تلسکوپ فضایی جیمز وب یا به اختصار JWST، یکی از پیشرفتهترین تلسکوپهایی است که تاکنون ساخته شده است. برنامهریزی پروژه JWST بیش از ۲۵ سال پیش شروع شد و ساخت آن بیش از یک دهه طول کشید. تلسکوپ فضایی جیمز وب در ۲۵ دسامبر ۲۰۲۱ به فضا پرتاب شد و بعد از یک ماه به مقصد نهایی خود، ۹۳۰ هزار مایل دور از زمین، رسید. جیمز وب در این نقطه از فضا دید نسبتا بدون مانع از جهان دارد.
طراحی جیمز وب یک تلاش جهانی به رهبری ناسا بود و هدف آن این بود که مرزهای رصد نجومی را با مهندسی انقلابی جابهجا کند. آینه عظیم JWST حدود ۲۱ فوت (۶.۵ متر) قطر دارد که تقریبا سه برابر تلسکوپ فضایی هابل است که در سال ۱۹۹۰ پرتاب شد و هنوز کار میکند.
آینه تلسکوپ به آن اجازه میدهد تا نور را جمعآوری کند. آینه JWST به قدری بزرگ است که میتواند کمنورترین و دورترین کهکشانها و ستارههای کیهان را ببیند. همچنین، ابزارهای پیشرفته جیمز وب قادر هستند اطلاعاتی درباره ترکیب، دما و حرکت این اجرام کیهانی دوردست ارائه کنند. اما آیا با این تلسکوپ پیشرفته میتوانیم آغاز زمان را ببینیم؟ برای اینکه نظر ستارهشناسان را بدانید تا انتهای مقاله با ما همراه باشید.
اخترفیزیکدانها مدام به گذشته نگاه میکنند تا کشف کنند که ستارهها، کهکشانها و سیاهچالههای کلانجرم وقتی که نور آنها سفر خود را به سمت زمین آغاز کرد، چه شکلی بودند. سپس، از این اطلاعات برای درک بهتر رشد و تکامل آنها استفاده میکنند.
تلسکوپ فضایی جیمز وب چقدر میتواند به گذشته کیهان نگاه کند؟ حدود ۱۳.۵ میلیارد سال. بنابراین، JWST برای ستارهشناسان و دانشمندان فضا دریچهای به جهان ناشناخته است. هیچ تلسکوپی ستارهها، کهکشانها و سیارههای فراخورشیدی را آنطور که در حال حاضر هستند، نشان نمیدهد. در عوض، اخترشناسان وضعیت گذشته آنها را میبینند.
حرکت نور در فضا و رسیدن آن به تلسکوپهای ما زمانبر است. بنابراین وقتی به فضا نگاه میکنیم، انگار به گذشته سفر کردهایم. این حتی برای اجرامی که بسیار به ما نزدیک هستند نیز صدق پیدا میکند. نوری که از خورشید میبینیم، حدود ۸ دقیقه و ۲۰ ثانیه قبل از آن ساطع شده است. این مدت زمانی است که طول میکشد تا نور خورشید به زمین برسد.
محاسبه این زمان کار سادهای است. تمام نورها، چه نور خورشید، چراغ قوه یا یک لامپ ساده، با سرعت ۱۸۶ هزار مایل (تقریبا ۳۰۰ هزار کیلومتر) در ثانیه حرکت میکنند. این سرعت معادل بیش از ۱۱ میلیون مایل (حدود ۱۸ میلیون کیلومتر) در دقیقه است.
خورشید حدود ۹۳ میلیون مایل (۱۵۰ میلیون کیلومتر) از زمین فاصله دارد. بنابراین، ۸ دقیقه و ۲۰ ثانیه طول میکشد تا نور آن به زمین برسد. هرچه چیزی دورتر باشد، نور آن دیرتر به ما میرسد. مثلا نوری که از پروکسیما قنطورس، نزدیکترین ستاره به زمین بعد از خورشید، میبینیم ۴ ساله است. پروکسیما قنطورس حدود ۲۵ تریلیون مایل (تقریبا ۴۰ تریلیون کیلومتر) از زمین فاصله دارد، بنابراین نور آن کمی بیش از 4 سال طول میکشد تا به ما برسد.
اخیرا، JWST ایرندل را رصد کرد که یکی از دورترین ستارههای کشفشده است. نوری که جیمز وب از این ستاره میبیند حدود ۱۲.۹ میلیارد سال قدمت دارد.
جیمز وب در مقایسه با تلسکوپهای دیگر مانند تلسکوپ فضایی هابل به گذشته بسیار دورتر نگاه میکند. مثلا اگرچه هابل میتواند اجسامی را ببیند که ۶۰ هزار بار کمنورتر از چیزی هستند که چشم انسان میبیند، JWST میتواند اجسامی را ببیند که ۹ برابر کمنورتر از چیزی هستند که هابل قادر به دیدن آن است.
برای اطلاع از مقاله چرا تلسکوپهای هوشمند آینده عکاسی نجومی هستند؟ روی لینک کلیک کنید. |
اصطلاح بیگ بنگ برای تعریف آغاز جهان به صورتی که ما میشناسیم به کار میرود. به عقیده دانشمندان، بیگ بنگ حدود ۱۳.۸ میلیارد سال پیش رخ داده است. بیگ بنگ پذیرفتهشدهترین نظریه در میان فیزیکدانان برای توضیح تاریخ جهان ما است.
با این حال، این اصطلاح کمی گمراهکننده است. زیرا پشنهاد میکند که نوعی انفجار مانند آتشبازی، جهان را ایجاد کرده است. بیگ بنگ بیشتر به فضایی اشاره میکند که به سرعت در همه جای کیهان در حال گسترش است. بلافاصله پس از بیگ بنگ، محیط شبیه مه کیهانی بود که جهان را پوشانده بود و عبور نور را دشوار میکرد. به همین دلیل است که این دوره «عصر تاریک کیهانی» نامیده میشود.
با ادامه گسترش جهان، مه کیهانی کنار رفت و نور توانست آزادانه در فضا حرکت کند. در واقع چند ماهواره نور باقیمانده از بیگ بنگ را حدود ۳۸۰ هزار سال پس از وقوع آن، مشاهده کردهاند. تلسکوپ این ماهوارهها برای تشخیص درخشش لکهدار باقیمانده از بیگ بنگ ساخته شده است. این نور در موج مایکروویو قابلردیابی است.
با این حال، حتی ۳۸۰ هزار سال بعد از بیگ بنگ، هیچ ستاره و کهکشانی وجود نداشت و جهان همچنان یک مکان بسیار تاریک بود. دوران تاریک کیهانی چند صد میلیون سال بعد، زمانی که اولین ستارهها و کهکشانها شروع به شکلگیری کردند، به پایان رسید.
تلسکوپ فضایی جیمز وب برای رصد بیگ بنگ طراحی نشده، بلکه هدف آن دیدن دورهای است که اولین اجرام در جهان شروع به شکلگیری و ساطع کردن نور کردند. قبل از این دوره با توجه به شرایط جهان اولیه و نبود کهکشانها و ستارهها، نور کمی برای رصد توسط جیمز وب وجود داشت.
نگاه کردن به دوره زمانی نزدیک بیگ بنگ صرفا نیاز به آینه بزرگتر ندارد. ستارهشناسان قبلا این کار را با استفاده از ماهوارههایی انجام دادهاند که امواج مایکروویوی را که مدت کوتاهی بعد از بیگ بنگ منتشر شدهاند، رصد میکنند.
بنابراین تلسکوپ فضایی جیمز وب که جهان را چند صد میلیون سال پس از بیگ بنگ رصد می کند، عملکرد محدود ندارد. در واقع، این ماموریت جیمز وب است. هدف این است که کشف کنیم اولین نور از ستارهها و کهکشانها در کجای جهان ظاهر شد.
دانشمندان امیدوار هستند با مطالعه کهکشانهای قدیمی شرایط منحصر به فرد جهان اولیه را درک کنند و درباره فرایندهایی که به شکوفایی آنها کمک کرده است، اطلاعاتی به دست آورند. این شامل تکامل سیاهچالههای بسیار پرجرم، چرخه حیات ستارهها و ماده تشکیلدهنده سیارههای فراخورشیدی و جهانهای فراتر از منظومه شمسی ما است.
بعضی از مدل های تلسکوپ مخصوص عکاسی نجومی طراحی و ساخته شده اند که نمونه های زیر از این نوع تلسکـوپ ها هستند.
تلسکوپ شکستی 65 میلیمتری ZWO مدل FF65 Apo که به طور خاص برای عکاسی تولید شده است وِیژگیهای منحصر بفردی را در اختیار عکاسان نجومی میگذارد از جمله اینکه تلسکوپ میدان دید مسطح دارد و نیازی به خرید مسطح کننده میدان ندارید. در هنگام اضافه کردن تجهیزات اضافی مانند دوربین دیجیتال نیازی به محاسبه «بک-فوکوس» back focus ندارید تا زمانی که سوژه در فوکوس باشد تمام سیستم اُپتیکی تلسکوپ در بهترین حالت برای ثبت تصاویر نجومی است. برای همین عکاسی نجومی با 65 میلیمتری ZWO مدل FF65 Apo سریعتر و راحتتر از سایر تلسکـوپها است.
تلسکوپ شکستی 65 میلیمتری ZWO مدل FF65 Apo علاوه بر عکاسی نجومی برای رصد آسمان شب هم مناسب است. به راحتی میتوانید چپقی و انواع چشمیها را به آن متصل کنید و رصدهایی خوب از سیارات و سایر اجرام آسمان داشته باشید.
تلسکوپ شکستی 65 میلیمتری ZWO مدل FF65 Apo بسیار کوچک و سبک است. لوله تلسکوپ 2 کیلوگرم وزن دارد و همراه با حلقههای اتصال وزن آن 2.8 کیلوگرم است. سیستم اُپتیکی آن با 5 عدسی که دوتای آنها ED هستند کمترین پراکندگی نوری ممکن را دارد و علاوه بر این عاری از خطای کروماتیک و سایر ایرادهای معمول در تلسکوپهای شکستی است.
ویژگی های تلسکـوپ شکستی 65 میلیمتری ZWO مدل FF65 Apo:
تلسکوپ Fluorostar 156 APO ویلیام اپتیکز اپتیکی آپوکروماتیک برای عکاسی و رصد چشمی با کیفیت بالا با گشودگی 156 میلیمتر و فاصله کانونی 1217 میلیمتر یا نسبت کانونی 7.8 است.
تلسکـوپ تریپلت FLT 156 ویلیام اپتیکز از نگهدارنده شیئی فولادی برای عدسی 156 میلیمتری خود استفاده میکند. ثابت شده است که این نگهدارنده فولادی در مقایسه با نگهدارنده آلومینیومی بزرگ، شیئی را به دلیل تغییرات دمای محیط کمتر تحت فشار قرار میدهد. این بدان معناست که هدفتان با FLT-FPL-53 و عدسی لانتانیومی در طول تغییرات ناگهانی دما، بدون محدودیت و در یک راستا باقی میمانند تا عملکرد مورد انتظار شما را ارائه دهند. Fluorostar 156 APO ساخت ویلیام اپتیکز در رنگ آبی با لوله سفید ارائه شده است. اتصال لوله اپتیکی به رابط نیز با سه حلقه انجام میشود تا از محکم بودن آن اطمینان حاصل شود.
اگر میخواهید تصاویر نجومی فوقالعادهای با یک شکستی APO با کیفیت بالا بگیرید، این تلسکوپ راه عالی برای دستیابی به اهداف عکاسی شما است. طراحی لنز سهگانه با فاصله هوای شیشهای FPL-53، تصاویری با وضوح فوقالعاده، جزئیات واضح و با تصحیح رنگ در مرتبه آپو ارائه میکند.
شامل یک اتصال نوع لوسماندی، فوکوسر رک و پینیون دو سرعته 3.7 اینچی، سه حلقه نصب تاشو برای لوله تلسکوپ، و درپوش نوآورانه ماسک Bahtinov.
معرفی اولین ویژگی نوآورانه در صنعت تلسکوپ: اکنون Fluorostar 156 APO از ویلیام اپتیکز به صورت استاندارد با درپوش گرد و غبار ارائه میشود که دارای ماسک داخلی و شفاف Bahtinov برای فوکوس عالی در هر استفاده است. به سادگی صفحه پوشش جلویی صاف را بردارید و درپوش گردوغبار را روی لوله بگذارید بماند. تلسکـوپ را به سمت ستارهای درخشان بگیرید و با دقت فوکوس کنید. هنگامی که پرههای پراش مرکزی دقیقاً در مرکز بین دو پره دیگر به نظر میرسد که "X" را تشکیل میدهند، تلسکـوپ شما دقیقاً فوکوس شده است. درپوش گرد و غبار را با احتیاط از انتهای لوله تلسکوپ بردارید، و آماده عکاسی هستید.
ویژگی های تلسکـوپ Fluorostar 156 APO:
نتیجه
تمام تلسکـوپ های که تا به همین امروز ساخته شده اند هر کدام در زمانه خود بهترین تلسکوپ و پیشرفته ترین آنها بوده اند. همه این تلسکـوپ ها برای بالا بردن شناخت انسان از محیط پیرامون خود در فضا ساخته و اختراع شده اند. تلسکـوپ های ساخته شده تا به امروز به بشر برای شناخت آسمان بسیار کمک کرده اند و همچنان نیز این رویه ادامه دارد. بشر همچنان در صدد اختراع تلسکـوپ های بهتر و پیشرفته تر برای کشف شگفتی های فضا است. تلسکـوپ فضایی جیمز وب در حال حاضر یکی از پیشرفته ترین تلسکـوپ های موجود می باشد. تصاویر با کیفیت و دقیق این تلسکـوپ توانسته کمک شایانی به ستاره شناسان و اختر فیزیکدانان کند.
اگر شما هم به علم نجوم و ستاره شناسی علاقمند هستید می توانید با خرید تلسکوپ رویای خود را محقق کنید. خرید تلسکوپ مناسب می تواند شما را هم مسیر با دانشمندان و ستاره شناسان پیش ببرد تا شاید شما نیز یک شگفتی جدیدی را در آسمان کشف کنید و به مردم جهان نشان دهید. شما می توانید با مراجعه به سایت موسسه طبیعت آسمان شب تلسکـوپی با کیفیت و با قیمت مناسب پیدا کنید و سپس با چند کلیک خرید خود را نهایی کنید.
برای دانلود مقاله آیا میتوانیم با تلسکوپ آغاز زمان را ببینیم؟ ستارهشناسان چه نظری دارند؟ روی لینک کلیک کنید. |
منبع: سایت موسسه طبیعت آسمان شب و آیا میتوانیم با تلسکوپ آغاز زمان را ببینیم؟ ستارهشناسان چه نظری دارند؟
آیا وقت آن رسیده است که یک تلسکوپ هوشمند داشته باشید؟ فضا و نجوم علاقهمندان زیادی دارد ولی اگر تجربه خرید تلسکوپ را داشته باشید، حتما میدانید که راهاندازی آن دردسر زیادی دارد و معمولا تصویری با کیفیت پایین از آسمان شب ارائه میکند.
بنابراین، به جای اینکه روی نجوم تمرکز کنید، باید نحوه انتخاب، تنظیم و نگهداری تلسکوپ را یاد بگیرید که به راحتی اشتیاق شما را به کشف آسمان شب از بین میبرد. علاوهبر این اگر در شهر زندگی میکنید، آلودگی نوری این سرگرمی را خستهکنندهتر میکند.
تلسکوپ های هوشمند جدید Vanois و Unistellar خودکار هستند و از طریق یک اپلیکیشن در گوشی هوشمند کنترل میشوند. علاوه بر این، آلودگی نوری هیچ تاثیری روی عملکرد آنها ندارد. تلسکوپ هوشمند باورنکردنی است، ولی چرا برخی از آن تنفر دارند؟ برای پیدا کردن پاسخ این سوال تا انتهای مقاله با ما همراه باشید.
تلسکوپهای سنتی فقط به دو چیز نیاز دارند: چشمی برای تماشا و شفافترین و تاریکترین آسمان ممکن. بنابراین، آینده نجوم مبتدی چگونه در دست نسل جدیدی از تلسکوپ های به اصطلاح هوشمند است که چشمی ندارند و مداوم دید در شب کاربر را مختل میکنند؟ تلسکوپ های هوشمند کاملا غیر شهودی هستند، زیرا بیشتر روی تصویر تمرکز دارند تا نور. آنها نور را روی حسگرهای تصویر سونی متمرکز میکنند.
چند مدل محبوب عبارتند از Vaonis Stellina پرچمدار، تلسکوپ های شکستی مناسب سفر Vaonis Vespera، Unistellar eVscope 2 و تلسکوپ های بازتابی مقرون به صرفهتر Unistellar eVscope eQuinox.
کاری که این تلسکوپ ها میکنند انقلابی است. مثلا، GPS گوشی هوشمند متصل به خود را دریافت میکنند و سپس از طریق تلسکوپ، ارجاع متقابل موقعیت ستارهها با پایگاه داده آسماننمای داخلی، به صورت خودکار تراز میشوند. همچنین، یک سیستم موتوری Go To دارند که با استفاده از آن میتوانید اهداف موردنظرتان را از فهرست چیزهایی که در موقعیتتان قابل مشاهده هستند، انتخاب کنید.
ترفند منحصر به فرد تلسکوپ های هوشمند این است که به جای ارائه تصویر زنده و لحظهای از اجرام آسمانی دوردست از طریق چشمی، از تنظیمات تصویر از پیش تعیینشده (برای ISO و نوردهی) و مجموعهای از تصاویر زنده برای وضوح استفاده میکنند و تصاویر باکیفیت را به گوشی هوشمند یا تبلت متصل انتقال میدهند.
از نظر فنی، تلسکوپ های هوشمند برای عکاسی نجومی هستند و به درد نجوم رصدی نمیخورند. اگر تلسکوپ هوشمند داشته باشید، به راحتی میتوانید از داخل خانه جهت آن را کنترل کنید و تصاویری را که میگیرد ببینید. سپس، این تصاویر را میتوانید از طریق اپلیکیشنهای مختلف در رسانههای اجتماعی به اشتراک بگذارید.
در نجوم، فوتونها همه چیز هستند. وقتی با تلسکوپ آسمان را رصد میکنید، همیشه به گذشته نگاه میکنید. نور 8 دقیقه طول میکشد تا از خورشید به ما برسد. کهکشان آندرومدا نیز ۲.۵ میلیون سال نوری با ما فاصله دارد.
در هر صورت، معجزه برخورد فوتونها به شبکیه چشم جادوی واقعی نجوم مبتدی است. اگر از یک تلسکوپ هوشمند استفاده کنید، در واقع اجرام را در آسمان شب نمیبینید. همه چیز نسبتا منفعل است و چیزی که میبینید، فقط یک تصویر پردازششده است.
برخی حتی معتقد هستند که آنچه واقعا با تلسکوپ هوشمند میبینید، تصاویر دانلودشده از اینترنت هستند که در اصل توسط تلسکوپ فضایی هابل گرفته شدهاند. این باور کاملا غلط است، زیرا تصاویر ارائهشده توسط تلسکوپ های هوشمند به اندازه تصاویر هابل باکیفیت نیستند.
بحث این است که اگر قرار است داخل خانه بشینید و منفعلانه به صفحه گوشی نگاه کنید، انگار به تصاویر موجود در اینترنت نگاه میکنید. بر اساس این استدلال، تلسکوپ های هوشمند به درد نجوم نمیخورند، ولی لزوما اینطور نیست.
برای اطلاع از مقاله خورشید چقدر داغ است؟ روی لینک کلیک کنید. |
مشکل بیشتر ما این است که زیر آسمان تاریک روستا زندگی نمیکنیم، بلکه آسمان شهری آلوده به نور را میبینیم. همچنین، بیشتر مردم تمایل یا وقت کافی برای عکاسی نجومی درست ندارند.
در حال حاضر، تلسکوپ های هوشمند وضوح نسبتا پایینی دارند و حدود 7 مگاپیکسل هستند. اگرچه میتوانید تصاویر تلسکوپ هوشمند را در فرمتهای خام مثل TIFF ارسال کنید، این کاربرد واقعی تلسکوپ های هوشمند نیست. بدون شک، تمرکز تلسکوپ های هوشمند فعلا روی راحتی است تا کیفیت.
با این حال، مبارزه با آلودگی نوری نقطه قوت آن ها است. آلودگی نوری بسیار شدید است و بهلطف چراغهای LED خیابانی که بدون هیچ قاعده و نظارتی نصب میشوند، بدتر میشود.
اگر در شهر یک تلسکوپ سنتی را به سمت کهکشان گرداب (M51)، یک کهکشان مارپیچی عظیم در فاصله ۳۱ میلیون سال نوری در نزدیکی صورت فلکی ملاقه/آبگردان بزرگ، بگیرید چیز زیادی نخواهید دید. در واقع، باید خیلی خوششانس باشید که آن را پیدا کنید. این برای بیشتر کهکشانها و همه سحابیها صدق میکند، ولی تلسکوپ هوشمند آنها را باورنکردنی جلوه میدهد.
رصد اعماق آسمان با کیفیت خوب حدود ۱۰ دقیقه طول میکشد، ولی بعضی از سحابیهای کمنورتر به یک ساعت رصد نیاز دارند. زمان رصد طولانیتر ارزش صبر کردن را دارد. زیرا هر چقدر تصاویر بیشتری جمعآوری شود، معمولا هر ۱۰ ثانیه یک عکس، جزئیات بیشتری آشکار خواهد شد.
تلسکوپ های هوشمند هنوز تا ایدهآل شدن فاصله زیادی دارند. در حال حاضر، این دستگاهها فوقالعاده قیمت بالایی دارند و بنابراین بعید است که به این زودی جای خود را در بازار پیدا کنند. همچنین اخیرا مثل انواع دیگر تلسکوپها، به دلیل تورم جهانی و مسائل زنجیره تامین گرانتر شدهاند.
تلسکوپ های هوشمند که به اجرام کمنور حساس هستند، تصویر خوبی از سیارهها و ماه ارائه نمیکنند. هنگام استفاده از تلسکوپ هوشمند، باید زمان زیادی را صرف نگاه کردن به گوشی هوشمندتان کنید، بنابراین اگر عاشق رصد ستارهها هستید، چون باعث میشود از موبایلتان فاصله بگیرید، تلسکوپ هوشمند انتخاب خوبی برای شما نیست.
اگر میخواهید وارد حوزه عکاسی نجومی شوید و بهترین عکسهای ممکن را بگیرید، باید دانش کافی کسب کنید و روی یک تلسکوپ بزرگ، یک پایه استوایی موتوردار و دوربینهای کهکشانی مختلف سرمایهگذاری کنید. سپس باید زمان زیادی را صرف تراز و فوکوس کنید و تصاویری را که گرفتهاید پردازش کنید. با این حال، اگر زمان یا تمایلی برای این کارها ندارید، یک تلسکوپ هوشمند تقریبا بدون هیچ زحمتی نتایج تقریبا مشابه فراهم خواهد کرد.
تلسکوپ های هوشمند در حال حاضر بسیار گران هستند. با این حال، با بهبود حسگرها و افزایش وضوح، این دستگاههای عکاسی نجومی با کاربرد آسان جای خود را بین ساکنان شهری عجولی که میخواهند کیهان را کاوش کنند، باز خواهند کرد. با شدیدتر شدن آلودگی نوری، تلسکوپ های هوشمند حتی بدون چشمی میتوانند نجاتدهنده ستارهشناسی مبتدی شهری باشند.
نتیجه
تلسکوپ های هوشمند جدید قابلیت های جدیدی را نیز دارند و با همین قابلیت ها می شود موارد شگفت انگیزی را در آسمان رصد کنید از آنها عکس بگیرید. خرید تلسکوپ می تواند شما را با دنیای جدید آشنا کند و بیشتر با آسمان تاریک آشنا شوید. شما می توانید با مراجعه به سایت موسسه طبیعت آسمان شب با بهترین قیمت و کیفیت خرید تلسکوپ مد نظر خود را انجام دهید.
برای دانلود مقاله چرا تلسکوپ های هوشمند آینده عکاسی نجومی هستند؟ روی لینک کلیک کنید. |
منبع: سایت موسسه طبیعت آسمان شب و چرا تلسکوپ های هوشمند آینده عکاسی نجومی هستند؟
وقتی کودک بودیم، بسیاری از کتابهای مشهور نجوم آن زمان توصیه میکردند که با دوربین دوچشمی شروع کنیم. من این دوربینها را امتحان کردم ولی خیلی زود به تلسکوپ جذب شدم. در حقیقت، تنها در سالهای اخیر از دوربینهای دوچشمی دستی برای مطالعه نجوم استفاده کردهام و از آن لذت بردهام.
شکی نیست که زیر یک آسمان پرستاره تاریک، ستارهشناسی با یک جفت دوربین دوچشمی دستی ساده یکی از لذتبخشترین راهها برای لذت بردن از این علم است، یعنی ساده و بیدردسر. اگر بهجای چشم غیرمسلح از دوربین دوچشمی استفاده کنید، زیبایی کل آسمان را بهتر درک خواهید کرد. سوال این است که کدام دوربین دوچشمی را باید انتخاب کنید؟
پاسخ این سوال تا حدودی دشوار است و در انجمنهای آنلاین مطالب زیادی درباره آن نوشته شده است. بعضی از آنها توصیههای خوبی ارائه میکنند و بعضی دیگر کاملا به درد نخور هستند. با ما همراه باشید تا با نکاتی که باید هنگام انتخاب دوربین دوچشمی دستی برای نجوم در نظر بگیرید، آشنا شوید.
بیشتر دوربینهای دوچشمی دستی برای تماشای پرندهها طراحی شدهاند نه نجوم. یک دوربین دوچشمی پرندهنگر خوب معمولا برای مطالعه نجوم نیز خوب است، ولی در بعضی موارد ویژگیهای ضروری متفاوت هستند. مثلا بسیاری از دوربینهای دوچشمی پرندهنگر، ضدآب هستند ولی این ویژگی برای نجوم ضروری نیست (اگرچه اگر دوربین را به طور تصادفی روی چمن خیس بگذارید، ممکن است ضروری باشد).
یک دوربین دوچشمی پرندهنگر خوب نیاز به فوکوس سریع دارد، ولی این ویژگی نیز برای نجوم ضروری نیست. برای استفاده در روز به ندرت عدسی شیئی بزرگتر از ۳۰ تا ۴۰ میلیمتر نیاز دارید. عدسی بزرگتر صرفا هدر میرود، زیرا مردمک چشم منقبض میشود و عدسی بزرگتر را میپوشاند (تیره میکند).
با این حال، هنگام ستارهشناسی در تاریکی شب، مردمک چشم بزرگتر میشود. بنابراین میتوانید از نور اضافی جمعآوریشده توسط عدسی بزرگتر بهرهمند شوید. اما دوربین دوچشمی برای نجوم چه ویژگیهایی باید داشته باشد؟
برای شروع، دو ویژگی اصلی دوربین دوچشمی را در نظر میگیریم، یعنی اندازه عدسی شیئی و بزرگنمایی. اندازه دوربینهای دوچشمی معمولا به عنوان بزرگنمایی ضربدر اندازه عدسی شیئی بر حسب میلیمتر عنوان میشود. مثلا ۵۰ × ۱۰ به معنای لنز ۵۰ میلیمتری با بزرگنمایی ده برابر است. دوربینهای دوچشمی دستی در اندازههای مختلف بین ۲۰ × ۸ و ۶۰ × ۲۰ عرضه میشوند.
غیر از نگاه کردن به ماه، هیچ دوربین دوچشمی با عدسی کوچکتر از ۳۰ میلیمتر برای نجوم کاربرد زیادی ندارد و ۴۰ تا ۵۰ میلیمتر بهتر است. عدسیهای در محدوده ۵۰ تا ۶۰ میلیمتر ممکن است دوربین دوچشمی را به قدری سنگین کنند که نگه داشتن طولانی مدت آن سخت شود. با این حال، از نظر فراهم کردن تصاویر روشنتر و ستارهها و سحابیهای کمنورتری که میتوانید ببینید، ارزشش را دارد.
قدرت جمعآوری نور تابعی از مساحت عدسی است. بنابراین عدسی ۵۶ میلیمتری (تقریبا بزرگترین عدسی که در دوربینهای دوچشمی دستی وجود دارد)، دو برابر بیشتر از عدسی ۴۰ میلیمتری نور را جمعآوری میکند.
از نظر بزرگنمایی، ×۷ قدرت توصیهشده برای نجوم بود و یک دوربین دوچشمی خوب با این بزرگنمایی تصویر گسترده و ثابتی را فراهم میکند. در آسمان مدرن آلوده به نور امروزی، بزرگنمایی ×۷ و حتی ×۸ کافی نیست و روشنایی آسمان ناشی از نورهای شهری را برجستهتر میکند، مگر اینکه در جای بسیار تاریکی زندگی کنید.
این توان پایین همچنین یافتن اجرام کوچکتر در اعماق آسمان مثل سحابیها و خوشههای کروی را که به راحتی با بزرگنمایی ۱۲ برابر پیدا میشوند، دشوار میکند. بزرگنمایی ۱۰ برابر و بالاتر تصویر بسیار دقیقتری از ماه را ارائه میکنند.
بزرگنمایی ۱۲ برابر حداکثر قدرتی است که بیشتر افراد میتوانند بدون لرزشهایی که باعث تار شدن تصویر میشوند، به راحتی استفاده کنند. اگر دست قوی و ثابتی دارید یا میتوانید به دیوار یا ماشین تکیه دهید، شاید بتوانید بدون مشکل از دوربین با بزرگنمایی ۱۵ برابر استفاده کنید. هر دستگاهی با بزرگنمایی بالاتر از ۱۵ برابر نیاز به نوعی نصب دارد.
به طور خلاصه، ۵۰ × ۱۰ گزینه ایدهآل برای افراد مبتدی است. با گذشت زمان ممکن است متوجه شوید که تلاش بیشتر برای استفاده از ۵۰ × ۱۲ یا ۵۶ × ۱۵، برای دیدن تصاویر واضحتر ارزشش را دارد.
برای اطلاع از مقاله خورشید چقدر داغ است؟ روی لینک کلیک کنید. |
اندازه مردمک خروجی یک دوربین دوچشمی، تصویر گرد کوچک و روشن از شیئی که در چشمی میبینید، صرفا اندازه عدسی تقسیم بر قدرت است.
بنابراین، در یک دوربین ۵۰ × ۷ (اندازهای که در بیشتر کتابهای قدیمی توصیه شده است)، قطر مردمک خروجی حدود ۷ میلیمتر است. این یک مشکل است، زیرا فقط مردمک افراد جوان میتواند به این اندازه باز شود. مردمک افراد مسن معمولا بین ۵ تا ۶ میلیمتر باز میشود. بنابراین، اگر بالای چهل سال هستید و دوربین ۵۰ × ۷ را بخرید، عملا دیافراگم را هدر میدهید. تصویر دوربین دوچشمی ۴۰ × ۷ به همان اندازه روشن بهنظر میرسد.
میدان دید بزرگتر قطعا بهتر است (۶۰ درجه یا بیشتر)، ولی از میدان دید بسیار گسترده اجتناب کنید. زیرا اغلب اعوجاج زیادی در لبهها مشاهده خواهید کرد. بعضی از دوربینهای دوچشمی پرندهنگر کمی انحنای میدان دید دارند تا حرکت پانورامایی راحتتر شود. این ویژگی برای نجوم ایدهآل نیست، زیرا میدان دید صاف تماشای اجرام دورتر را مثل میدانهای ستارهای رضایتبخشتر میکند.
میدان دید باریک صاف روشن برای نجوم بهتر از میدان دید منحنی گسترده و کمنور است. با این حال، در نظر داشته باشید که بزرگنمایی زیاد و میدان دید خیلی کوچک ممکن است تصویر بسیار کوچکی از آسمان را نشان دهد و پیدا کردن اجرام را سخت کند.
در مجموع، میدان دید متوسط حدود ۶ درجه در یک دوربین دوچشمی با بزرگنمایی ۱۰ برابر، برای نجوم بهترین گزینه است. بعضی از مدلهای ویژه، مثل EL سواروسکی ۵۰ × ۱۲ میدان دید بزرگتری دارند ولی همچنان نمای گسترده و اصلاحشدهای از کل میدان فراهم میکنند.
تسکین چشم میزان فاصله پشت عدسی چشمی است که تصویر در آن شکل میگیرد. تسکین چشم کوتاه به این معنی است که باید چشمتان را به عدسی چشمی بچسبانید. این نقطه ضعف بسیاری از دوربینهای دوچشمی قدیمی با چشمی ساده (نوع کلنر) است. اگر از عینک استفاده میکنید، باید دوربینی با فاصله راحتی چشم مناسب انتخاب کنید. برای افراد عینکی، فاصله راحتی چشم ۱۴ میلیمتری حداقل و ۱۶ میلیمتری بهتر است.
توصیه میکنیم قبل از خرید دوربین دوچشمی آن را امتحان کنید، به ویژه در رابطه با فاصله راحتی چشم، اندازه یک میلیمتر ظاهرا بین تولیدکنندگان مختلف بسیار متفاوت است! دوربینهای دوچشمی با فاصله راحتی چشم زیاد به کاپ چشمی نیاز دارند تا افراد عینکی (کاپ بستهشده) و غیرعینکی (کاپ بازشده) بتوانند به راحتی از آنها استفاده کنند. استفاده از کاپهای چشمی قابلتنظیم با دکمه بسیار سادهتر از نوع قدیمی تاشو لاستیکی است.
کیفیت تصویر خوب بسیار مهم است. یک آزمایش آسان برای سنجش کیفیت کلی مشابه تلسکوپها، فوکوس است. بهترین فوکوس باید به راحتی قابلدستیابی، واضح و مشخص باشد. اگر مدام برای فوکوس کردن مشکل دارید، بهتر است یک دوربین دیگر بخرید.
دوربینهای دوچشمی مدرن باید پوشش چندلایه داشته باشند. لایههای بیشتر باعث میشود نور بسیار بیشتری به چشم منتقل شود و این تفاوت زیادی برای نجوم ایجاد میکند.
یک نور روشن را روی عدسی منعکس کنید. انعکاس باید بنفش یا سبز کمرنگ به نظر برسد و بهترین پوششها باعث میشوند لنزها تقریبا ناپدید شوند. حالا داخل لولهها را نگاه کنید. بهترین دوربینها شیارهای تیغهای یا رنگ مشکی بسیار مات دارند تا بازتابهای ناخواسته را حذف کنند.
دوربین دوچشمی را به سمت یک منبع نور قوی مثل چراغ خیابان یا ماه بگیرید تا بازتابهای داخلی را که آزاردهنده هستند و کنتراست را کاهش میدهند، بررسی کنید. اگر تصویر رنگپریده شد یا بازتابهای قوی (ارواح) ظاهر شدند، دوربین دیگری را تست کنید.
تست «مشتری» هم به انتخاب دوربین مناسب کمک میکند. روی یک سیاره روشن فوکوس کنید. در این حالت باید یک دیسک کوچک کاملا مشخص با پراکندگی یا پخش نور کم ببینید. هر چیز دیگر به این معنی است که دوربین دوچشمی بیکیفیت است. بسیاری از دوربینهای دوچشمی که در طول روز خوب به نظر میرسند، در این آزمایش مردود میشوند.
اعوجاج رنگی (CA، کجنمایی رنگ پیرامون اجسام روشن) به این دلیل رخ میدهد که لنزها همه رنگها را به یک فوکوس نمیرسانند. در طول روز میتوانید با فوکوس کردن روی چیزی با کنتراست بالا (مثل شاخههای درخت با پسزمینه آسمان روشن) این موضوع را بررسی کنید و دنبال حاشیههای بنفش یا سبز بگردید.
بیشتر دوربینهای دوچشمی CA متوسطی دارند و این مشکل بزرگی برای نجوم نیست. اعوجاج رنگی وقتی مشکلزا است که شدید باشد یا دوست داشته باشید به ماه نگاه کنید ولی ام رنگهای کاذب بسیار روشن خوشایند نباشند. در نهایت از دوربینهای دوچشمی زوم اجتناب کنید، زیرا معمولا از نظر کیفیت تصویر ضعیف هستند (بهاستثنای دوربینهای دوچشمیDuovid لایکا).
دوربینهای دوچشمیها ساختار و طرحهای مختلفی دارند، ولی در کل به دو نوع اصلی کج بین و راست بین تقسیم میشوند. (همه دوربینهای دوچشمی به غیر از عینکهای ساده برای تماشای اپرا منشورهایی دارند که تصویر را به سمت بالا میچرخانند). دوربینهای دوچشمی راست بین با لولههای صاف مدرنتر هستند. در مقابل، دوربینهای کج بین با داشتن شانه نوع سنتی هستند.
مزیت دوربینهای دوچشمی راست بین این است که معمولا کوچکتر هستند و نگه داشتن آنها در دست راحت است. علاوه بر این، فوکوس داخلی دارند و در نتیجه راحتتر میتوان آنها را ضدآب کرد.
قبل از اینکه یک دوربین دوچشمی راست بین بخرید، این نکته را در نظر داشته باشید که برای کیفیت تصویر موردنظرتان، باید دو برابر دوربینهای کج بین هزینه کنید و هیچ دوربین دوچشمی راست بین ارزانقیمتی خوب نخواهد بود. بنابراین، برای نجوم نیازی به دوربینهای دوچشمی راست بین ندارید!
منظور این نیست که یک دوربین دوچشمی راست بین با کیفیت مثل زایس، لایکا، نیکون، سواروفسکی و غیره برای نجوم خوب نیست، بلکه دوربینهای کج بین باکیفیت به همین اندازه خوب و ارزانتر هستند. مشکل این است که در حال حاضر تعداد بسیار کمی از دوربینهای دوچشمی کج بین با کیفیت بالا ساخته میشوند.
اولین چیزی که باید درک کنید این است که تقریبا هیچ برندی دوربین دوچشمی دستی با کیفیت بالا مخصوص ستارهشناسان نمیسازد. دوربینهای دوچشمی کوچکتر برای تماشای طبیعت و پرندهها طراحی شدهاند و دوربینهای بزرگتر تقریبا منحصرا برای شکار هستند.
هرچقدر برای دوربین دوچشمی هزینه کنید، همانقدر کیفیت دریافت میکنید. دوربینهای راست بین قدرتمند (بزرگنمایی بیش از ۱۰ برابر) تولیدکنندگان برتر (زایس، نیکون، لایکا، سواروفسکی) برای نجوم معمولی عالی هستند، ولی قیمت بالایی دارند.
با این حال، با این دوربینها تقریبا همه چیز را به دست خواهید آورد. یعنی وزن سبک، تصاویر درخشان و واضح با میدان دید نسبتا وسیع، کاملا ضدآب و فاصله راحتی چشم زیاد همراه با کاپهای چشمی با سیستم چرخش و تثبیت برای استفاده آسان با عینک.
در واقع، اگر به دوربینهای دوچشمی ارزانتر عادت کردهاید ولی خیلی به آنها علاقه ندارید، تصاویر معرکه این مدلها واقعا شگفتزدهتان خواهد کرد! اگر نمیتوانید بیشتر از هزار پوند برای خرید یک جفت دوربین دوچشمی هزینه کنید و به ساختار بادوام و ضدآب مدلهای خاص راست بین نیاز ندارید، یک دوربین دوچشمی کج بین خوب بخرید.
در تئوری و عمل، حتی بهترین راست بینها شفافیت و انتقال نور بهترین کج بینها را ندارند (مدلهای منشور abbe زایس استثنا هستند). بنابراین، لازم نیست از نظر کیفیت تصویر ضرر کنید. مشکل این است که دوربینهای دوچشمی کج بین خیلی خوب زیادی وجود ندارد، زیرا بیشتر شکارچیها و پرندهشناسان علاقهمند به ساختار ضدآب و طراحی باریک دوربینهای راست بین هستند.
احتمالا بهترین دوربینهای دوچشمی کج بین کوچک، سری Superior E نیکون هستند که از نظر تصویری و مکانیکی عالیاند، ولی ضد آب نیستند. این دوربینها در اندازههای ۳۲ × ۸، ۴۲ × ۱۰ و ۵۰ × ۱۲ عرضه میشوند. اندازههای بزرگتر برای کاربرد نجومی مناسب هستند.
از طرف دیگر، 10x50 FMT-SX و FMTR-SX فوجینون (R به معنی روکش پلاستیکی است و غیر از آن هیچ تفاوتی بین این دو مدل وجود ندارد) کیفیت عالی دارند و ضدآب هستند، ولی در مقایسه با دوربینهای نیکون وزن بیشتری دارند.
بزرگترین محدودیت دوربینهای دوچشمی دستی تکانهای بدن است، حتی اگر آنها را محکم نگه دارید. دوربینهای دوچشمی تثبیتکننده تصویر (I.S.) اواسط دهه ۹۰ وارد بازار شدند. این دوربینها مدلهای مختلفی دارند، مثلا مدلهای غیرفعال شامل منشورهای معلق و بدون نیاز به باتری (زایس ۶۰ × ۲۰)، مدلهای ژیروسکوپی تثبیتشده (فوجینون) و مدلهایی که از رایانه برای کنترل منشورهای ویژهای استفاده میکنند (کانن) که مسیر نور را در هر میلیثانیه تنظیم میکنند. محبوبترین برند در حال حاضر کانن است.
کانن ۳۰ × ۱۰ واقعا برای نجوم خوب است. کافی است دکمه بالای دوربین را فشار دهید تا چند ثانیه بعد تصویر ثابت شود و وضوح به طور چشمگیری بهبود پیدا کند. استفاده از این مدل واقعا به همین سادگی است. حتی مدل ۳۰ × ۱۰ جزئیات بیشتری را نسبت به دوربینهای دوچشمی تثبیتنشده نشان میدهد، ولی نور آن در مقایسه با مدل ۴۲ × ۱۰ کمتر است.
با این حال، مدل ۵۰ × ۱۸ هنگام استفاده چند نقص عجیب دارد. مثلا فوکوس لحظه به لحظه به صورت جزئی تغییر میکند، اگر چه سطح جزئیات ارائه شده توسط این مدل شگفتانگیز است.
در نهایت، یکی از بهترین دوربینهای دوچشمی برای نجوم نیکون SE 12 × 50 است. اگرچه تولید این مدل متوقف شده است، شاید بتوانید آن را پیدا کنید.
برای اطلاع از مقاله انواع مختلف میکروسکوپ و کاربرد هر کدام چیست؟ روی لینک کلیک کنید. |
نتیجه
در این مقاله اطلاعاتی در مورد دوربین های دوچشمی که مناسب مطالعه نجوم هستند را در اختیار شما قرار دادیم. حتی بهترین دوربین دوچشمی مناسب نجوم را به شما معرفی کردیم و اگر شما قصد خرید دوربین دوچشمی و خرید تلسکوپ دارید می توانید به سایت موسسه طبیعت آسمان شب مراجعه کنید. خرید تلسکوپ و خرید دوربین دوچشمی با بهترین قیمت و بهترین کیفیت را در سایت ما تجربه کنید.
برای دانلود مقاله انتخاب دوربین دوچشمی برای نجوم روی لینک کلیک کنید. |
منبع: سایت موسسه طبیعت آسمان شب و انتخاب دوربین دوچشمی برای نجوم