تلسکوپ فضایی جیمز وب (JWST) دومین و چهارمین کهکشان دور را از نظر فاصله زیاد نسبت به زمین کشف کرد. این کشف از مدل شکلگیری کهکشان ها که توسط نظریه انفجار بزرگ توصیف شده است، پشتیبانی میکند. این کشف به لطف یک عدسی گرانشی عظیم به شکل خوشه کهکشانی معروف به آبل ۲۷۴۴، با نام مستعار خوشه پاندورا که در فاصله ۳.۵ میلیارد سال نوری از ما قرار دارد، امکانپذیر شد. گرانش قدرتمند این خوشه به اندازه کافی بافت فضا زمان را منحرف میکند تا نور کهکشان های دورتر را بزرگنمایی کند. با ما همراه باشید تا با این دو کهکشان دوردست بیشتر آشنا شوید.
«بینجی وانگ» از دانشکده علوم دانشگاه ابرلی پنسیلوانیا و عضو تیم JWST UNCOVER، با استفاده از تلسکوپ فضایی جیمز وب برای جستجوی کهکشان های اولیه بزرگنمایی شده توسط عدسی خوشه پاندورا، دو کهکشان با بالاترین اثر انتقال به سرخ را کشف کرد.
انتقال به سرخ کیهانی، کشش طول موجهای نور است که توسط انبساط پیوسته جهان ایجاد میشود. هر چه یک کهکشان دورتر باشد، هنگام حرکت نور آن در فضا برای رسیدن به ما، جهان بیشتر منبسط شده و بنابراین طول موج آن نور بیشتر کشیده شده است. همانطور که طول موجها به این شکل کشیده میشوند، از طول موجهای باریکتر و آبی به قرمز تبدیل شده و در نهایت در محدوده نامرئی و مادون قرمز طیف الکترومغناطیسی قرار میگیرند.
کهکشان هایی که بین ۳۰۰ تا ۴۰۰ میلیون سال بعد از بیگبنگ وجود داشتهاند، نورشان به طول موجهای فروسرخ کشیده شده است که توسط انسان قابلمشاهده نیست. این موجها توسط دوربین مادون قرمز نزدیک JWST (NIRCam) و طیف سنج فروسرخ نزدیک (NIRSPec) قابلشناسایی است.
وانگ و تیمش توانستند تصاویر دو کهکشان با انتقال به سرخ بالا را شناسایی کنند. یکی از آنها که UNCOVER-z13 نامگذاری شده است (z مخفف انتقال به سرخ است) انتقال به سرخ ۱۳.۰۷۹ دارد که تایید میکند دومین کهکشان دور شناختهشده است.
دورترین کهکشان تاییدشده JADES-GS-z13-0 است که در سال ۲۰۲۲ توسط JWST کشف شد و انتقال به سرخ ۱۳.۲ دارد. ما UNCOVER-z13 را طوری میبینیم که ۳۳۰ میلیون سال پس از انفجار بزرگ بوده است.
کهکشان دیگری که اخیرا کشف شده است به اسم UNCOVER-z12، انتقال به سرخ ۱۲.۳۹۳ دارد که آن را در رتبه چهارم فهرست دورترین کهکشان ها قرار میدهد. ما این کهکشان را به شکلی که ۳۵۰ میلیون سال پس از انفجار بزرگ بوده است، میبینیم.
چیزی که دو کهکشان UNCOVER را متفاوت نشان میدهد، ظاهر آنها است. سایر کهکشانهایی که با انتقال به سرخ مشابه دیده میشوند، مثل نقطه به نظر میرسند، یعنی بسیار کوچک هستند و فقط چند صد سال نوری وسعت دارند. از طرف دیگر، کهکشانهای UNCOVER ساختار دارند.
وانگ در بیانیهای گفت: «کهکشان هایی که قبلا در این فاصله کشف شدهاند مثل یک نقطه در عکسها ظاهر میشوند. یکی از کهکشان هایی که ما کشف کردهایم دراز به نظر میرسد و تقریبا مانند بادام زمینی است و دیگری شبیه یک توپ کرکی است.»
این کهکشان ها همچنین بزرگتر هستند. کهکشان UNCOVER-z12 یک دیسک لبهای به وسعت حدود دو هزار سال نوری دارد که شش برابر بزرگتر از کهکشان های دیگر دیده شده است.
وانگ میگوید: «معلوم نیست که آیا این تفاوت در اندازه به دلیل نحوه شکلگیری ستارهها است یا اتفاقهایی که پس از شکلگیری برای آنها رخ داده است. با این حال، تنوع در ویژگیهای کهکشان ها واقعا جالب است. انتظار میرود که این کهکشان های اولیه از مواد مشابه تشکیل شده باشند، ولی در حال حاضر نشانههایی از تفاوت زیاد با یکدیگر را نشان میدهند.»
اگرچه دوگانگی در ویژگیهای کهکشان ها حتی در این مرحله اولیه در جهان حرفی برای گفتن دارد، هر دو کهکشان جدید ویژگیهای کلی دارند که به شدت از مدل بیگبنگ حمایت میکنند. این مدل توضیح میدهد که کهکشان ها چگونه بعد از ایجاد شدن جهان پدیدار شدند و سپس از طریق ادغام با کهکشان های دیگر و ابرهای گازی بهسرعت رشد کردند.
این رشد به نوبه خود، باعث تشکیل ستارههای بیشتر شد که در نهایت فراوانی و تنوع عناصر موجود در کهکشانهای جوان را افزایش داد و موادی را وارد آنها کرد که سنگینتر از هیدروژن و هلیوم هستند.
این تلسکوپ دارای دهانه 127 میلیمتری (5 اینچ) و فاصله کانونی 1900 میلیمتری و نسبت کانونی f/15 است. این تلسکوپ از طراحی ماکسوتوف-کاسگرین Maksutov-Cassegrain استفاده میکند که تصاویر ستارهای دقیق و کنتراست فوقالعاده ارائه میکند. همچنین دارای بهترین پوشش (کوتینگ) انحصاری شرکت مید با نام(UHTC) Ultra-High Transmission Coatings به معنی «پوشش انتقال دهنده بسیار بهینه نور» است، که باعث کمترین پراکندگی نوری و رسیدن به بهترین تصویر ممکن میشود.
این تلسکوپ دارای کنترلر دستی کامپیوتری پیشرفته Meade AudioStar GOTO است که دارای پایگاه دادهها با مشخصات و نقشه بیش از 30000 جرم آسمانی و یک بلندگوی داخلی است که محتوای آموزشی را در مورد اجرام آسمانی که مشاهده می کنید پخش می کند. با فشردن یک دکمه به راحتی می توانید هر شی را در آسمان پیدا کرده و ردیابی کنید.
این تلسکوپ دارای ویژگی های زیر است:
برای اطلاع از مقاله آسمان نماها و ظهور علم تماشایی روی لینک کلیک کنید. |
تلسکوپ و یا دوربین تکچشمی جمع و جور و قابل حمل C90 Mak محصول سلسترون، ابزاری قدرتمند با ساختار ماکستوف-کاسگرین است که علاوه بر رصد آسمان و کاربری نجومی، برای مشاهده مناظر زمینی نیز بسیار مناسب است.
همراه این ابزار اپتیکی یک چشمی ۳۲ میلیمتری با کیفیت و همین طور یک چپقی ۴۵ وجود دارد، که به شما تصویری مستقیم و شفاف ارائه میکند، به همین دلیل این ابزار میتواند یک انتخاب عالی به عنوان یک دوربین تکچشمی باشد.
قطعات اپتیکی Celestron C90 Mak بسیار با کیفیت هستند و همگی با پوشش چند لایه اندود شدهاند. با توجه به قطر دهانه ۹۰ میلیمتری (۳.۵ اینچ) این ابزار در حدود ۱۷۰ برابر چشم انسان گردآوری نور دارد که برای دیدن اجرام کمنور تر آسمان بسیار کارآمد است. همچنین فاصله کانونی این محصول ۱۲۵۰ میلیمتر است و با چشمی ۳۲ میلیمتر همراه تلسکوپ، بزرگنمایی ۳۹ برابر خواهد بود. البته شما میتوانید از چشمیهای مختلف استاندارد ۱.۲۵ اینچ برای بدست آوردن بزرگنماییهای متفاوت استفاده کنید. به طور مثال با تهیه و استفاده از یک چشمی ۱۰ میلیمتر شما به میزان ۱۲۵ برابر بزرگنمایی خواهید داشت که برای رصد سیارات بسیار کاربردی خواهد بود.
این تلسکوپ دارای ویژگی های زید نیز است:
کهکشانهای کشفشده توسط تیم UNCOVER جوان و کوچک هستند، فراوانی عناصر سنگین در آنها کم است و به طور فعال ستاره تشکیل میدهند. «جوئل لجا»، استادیار نجوم و اخترفیزیک در دانشگاه ایالتی پن و یکی از محققان تیم وانگ معتقد است که تمامی این ویژگیها از کل پارادایم نظریه بیگبنگ پشتیبانی میکنند.
جالب این است که JWST توانایی دیدن کهکشانهای انتقال به سرخ حتی بالاتر از UNCOVER-z13 و -z12 را دارد که یعنی آنها جوانتر خواهند بود. با این حال، این تلسکوپ نتوانست چیزی را از عدسی خوشه پاندورا شناسایی کند.
لجا میگوید: «این میتواند به این معنی باشد که کهکشانها قبل از آن زمان شکل نگرفتهاند و ما چیزی دورتر از آن پیدا نخواهیم کرد. همچنین ممکن است به این معنی باشد که این پنجره کوچک برای دیدن جهان کافی نیست.» ستارهشناسان با استفاده از خوشههای مختلف به جستجو ادامه خواهند داد تا پنجرههای جدیدی را به اعماق کیهان باز کرده و اولین کهکشانها را پیدا کنند.
برای اطلاع از مقاله 10 سیاره فراخورشیدی شبیه به زمین روی لینک کلیک کنید. |
نتیجه
تلسکوپ های فضایی که تا به امروز به فضا فرستاده شده اند هر کدام به نحوه خود کشفیاتی را داشته اند و به اخترشناسان کمک شایانی کرده اند. تلسکوپ جیمز وب نیز با فرستادن تصاویر شگفت انگیز از فضا به ما جلوه ای جدید از فضا را نشان داد. شما هم می توانید با خرید تلسکوپ از سایت موسسه طبیعت آسمان شب بسیاری از شگفتی های آسمان را با چشمان خود ببینید. خرید تلسکوپ در سایت ما با قیمت و کیفیت مناسب امکان پذیر است.
برای دانلود مقاله تلسکوپ فضایی جیمز وب دو تا از دورترین کهکشان هایی را که تا به حال دیده شده است، پیدا کرد روی لینک کلیک کنید. |
منبع: سایت موسسه طبیعت آسمان شب و تلسکوپ فضایی جیمز وب دو تا از دورترین کهکشان هایی را که تا به حال دیده شده است
از چندجهانی گرفته تا سیاهچالهها، در این مقاله به بررسی ۱۰ حقیقت در مورد فیزیک کوانتوم میپردازیم که برای هر کسی جالب خواهد بود.
دنیای کوانتوم نقاط اشتراک زیادی با کفش دارد. فرض کنید میخواهید یک جفت کفش جدید بخرید. قطعا نمیتوانید کفشی را پیدا کنید که دقیقا اندازه پایتان باشد. در عوض مجبور هستید بین جفتهایی که اندازههای از پیش تعیینشده دارند، یک جفت را انتخاب کنید.
دنیای ذرههای زیراتمی نیز همینطور است. آلبرت انیشتین برای اثبات کوانتیزه شدن انرژی برنده جایزه نوبل شد. همان طور که فقط میتوانید کفشهایی را در مضربهای نیماندازه بخرید، انرژی نیز فقط در مضربهای «کوانتا» وجود دارد. نام فیزیک کوانتوم از همینجا میآید.
کوانتا در اینجا ثابت پلانک است که به افتخار «ماکس پلانک»، پدرخوانده فیزیک کوانتومی نامگذاری شده است. او سعی داشت مشکلی را که در درک اجسام داغ مانند خورشید وجود داشت، حل کند. حتی بهترین نظریهها نیز با مشاهدههای انرژی که از این اجسام منتشر میشود، مطابقت ندارند. پلانک با پیشنهاد کوانتیزه بودن انرژی توانست این نظریه را با آزمایش مطابقت دهد.
«جوزف جان تامسون» برای کشف ذره بودن الکترونها برنده جایزه نوبل سال ۱۹۰۶ شد. با این حال، پسرش جورج در سال ۱۹۳۷ جایزه نوبل را برای نشان دادن اینکه الکترونها امواج هستند، برد. حق با کدام بود؟ در واقع، هر دو. این به اصطلاح دوگانگی موج-ذره سنگ بنای فیزیک کوانتوم است و برای نور و همچنین الکترونها کاربرد دارد. گاهی بهتر است نور را یک موج الکترومغناطیسی در نظر بگیریم و گاهی باید آن را به عنوان ذرههایی به نام فوتون تصویر کنیم.
تلسکوپ میتواند امواج نور ستارههای دور را متمرکز کرده و همچنین به عنوان یک سطل نوری غولپیکر برای جمعآوری فوتونها عمل کند. به عبارت دیگر نور قادر است فشار وارد کند، زیرا فوتونها به یک جسم برخورد میکنند. این ویژگی مدتها است که برای به حرکت درآوردن فضاپیماها با بادبانهای خورشیدی مورد استفاده قرار میگیرد و شاید بتوانیم از آن برای حرکت دادن سیارکی که در مسیر برخورد با زمین قرارد دارد، استفاده کنیم.
دوگانگی موج-ذره نمونهای از اصل برهمنهی است. بر اساس این اصل، یک شی کوانتومی در چند حالت به طور همزمان وجود دارد. مثلا یک الکترون همزمان هم «اینجا» و هم «آنجا» است. ما فقط یک بار آزمایش انجام میدهیم تا بفهمیم کجا است که فقط یک مورد را پیدا میکنیم. بنابراین، فیزیک کوانتوم در مورد احتمالها است.
فقط وقتی نگاه میکنیم میتوانیم بگوییم که یک شی به احتمال زیاد در کدام حالت قرار دارد. این احتمالها در یک نهاد ریاضی به نام تابع موج جمع میشوند. انجام یک مشاهده تابع موج را در هم میریزد، برهمنهی را از بین میبرد و جسم را مجبور میکند تنها در یکی از بسیاری از حالتهای ممکن خود قرار بگیرد.
این ایده پشت آزمایش معروف گربه «اروین شرودینگر» است. سرنوشت گربهای که در یک جعبه بسته قرار دارد، به یک دستگاه کوانتومی مرتبط است. از آن جایی که دستگاه در هر دو حالت وجود دارد تا زمانی که اندازهگیری انجام شود، گربه تا زمانی که نگاه کنیم به طور همزمان زنده و مرده است.
برای اطلاع از مقاله آسمان نماها و ظهور علم تماشایی روی لینک کلیک کنید. |
این ایده که مشاهده تابع موج را درهم میریزد و یک «انتخاب» کوانتومی ایجاد میکند، به عنوان تفسیر کپنهاگ از فیزیک کوانتوم شناخته میشود.
با این حال، این تنها گزینه روی میز نیست. طرفداران چندجهانی استدلال میکنند که اصلا هیچ انتخابی وجود ندارد. در عوض لحظهای که اندازهگیری انجام میشود، واقعیت به دو نسخه از خود شکسته میشود: یکی که در آن نتیجه A را تجربه میکنیم و دیگری که در آن نتیجه B را به دست میآوریم. این موضوع یک مشکل ایجاد میکند و آن نیاز به ناظر برای رخ دادن این اتفاقها است: آیا یک سگ یا ربات را میتوانیم ناظر در نظر بگیریم؟
تا جاییکه به یک ذره کوانتومی مربوط میشود، فقط یک واقعیت بسیار عجیب وجود دارد که از لایههای درهم پیچیده زیادی تشکیل شده است. همانطور که تجربههای روزانه را در مقیاس بزرگتر در نظر میگیریم، این لایهها به جهانهای نظریه جهانهای متعدد تبدیل میشوند. فیزیکدانان این فرایند را از دست دادن همدوسی مینامند.
«نیلز بور»، فیزیکدان دانمارکی، نشان داد که مدارهای الکترونهای درون اتمها نیز کوانتیزه میشوند. آنها در اندازههای از پیش تعیینشده به نام سطوح انرژی وجود دارند.
وقتی یک الکترون از سطح انرژی بالاتر به سطح انرژی پایینتر سقوط میکند، فوتونی را به بیرون پرتاب میکند که انرژی برابر با اندازه شکاف دارد. به همین شکل، الکترون میتواند ذرهای از نور را جذب کرده و از انرژی آن برای جهش به سطح انرژی بالاتر استفاده کند.
ستارهشناسان همیشه از فیزیک کوانتوم و این پدیده استفاده میکنند. ما میدانیم که ستارهها از چه ساخته شدهاند. زیرا وقتی نور آنها را به طیفی شبیه رنگینکمان تفکیک میکنیم، متوجه میشویم که کدام رنگها وجود ندارند. عناصر شیمیایی مختلف فواصل سطح انرژی متفاوتی دارند. بنابراین میتوانیم اجزای تشکیلدهنده خورشید و سایر ستارهها را از روی رنگهایی که وجود ندارند، تعیین کنیم.
خورشید انرژی خود را از طریق فرایندی به نام همجوشی هستهای به دست میآورد. این فرایند شامل دو پروتون ذرههای باردار مثبت در یک اتم است که به هم میچسبند. با این حال، بارهای یکسان آنها باعث میشود درست مانند دو قطب شمال آهنربا یکدیگر را دفع کنند. فیزیکدانان به این ویژگی که مثل دیواری بین دو پروتون است مانع کولن میگویند.
اگر پروتونها را به عنوان ذره در نظر بگیرید، فقط با دیوار برخورد میکنند و از هم دور میشوند. یعنی هیچ همجوشی و نوری وجود ندارد. در مقابل اگر آنها را به عنوان امواج در نظر بگیرید، داستان متفاوت خواهد بود. وقتی تاج موج به دیوار میرسد، لبه جلویی آن را قبلا به آن رسیده است. ارتفاع موج نشاندهنده جایی است که پروتون به احتمال زیاد در آن قرار دارد. بنابراین اگرچه بعید است در جایی که لبه اصلی است باشد، گاهی این اتفاق رخ میدهد. در این شرایط، انگار پروتون از سد نفوذ کرده است و همجوشی رخ میدهد. فیزیکدانان این اثر را تونلزنی کوانتومی مینامند.
در نهایت همجوشی در خورشید متوقف خواهد شد و این ستاره خواهد مرد. جاذبه پیروز میشود و خورشید اما نه به طور نامحدود، فرو میریزد. هرچه خورشید کوچکتر شود، مواد بیشتری کنار هم قرار میگیرند. در نهایت یک قانون فیزیک کوانتومی به نام اصل طرد پائولی وارد عمل میشود.
این اصل میگوید که وجود انواع خاصی از ذرهها، مانند الکترونها، در یک حالت کوانتومی یکسان ممنوع است. همان طور که گرانش تلاش میکند این کار را انجام دهد، با مقاومتی مواجه میشود که اخترشناسان آن را فشار تبهگنی مینامند. در نتیجه این مقامت فروپاشی متوقف شده و جسم جدیدی به اندازه زمین به نام کوتوله سفید تشکیل میشود. با این حال، فشار تبهگنی فقط میتواند مقاومت محدودی ایجاد کند.
اگر یک کوتوله سفید رشد کند و به جرمی برابر با ۱.۴ خورشید برسد، موجی از همجوشی را به راه میاندازد که آن را تکهتکه میکند. ستارهشناسان این انفجار را ابرنواختر نوع یکم ای مینامند که به اندازهای درخشان است که از کل کهکشان پیشی میگیرد.
برای اطلاع از مقاله ۲۱ تصویر جذاب از اشیا روزمره زیر میکروسکوپ روی لینک کلیک کنید. |
یک قانون کوانتومی در فیزیک کوانتوم به نام اصل عدم قطعیت هایزنبرگ میگوید که شناخت کامل دو ویژگی یک سیستم به طور همزمان غیرممکن است. هر چه یکی را دقیقتر بشناسید، دیگری را با دقت کمتری خواهید شناخت. این در مورد تکانه و موقعیت و همینطور در مورد انرژی و زمان صدق میکند.
این اصل کمی شبیه گرفتن وام است. میتوانید پول زیادی را برای مدت کوتاه یا پول کمی را برای مدت طولانی قرض کنید. حالا دنیای ذرهها را در نظر بگیرید. اگر انرژی کافی از طبیعت قرض گرفته شود، یک جفت ذره میتواند به طور گذرا به وجود بیاید و سپس به سرعت ناپدید شود.
استیون هاوکینگ تصور کرد که این فرایند در مرز یک سیاهچاله اتفاق میافتد، یعنی جایی که یک ذره خارج شده (تابش هاوکینگ)، ولی ذره دیگر بلعیده میشود. با گذشت زمان، سیاهچاله به آرامی تبخیر میشود، زیرا تمام انرژی را که قرض گرفته است پس نمیدهد.
بهترین نظریهای که در مورد منشا جهان وجود دارد، بیگبنگ یا انفجار بزرگ است. این نظریه در دهه ۱۹۸۰ اصلاح شد تا نظریه دیگری به نام تورم را شامل شود. در اولین تریلیونم یک تریلیونم یک تریلیونم ثانیه، کیهان از اندازه یک اتم به یک گریپفروت رسید، یعنی ۱۰ به توان 78 بزرگتر شد. اگر یک گلبول قرمز را به همین اندازه بزرگ کنیم، از کل جهان قابل مشاهده امروزی بزرگتر میشود.
از آن جایی که جهان اولیه در ابتدا کوچکتر از یک اتم بود، تحت سلطه نوسانهای کوانتومی مرتبط با اصل عدم قطعیت هایزنبرگ بود. قبل از اینکه این نوسانها فرصتی برای محو شدن پیدا کنند، تورم باعث شد که جهان به سرعت رشد کند. این انرژی در بعضی از مناطق به خاص متمرکز شد و به عقیده اخترشناسان به عنوان دانههایی عمل کرد که مواد در اطراف آنها جمع شدند و خوشههای کهکشانی را که امروزه میبینیم، تشکیل دادند.
انیشتین علاوهبر کمک به اثبات کوانتومی بودن نور، به نفع اثر دیگری که آن را «کنش ترسناک از راه دور» نامید، استدلال کرد. امروز میدانیم که «درهمتنیدگی کوانتومی» واقعی است، ولی هنوز به طور کامل نمیدانیم چه اتفاقی در حال رخ دادن است.
در فیزیک کوانتوم فرض کنید دو ذره را به صورتی به هم نزدیک کنیم که حالتهای کوانتومی آنها به طور اجتنابناپذیر به هم متصل یا در هم تنیده شوند، یعنی یکی در حالت A و دیگری در حالت B باشد.
اصل طرد پائولی در فیزیک کوانتوم میگوید که هر دو نمیتوانند در یک حالت باشند. یعنی اگر یکی را تغییر دهیم، دیگری فورا برای جبران تغییر میکند. این اتفاق حتی اگر این دو ذره را در دو طرف مخالف جهان از یکدیگر جدا کنیم، رخ میدهد. به عبارت دیگر، انگار اطلاعات مربوط به تغییری که ایجاد کردهایم سریعتر از سرعت نور بین آنها حرکت میکند و این چیزی است که انیشتین میگفت غیرممکن است.
نتیجه
فیزیک کوانتوم نظریات مختلفی را دارد که هر کدام به نوبه خود کمکی به علم نجوم و اخترشناسان کرده است. فیزیک کوانتوم به رصد و کشف ستارگان و منظومه های جدید نیز کمک کرده است مانند تلسکوپ. شما هم می توانید با خرید تلسکوپ از رصد شگفتی های آسمان و اکتشافات فضایی لذت ببرید. خرید تلسکوپ در سایت موسسه طبیعت آسمان شب با قیمت و کیفیت مناسب انجام میشود.
برای دانلود مقاله ۱۰ حقیقت شگفتانگیز که باید در مورد فیزیک کوانتوم بدانید روی لینک کلیک کنید. |
منبع: سایت موسسه طبیعت آسمان شب و ۱۰ حقیقت شگفتانگیز که باید در مورد فیزیک کوانتوم بدانید
بر اساس صفحه اکتشاف سیارههای فراخورشیدی سایت ناسا، از زمان اولین اکتشاف چنین سیارهای در سال ۱۹۹۵ که به دور یک ستاره شبیه به خورشید میچرخید، تا کنون دانشمندان بیش از ۴۰۰۰ سیاره فراخورشیدی پیدا کردهاند. بیش از نیمی از این اکتشافات توسط تلسکوپ فضایی کپلر ناسا انجام شد که در سال ۲۰۰۹ برای این به فضا پرتاب شد تا مشخص کند سیارههای شبیه به زمین چقدر رایج هستند.
کشف اولین «زمین بیگانه» واقعی، رویای دیرینه ستارهشناسان است و اکتشافات اخیر سیارههای فراخورشیدی نشان دادهاند که جهانهای کوچک و صخرهای مانند جهان ما در کهکشان به تعداد زیادی وجود دارند. برای واجد شرایط بودن به عنوان یک مکان بالقوه برای زندگی، یک سیاره باید نسبتا کوچک و صخرهای باشد و در منطقه قابل سکونت یا ناحیه گلدیلاکس ستاره خود بچرخد که به عنوان مکانی که آب میتواند به شکل مایع در یک جهان وجود داشته باشد، تعریف میشود.
هنگامی که فناوری تلسکوپ بهبود یابد، عوامل دیگری نیز در نظر گرفته میشوند، مانند ترکیب جوی سیاره و میزان فعال بودن ستاره مادر. در حالیکه زمین دوم هنوز شناخته نشده است، در ادامه شبیهترین سیارههای مشابه با زمین را معرفی میکنیم.
گلیز ۶۶۷ سی سی تنها ۲۲ سال نوری از زمین فاصله دارد و طبق آزمایشگاه پیشرانه جت ناسا، جرم آن حداقل 4.5 برابر زمین است. گلیز 667 سی سی یک دور خود به دور ستاره میزبانش را تنها در ۲۸ روز کامل میکند. اما این ستاره یک کوتوله قرمز است که به طور قابل توجهی سردتر از خورشید است، بنابراین تصور میشود که این سیاره فراخورشیدی در منطقه قابل سکونت قرار دارد. با این حال، گلیز ۶۶۷ سی سی که با تلسکوپ 3.6 متری رصدخانه جنوبی اروپا در شیلی کشف شد، ممکن است به اندازهای به مدار نزدیک شود که توسط شعلههای کوتوله قرمز پخته شود.
کپلر ۲۲بی در فاصله ۶۰۰ سال نوری از ما قرار دارد. این اولین سیاره کپلر بود که در منطقه قابل سکونت ستاره مادرش یافت شد، اما به طور قابل توجهی بزرگتر از زمین است، یعنی تقریبا 2.4 برابر اندازه سیاره ما. مشخص نیست که این سیاره «ابر زمین» صخرهای، مایع است یا گازی. سایت اسپیس دات کام قبلا گزارش داده بود که مدار ۲۹۰ روزه کپلر ۲۲بی تقریبا شبیه مدار ۳۲۵ روز زمین است. این سیاره فراخورشیدی به دور یک ستاره کلاس جی مانند خورشید ما میچرخد، اما این ستاره کوچکتر و سردتر از زمین است.
کپلر-۶۹ سی که حدود ۲۷۰۰ سال نوری از ما فاصله دارد، حدود ۷۰درصد بزرگتر از زمین است. بنابراین بار دیگر، محققان درباره ترکیب آن مطمئن نیستند. این سیاره هر ۲۴۲ روز یک بار به دور خود میچرخد و موقعیت آن در منظومه شمسی خودش با موقعیت سیاره ناهید در منظومه شمسی ما قابل مقایسه است. با این حال، ستاره میزبان کپلر-۶۹ سی حدود ۸۰درصد به اندازه خورشید درخشان است، بنابراین به نظر میرسد این سیاره در منطقه قابل سکونت قرار دارد.
برای اطلاع از مقاله آسمان نماها و ظهور علم تماشایی روی لینک کلیک کنید. |
به گفته ناسا، این سیاره حدود 40درصد بزرگتر از زمین است و به دور ستارهای بسیار سردتر از خورشید ما میچرخد. با این حال، مدار ۲۶۷ روزه آن، کپلر ۶۲ اف را کاملا در منطقه قابل سکونت قرار میدهد. در حالیکه کپلر ۶۲ به دور ستاره کوتوله قرمزش نزدیکتر از زمین به خورشید میچرخد، این ستاره نور بسیار کمتری تولید میکند. کپلر ۶۲ اف در فاصله ۱۲۰۰ سال نوری از ما قرار دارد و به دلیل اندازه بزرگش، در محدوده سیارههای صخرهای بالقوهای قرار دارد که ممکن است اقیانوسها را در خود جای دهند.
سیارهای به اندازه کپلر 186 اف احتمالا صخرهای است. این سیاره حداکثر ۱۰درصد بزرگتر از زمین است و همچنین به نظر میرسد که در منطقه قابل سکونت ستاره خود زندگی میکند، هرچند در لبه بیرونی آن. کپلر ۱۸۶ اف تنها یک سوم انرژی را که زمین از خورشید دریافت میکند، از ستاره خود میگیرد. ستاره والد کپلر ۱۸۶ اف یک کوتوله قرمز است، بنابراین نمیتوان آن را یک دوقلوی واقعی زمین فرض کرد. این سیاره حدود ۵۰۰ سال نوری از زمین فاصله دارد.
بر اساس بیانیه مطبوعاتی ناسا ، کپلر ۴۴۲ بی، ۳۳درصد بزرگتر از زمین است و هر ۱۱۲ روز یک بار به دور ستاره خود میچرخد . کشف کپلر ۴۴۲، در فاصله 1149سال نوری از زمین، در سال ۲۰۱۵ اعلام شد. مطالعهای که در ماهنامه انجمن نجوم سلطنتی در سال ۲۰۲۱ منتشر شد، نشان داد که این سیاره فراخورشیدی ممکن است نور کافی برای حفظ یک بیوسفر بزرگ را دریافت کند. محققان احتمال توانایی سیارههای مختلف را برای انجام فتوسنتز تجزیه و تحلیل کردند. آنها دریافتند که کپلر ۴۴۲ بی، تابش کافی از ستاره خود دریافت میکند.
به گفته بخش سیارههای فراخورشیدی سایت ناسا، این سیاره که کشف آن در سال ۲۰۱۵ اعلام شد، اولین سیارهای به اندازه زمین است که به دور ستارهای به اندازه خورشید میچرخد. کپلر ۴۵۲ بی ۶۰درصد بزرگتر از زمین بوده و ستاره مادر آن (کپلر ۴۵۲) 10درصد بزرگتر از خورشید است. کپلر ۴۵۲ بسیار شبیه به خورشید ما است و این سیاره فراخورشیدی در منطقه قابل سکونت میچرخد.
کاشفان آن میگویند که کپلر 452 بی با وسعت 1.6 برابر زمین حتی شانس بیشتری برای صخرهای بودن دارد. .این سیاره در فاصله ۱۴۰۰ سال نوری از زمین قرار دارد. کپلر 452 بی فقط ۲۰ روز بیشتر از زمین طول میکشد تا به دور ستاره خود بچرخد.
هنگامی که دادههای تلسکوپ فضایی کپلر ناسا دوباره تحلیل شد، دانشمندان کپلر1649 سی را کشف کردند. این سیاره فراخورشیدی از نظر اندازه به زمین شباهت دارد و در منطقه قابل سکونت ستاره خود در حال گردش است.
به گفته ناسا، در طول جمعآوری دادههای اولیه از این تلسکوپ، یک الگوریتم کامپیوتری این جسم نجومی را اشتباه شناسایی کرد، اما در سال ۲۰۲۰ کشف شد که این یک سیاره است. کپلر ۱۶۴۹سی در فاصله ۳۰۰ سال نوری از زمین قرار دارد و تنها 1.06 برابر بزرگتر از آن است. دانشمندان هنگام مقایسه نوری که این دو سیاره از ستارههای خود دریافت میکنند، دریافتند که این سیاره فراخورشیدی ۷۵درصد نوری را که زمین از خورشید دریافت میکند، میگیرد.
به گفته صفحه کاوش سیاره فراخورشیدی سایت ناسا، پروکسیما قنطورس بی تنها چهار سال نوری از زمین فاصله دارد که آن را به نزدیکترین سیاره فراخورشیدی شناخته شده به زمین تبدیل میکند. این سیاره فراخورشیدی که در سال ۲۰۱۶ کشف شد، جرمی 1.27 برابر جرم زمین دارد. اگرچه این سیاره فراخورشیدی را میتوان در منطقه قابل سکونت ستاره خود یعنی پروکسیما قنطورس، یافت اما در معرض تابش شدید فرابنفش است. به این دلیل که بسیار نزدیک به ستاره مادرش قرار دارد و دوره مداری آن فقط 11.2روز است.
برای اطلاع از مقاله تلسکوپ ها چطور کار میکنند؟ روی لینک کلیک کنید. |
سیارههایی که دور ستاره TRAPPIST-1 میچرخند، بزرگترین سیارههایی هستند که به اندازهای تقریبا در حد زمین در منطقه قابل سکونت یک ستاره کشف شدهاند. این منظومه سیارهای از هفت جهان تشکیل شده است. سایت اسپیس دات کام قبلا گزارش داده بود که آب در اکثر این سیارهها احتمالا در اوایل شکلگیری این منظومه تبخیر شده است.
با این حال، مطالعهای در سال ۲۰۱۸ نشان داد که بعضی از این سیارهها میتوانند آب بیشتری نسبت به اقیانوسهای زمین در خود نگه دارند. تصور میشود یکی از دنیاها به نام «تراپیست 1 ئی» بیشترین احتمال را دارد که شرایط زندگی شبیه به سیاره زمین داشته باشد.
نتیجه
سیاره فراخورشیدی سیاره هایی هستند که به دور ستاره های به غیر از خورشید می چرخد. تلسکوپ ها در پی کشف سیاره های جدید فراخورشیدی جدید هستند. تلسکوپ بعد از اختراع کمک شایانی به علم نجوم کرده و خواهد کرد چرا که باعث کشف سیاره ها و منظومات جدیدی شده است. شما هم می توانید با خرید تلسکوپ از رصد آسمان لذت ببرید و شاید شما کشف بعدی از رصد شما به دست بیاید. شما می توانید در سایت موسسه طبیعت آسمان شب با اطمینان کامل خرید تلسکوپ را انجام دهید.
برای دانلود مقاله 10 سیاره فراخورشیدی شبیه به زمین روی لینک کلیک کنید. |
منبع: سایت موسسه طبیعت آسمان شب و 10 سیاره فراخورشیدی شبیه به زمین
اولین کسی که تـلسکوپ را ثبت اختراع کرد، هانس لیپرشی، عینکساز هلندی، در سال ۱۶۰۸ بود. لیپرشی اسم اختراع خود را «نگاهگر» گذاشت و توانست با استفاده از آن اشیا را تا سه برابر اندازه معمولی بزرگنمایی کند. «نگاهگر» حاصل اتصال یک تکه شیشه مقعر به یک تکه شیشه محدب بود.
در سال ۱۶۰۹، گالیله درباره اختراع لیپرشی شنید و شروع به ساخت تـلسکوپ خود کرد. گالیله پیشرفت زیادی در این زمینه داشت و تلسکوپی ساخت که بزرگنمایی آن ۲۰ برابر بود.
گالیله با اختراع خود دهانههای ماه را دید، کهکشان راه شیری را توصیف کرد و حلقههای زحل و قمرهای مشتری را کشف کرد.
گالیله بر اساس مشاهدههای خود اعلام کرد که زمین و سیاهها دور خورشید میچرخند. او به همین دلیل توسط دادگاه تفتیش عقاید کاتولیک دستگیر شد و تا زمان مرگش در سال ۱۶۴۲ در زندان بود.
در سال ۱۶۶۸، اسحاق نیوتن اولین تـلسکوپ بازتابی را ساخت تا نظریه خود را مبنی بر اینکه نور سفید طیف رنگی دارد، اثبات کند.
تا آن زمان، تـلسکوپ ها شکستی بودند و از عدسی استفاده میکردند که بسیار شبیه منشورهایی بود که نیوتن استفاده میکرد.
ایده نیوتن این بود که از آینه استفاده کند تا ایجاد رنگ توسط عدسی از بین برود. این ایجاد رنگ به عنوان اعوجاج رنگی شناخته میشود و باعث رنگ گرفتن حاشیهها میشود که تصویر را تار میکند.
تـلسکوپ جدید اصلاحشده نیوتن اعوجاج رنگی نداشت، ساخت آن ارزانتر بود، طراحی سادهتر و میدان دید وسیعتری داشت و قابلحمل بود.
در سال ۱۷۸۹ در انگلستان، ویلیام هرشل اولین تـلسکوپ بازتابی بزرگ را ساخت که طول آن به ۱۲ متر میرسید. در طول چند صد سال بعدی پیشرفتهای نجومی زیادی اتفاق افتاد ولی همه تـلسکوپ ها دو چیز مشترک دارند: میتوانند نور محیط را جمعآوری کنند و سوژهها را بزرگنمایی کنند.
سر برنارد لاول در طول جنگ جهانی دوم و پس از آن روی رادار کار میکرد. او قصد داشت یک تـلسکوپ رادیویی بزرگ بسازد.
این تـلسکوپ که در سال ۱۹۵۷ تکمیل شد، یک بشقاب رادیویی با قطر ۲۵۰ فوت داشت که میتوانست به سمت آسمان نشانه بگیرد.
برای اطلاع از مقاله آسمان نماها و ظهور علم تماشایی روی لینک کلیک کنید. |
در سال ۱۹۹۰، تلسکوپ فضایی هابل توسط شاتل فضایی به مدار زمین منتقل شد. این دستگاه دور زمین میچرخد و فضا را مشاهده میکند و تصاویر شگفتانگیزی از کهکشانها و ستارهها به زمین میفرستد.
تلسکوپ رادیویی لاول نقش اساسی در تحقیق در مورد شهابها، اختروشها و تپاخترها داشته است. این اختراع در واقع آغاز عصر فضا بود.
این تلسکوپ فضایی برای ردیابی فضاپیماها (کاوشگرهای فضایی) که در فضا سفر میکنند و دور سیارهها و قمرها میچرخند تا اطلاعات علمی جمعآوری کنند، استفاده شده است.
در سال ۱۹۹۱، یک تلسکوپ فضایی جدید و انقلابی برای تشخیص پرتوهای ایکس و گاما به فضا فرستاده شد. این تلسکوپ فضایی رصدخانه پرتو گاما کامپتون (CGRO) است که چهار تلسکوپ دارد. این تلسکوپها روی یک سکو نصب شدهاند و در مدار زمین میچرخند.
رصدخانه کامپتون توسط شاتل فضایی آتلانتیس در مدار قرار گرفت و از سال ۱۹۹۱ تا زمانی که در سال ۲۰۰۰ از مدار خارج شد، کار کرد. وزن این رصدخانه ۱۷ هزار کیلوگرم و قیمت آن حدود ۶۱۷ میلیون دلار بود.
بزرگترین تلسکوپ فروسرخ که تاکنون به فضا پرتاب شده است، رصدخانه فضایی هرشل بود که از سال ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۳ فعالیت کرد. این تلسکوپ یک آینه ۳.۵ متری و همچنین ابزارهای تخصصی دیگر داشت و قادر بود امواج فروسرخ را بخواند.
تلسکوپ دابسونی ۱۱۴ میلیمتری مید مدل Eclipseview را میتوان یک شاهکار مدرن دانست. بهترین انتخاب برای کسانی است که مشتاق تماشای آسمان شب و خورشید هستند و در ابتدای راه یادگیری نجوم. تلسکوپ طوری طراحی و مهندس شده است که به راحتی آن را همراه خود به هر کجا که میخواهید ببرید و بلافاصله در روز یا شب به مشاهده آسمان مشغول شوید.
فیلتر خورشیدی آن داری گواهینامه ISO و CE است تا با خیال راحت و بدون نگرانی به تماشا و رصد خورشید مشغول شوید. اگر قصد تهیه یک تلسکوپ را دارید که مناسب همه اعضای خانواده باش، دابسونی 114 میلیمتری انتخابی عالی است چراکه کارکرد با آن بسیار ساده و حمل و نقل آن بسیار راحت است و مطمئنا نیازهای شما را برآورده خواهد کرد بهترین انتخاب برای هدیه به کسانی که دوستشان دارید تا قدم در مسیر زیبا و شگفت نجوم بگذارند.
این تلسکوپ شامل ویژگی های زیر است:
این تلسکوپ با فاصله کانونی 400 میلیمتر و قطر عدسی شیئی 40 میلیمتر، قابل حملترین و شاید بتوان گفت کوچکترین تلسکوپ حرفهای رصد خورشید در بازار است و این امکان را به کاربر میدهد تا به راحتی آن را برای مشاهدات خورشیدی در هر مکانی همراه خود داشته باشد. استفاده از فیلتر با پهنای باند عبوری بسیار کوچک برای امواج نور معادل 1 آنگستروم (0.1 نانومتر) این تلسکوپ را برای مشاهده زبانههای خورشیدی ، لکههای خورشید، گرانول خورشیدی و غیره که در تصویر زیر میبیند به ابزاری عالی تبدیل کرده است.
تلسکوپ خورشیدی دارای ویژگی های :
نتیجه
تلسکوپ ها مدل های مختلفی دارند که هر مدل توسط شرکت های مختلف نیز ساخته شده است. شما می توانید برای دیدن یا خرید تلسکوپ مدل های مختلف به سایت موسسه طبیعت آسمان شب مراجعه کنید. شما می توانید در سایت ما خرید تلسکوپ مد نظر خود را با بهترین قیمت و کیفیت انجام دهید.
برای دانلود مقاله حقایق جالب در مورد تـلسکوپ روی لینک کلیک کنید. |
منبع: سایت موسسه طبیعت آسمان شب و حقایق جالب در مورد تـلسکوپ
پاسخ کوتاه به این سوال این است که تلسکوپ های اولیه نور را با استفاده از قطعههای شیشه منحنی و شفاف به نام لنز متمرکز میکردند.
امروزه، بیشتر تلسکوپ ها از آینههای منحنی برای جمعآوری نور از آسمان شب استفاده میکنند. شکل آینه یا لنز در تلسکوپ نور را متمرکز میکند. این نور همان چیزی است که داخل تلسکوپ ها میبینیم. برای آشنایی بیشتر با اجزا و نحوه کار تلسکوپ تا انتهای این مقاله با ما همراه باشید.
تلسکوپ ابزاری است که ستارهشناسان از آن برای دیدن اجرام دور استفاده میکنند. بیشتر تلسکوپها و همه تلسکوپ ها بزرگ، آینههای خمیدهای دارند که از آن برای جمعآوری و متمرکز کردن نور آسمان شب استفاده میکنند.
اولین تلسکوپ ها نور را با استفاده از قطعههای شیشهای منحنی و شفاف به نام لنز متمرکز میکردند. سوال این است که چرا امروزه از آینه استفاده میکنیم؟ زیرا آینهها سبکتر هستند و راحتتر از لنزها صاف میشوند.
آینهها یا لنزهای یک تلسکوپ، «اپتیک» نامیده میشوند. تلسکوپ های واقعا قدرتمند این قابلیت را دارند که چیزهای بسیار کمنور یا سوژههای بسیار دور را نشان دهند. برای این کار، اپتیک، چه آینه یا لنز، باید واقعا بزرگ باشد.
هر چقدرآینهها یا لنزها بزرگتر باشند، تلسکوپ نور بیشتری جمع میکند. سپس، نور توسط شکل اپتیک متمرکز میشود. این نور همان چیزی است که داخل چشمی تلسکوپ میبینیم.
اپتیک تلسکوپ باید تقریبا بینقص باشد. این یعنی آینهها و لنزها برای متمرکز کردن نور باید شکل درستی داشته باشند و نباید هیچ نقطه، خراش یا نقص دیگری روی آنها وجود داشته باشد.
در غیر این صورت، تصویر تار یا تاببرداشته میشود و به راحتی قابل مشاهده نخواهد بود. ساخت یک آینه بینقص سخت است ولی ساخت یک لنز بینقص دشوارتر است.
برای اطلاع از مقاله آسمان نماها و ظهور علم تماشایی روی لینک کلیک کنید. |
تلسکوپی که با استفاده از لنز ساخته شده باشد به تلسکوپ شکستی معروف است. در این نوع تلسکوپ، لنز درست مانند عینک، نور عبوری را خم میکند.
تلسکوپ شکستی 80 میلی متری اسکای واچر یک نمونه از تلسکوپ های اسکای واچر است که از ویژگی های زیر برخوردار است:
تلسکوپی کلاسیک برای آغاز نجوم و مناسب کسانی که علاقمند به شروع رصد آسمان شب هستند و البته برای کاربران متوسط نیز که آشنایی مختصری با آسمان شب دارند نیز میتواند مناسب باشد. این تلسکوپ آکروماتیک توانایی بالا و کیفیت تصویر خوبی دارد که لنزهای آن با استانداردهای بالا و اجزای مکانیکی آن با دقت ساخته شده است.
این ویژگی در عینک میزان تاری را کاهش میدهد، ولی در تلسکوپ ها باعث میشود چیزهای دور نزدیکتر به نظر برسند.
افراد با چشمهای بسیار ضعیف، به عینکی با لنزهای بسیار ضخیم نیاز دارند. زیرا لنزهای بزرگ و ضخیم قویتر هستند. همین مساله در مورد تلسکوپ ها نیز صادق است.
اگر میخواهید سوژههای خیلی دور را ببینید، به یک لنز قدرتمند و بزرگ نیاز دارید. متاسفانه، لنز بزرگ بسیار سنگین است.
همچنین، ساخت لنزهای سنگین کار راحتی نیست و مستقر کردن آنها در جای مناسب هم دشوار است. هر چقدر لنز ضخیمتر شود، میزان نوری که از آن عبور میکند کمتر میشود.
از آن جایی که نور از لنز عبور میکند، سطح لنز باید کاملا صاف باشد. کوچکترین نقص در لنز باعث تغییر تصویر میشود.
تلسکوپهایی که با استفاده از آینه کار میکنند به تلسکوپ بازتابی معروف هستند. آینه برخلاف لنز میتواند بسیار نازک باشد. همچنین آینه بزرگتر لزوما ضخیمتر نیست.
تلسکوپ بازتابی 130 میلی متری اسکای واچر یک مدل از تلسکوپ های بازتابی است که دارای ویژگی های زیر است:
این تلسکوپ یک انتخاب عالی برای مبتدیان و علاقمندانی است که می خواهند شگفتی های آسمان شب را کشف کنند. این تلسکوپ دارای یک آینه سهموی 130 میلیمتری (5.1 اینچی) است که 30 درصد نور بیشتری نسبت به تلسکوپ 114 میلیمتری جمعآوری میکند و تصاویر روشن و واضحی از ماه، سیارات، سحابیها، کهکشانها و خوشههای ستارهای ارائه میدهد. پایه استوایی به شما امکان میدهد که سوژه مورد نظر خود را درحالیکه در آسمان شب در حرکت است به راحتی دنبال کنید. دستگیرههای کنترل حرکت آهسته تنظیم موقعیت و فوکوس را آسان می کند.
نور با بازتاب از سطح آینه متمرکز میشود. بنابراین، کافی است که آینه شکل منحنی مناسبی داشته باشد.
ساختن یک آینه بزرگ و تقریبا بدون نقص بسیار سادهتر از ساختن یک لنز بزرگ و تقریبا عالی است. همچنین از آن جایی که آینهها یک طرفه هستند، تمیز کردن و جلا دادن آنها در مقایسه با لنزها راحتتر است.
برای اطلاع از مقاله 40 رویداد مهم در تاریخ اکتشافهای فضایی روی لینک کلیک کنید. |
با این حال، آینهها مشکلات خاص خود را دارند. آیا تا به حال به قاشق نگاه کردهاید و انعکاس وارونه خود را دیدهاید؟ آینه خمیده در تلسکوپ مثل قاشق است و تصویر را وارونه میکند. خوشبختانه یک راهحل ساده برای این مشکل وجود دارد، کافی است از آینههای دیگر برای برگرداندن تصویر استفاده کنیم.
مزیت اصلی استفاده از آینه در تلسکوپ وزن کم آن است. از آنجایی که آینهها بسیار سبکتر از لنزها هستند، پرتاب آینهها به فضا بسیار آسانتر است.
تلسکوپ های فضایی مثل تلسکوپ فضایی هابل و تلسکوپ فضایی اسپیتزر، ما را قادر کردهاند که از کهکشانها و سحابیهای دور از منظومه شمسی عکس بگیریم.
تلسکوپ فضایی جیمز وب که در دسامبر ۲۰۲۱ به فضا پرتاب شد، بزرگترین و قدرتمندترین تلسکوپ فضایی است که تا کنون ساخته شده است. این تلسکوپ دانشمندان را قادر میکند تا ببینند جهان ما حدود ۲۰۰ میلیون سال بعد از انفجار بزرگ چگونه بوده است.
نتیجه
هر کدام از مدل های تلسکوپ یک ویژگی دارند و کارایی های مختلفی دارند. انواع مدل تلسکوپ در سرتاسر جهان در حال استفاده هستند. شما هم اگر به رصد آسمان علاقمند هستید می توانید با خرید تلسکوپ از سایت موسسه طبیعت آسمان شب رویای خود را به حقیقت تبدیل کنید. خرید تلسکوپ در سایت ما با بهترین قیمت و بهترین کیفیت به آسانی انجام می شود.
برای دانلود مقاله ۴۰ رویداد مهم در تاریخ اکتشاف های فضایی روی لینک کلیک کنید. |
منبع: سایت موسسه طبیعت آسمان شب و تلسکوپ ها چطور کار میکنند؟