت آسمان شب و آپولو ۱۱ اولین انسان روی ماه