چگونه خون انسان را زیر میکروسکوپ مشاهده کنید؟

اگر کمی علاقه‌مند به حوزه زیست شناسی باشید، حتما می‌دانید خون انسان از چه گلبول‌هایی تشکیل شده است و نقش هر کدام در بدن چیست. اما آیا می‌دانید آن‌ها چه شکلی هستند؟ حتی فکر به اینکه بتوانید گلبول‌های قرمز یا سفید خون خودتان را ببینید جالب است، چه برسد به اینکه واقعا این کار را در خانه انجام دهید.

در این مقاله آزمایش‌‌‌‌‌‌های ساده اما بسیار جالبی با ‌‌‌‌‌میکروسکوپ انجام داده‌ایم که ‌‌‌‌می‌توانند دید شما را به محیط پیرامونتان تغییر دهند. مانند مشاهده خون خود و خون غورباقه و دیدن اجزای تشکیل‌دهنده آن‌ها. پس تا انتها همراهمان بمانید.

مشاهده خون انسان زیر میکروسکوپ

اگر دوست دارید گلبول‌‌‌های قرمز خون را ببینید، باید یاد بگیرید که چگونه یک گسترش خون تهیه کنید. همه چیز این کار ساده است، به غیر از سوراخ کردن انگشتتان که حواستان باشد درست انجام دهید.

موارد مورد نیاز:

• لام و لامل
• سوزن
• کبریت و فندک

ابتدا سوزن را با شعله استریل کنید، صبر کنید تا سوزن خنک شود. سپس انگشتتان را سوراخ کنید. یک قطره خون را در یک انتهای لام قرار دهید. حالا همزمان که لامل را به سمت قطره خون کج ‌‌می‌کنید، آن را به ‌آرا‌‌‌‌می‌ به سمت قطره خون حرکت دهید تا زمانی که به خون بچسبد.

میکروسکوپ را بیشتر بشناسید

بدون تغییر دادن زاویه لامل آن را به سمت دیگر لام بکشید. حالا خون در طول لام کشیده ‌‌می‌شود. نیازی به اضافه کردن آب و گذاشتن لامل روی نمونه ندارید. برای چشم غیر مسلح خون انسان مثل یک مایع قرمز رنگ است اما در زیر ‌‌‌‌‌میکروسکوپ ‌‌‌‌می‌توانیم ببینیم که از چهار قسمت مجزای زیر تشکیل شده است:

• پلاسما
• گلبول‌‌‌‌‌‌های قرمز
• گلبول‌‌‌‌‌‌های سفید
• پلاکت‌‌‌‌‌‌ها

پلاسما بخش مایع خون است و واقعا بی‌رنگ است. گلبول‌‌‌های قرمز به خون رنگ سرخی ‌‌‌‌می‌دهند. گلبول‌‌‌‌‌‌های سفید در دریایی از گلبول‌‌‌های قرمز شناورند و در مقابله با عفونت‌‌‌‌‌‌ها کمک ‌‌می‌کنند. پلاکت‌‌‌‌‌‌ها از تکه تکه شدن گلبول‌‌‌‌‌‌های قرمز به‌وجود ‌‌‌‌می‌آیند و در انعقاد خون نقش دارند.

مواد مورد نیاز:

• میکروسکوپ نوری مرکب
• سوزن
• بسته کبریت
• چسب زخم
• لام و لامل

 

طرز کار

ابتدا سوزن را به‌وسیله شعله استریل کنید. سپس سر انگشت کوچک خود را به‌نر‌‌‌‌می ‌و به‌سرعت بمالید و انگشت خود را سوراخ کنید. بعد از آن یک قطره خون روی لام بگذارید و یک لامل روی آن قرار دهید. لام را روی صفحه ‌‌‌‌‌میکروسکوپ قرار دهید و با بزرگنمایی پایین (100) روی آن فوکوس کنید. نور را تنظیم کنید و سپس بزرگنمایی را افزایش دهید (400).

شما باید صد‌‌‌ها گلبول قرمز کوچک را ببینید. میلیاردها از آن‌‌‌ها در جریان خون ما در حال گردش‌ هستند. گلبول‌‌‌های قرمز خون هسته ندارند، یعنی نمی‌توانند تقسیم شوند.

لیست و قیمت تمام میکروسکوپ ها در سایت 

گلبول‌‌‌های قرمز به‌طور پیوسته توسط مغز استخوان و طحال تولید ‌‌‌‌می‌شوند. شما همچنین باید بتوانید چند گلبول سفید نیز پیدا کنید. آن‌‌‌ها اندکی از گلبول‌‌‌های سفید بزرگ‌ترند و هسته دارند. گلبول‌‌‌های سفید شبیه به یک آمیب هستند و ‌‌می‌توانند بدن خود را به هر شکلی که ‌‌می‌خواهند در بیاورند.

گلبول‌‌‌های سفید با نابود کردن ذرات بیگانه با عفونت‌‌‌ها مبارزه ‌‌می‌کنند. پلاکت‌‌‌ها تکه‌‌‌‌‌‌هایی از گلبول‌‌‌‌‌‌های قرمز بوده و بسیار کوچک هستند.

مشاهده خون قورباغه زیر میکروسکوپ

خون قورباغه کمی شبیه به خون انسان است، اما تفاوت‌‌‌هایی نیز دارد. در این آزمایش به مشاهده خون قورباغه و بررسی تفاوت آن با خون ما خواهیم پرداخت.

مواد مورد نیاز:

• ‌‌‌‌‌میکروسکوپ نوری مرکب
• اسلاید‌‌‌های آماده خون قورباغه

روش انجام کار به این شکل است که ابتدا با بزرگنمایی ۱۰۰ روی اسلاید فوکوس کرده و نور را تنظیم کنید. سپس بزرگنمایی را افزایش دهید (400). خون را ببینید و چهار جزء آن یعنی پلاسما، گلبول‌‌‌های قرمز خون، گلبول‌‌‌های سفید و پلاکت‌‌‌ها را مشاهده کنید.

خرید میکروسکوپ دیجیتال

گلبول‌‌‌های قرمز قورباغه اندکی با گلبول‌‌‌های قرمز ما تفاوت دارند. آن‌‌‌ها هسته دارند و بر خلاف سلول‌‌‌های ما تقسیم ‌‌‌‌می‌شوند. گلبول‌‌‌های سفید قوباغه بسیار شبیه به گلبول‌‌‌های سفید خون ما هستند و همان عملکرد را دارند.

سعی کنید پلاکت‌‌‌ها را ببینید. اما توانستید چیزی پیدا کنید؟ نگران نباشید، چون اصلا چنین چیزی وجود ندارد. قورباغه‌‌‌‌‌‌ها بر خلاف ما پلاکت تولید نمی‌کنند.

  

چگونه برای یک نمونه لام مرطوب تهیه کنیم؟

بعضی از نمونه‌‌‌‌‌‌ها را ‌‌می‌توان مستقیما زیر ‌‌‌‌‌میکروسکوپ قرار داد و مشاهده کرد. گرچه بیشتر نمونه‌‌‌‌‌‌ها هنگا‌‌‌‌می که درون یک قطره آب روی لام ‌‌‌‌‌میکروسکوپی قرار ‌‌‌‌می‌گیرند بهتر دیده ‌‌می‌شوند.

این کار به تکنیک لام مرطوب معروف است. آب به نگهداری نمونه کمک ‌‌‌‌می‌کند و با پر کردن فضا‌‌‌های بین لام و لامل به پرتو‌‌‌های نور اجازه ‌‌می‌دهد که به آسانی از میان لام نمونه و لامل عبور کند.

مواد مورد نیاز:

• لام و لامل
• آب و قطره چکان
• انبرک
• نمونه (مقداری الیاف نخی)
• خلال دندان دستمال کاغذی
• قیچی
• مداد پاکن، کاغذ

نحوه تهیه لام مرطوب

یک قطره آب را در مرکز لام تمیز قرار دهید. با استفاده از انبرک نمونه را در وسط آب قرار دهید. همزمان که لامل را به‌صورت عمودی نگه داشتید لبه آن را کنار قطره آب قرار دهید. به ‌آرا‌‌‌‌می ‌لبه دیگر لامل را پایین آورید و روی قطره بگذارید. هدف این کار به حداقل رساندن یا از بین بردن حباب‌‌‌های هوا در زیر لامل است.

استفاده از یک خلال دندان به شما در پایین آوردن انتهای دیگر لامل کمک می‌کند. با قرار دادن یک دستمال کاغذی جاذب در کنار لامل و کشیدن مقداری از آب زیر لامل آن را فشرده‌تر کنید. آب باید فضا‌‌‌های بین لام و لامل را پر کرده باشد. اگر مقدار آب خیلی زیاد باشد، باعث حرکت لامل به اطراف ‌‌می‌شود.

مقدار اضافی آب را قرار دادن یک گوشه دستمال کاغذی در لبه لامل جمع کنید. اگر مقدار آب خیلی کم است و بعضی فضا‌‌‌ها هنوز خشک هستند، با قرار دادن قطره آب درست در لبه لامل آب بیشتری اضافه کنید. با کمی تمرین مقدار کافی آب مورد نیاز را خواهید فهمید. حالا شما آماده‌اید تا لام مرطوب را با لام خشک مقایسه کنید.

دو تکه کوچک از مو‌‌‌های خود را ببرید، یکی را روی لام بگذارید و یک لامل روی آن قرار دهید. تکه دیگر مو را روی لام دیگر قرار دهید و یک لام مرطوب درست کنید. به هر دو اسلاید نگاه کنید و از هر دو آن‌‌‌ها تصویری رسم کنید. آیا یکی از دیگری بهتر دیده ‌‌می‌شود؟ این تمرین را با نمونه‌‌‌‌‌‌های دیگر انجام دهید. برای خرید میکروسکوپ بر روی لینک خرید میکروسکوپ در سایت موسسه طبیعت آسمان شهر کلیک کنید و تمام میکیروسکوپ دیدن بفرمائید.

برای دریافت پی دی اف مقاله خون انسان زیر میکروسکوپ  کلیک کنید

منبع: سایت موسسه طبیعت آسمان شب و خون انسان زیر میکروسکوپ

خورشیدگرفتگی چیست؟

خورشیدگرفتگی زمانی اتفاق می‌افتد که ماه بین زمین و خورشید قرار می‌گیرد و سایه آن روی زمین می‌افتد. خورشید گرفتگی فقط در مرحله ماه جدید رخ می‌دهد که معمولا سالی دوبار است، یعنی زمانی که ماه و خورشید و زمین همراستا می‌شوند.

با این‌ حال، خورشیدگرفتگی هر بار که یک فاز ماه جدید رخ می‌دهد اتفاق نمی‌افتد، زیرا مدار ماه حدود ۵ درجه نسبت به مدار زمین به دور خورشید کج است. به‌ همین دلیل، سایه ماه معمولا از بالا یا پایین زمین عبور می‌کند. خورشید گرفتگی بعدی در هشتم آپریل ۲۰۲۴ اتفاق می‌افتد و از مکزیک، ۱۴ ایالت ایالات متحده و جنوب شرقی کانادا قابل‌ مشاهده خواهد بود.

تماشای خورشیدگرفتگی دانشمندان و حتی افراد معمولی را به وجد می‌آورد. برای دیدن کسوف، فقط باید در زمان مناسب در مکان مناسب باشید. تا انتهای این مقاله با ما همراه باشید تا با این پدیده جذاب بیشتر آشنا شوید.

انواع خورشیدگرفتگی

خورشید گرفتگی را می‌توان بسته به محل قرار گرفتن خورشید، ماه و زمین در زمان وقوع، در چهار دسته زیر قرار داد:

• خورشیدگرفتگی کامل: خورشید کاملا توسط ماه پوشیده می‌شود.
• خورشیدگرفتگی جزئی: ماه به‌طور کامل خورشید را مسدود نمی‌کند، بنابراین تنها بخشی از خورشید پنهان می‌شود.
• خورشیدگرفتگی حلقوی: ماه در مرکز خورشید قرار می‌گیرد ولی تمام سطح آن را نمی‌پوشاند. در این حالت، انگار ماه درون حلقه‌ای از آتش قرار دارد.
• خورشید گرفتگی ترکیبی: نادرترین خورشیدگرفتگی که ترکیبی از کسوف کامل و حلقوی است و زمانی رخ می‌دهد که سایه ماه روی زمین حرکت می‌کند. این کسوف معمولا به‌ عنوان یک نوع خورشید گرفتگی شروع می‌شود و سپس به نوع دیگر تغییر می‌کند.

 

خورشید گرفتگی چگونه و چرا رخ می‌دهد؟

خورشید گرفتگی در نتیجه عبور ماه از بین خورشید و زمین و افتادن سایه ماه روی زمین رخ می‌هد. وقتی ماه از دایره البروج، صفحه مداری زمین، عبور می‌کند به‌ عنوان گره قمری شناخته می‌شود. فاصله‌ای که ماه جدید به یک گره نزدیک می‌شود، نوع خورشیدگرفتگی را تعیین می‌کند. فاصله ماه از زمین و فاصله زمین و خورشید نیز روی نوع کسوف تاثیرگذار است.

خورشیدگرفتگی کامل زمانی اتفاق می‌افتد که ماه از بین خورشید و زمین عبور می‌کند و خورشید را کاملا می‌پوشاند. این نوع خورشیدگرفتگی به این دلیل امکان‌پذیر است که قطر خورشید حدود ۴۰۰ برابر ماه بوده و تقریبا ۴۰۰ برابر آن دورتر است.

خورشید گرفتگی حلقوی زمانی رخ می‌دهد که ماه در دورترین فاصله خود از زمین از بین خورشید و زمین عبور می‌کند. در این فاصله، ماه کوچکتر از خورشید به‌نظر می‌رسد و نمی‌تواند تمام سطح آن را بپوشاند.

خورشید گرفتگی جزئی زمانی اتفاق می‌افتد که ماه از بین خورشید و زمین می‌گذرد ولی هر سه کاملا در یک راستا نیستند. در نتیجه، فقط نیم‌ سایه رخ می‌دهد و بخشی از خورشید پوشیده می‌شود.

خورشیدگرفتگی ترکیبی نادر است و زمانی رخ می‌دهد که فاصله ماه از زمین نزدیک به مرزهای آن باشد. در بیشتر موارد، خورشید گرفتگی ترکیبی از یک کسوف حلقوی شروع شده و سپس کلی می‌شود. این نوع کسوف به هیبریدی یا مرکب نیز معروف است. در بیشتر موارد، خورشید گرفتگی ترکیبی از یک کسوف حلقوی شروع شده و سپس کامل می‌شود.

هنگام خورشیدگرفتگی چه می‌بینیم؟

نوع کسوف بر آ‌ن‌ چه اتفاق می‌افتد و ناظران می‌توانند آن را ببینند، اثر می‌گذارد. طبق گزارش وب‌سایت آموزشی SpaceEdge Academy، ۲۸ درصد از خورشید‌ گرفتگی‌ها کلی، ۳۵درصد جزئی، ۳۲درصد حلقوی و تنها ۵درصد ترکیبی هستند.

در طول خورشید گرفتگی کامل، دما پایین می‌رود، هوا گرگ و میش می‌شود و با تجهیزات ایمنی مناسب ممکن است بتوانید جو بیرونی خورشید را که به‌ عنوان تاج شناخته می‌شود، ببینید. تماشای این کسوف بسیار هیجان‌ انگیز است، زیرا تاج معمولا توسط ظاهر درخشان خورشید پنهان می‌شود.

در طی خورشیدگرفتگی حلقوی، ماه به‌طور کامل خورشید را پنهان نمی‌کند. در عوض به شکل دیسک تاریکی ظاهر می‌شود که یک صفحه درخشان بزرگ‌تر را پنهان می‌کند و حلقه‌ای از نور دور آن دیده می‌شود. این نوع کسوف به حلقه آتش نیز معروف است.

در خورشید گرفتگی جزئی به نظر می‌رسد که انگار ماه در حال گاز گرفتن خورشید است. از آن‌ جایی‌ که خورشید، زمین و ماه کاملا در یک راستا قرار ندارند، تنها بخشی از خورشید توسط ماه پوشیده می‌شود. وقتی کسوف کامل یا حلقوی رخ می‌دهد، کسانی که خارج از ناحیه پوشانده‌شده توسط سایه ماه هستند، شاهد خورشید گرفتگی جزئی خواهند بود.

در طی خورشیدگرفتگی ترکیبی، بسته به جایی که هستید، ممکن است خورشیدگرفتگی حلقوی یا کامل را ببینید.

تفاوت بین خورشید گرفتگی و ماه‌گرفتگی چیست؟

در طول کسوف، ماه نو بین زمین و خورشید قرار می‌گیرد و نور خورشید تا حدی یا به‌ طور کامل مسدود می‌شود. در طول ماه‌گرفتگی، زمین بین خورشید و ماه کامل قرار دارد، بنابراین سایه آن روی ماه می‌افتد. تنها نوری که به سطح ماه می‌رسد، ابتدا از طریق جو زمین فیلتر می‌شود. در این حالت، انگار هزاران غروب خورشید به‌ طور همزمان به سطح ماه تابیده می‌شوند و رنگ آن را مسی نارنجی می‌کنند.

 

تفاوت بین خورشید گرفتگی مرکزی و جزئی چیست؟

وقتی که ماه از خورشید عبور می‌کند، سایه‌ای مخروطی‌شکل از پشت ماه را دنبال می‌کند. وقتی که نوک این سایه مخروطی به زمین نمی‌خورد، خورشید گرفتگی جزئی رخ می‌دهد. در مقابل، وقتی که نوک این سایه به زمین می‌رسد، یک سایه تاریک باریک ایجاد می‌شود که از آن می‌توان خورشیدگرفتگی کامل را مشاهده کرد.

برای اطلاع از مقاله سیاه چاله ها هر آنچه که باید بدانیم روی لینک کلیک کنید.

آیا خورشیدگرفتگی خطرناک است؟

خورشید گرفتگی در صورتی خطرناک است که بدون تجهیزات ضروری به آن نگاه کنید. هرگز بدون محافظ چشم مناسب به خورشید نگاه نکنید. این کار حتی اگر خورشید تا حدی پوشیده شده باشد نیز خطرناک است. زیرا اشعه‌های مضر ماوراء بنفش (UV) و مادون قرمز (IR) به شبکیه چشم آسیب می‌زنند و ممکن است حتی باعث کوری شوند.

هرگز از عینک آفتابی معمولی نیز برای تماشای خورشیدگرفتگی استفاده نکنید. تنها راه مطمئن برای تماشای پدیده کسوف استفاده از فیلترهای خورشیدی با طراحی خاص، عینک‌های مخصوص و تلسکوپ‌ها و دوربین‌های دوچشمی است.

یک روش امن برای مشاهده خورشیدگرفتگی، ساخت یک دوربین سوراخ سوزنی است. در این دوربین، یک سوراخ یا شکاف کوچک برای ایجاد تصویر خورشید روی صفحه‌ای که حدود ۳ فوت (یا حدود ۱ متر) پشت سوراخ قرار دارد، استفاده می‌شود.

از دوربین دوچشمی یا تلسکوپ نصب‌شده روی سه‌پایه نیز می‌توان برای نمایش تصویر بزرگنمایی‌شده خورشید روی یک صفحه سفید استفاده کرد. هرچه از صفحه دورتر باشید، می‌توانید تصویر را بزرگ‌تر فوکوس کنید.

نتیجه

همانطور که بیان شد برای تماشای بهتر خورشید گرفتگی باید از تجهیزات مناسب استفاده شود تا هم به سلامت چشم های بیننده آسیب وارد نشود و هم تصویر بهتری را بتواند ببیند. برای بهتر دیدن خورشید گرفتگی خرید تلسکوپ یا دوربین دوچشمی به شخص بیننده کمک می کند تا تصاویر بهتری را ثبت کند. سایت آسمان شب بستری مناسب و ایمن برای خرید تلسکوپ محسوب می شود.

برای دانلود مقاله خورشیدگرفتگی چیست؟ روی لینک کلیک کنید.

منبع: سایت موسسه طبیعت آسمان شب و خورشیدگرفتگی چیست؟

چگونه میکروارگانیسم‌های آب برکه را زیر میکروسکوپ ببینیم

چگونه میکروارگانیسم‌های آب برکه را زیر میکروسکوپ ببینیم؟

مقداری آب برکه یا آب لوله کشی را در لیوان بریزید و به آن نگاه کنید. آیا به نظرتان در این آب ظاهرا تمیزی که می‌بینید، ممکن است موجود زنده‌ای زندگی کند؟ در کمال تعجب، جواب این سوال مثبت است. به‌ویژه در آب برکه یا دریا، صدها گونه موجودات میکروارگانیسم و میکروسکوپی زندگی می‌کنند که از دیدن آن‌ها بسیار متعجب خواهید شد. 

در این مقاله به تعدادی آزمایش هیجان انگیز می‌‌‌‌پردازیم که می‌‌‌‌توانید در خانه به‌سادگی انجام دهید، مانند مشاهده میکروارگانیستم‌های برکه و حرکت آهسته آن‌ها. پس تا انتها همراه ما باشید تا با آزمایش‌های جالب از آب برکه، شکل موجودات میکروسکوپی درون آن‌ها را ببینید و شگفت زده شوید. 

موجودات برکه را جمع آوری کنید

از دریاچه و مخزن آب و استخر گرفته تا نهر‌ها و گودال‌های آب گل‌آلود، فرو بردن یک پارچ درون آب مقدار زیادی نمونه را برای مطالعه در اختیار شما قرار خواهد داد. اما نتایج ممکن است ناامید کننده باشند، زیرا آنچه جمع آوری کرده‌اید به قدر کافی تغلیظ نگردیده است. به یاد داشته باشید که شما تنها یک قطره آب روی لام می‌‌گذارید و مشاهده می‌‌‌‌کنید.

در حالت ایده‌آل شما به یک توری مخصوص احتیاج دارید. این نوع تور‌ها را که شرکت‌های تجهیزات علمی تولید می‌کنند، معمولا گران هستند. اما شما می‌‌توانید به‌صورت کاملا ارزان یکی از آن‌ها را بسازید.

مواد مورد نیاز:

• میکروسکوپ نوری مرکب
• تور آکواریوم
• جوراب نایلونی قدیم
• پارچ پلاستیکی

 

روش انجام کار

یک توری ساده آکواریوم از فروشگاه حیوانات خانگی تهیه کنید؛ هر چه ارزان‌تر بهتر. توری را ببرید و فقط قاب آن را نگه دارید. یک جوراب نایلونی یا ابریشمی ‌‌‌‌کهنه پیدا کنید و آن را طوری ببرید که شبیه یک لوله شود. یک انتهای آن را به قاب توری آکواریوم وصل کرده و به انتهای دیگر آن یک لیوان یا ظرف پلاستیکی شفاف (با قطر تقریبا ۴ تا ۶ سانتی‌متر) متصل کنید.

هنگام استفاده از تور نمونه آن را به مدت حداقل یک دقیقه درون آب به این طرف و آن طرف حرکت دهید. این حرکت تضمین می‌کند که بیشترین مقدار موجودات در انتهای توری به دام خواهد افتاد.

میکروسکوپ را بیشتر بشناسید

هنگامی که از تمرین جمع آوری نمونه به خانه برمی‌‌گردید، از این وسوسه که سریعا یک قطره نمونه را روی لام قرار دهید و آن را ببینید، جلوگیری کنید. انجام این کار شما را ناامید می‌‌کند، زیرا نمونه‌های شما زنده‌اند و به‌سرعت در حال حرکت‌اند و دیدن آن‌ها با جزئیات بسیار مشکل خواهد بود.

پس ابتدا اجازه بدهید نمونه شما چند ساعت ثابت بماند، به این ترتیب محتویات آن پایدار و آرام می‌شوند و در ته ظرف نشست می‌‌‌‌کنند. بعد از گذشت این زمان شما باید بتوانید رسوب مواد را در ته ظرف ببینید.

این رسوبات جایی است که موجودات میکروسکوپی در آنجا حضور دارند. اما ممکن است موادی مانند شن و ماسه و گل و لای و مواد دیگر را نیز در بر بگیرند که به علت گرفتن فضای زیاد بین لام و لامل روی مشاهده شما تاثر بگذارند. البته راهی برای جدا کردن این مواد وجود دارد که در بخش بعد توضیح می‌دهیم.

چگونه موجودات زنده آب برکه را زیر میکروسکوپ مشاهده کنیم؟

مقداری از نمونه را به درون قطره چکان بکشید و اجازه دهید تا به مدت چند دقیقه به حالت عمودی بماند. این کار سبب می‌‌شود که مواد سنگین‌تر در یک انتهای قطره چکان نزدیک نوک آن رسوب کند. یک قطره از آن را روی یک پلیت سفید یا پتری دیش بگذارید و این کار را تا زمانی که محتویات قطره چکان خالی شود، ادامه دهید.

قطرات را به‌صورت مجزا از یکدیگر و با ترتیب از یک طرف روی پتری دیش قرار دهید. هر قطره نسبت به قطره پیش از خود مقدار گل و لای کمتری خواهد داشت. این کار همچنین به شما در جداسازی بعضی موجودات بزرگ‌تر مانند کک آبی و دافنی کمک می‌کند.

لیست و قیمت تمام میکروسکوپ ها در سایت 

قطره‌ای را انتخاب کنید که موجودات آن با چشم قابل دیدن هستند. قطره مورد نظر را با قطره چکان بردارید و روی یک اسلاید تمیز قرار دهید. یک لامل را روی نمونه بگذارد. به این طریق که یک طرف لامل را روی لام قرار دهید و انتهای دیگر را به آرامی ‌‌‌‌پایین بیاورید.

زیر لامل در صورت وجود را با یک تکه دستمال کاغذی جمع آوری کنید. هر چقدر فاصله بین لام و لامل کمتر باشد، سبب تحرک کمتر موجودات و بهتر دیده شدن آن‌ها خواهد شد.

تحرک و جابه‌جا کردن در حین آماده سازی نمونه‌ها ممکن است سبب پنهان شدن بعضی از موجودات شود. اگر اجازه دهید اسلاید مدتی ثابت بماند، آن‌ها نهایتا از حرکت باز خواهند ایستاد و خود را نشان خواهند داد.

 

در نهایت شاید شما بخواهید جانوران بزرگ‌تر مانند یک آبی یا دافنی را ببینید. به وسیله یک خلال دندان سه تکه کوچک وازلین را در مرکز اسلاید قرار دهید. در مرکز آن‌ها فضای کافی برای قرار دادن قطره حاوی موجودات ذره بینی نگه دارید. ارتفاع تکه‌های وازلین باید به مقداری باشد که لامل را یک میلی‌متر یا چیزی در همین حدود بالاتر از سطح لام نگه دارد.

حالا یکی از قطره‌های حاوی موجودات میکروسکوپی را بردارید و در وسط تکه‌های وازلین بگذارید. به آرامی‌‌‌‌ لامل را پایین آورده و روی وازلین قرار دهید، به‌طوری که قبل از تماس با قطره آب با تکه‌های وازلین تماس پیدا کند.

خرید میکروسکوپ دیجیتال

با خلال دندان یک انتهای لامل را طوری پایین بیاورید که قطره آب پاره نشود. لامل را ثابت نگه دارید و به آ]ستگی ‌‌‌‌اندکی فشار دهید. شاید چند بار تلاش کردن لازم باشد تا دقیقا بفهمید چه مقدار فشار کافی است تا آسیبی به موجودات نرسد. اگر لازم بود از یک انتهای لامل آب بیشتری وارد کنید. برای خرید میکروسکوپ بر روی لینک خرید میکروسکوپ در سایت موسسه طبیعت آسمان شهر کلیک کنید و تمام میکیروسکوپ دیدن بفرمائید.

 برای دریافت پی دی اف مقاله چگونه میکروارگانیسم‌های آب برکه را زیر میکروسکوپ ببینیم؟ کلیک کنید

منبع: سایت موسسه طبیعت آسمان شب و چگونه میکروارگانیسم‌های آب برکه را زیر میکروسکوپ ببینیم

سیاه‌چاله‌ها + هر آنچه که باید بدانید

سیاه‌چاله‌ها از عجیب‌ترین و جذاب‌ترین اجرام فضا محسوب می‌شوند. آن‌ها بسیار متراکم هستند و چنان جاذبه گرانشی قوی دارند که حتی نور نیز نمی‌تواند از چنگ آن‌ها فرار کند. کهکشان راه شیری بیش از ۱۰۰ میلیون سیاه‌چاله را در خود جا داده است. مثلا سیاه‌چاله‌ کلان‌جرم کمان ای* که در قلب کهکشان راه شیری قرار گرفته است، تقریبا ۴ میلیون برابر خورشید جرم دارد و فاصله آن از زمین ۲۶۰۰۰ سال نوری است.

اولین تصویر از یک سیاه‌چاله در سال ۲۰۱۹ توسط تلسکوپ افق رویداد (EHT) گرفته شد که دانشمندان سراسر جهان را به وجد آورد. اگر می‌خواهید با این پدیده شگفت‌انگیز بیشتر آشنا شوید تا انتهای مقاله با ما همراه باشید.

سیاه‌چاله‌ها چگونه به وجود می‌آیند؟

سیاه‌چاله‌ها به دو طریق مجزا تشکیل می‌شوند. در روش اول، با مرگ ستاره‌های عظیم تشکیل می‌شوند و به‌ نوعی اجساد ستاره‌ای هستند. ستاره‌هایی که جرم تولد آن‌ها تقریبا ۸ تا ۱۰ برابر جرم خورشید است، وقتی تمام سوخت خود یعنی هیدروژن را تمام می‌کنند، منفجر می‌شوند و می‌میرند. چیزی که باقی می‌ماند یک جرم متراکم بسیار فشرده، به‌اصطلاح سیاه‌چاله است.

سیاه‌چاله‌ای که به این شکل به ‌وجود می‌آید به سیاه‌چاله‌ ستاره‌وار معروف است و چند برابر خورشید جرم دارد. در روش دیگر، سیاه‌چاله‌ها در نتیجه فروپاشی مستقیم گاز به‌وجود می‌آیند. این فرآیند سیاه‌چاله‌های پرجرم‌تری با جرمی از ۱۰۰۰ برابر تا حتی ۱۰۰۰۰۰ برابر جرم خورشید ایجاد می‌کند.

  

چه کسی برای اولین بار سیاه‌چاله‌ را کشف کرد؟

سیاه‌چاله‌ها به‌عنوان یک راه حل ریاضی دقیق برای معادلات انیشتین پیش‌بینی شده بودند. معادله‌های اینشتین شکل فضای اطراف ماده را توصیف می‌کنند. راه حل سیاه‌چاله توسط کارل شواترزشیلد در سال ۱۹۱۵ پیدا شد. معلوم شد که این مناطق، یعنی سیاه‌چاله‌ها، فضا را به‌شدت تغییر می‌دهند و سوراخی در بافت فضا-زمان ایجاد می‌کنند.

با گذشت زمان، همان‌طور که سایر محصولات نهایی مرگ ستاره‌ها، یعنی ستاره‌های نوترونی که به‌عنوان تپ‌اختر دیده می‌شدند، شناسایی شدند مشخص شد که سیاه‌چاله‌ها واقعی هستند و باید وجود داشته باشند. ماکیان ایکس یک (Cygnus-X1) اولین سیاه‌چاله‌ای بود که کشف شد.

آیا سیاه‌چاله‌ها می‌میرند؟

سیاه‌چاله‌ها به خودی خود نمی‌میرند، بلکه فرض بر این است که در نهایت به‌ آرامی در مدت زمان بسیار طولانی تبخیر می‌شوند. سیاه‌چاله‌ها ماده‌ای را که در نزدیکی‌شان قرار دارد، توسط گرانش قوی به سمت داخل خود می‌کشند و رشد می‌کنند. طبق نظریه هاوکینگ، سیاه‌چاله‌ها این توانایی را دارند که انرژی ساطع کنند و با سرعت بسیار پایینی کوچک شوند.

بر اساس نظریه کوانتوم، ذرات مجازی همیشه در حال به وجود آمدن و از بین رفتن هستند. وقتی که این اتفاق می‌افتد، ذره و پادذره همراه آن ظاهر می‌شوند. آن‌ها می‌توانند دوباره ترکیب شده و دوباره ناپدید شوند.

وقتی این فرایند در نزدیکی افق رویداد یک سیاه‌چاله رخ می‌دهد، به‌ جای این‌که جفت ذره و پادذره برای لحظه‌ای وجود داشته باشد و سپس یکدیگر را نابود کنند، اتفاق دیگری می‌افتد. یکی از آن‌ها توسط گرانش به درون سیاه‌چاله می‌افتد، در حالیکه ذره دیگر در فضا رها می‌شود.

برای اطلاع از مقاله ۱۰ حقیقت شگفت انگیز درباره جو زمین روی لینک کلیک کنید.

آیا سیاه‌ چاله همان کرم‌چاله است؟

خیر. کرم‌چاله را می‌توان تونلی در نظر گرفت که دو نقطه مجزا در فضا و زمان را به هم وصل می‌کند. فرض بر این است که سیاه‌چاله‌ می‌تواند درون خود یک کرم‌چاله داشته باشد.

انواع سیاه‌ چاله

تا به امروز، سه نوع سیاه‌چاله توسط ستاره‌شناسان شناسایی شده است.

1. سیاه‌ چاله ستاره‌وار: کوچک اما کشنده

وقتی سوخت یک ستاره تمام می‌شود، ممکن است سقوط کند یا به درون خود بیافتد. در ستاره‌های کوچک‌تر (با جرم تقریبا سه برابر خورشید)، هسته جدید به یک ستاره نوترونی یا یک کوتوله سفید تبدیل خواهد شد. در مقابل وقتی یک ستاره بزرگ‌تر دچار فروپاشی می‌شود، به فشرده شدن ادامه می‌دهد و یک سیاه‌چاله ستاره‌وار ایجاد می‌کند. این نوع سیاه‌چاله نسبتا کوچک اما به‌شدت متراکم است. سیاه‌چاله‌های ستاره‌وار غبار و گاز کهکشان‌های اطراف خود را مصرف می‌کنند که باعث می‌شود رشد کنند.

  

2. سیاه‌ چاله کلان‌جرم: تولد غول‌ها

این سیاه‌چاله‌های عظیم قطری برابر خورشید دارند ولی جرم آن‌ها میلیون‌ها یا حتی میلیاردها برابر خورشید است. فرض بر این است که این سیاه‌چاله‌ها تقریبا در مرکز هر کهکشانی از جمله کهکشان راه شیری قرار دارند. دانشمندان هنوز درباره منشا این نوع سیاه‌چاله مطمئن نیستند. آن‌ها ممکن است نتیجه صدها یا هزاران سیاه‌چاله کوچکی باشند که با هم ادغام می‌شوند. فرو ریختن ابرهای گازی بزرگ نیز ممکن است در ایجاد آن‌ها نقش داشته باشد.

گزینه سوم فروپاشی یک خوشه ستاره‌ای است. همچنین، احتمال دیگر این است که سیاه‌چاله‌های بسیار پرجرم ممکن است از خوشه‌های بزرگ ماده تاریک به‌وجود بیایند.

3. سیاه‌ چاله جرم متوسط 

در گذشته، دانشمندان فکر می‌کردند که سیاه‌چاله ها فقط بزرگ یا کوچک هستند. تحقیقات بیشتر احتمال وجود سیاه‌چاله‌های جرم متوسط (IMBHs) را آشکار کرد. آن‌ها زمانی تشکیل می‌شوند که ستاره‌های درون یک خوشه در یک واکنش زنجیره‌ای با هم برخورد کنند. تعدادی از سیاه‌چاله‌هایی که در یک منطقه به‌وجود می‌آیند، در نهایت می‌توانند با هم در مرکز یک کهکشان بیافتند و یک سیاه‌چاله بسیار کلان‌جرم ایجاد کنند.

برای اطلاع از مقاله هر چیزی که باید درباره سیاره‌های منظومه شمسی بدانید روی لینک کلیک کنید.

سیاه‌ چاله چه شکلی است؟

سیاه‌ چاله‌ ها سه لایه دارند که عبارتند از افق رخداد بیرونی و درونی و تکینگی.

افق رویداد به مرز اطراف دهانه سیاه‌چاله می‌گویند که نور نمی‌تواند از آن فرار کند. وقتی یک ذره از افق رویداد عبور کند، دیگر قادر نیست از آن خارج شود. گرانش در سراسر افق رویداد ثابت است.

تکینگی به بخش داخلی سیاه‌چاله، جایی که جرم در آن قرار دارد می‌گویند. به‌عبارت دیگر، تکینگی نقطه واحدی در فضا-زمان است که جرم سیاه‌چاله در آن متمرکز است.

سیاه‌ چاله‌ ها مثل ستاره‌ها و سایر اجرام موجود در فضا قابل دیدن نیستند. در واقع، ستاره‌شناسان تشعشعاتی را که سیاه‌چاله‌ها با کشیدن غبار و گاز به درون خود ساطع می‌کنند، شناسایی می‌کنند.

گاهی سیاه‌ چاله‌ های کلان‌جرم که در مرکز یک کهکشان قرار دارند توسط غبار و گاز غلیظ اطراف خود پوشیده می‌شوند که مانع انتشار گازهای گلخانه‌ای می‌شود.

اگرچه در نگاه اول به‌نظر می‌رسد که هیچ چیزی در سیاه‌ چاله وجود ندارد، این پدیده جالب حاوی مقدار قابل‌ توجهی ماده است. این جرم زیاد انباشته‌ شده در یک حجم کم باعث ایجاد میدان گرانشی بسیار قوی می‌شود که حتی نور هم قادر به قرار از آن نیست. در سال‌های اخیر، ناسا با استفاده از تجهیزات پیشرفته تصاویری از چند سیاه‌ چاله گرفته است که دیدن آن‌ها خالی از لطف نیست.

نتیجه

با گذشت زمان و پیشرفت علم و اختراع تلسکوپ دانشمندان توانستند با مطالعه و مشاهده دقیق تر سیاه چاله ها را مورد بررسی قرار دهند . تلسکوپ یکی از اختراعاتی بود که توانست بشر را در کشف پدیده های آسمان یاری کند. همچنین مردم نیز توانستند با خرید تلسکوپ به زیبایی های آسمان شب پی ببرند و از دیدن آن لذت ببرند. اشخاصی که به مشاهده آسمان علاقمند هستند می توانند با مراجعه به سایت آسمان شب راحت ترین و مطمئن ترین راه برای خرید تلسکوپ را انجام دهند.

برای دانلود مقاله سیاه‌چاله‌ها هر آنچه که باید بدانید روی لینک کلیک کنید.

منبع: سایت موسسه طبیعت آسمان شب و سیاه‌چاله‌ها هر آنچه که باید بدانید

پیشرفت در ساخت میکروسکوپ‌ها

میکروسکوپ‌ها چه پیشرفت‌هایی کرده‌اند؟

تا به حال به این موضوع فکر کرده‌اید که میکروسکوپ‌های اولیه چه شکلی بودند، چگونه کار می‌کردند و از چه اجزایی تشکیل شده بودند؟ مسلما میکروسکوپ نیز مانند هر وسیله دیگری که زمان بسیاری از ساخت آن می‌گذرد، تغییرات و پیشرفت‌های زیادی کرده است تا تبدیل به چیزی شود که امروزه در دست ما است. در این مقاله همراه ما باشید تا نگاهی به مهم‌ترین تغییرات ایجاد شده در آن در طول تاریخ بپردازیم و نحوه عملکرد کلی این ابزار و سپس میکروسکوپ‌های نوری را توضیح دهیم.

چه پیشرفت‌هایی در میکروسکوپ ایجاد شده است؟

یکی از اولین ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ‌های مهمی ﮐﻪ در ﻣﯿﮑﺮوﺳﮑﻮپ به‌دست آمد اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ آن را روی پایه‌ای ﻧﺼﺐ ﮐﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﮐﺎﻣﻼ ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ ﺻﻔﺤﻪ زﯾﺮ آن را ﺑﺎ ﺷﯽ ﺑﺰرگ ﺷﺪه ﺑﺒﯿﻨﻨﺪ. ﻣﺰﯾﺖ اﯾﻦ دﺳﺘﮕﺎه در آن اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯽﺗﻮان ﺻﻔﺤﻪ دﯾﺪ را ﺑﻪ‌ﻃﻮر ﻣﺪاوم در ﺣﺎﻟﺖ اﻓﻘﯽ دید.

در سال 1935 فریتز زرینگ میکروسکوپی ساخت که می‌توانست نمونه تاریک و نامشخص شی مورد آزمایش را با آن مشاهده کند. آخرین پیشرفت میکروسکوپ مربوط به تهیه دستگاه تنویر و جعبه میکروسکوپ است که ‌‌می‌توان آن را کنترل کرد، محفوظ داشت و از آن به‌خوبی استفاده کرد.

پس از آن تا میانه‌‌‌های قرن 19 چندین پیشرفت عمده در بهبود کارآیی میکروسکوپ‌ها انجام شد. چندین کشور اروپایی شروع به ساخت تجهیزات نوری با کیفیت کردند اما هیچ کدام از آن‌ها بهتر از میکروسکوپ شگفت‌انگیز ساخت یک آمریکایی به نام چارلز - اسپنسر و صنعتی که بنیان گذاشت، نبودند.

ابزارهای امروزی تنها تغییراتی جزئی نسبت به همین میکروسکوپ‌های اولیه کرده‌اند که ‌‌می‌توانند بزرگنمایی تا 1258 برابر با نور عادی و 5000 برابر با نور آبی داشته باشند.

  

میکروسکوپ‌‌‌ها چگونه کار می‌کنند؟

عدسی محدب از جسمی که بین کانون (f) و مرکز (f2) آن قرار گرفته است، تصویری بزرگتر حقیقی و معکوس ایجاد می‌کند. اگر این تصویر حقیقی را به کمک عدسی محدب دیگری که در فاصله معینی از عدسی اول قرار گرفته است (تصویر حقیقی در فاصله کانونی عدسی) بزرگ کنیم، شدت بزرگنمایی چندین برابر بیشتر می‌شود و ما یک میکروسکوپ ساخته‌ایم. در این صورت، عدسی دوم تصویر بزرگتر و مجازی را ایجاد خواهد کرد.

هر میکروسکوپ از دو بخش مکانیکی و نوری ساخته شده است. بخش مکانیکی ابزاری برای دگرگونی جایگاه نمونه است و شامل صفحه قرار دادن نمونه، حرکت دهنده‌‌‌ها در سه جهت و همچنین پایه دسته و گیره‌‌‌ها می‌شود. اما بخش نوری شامل منبع تامین روشنایی کندانسور متمرکز ننده نور عدسی‌‌‌های شیئی و عدسی‌‌‌های چشمی است.

لیست و قیمت تمام میکروسکوپ ها در سایت 

از یک میکروسکوپ نوری حتی با یک عدسی عادی و با نوردهی عالی نمی‌توان برای اشیایی کوچک‌تر از نصف طول موج نور استفاده‌شده استفاده کرد. نور سفید به‌طور متوسط طول موجی برابر با 0.55 میکرومتر دارد که نصف آن برابر با 0.175 میکرومتر می‌شود.

در اواﺧﺮ دﻫﻪ 1980 تعداد کمی از پزشکان و پروفسورهای دانشگاه ﻣﯿﮑﺮوﺳﮑﻮپ داﺷﺘﻨﺪ، اما اﻣﺮوزه میکروسکوپ‌ها اﺑﺰار ﺑﺴﯿﺎر ﻣﻬﻤﯽ در دﺑﯿﺮﺳﺘﺎنﻫﺎ، داﻧﺸﮕﺎهﻫﺎ، ﺑﯿﻤﺎرﺳﺘﺎنﻫﺎ و آزﻣﺎﯾﺸﮕﺎهﻫﺎی ﺗﺤﻘﯿﻘﺎﺗﯽ ﻣﺤﺴﻮب می‌شوند.

  

اﺻﻮل ﮐﻠﯽ در ﺗﻤﺎم اﻧﻮاع ﻣﯿﮑﺮوﺳﮑﻮپ‌ﻫﺎ ﺑﺮ اﺳﺎس ﻋﺒﻮر ﻧﻮر ﺑﺎ ﻃﻮل ﻣﻮج ﻫﺎی ﻣﺘﻔﺎوت از ﭼﻨﺪﯾﻦ ﻋﺪﺳﯽ ﻣﺤﺪب است. به‌نحوی که ﻫﺮ ﭼﻘﺪر ﻃﻮل ﻣﻮج ﻧﻮر به‌‌کار رﻓﺘﻪ در ﻣﯿﮑﺮوﺳﮑﻮپ ﻣﺰﺑﻮر کوتاه‌تر ﺑﺎﺷﺪ ﻗﺪرت ﺗﻔﮑﯿﮏ و ﯾﺎ ﺟﺪاﮐﻨﻨﺪﮔﯽ آن ﻣﯿﮑﺮوﺳﮑﻮپ ﺑﯿﺸﺘﺮ اﺳﺖ.

ﺑﺎ اﺑﺪاع ﻣﯿﮑﺮوﺳﮑﻮپﻫﺎی اﻟﮑﺘﺮوﻧﯽ ﮐﻪ از ﭘﺮﺗﻮﻫﺎی اﻟﮑﺘﺮون ﺑﻪ ﺟﺎی ﭘﺮﺗﻮ ﻧﻮر اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽﮐﻨﺪ، ﻗﺪرت ﺗﻔﮑﯿﮏ ﺑﻪ‌ﺷﺪت اﻓﺰاﯾﺶ ﯾﺎﻓﺖ. زﯾﺮا ﻃﻮل ﻣﻮج ﭘﺮﺗﻮﻫﺎی اﻟﮑﺘﺮون ﮐﻤﺘﺮ از ﻃﻮل ﻣﻮج ﻓﻮﺗﻮن اﺳﺖ.

ﻓﻮﺗﻮن ذره ﺗﺸﮑﯿﻞ‌دﻫﻨﺪه ﻧﻮر اﺳﺖ. ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺑﺎ اﺑﺪاع ﻣﯿﮑﺮوﺳﮑﻮپﻫﺎی اﻟﮑﺘﺮوﻧﯽ دﻧﯿﺎی ﮐﺎﻣﻼ تازه‌ای از ﺟﺰﺋﯿﺎت ﺑﻪ روی ﻣﺎ ﺑﺎز ﺷﺪ ﮐﻪ ﭘﯿﺶ از آن ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻧﮑﺮده ﺑﻮدﯾﻢ. اﻣﺎ اﺳﺘﻔﺎده از آن ﺑﺮای ﺗﺼﻮﯾﺮﺑﺮداری از ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎی زﯾﺴﺘﯽ ﭼﻨﺪان ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻧﯿﺴﺖ.

چگونه نمونه را در میکروسکوپ الکترونی ببینیم؟

ﺑﺮای اینکه ﺑﺘﻮاﻧﯿﻢ نمونه‌ای را ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻣﯿﮑﺮوﺳﮑﻮپ اﻟﮑﺘﺮوﻧﯽ ﻣﺸﺎﻫﺪه ﮐﻨﯿﻢ، ﺑﺎﯾﺪ ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎ را در خلا و دور از ﻫﻮا ﻧﮕﻬﺪاری کنیم.

ﻋﻼوه‌ﺑﺮ اﯾﻦ ﭘﯿﺶ از اینکه ﺑﺘﻮان جسمی را زﯾﺮ ﻣﯿﮑﺮوﺳﮑﻮپ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﮐﺮد، ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از روش‌هایی آن را آﻣﺎده کنیم. از ﺟﻤﻠﻪ ﺑﺮش ﺟﺴﻢ ﺑﻪ لایه‌های ﻧﺎزک ﯾﺎ ﭘﻮﺷﺎﻧﺪن ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺑﺎ اﻧﻮاع فلزهای رﺳﺎﻧﺎ ﻣﺜﻞ اوراﻧﯿﻮم و ﺳﺮب.

در ﻫﺮ ﺻﻮرت ﻣﺎده زﯾﺴﺘﯽ ﻣﺸﺎﻫﺪه‌ﺷﺪه ﺑﻪ وﺳﯿﻠﻪ ﻣﯿﮑﺮوﺳﮑﻮپ اﻟﮑﺘﺮوﻧﯽ دﯾﮕﺮ زﻧﺪه ﻧﯿﺴﺖ. ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻣﯿﮑﺮوﺳﮑﻮپ اﻟﮑﺘﺮوﻧﯽ در زﯾﺴﺖ ﺷﻨﺎﺳﯽ و ﭘﺰﺷﮑﯽ ﮐﺎرﺑﺮدﻫﺎی ﻓﺮاواﻧﯽ دارد، اﻣﺎ ﻣﻄﻠﻮب آن اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺪون ﮐﺸﺘﻦ نمونه‌ها ﺑﺘﻮاﻧﯿﻢ ﻗﺪرت ﺗﻔﮑﯿﮏ را زﯾﺎد ﮐﻨﯿﻢ.

ﮔﺮﭼﻪ ﺳﻠﻮلﻫﺎی اﻧﺴﺎنﻫﺎ و ﺣﯿﻮاﻧﺎت ﺑﻪ اندازه ﮐﺎﻓﯽ ﺑﺰرگ هستند و ﻣﯽﺗﻮان آن‌ها را ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از میکروسکوپ‌های ﻧﻮری ﻣﺸﺎﻫﺪه ﮐﺮد، اما ﮐﺎرﮐﺮد ﺳﻠﻮل ﺑﻪ ﺳﻨﺘﺰ و اﻧﺘﻘﺎل پروتئین بستگی دارد ﮐﻪ ﺑﺎ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﺑﺮ ﻫﻢ ﮐﻨﺶ دارﻧﺪ ﯾﺎ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﺘﺼﻞ می‌شوند ﺗﺎ ﮐﺎر ویژه‌ای را اﻧﺠﺎم دﻫﻨﺪ.

میکروسکوپ را بیشتر بشناسید

مثلا واکنش‌های اﯾﻤﻨﯽ ﺑﺪن ﻣﺎ ﺑﻪ ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ ﺳﻠﻮل‌ﻫﺎ ﺑﺮای ﺗﻮﻟﯿﺪ ﭘﺮوﺗﺌﯿﻦ‌ﻫﺎﯾﯽ ﺑﺴﺘﮕﯽ دارد ﮐﻪ ﻣﯽ‌ﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺑﺎ اﺟﺴﺎم ﺧﺎرﺟﯽ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﮐﻨﻨﺪ. ﻋﻼوه‌ﺑﺮ اﯾﻦ ﻣﺮگ سلول‌ها ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﭘﺮوﺗﺌﯿﻦﻫﺎ ﻣﺮﺑﻮط می‌ﺷﻮد و ﻧﺎﺗﻮاﻧﯽ ﺳﻠﻮل‌ﻫﺎ ﺑﺮای ﻣﺮگ ﮐﻨﺘﺮل‌ﺷﺪه ﺑﻪ ﺳﺮﻃﺎن ﻣﻨﺠﺮ ﻣﯽﺷﻮد.

ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ این‌که ﻗﺪرت ﺗﻔﮑﯿﮏ میکروسکوپ‌‌‌های نوری معمولی 200 ﻧﺎﻧﻮﻣﺘﺮ اﺳﺖ، ﻧﻤﯽﺗﻮان ﭼﮕﻮﻧﮕﯽ ﺑﺮﻫﻢ ﮐﻨﺶ ﭘﺮوﺗﺌﯿﻦ را دﯾﺪ و درﯾﺎﻓﺖ ﮐﻪ آﯾﺎ ﭘﺮوﺗﺌﯿﻦﻫﺎ اﺻﻮﻻ ﺑﺎ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﺑﺮﻫﻢ ﮐﻨﺶ دارﻧﺪ ﯾﺎ ﺧﯿﺮ.

  

همچنین نمی‌توان متوجه شد که ﭘﺮوﺗﺌﯿﻦﻫﺎ چطور ﺑﻪ ﺑﺨﺶﻫﺎی ﺧﺎﺻﯽ از ﺳﻠﻮل ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ و ﭼﺮا وﺟﻮد آن‌ها در اﯾﻦ ﺑﺨﺶ ﺧﺎص ضروری اﺳﺖ. درک اﯾﻦ ﻣﮑﺎﻧﯿﺴﻢ‌ها در ﭘﮋوﻫﺶﻫﺎی ﭘﺰﺷﮑﯽ و اﺑﺪاع روشﻫﺎی درﻣﺎﻧﯽ ﺟﺪﯾﺪ ﺑﺴﯿﺎر ﺿﺮوری اﺳﺖ.

ﺑﻌﺪ از ﮔﺬﺷﺖ ﭼﻨﺪ ﻗﺮن، ﻣﯿﮑﺮوﺳﮑﻮپ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﻧﻘﺶ ﻣﻬﻤﯽ در ﭘﮋوﻫﺶﻫﺎی زﯾﺴﺘﯽ اﯾﻔﺎ می‌کنند و در سال‌های اﺧﯿﺮ ﺗﺤﻮﻻت ﺷﮕﺮﻓﯽ در ﺑﻬﺒﻮد ﮐﯿﻔﯿﺖ آن اتفاق افتاده اﺳﺖ. ﯾﮑﯽ از ﻋﻤﺪهﺗﺮﯾﻦ ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ‌ﻫﺎ در ﺳﺎﺧﺖ ﻣﯿﮑﺮوﺳﮑﻮپ، اﺧﺘﺮاع ﻧﻮع اﻟﮑﺘﺮوﻧﯽ آن در دﻫﻪ 1940 ﺑﻮد ﮐﻪ اﻣﮑﺎن ﻣﺸﺎﻫﺪه ذرات و اﻧﺪاﻣﮏ‌ﻫﺎی درون ﺳﻠﻮﻟﯽ را ﺑﻬﺘﺮ از ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻓﺮاﻫﻢ ﮐﺮد.

در ﺿﻤﻦ ﺑﺎﯾﺪ ﺗﺎﮐﯿﺪ کنیم ﮐﻪ اﻣﺮوزه ﻣﯿﮑﺮوﺳﮑﻮپ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ برای ﺑﺮرﺳﯽ ﺷﮑﻞ و ﺳﺎﺧﺘﺎر ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎی زﯾﺴﺘﯽ ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﻣﯽ‌ﮔﯿﺮد، ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺮای ﺗﻌﯿﯿﻦ ارﺗﺒﺎط ﺑﯿﻦ ﺳﺎﺧﺘﺎرﻫﺎی ﺗﺸﮑﯿﻞ‌دﻫﻨﺪه ﺳﻠﻮل و فعالیت‌های ﮔﻮﻧﺎﮔﻮنش ﻧﯿﺰ ﻧﻘﺶ ﺑﻪ‌ﺳﺰاﯾﯽ اﯾﻔﺎ می‌کند.

میکروسکوپ‌ها شامل چه مواردی هستند؟

اﻧﻮاع ﻣﺘﻨﻮﻋﯽ از ﻣﯿﮑﺮوﺳﮑﻮپ‌ﻫﺎ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﮐﺎرﺑﺮد و ﻫﺪﻓﯽ ﮐﻪ ﺑﺮای آن ﻃﺮاﺣﯽ شده‌اند، در دسترس هستند. ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻣﯽﺗﻮان ﻣﯿﮑﺮوﺳﮑﻮپﻫﺎ را ﺑﺮ اﺳﺎس اﺻﻮل ﺗﺼﻮﯾﺮی ﮐﻪ ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﯽدﻫﻨﺪ، داﻣﻨﻪ ﮐﺎرﺑﺮد و ﺗﻨﻮع در ﮐﺎرﺑﺮدﺷﺎن ﺑﻪ اﻧﻮاع ﻣﺘﻔﺎوﺗﯽ ﺗﻘﺴﯿﻢ ﺑﻨﺪی ﮐﺮد.

با وجود این ﺑﻪ‌ﻃﻮر ﮐﻠﯽ ﻣﯿﮑﺮوﺳﮑﻮپﻫﺎ را ﺑﻪ دو دﺳﺘﻪ ﻋﻤﺪه میکروسکوپ‌های ﻧﻮری و ﻣﯿﮑﺮوﺳﮑﻮپﻫﺎی اﻟﮑﺘﺮوﻧﯽ ﺗﻘﺴﯿﻢ ﺑﻨﺪی می‌کنند. ﺗﻔﺎوت اﯾﻦ دو ﮔﺮوه ﻧﺎﺷﯽ از ﺗﻔﺎوت در ﻧﻮع ﭘﺮﺗﻮﻫﺎی اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه در آن‌ها ﺑﺮای اﯾﺠﺎد ﺗﺼﻮﯾﺮ است.

در میکروسکوپ‌های ﻧﻮری ﺑﺮای ﺳﺎﺧﺖ ﺗﺼﻮﯾﺮ و ﺑﺰرﮔﻨﻤﺎﯾﯽ، ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ نوع آن از اﻧﻮاع ﻣﺨﺘﻠﻒ ﭘﺮﺗﻮﻫﺎی نوری از ﻧﻮر ﻣﺮﺋﯽ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺗﺎ اﻣﻮاج ﻓﺮو ﺳﺮخ و ﻓﺮاﺑﻨﻔﺶ اﺳﺘﻔﺎده می‌شود. در حالیکه در میکروسکوپ‌های اﻟﮑﺘﺮوﻧﯽ ﺑﺮای ﺳﺎﺧﺖ ﺗﺼﻮﯾﺮ از ﭘﺮﺗﻮﻫﺎی اﻟﮑﺘﺮوﻧﯽ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽ‌ﺷﻮد.

خرید میکروسکوپ دیجیتال

ﻣﯿﮑﺮوﺳﮑﻮپﻫﺎی ﻧﻮری

ﻣﯿﮑﺮوﺳﮑﻮپﻫﺎی ﻧﻮری را ﺑﻪ ﻧﺎم ﻣﯿﮑﺮوﺳﮑﻮپﻫﺎی اﭘﺘﯿﮑﺎل ﻧﯿﺰ ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﯿﻢ. ﻣﯿﮑﺮوﺳﮑﻮپﻫﺎی ﻧﻮری اﻧﻮاع ﻣﺨﺘﻠﻔﯽ از ﻋﺪﺳﯽﻫﺎ دارند ﮐﻪ ﺑﻪ ﺑﺰرﮔﻨﻤﺎﯾﯽ ﻣﯿﮑﺮوارﮔﺎﻧﯿﺴﻢﻫﺎ ﯾﺎ ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎ ﮐﻤﮏ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ. عدسیﻫﺎی ﭼﺸﻤﯽ ﺑﺰرﮔﻨﻤﺎﯾﯽ در ﺣﺪود 10 ﺗﺎ 16 ﺑﺮاﺑﺮ دارند.

ﻣﯿﮑﺮوﺳﮑﻮپﻫﺎی ﻧﻮری نوعی از ﻣﯿﮑﺮوﺳﮑﻮپﻫﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ در ﺑﺎﻓﺖ ﺷﻨﺎﺳﯽ و ﻓﯿﺰﯾﻮﻟﻮژی اﻣﮑﺎن ﻣﺸﺎﻫﺪه ﺟﺎﻧﻮران ﮐﻮﭼﮏ، ﮔﯿﺎﻫﺎن، ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎی ﻓﻠﺰات و ﻣﯿﮑﺮوارﮔﺎﻧﯿﺴﻢﻫﺎﯾﯽ مانند ﺑﺎﮐﺘﺮی‌ها را ﺑﺎ ﺟﺰﺋﯿﺎت ﺑﺴﯿﺎر، ﻓﺮاﻫﻢ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ. شما می توانید برای خرید میکروسکوپ بر روی لینک خرید میکروسکوپ در سایت موسسه طبیعت آسمان شهر کلیک کنید و تمام میکیروسکوپ دیدن بفرمائید

برای دریافت پی دی اف مقاله میکروسکوپ‌ها چه پیشرفت‌هایی کرده‌اند؟ کلیک کنید

منبع: سایت موسسه طبیعت آسمان شب و پیشرفت در ساخت میکروسکوپ‌ها