asemaneshab

ؤسسۀ طبیعت آسمان شب مجموعه‌ای علمی و فرهنگی است که از مهرماه ۱۳۸۱ با مدیریت بهرنگ امین‌تفرشی فعالیت پیوسته‌اش را آغاز کرده‌است. این مؤسسه با در اختیار داشتن گروهی متخصص و متعهد در حیطه‌های مختلفی از دانش نجوم و طبیعت در حال فعالیت است

asemaneshab

ؤسسۀ طبیعت آسمان شب مجموعه‌ای علمی و فرهنگی است که از مهرماه ۱۳۸۱ با مدیریت بهرنگ امین‌تفرشی فعالیت پیوسته‌اش را آغاز کرده‌است. این مؤسسه با در اختیار داشتن گروهی متخصص و متعهد در حیطه‌های مختلفی از دانش نجوم و طبیعت در حال فعالیت است

اکتشافات تلسکوپ فضایی جیمز وب

تلسکوپ فضایی جیمز وب ناسا ممکن است سال ها از برنامه زمان بندی عقب مانده باشد و بیش از 10 میلیارد دلار هزینه تلسکوپ فضایی جیمز وب شده باشد، اما در اولین سال گردش خود در مدار، نشان داد که هزینه تلسکوپ فضایی جیمز وب بی فایده نیوده است.

تلسکوپ فضایی وب در روز کریسمس سال 2021 پرتاب شد و حدود یک ماه بعد در 24 ژانویه وارد مدار شد. این جهان را از طریق نور مادون قرمز که برای چشم انسان نامرئی است اما می تواند از گاز و غبار متراکم عبور کند و بسیاری از جنبه های پنهان کیهان را آشکار کند، می بیند. در اینجا پنج کشف اخیر از تلسکوپ فضایی جیمز وب ساخت ناسا وجود دارد که ذهن ما را متحیر کرد.
 

 

[caption id="attachment_14005" align="aligncenter" width="413"]قلب یخی ابر فضایی قلب یخی ابر فضایی[/caption]

کشف قلب یخی ابر فضایی

ستاره شناسان از تلسکوپ فضایی جیمز وب ساخت ناسا برای بررسی یک ابر مولکولی به نام Chameleon 1 استفاده کردند. این ابر که حدود ۶۳۰ سال نوری از زمین فاصله دارد، خانه جمعیت متنوعی از سردترین یخهای جهان است.

درون ابر مولکولی که ده‌ها ستاره جدید را تشکیل می‌دهد، اشکال منجمد آب، آمونیاک، متانول، متان و حتی کربونیل سولفید وجود دارد. این مواد نه تنها برای ساختن ستارگان و سیارات عالی هستند، بلکه می توانند بلوک های سازنده حیات نیز باشند. یخ هایی مانند یخ هایی که در اینجا یافت می شوند می توانند تمام کربن، هیدروژن، اکسیژن، نیتروژن و گوگرد مورد نیاز برای تشکیل سیارات جدید، از جمله سیارات قابل سکونت مانند زمین را تامین کنند. آنها همچنین در جوهای سیاره ای برای ساخت قندها، الکل ها و حتی اسیدهای آمینه استفاده می شوند.

 

شناسایی یک سیاره فراخورشیدی

ماهواره بررسی سیارات فراخورشیدی در حال عبور ناسا (TESS) آنچه را که فکر می کرد می تواند یک سیاره باشد، شناسایی کرد: یک جهان کوچک و سنگی که به دور یک ستاره در صورت فلکی اکتان، 41 سال نوری از زمین می چرخد. یک تیم از محققان به رهبری ستاره شناس کوین استیونسون و همکار فوق دکترا Jacob Lustig-Yaeger در آزمایشگاه فیزیک کاربردی دانشگاه جان هاپکینز از وب برای تماشای شیب در نور ستاره استفاده کردند، که اگر سیاره ای به دور آن بچرخد اتفاق می افتد. این blips حمل و نقل نامیده می شود.

محققان از تلسکوپ فضایی جیمز وب برای تجزیه و تحلیل جو سیاره استفاده کردند و در حالی که آنها قادر به نتیجه گیری قطعی نبودند، چند چیز را یاد گرفتند. وب اشاره کرد که جهان نمی تواند یک جو فوق العاده متراکم مانند تیتان قمر زحل داشته باشد و چند صد درجه گرمتر از زمین است که می تواند ان را بیشتر شبیه زهره کند. ستاره شناسان شانس دیگری برای مشاهده دوباره این سیاره در طول تابستان و انجام تجزیه و تحلیل پیگیری در حضور بالقوه جو خواهند داشت. مشاهدات پیگیری برای تابستان امسال برنامه ریزی شده است.

 

[caption id="attachment_14007" align="aligncenter" width="413"]جاسوسی تلسکوپ فضایی جیمز وب جاسوسی تلسکوپ فضایی جیمز وب[/caption]

 

جاسوسی تلسکوپ فضایی جیمز وب در مهدکودک ستارگان

تقریبا 200،000 سال نوری از زمین یک مهد ستاره ای فعال به نام NGC 346 است. تعبیه شده در ابر ماژلانی کوچک (SMC)، شاخه ای از کهکشان راه شیری، این مهد کودک ستاره ای کودک پوستر برای مطالعه چگونگی شکل گیری ستاره ها است. یک تصویر جدید از این منطقه که توسط تلسکوپ فضایی جیمز وب گرفته شده است، می تواند بینش جدیدی از چگونگی شکل گیری ستاره های اولیه در 10 میلیارد سال پیش، در دوره ای به نام "ظهر کیهانی" را نشان دهد.

بر خلاف کهکشان راه شیری، SMC حاوی غلظت کمتری از عناصر به نام "فلزات" است که به معنای عناصر سنگین تر از هیدروژن یا هلیوم است. این غلظت ها نشان دهنده یک فرصت منحصر به فرد برای مطالعه کهکشان ها در جهان اولیه است، زمانی که تشکیل ستاره در اوج خود بود. با تشکر از نزدیکی ان، ما توانستیم SMC را با چندین تلسکوپ مطالعه کنیم، اما هنوز هم یک معما باقی مانده است. این تا زمانی بود که تلسکوپ فضایی جیمز وب با چشمان تازه به آن نگاه کرد و بیش از 33،000 ستاره جوان را نشان داد.

 

برای اطلاع از مقاله هرآنچه که باید در مورد تلسکوپ بدانید؟ بر روی لینک کلیک کنید

 

دیسک های زباله گرد و غبار

با وجود اینکه کوتوله های قرمز بزرگترین جمعیت ستاره ای در کهکشان ما هستند، دیدن کوتوله های قرمز در طیف مرئی بسیار دشوار است. برای این منظور، آنها یک هدف ایده ال برای تلسکوپ فضایی جیمز وب به منظور مشاهده آنها در طیف مادون قرمز ایجاد می کنند. تلسکوپ جیمز وب اخیرا به یک کوتوله قرمز به نام AU Microscopi خیره شده است که توسط یک دیسک تشکیل دهنده سیاره از گاز و گرد و غبار احاطه شده است.

ستاره شناسان پیش از این دو هدف سیاره فراخورشیدی را به لطف تلسکوپ شکار سیاره فراخورشیدی ناسا، TESS، شناسایی کرده بودند. محققان همچنین متوجه شدند که دیسک آوار روشن تر از حد انتظار و نزدیک به ستاره است.ستاره شناسان امیدوارند که این سیارات را با کمک تلسکوپ فضایی جیمز وب و همچنین سایر جزئیات هیجان انگیز که می تواند در این دیسک گرد و غبار پنهان شود، تایید کند.

 

[caption id="attachment_14008" align="aligncenter" width="413"]نخود سبز کهکشانی نخود سبز کهکشانی[/caption]

 

نخود سبز کهکشانی

تلسکوپ جیمز وب اخیرا از گروهی از کهکشان های دور در حیاط خلوت کیهانی ما تصویربرداری کرده و متوجه شده است که آنها ویژگی های مشترکی با یک گروه نادر از کهکشان ها به نام نخود سبز دارند. این کهکشان ها برای اولین بار در تصویر دقیق میدان عمیق تلسکوپ جیمز وب شناسایی شدند و پس از ان تجزیه و تحلیل شدند و حساسیت منحصر به فرد تلسکوپ جیمز وب برای اولین بار مقدار اکسیژن موجود را نشان داد.

کهکشان های نخود سبز که برای اولین بار در سال 2009 کشف شدند، به عنوان نقاط سبز کوچک، گرد و حل نشده در آسمان ظاهر می شوند. تنها 0.1 درصد از کهکشان های مجاور را تشکیل می دهند، آنچه که این کهکشان های کوچک فاقد اندازه هستند، در تولد ستاره ای جبران می شوند.به گفته محققان، یکی از این کهکشان ها یکی از ابتدایی ترین کهکشان های شیمیایی کشف شده است و می تواند از زمانی که جهان بسیار جوان بود، باشد.

جیمز رودز، سرپرست تحقیقات، اخترفیزیکدان مرکز پرواز فضایی گودارد ناسا در مریلند، در بیانیه‌ای گفت: «با اثر انگشت‌های شیمیایی دقیق از این کهکشان‌های اولیه، می‌بینیم که آن‌ها شامل اولیه‌ترین کهکشانی است که تاکنون شناسایی شده است». او گفت: «در عین حال، ما می‌توانیم این کهکشان‌ها را از سپیده‌دم کیهان به کهکشان‌های مشابه نزدیک که می‌توانیم با جزئیات بسیار بیشتری مطالعه کنیم، متصل کنیم.

 

نتیجه
ما در این مقاله به تصاویر و کشفیات تلسکوپ جیمز وب پرداختیم. باید بدانید که امید است تلسکوپ جیمز وب بتواند زوایای پنهانی از کیهان را به بشر نشان دهد. کشفیات تلسکوپ فضایی جیمز وب این را نشان می دهد که ستاره های دیگر و یا سیارات دیگری دورتر از ما وجود دارند. همچنین قدرت زوم تلسکوپ جیمز وب به حدی است که می تواند شما را وارد دنیاهای جدید کند. شما می توانید با یک جستجوی ساده در اینترنت شاهد قدرت زوم تلسکوپ جیمز وب باشید و تصاویر آن را مشاهده کنید.


معرفی و بررسی تلسکوپ اشمیت‌کاسگرین سلسترون مدل EdgHD 8

تلسکوپ سلسترون EdgeHD 8 کوچکترین تلسکوپ، سری تلسکوپ های EdgeHD است. انواع تلسکوپ های EdgeHD در طراحی و ساخت نوری نسبت به Schmidt-Cassegrains اصلی برتر است که Celestron بیش از 50 سال است که به فروش می رساند و دارای پیشرفت های متعددی است که به ویژه برای عکاسی نجومی مفید است. می توان گفت یکی از بهترین تلسکوپ های سلسترون به شمار می آید. تلسکوپ های EdgeHD در مدل های 8 "، 9.25"، 11"و 14" ارائه می شوند، اگرچه مدل 8 "رایج ترین است و در واقع اگر شما یک رصدخانه دائمی و بودجه بالا نداشته باشید، احتمالا تنها مدلی است که می توانید به طور واقعی برای استفاده از تصویربرداری آماتور  در نظر بگیرید.
 

طراحی تلسکوپ سلسترون مدل EdgeHD 8

طراحی EdgeHD یک « تلسکوپ اشمیت کاسگرن آپلاناتیک » است. چیزی که اساساً به آن خلاصه می شود، یک تلسکوپ اشمیت-کاسگرین با عدسی های تصحیح کننده در داخل لوله بافل تلسکوپ سلسترون برای جبران انحرافات لبه میدان است که در طراحی نوری معمولی SCT وجود دارد. مشخصات دقیق فراتر از این تا حد زیادی اختصاصی هستند. EdgeHD را می‌توان با خط «ACF» مید (RCX سابق) مقایسه کرد، اما دارای پیشرفت‌های مکانیکی است که تلسکوپ‌های ACF فاقد آن هستند، همراه با طیف وسیع‌تری از گزینه‌های کاهنده کانونی – یعنی در قالب سیستم HyperStar Starizona.
به غیر از لنزهای اصلاح کننده، تلسکوپ سلسترون EdgeHD 8 مانند هر اشمیت-کاسگرین دیگری کار می کند. هیچ از دست دادن قابل توجهی در توانایی جمع آوری نور به لنزها وجود ندارد. اپتیک ها همه با پوشش های Starbright XLT Celestron پوشیده شده اند. و از نظر بصری، احتمالاً برای تشخیص تفاوت بین EdgeHD و یک اشمیت کاسگرین 8 اینچی معمولی سخت خواهید بود، مگر اینکه در مورد نحوه نگاه کردن ستاره ها در لبه میدان دید در فضای کم مصرف بسیار خاص باشید.
چشمی با زاویه باز 2 اینچی. تصحیح اغمای خفیف EdgeHD و میدانی کمتر از مسطح برای اکثر چشمی ها قابل توجه نیست، که یا دارای انحرافات خاص خود به سمت لبه میدان هستند یا میدان به اندازه کافی گسترده برای نشان دادن هرگونه کما وجود ندارد. بیشتر چشمی‌ها، به‌ویژه زاویه‌ی باز، میدان‌های صافی ندارند، که تمایل دارد انحنای میدان ذاتی در یک SCT معمولی را از بین ببرد یا از بین ببرد. مزایای واقعی اپتیک EdgeHD فقط با یک دوربین کاملاً آشکار می شود.
علاوه بر اپتیک EdgeHD، تنها تغییر قابل توجه دیگر نسبت به EdgeHD 8 در مقایسه با SCT معمولی 8 اینچی مانند آنچه که توسط Celestron ارائه می شود این است که قطر لوله بافل در واقع 2 اینچ است، بنابراین حتی با عریض ترین 2 اینچ نیز هیچ رنگ بندی وجود ندارد. چشمی یا سنسورهای دوربین با فرمت بزرگ.

 

 
 
مکانیک تلسکوپ سلسترون مکانیک تلسکوپ سلسترون تلسکوپ

 

مکانیک تلسکوپ سلسترون EdgeHD 8

تلسکوپ سلسترون EdgeHD 8 به همان روشی که تقریباً همه SCTها انجام می دهند، با لغزش آینه اولیه در امتداد یک میله رزوه ای در داخل تلسکوپ، فوکوس می کند. سلسترون برای مقابله با "شکست آینه" بالقوه در طول نوردهی طولانی، یک جفت دستگیره قفل کننده اضافه کرده است تا آینه اولیه را در یک موقعیت ثابت پس از رسیدن به فوکوس ثابت کند.
برای تطبیق تلسکوپ سلسترون EdgeHD 8، نوک و شیب آینه ثانویه را با مجموعه ای از 3 پیچ سر فیلیپس تنظیم می کنید. برخی افراد ترجیح می دهند این پیچ ها را با پیچ های شست جایگزین کنند. با این حال، ما این را توصیه نمی‌کنیم، زیرا پیچ‌های انگشتی تمایل دارند آنقدر سفت و محکم نمانند تا در طول یک سفر با ماشین یا حتی یک جلسه تصویربرداری طولانی، کولیماسیون را حفظ کنند.
یکی از پیشرفت‌هایی که سلسترون در لوله‌های نوری EdgeHD انجام داده است، مجموعه‌ای از دریچه‌های عقب برای کمک به تسریع زمان خنک شدن است. هوای گرم محبوس شده در داخل لوله می تواند مانع از توانایی اسکوپ برای دستیابی به تصاویر واضح شود. این دریچه‌ها همچنین دارای فیلترهای درجه HEPA هستند تا گرده‌ها، گرد و غبار و سایر زباله‌ها را که می‌توانند اپتیک تلسکوپ را آلوده کنند و به سختی حذف شوند، وارد نکنند. یکی دیگر از پیشرفت ها به شکل یک دسته حمل متصل در انتهای پشت لوله تلسکوپ است.
همانند تمام SCT های سلسترون به جز C5 ، EdgeHD 8 با سیستم HyperStar Starizona سازگار است، مجموعه ای از لنزهای اصلاح کننده که با جایگزین کردن آینه ثانویه، تلسکوپ را به یک دوربین f/2 Schmidt تبدیل می کند. با این حال، اگر هدف اصلی شما استفاده از این محدوده در f/2 است، توصیه می‌کنیم فقط RASA 8 اینچی Celestron را تهیه کنید، زیرا ارزان‌تر از تجهیز EdgeHD 8 با Hyperstar است و دارای سیستم فوکوس بهتری است که برای تحمل‌ها طراحی شده است. تلسکوپ f/2، و بیشتر سنسورهای مختلف را در خود جای می دهد.
اتصال لوازم جانبی تلسکوپ به پشت تلسکوپ سلسترون EdgeHD 8 مانند هر SCT با رزوه‌های استاندارد درگاه عقب است، در حالی که دامنه با انتخاب شما از دم کبوتر به سبک Vixen یا دم کبوتر به سبک "CGE" ارائه می‌شود که برای همه مناسب است. مقاصد مشابه یک صفحه دم کبوتری به سبک Losmandy D است. می‌توانید دم کبوتر دوم را به بالای لوله به لوازم جانبی قلک مانند دسته‌های حمل اضافی یا یک محدوده راهنما متصل کنید.

 

لوازم جانبی

تلسکوپ سلسترون EdgeHD 8 دارای پشت بصری 1.25 اینچی، مورب ستاره منشوری 1.25 اینچی و چشمی بشکه ای 40 میلی متری و 1.25 اینچی Plossl است که بزرگنمایی 51 برابری را ارائه می دهد. توصیه می‌کنیم اگر قصد مشاهده زیاد دارید، مورب را با مدل 2 اینچی جایگزین کنید، اما منشور 1.25 اینچی این کار را انجام می‌دهد. Plossl 40 میلی‌متری، در حالی که استفاده از آن کاملاً تیز و راحت است، میدان دید باریکی در حدود 40 درجه دارد - در مقایسه با Plossl معمولی در 50-55 درجه. این محدودیت یک امتیاز است که آن را در قطر 1.25 اینچ قرار می دهد.
برای یک یاب، EdgeHD 8 با یک یاب مستقیم 9x50 میلی‌متری ارائه شده است که بر روی یک براکت نسبتاً غیر استاندارد در کناره تلسکوپ نصب شده است. این یاب ستارگانی با قدری کم‌تر از چشم غیرمسلح را به شما نشان می‌دهد و میدان دیدی در حدود 5 درجه یا 10 ماه کامل دارد، با نمای وارونه و خطوط متقاطع استاندارد. از آنجایی که تلسکوپ سلسترون EdgeHD 8 تقریباً مطمئناً چیزی است که در یک پایه GoTo استفاده می کنید، این یاب مسلماً بیش از حد است. و اگر در مورد وزن نگران هستید، جایگزین کردن آن با یک نقطه قرمز سبک وزن یا دید بازتابی تصمیم بسیار عاقلانه ای خواهد بود.
 
 
برای اطلاع از مقاله عکاسی از کهکشان راه شیری چگونه است؟ بر روی لینک کلیک کنید

 

توصیه ها

Edgehd 8 با کاهش دهنده 0.7x Celestron هنوز بیش از 1400 میلی متر در فاصله کانونی است و بنابراین به یک کوه استوایی آلمانی خوب ، دقیق و پایدار نیاز دارد تا آن را برای هر نوع تصویربرداری آماده کند - و شما نباید حتی اگر نیز امتیازاتی کسب کنید با استفاده از آن با یک hyperstar در f/2 استفاده کنید. دکل شما احتمالاً بیش از 20-25 پوند وزن دارد وقتی همه چیز گفته شد و تمام شد. بنابراین ، یک Sky Watcher EQ6R ، Celestron CGX یا به همین ترتیب سنگین، حداقل کلاس بار بار است که ما برای پشتیبانی از این تلسکوپ توصیه می کنیم.

 

 
 

قابلیت های اخترفوتوگرافی

هنگامی که در بالای یک کوه خوب مانند Sky-Watcher EQ6R یا Celestron CGX نصب می شود، همراه با هدایت خودکار مناسب، یک کاهش دهنده کانونی 0.7 برابر یا HyperStar، یک دوربین خوب مانند ZWO ASI294MC (هر چند یک DSLR انجام می دهد)، EdgeHD 8 یک نیروگاه برای تصویربرداری در اعماق آسمان است. در f/7، شما می توانید به دنبال کهکشان ها، سحابی های کوچکتر و خوشه های ستاره ای بروید، در حالی که در f /2 دامنه برای تصاویر میدان گسترده ای از خوشه های ستاره ای، سحابی ها و گروه های کهکشانی مناسب است.

با استفاده از یک لنز بارلو یا کانونی و دوربین فیلمبرداری CMOS با سرعت بالا و پر سرعت ، همانطور که قبلاً ذکر شد ، EdgeHD 8 همچنین یک تصویربرداری سیاره ای دیدنی در هر محیطی است (هرچند دیدن خوب به شما کمک می کند).
 
تصاویر تلسکوپ سلسترون EdgeHD 8
 

با تلسکوپ سلسترون  EdgeHD چی چیزی می توانید ببینید؟

Edgehd 8 زمینه ای عالی برای مشاهده ماه ، سیارات و اشیاء با آسمان عمیق است. برای اشیاء آسمان عمیق ، حداکثر میدان دید که می توانید با این دامنه به دست آورید و یک چشم با زاویه دید 2 اینچی در حدود 1.3 درجه یا حدود 2.5 برابر قطر زاویه ای ماه کامل است. یک Dobsonian معمولی 8 اینچی می تواند تا 2.25 درجه انجام دهد ، بنابراین Edgehd 8 با مقایسه کمی تنگ است ، اما خیلی بد نیست.
مانند هر ابزاری با حدود 8 اینچ دیافراگم ، EdgeHD هیچ مشکلی در حل و فصل خوشه های کروی در ستاره های فردی در اکثر شرایط مشاهده ، تقریباً صرف نظر از سطح آلودگی نور شما نخواهد داشت. شما همچنین می توانید هزاران خوشه ستاره باز را ببینید ، هرچند که بزرگتر ممکن است در حوزه دیدگاه کاملاً مناسب نباشد. سحابی های سیاره ای روشن تر و جمع و جور مانند چشم گربه یا سیاره چشمک زن به عنوان فیوزهای آبی ، سبز یا آکوامارین به نظر می رسد ، با جزئیات کوچک که در لحظاتی از شرایط دیدنی استثنایی قابل مشاهده است. سحابی های انتشار روشن مانند Orion (M42) ، تالاب (M8) و قو (M17) حتی در زیر آسمان حومه قابل مشاهده هستند ، اما با آسمان تاریک و یا فیلتر سحابی UHC خوب مانند Orion ultrablock بسیار بهبود می یابند.
کهکشان ها در طول آسمان شب بسیار فراوان هستند ، اما شما به آسمان تاریک عاری از آلودگی قابل توجه نور نیاز خواهید داشت تا بخش اعظم آنها را علاوه بر لکه های فازی کم رنگ با Edgehd 8 یا در واقع هر تلسکوپی ببینید. با این حال ، در زیر آسمان تاریک ، می توانید انتظار داشته باشید که بازوهای مارپیچی را در M51 ، M33 ، M101 و M81 در بزرگنمایی های کم ، حداقل تا حدودی مشاهده کنید.
کهکشان هایی با خطوط برجسته گرد و غبار مانند M82 ، M64 و M104 (The Sombrero) قابل توجه هستند و بیشتر اوقات جزئیات خود را در نگاه اول نشان می دهند. و البته بسیاری از جفت ها ، گروه ها و خوشه های کهکشان نیز قابل مشاهده هستند ، به طور عمده در آسمان بهار و پاییز که به دور از هواپیمای شیری خودمان در صورتهای فلکی مانند دراکو ، اورسا سرگرد ، لئو ، برنیکس، فورناکس و مجسمه ساز به سر می برند.
Edgehd 8 البته زمینه ای عالی برای مشاهده ماه و سیارات است. مطمئناً می توانید مراحل زهره و جیوه ریز و همچنین چند مارک تاریک و کلاه های یخ قطبی را در مریخ مشاهده کنید. همچنین می توانید یک تن جزئیات را در ماه مشاهده کنید ، با دهانه ها و سایر ویژگی ها فقط مایل در طول لحظه های دیدن خوب و با سایه های مداوم در حال تغییر بسته به اینکه ماه در مدار خود قرار دارد.
کمربندهای ابری مشتری تیز و رنگارنگ به نظر می رسند ، با نقطه قرمز عالی نیز وجود دارد. هنگامی که چهار قمر بزرگ گالیله (IO ، Europa ، Ganymede و Callisto) در جلوی آن حمل می شوند ، می توان قمر ها را به عنوان دیسک های ریز و درشت با سایه های سیاه کاملاً گرد که در آن در کمربندهای ابر سیاره قرار دارد ، حل کرد. Edgehd 8 همچنین مشکلی برای نشان دادن حلقه های زحل ، بخش کاسینی در حلقه هایی که آنها را به نصف تقسیم می کند ، و برخی از کمربندهای ابری و جزئیات مربوط به خود کیوان نیست. همچنین می توانید تعدادی از قمرهای زحل را ببینید که درخشان ترین آنها تایتان است ، که تقریباً به اندازه گانیمد و بزرگتر از سیاره جیوه است. اورانوس یک نقطه سبز مایل به سبز با یک یا دو قمر است که به طرز کم رنگ قابل مشاهده است ، در حالی که نپتون به سختی از یک ستاره قابل تشخیص است اما با تریتون ماه خود ، دیدن آن تا حدودی آسانتر از اورانوس است. مشاهده پلوتون امکان پذیر است اما بسیار دشوار است ، حتی در زیر آسمان تاریک با Edgehd 8 ، و به هر حال مانند یک نقطه کم ستاره با هر تلسکوپ به نظر می رسد.