راهنمای جامع انتخاب و خرید دوربین دوچشمی نجومی

اگر به نجوم علاقه دارید، حتما تصاویر شگفت‌انگیز اجرام آسمانی را در مجله‌ها و وب‌سایت‌های مختلف دیده‌اید. قطعا دوست دارید آن‌ها را به‌ صورت زنده تماشا کنید، ولی آیا حتما باید تلسکوپ داشته باشید؟

خبر خوب این است که می‌توانید کهکشان‌ها، خوشه‌های ستاره‌ای و سحابی‌های نزدیک را بدون تلسکوپ پیدا کنید. کافی است یک دوربین دوچشمی نجومی و آسمان صاف داشته باشید. مبتدی‌ها معمولا از کاربرد دوربین‌ دوچشمی نجومی اطلاع ندارند، ولی رصدکننده‌های باتجربه آن‌ را دم‌دست نگه می‌دارند.

دوربین‌های دوچشمی نجومی تفاوت‌های خاصی با تلسکوپ دارند. مثلا، کوچک‌تر هستند و بزرگنمایی کمتری دارند. بااین‌حال چون سبک‌تر هستند، بیرون بردن، استفاده و نگهداری از آن‌ها بسیار آسان‌تر و ارزان‌تر است.

همچنین دید بسیار وسیع‌تری نسبت به تلسکوپ ارائه می‌کنند که یافتن اجرام آسمانی را آسان‌تر می‌کند. دوربین دوچشمی نجومی به شما اجازه می‌دهد از هر دو چشم‌تان استفاده کنید و تصویر طبیعی‌تری را ببینید. علاوه‌بر این، تصویر وارونه یا معکوس نیست. در این مقاله، هر چیزی را که باید درباره دوربین‌های دوچشمی نجومی بدانید توضیح می‌دهیم. با ما همراه باشید.

مشخصات دوربین دوچشمی نجومی

اگر به پشت دوربین نگاه کنید، دو عدد را می‌بینید که با یک × از هم جدا شده‌اند. ترکیب‌های رایج عبارت‌اند از 8×40، 7×35، 7×50 و 10×50. عدد اول بزرگنمایی یا «قدرت» دوربین و عدد دوم دیافراگم است. دیافراگم قطر لنزهای جلویی است که برحسب میلی‌متر اندازه‌گیری می‌شود.

همچنین، ممکن است اعداد دیگری را زیر ترکیب بزرگنمایی و دیافراگم ببینید. این اعداد نشان‌دهنده میدان دید یا به‌ عبارتی میزان عریض بودن تصویر هستند. میدان دید برحسب فوت یا درجه در فاصله هزار یاردی بیان می‌شود (تبدیل ساده است: ۱ درجه برابر است با ۵۲ فوت در هزار یارد).

میدان دید دوربین‌های دوچشمی از حدود ۱۰ درجه (اندازه کاسه دب اکبر یا اندازه مشت‌ در امتداد بازو) در مدل‌های زاویه باز تا ۲ درجه (عرض انگشت شست در امتداد بازو) در مدل‌های با قدرت بالا متغیر است. با این‌ حال میدان دید معمولا بین ۵ تا ۸ درجه است، یعنی تقریبا اندازه آسمانی که توپ گلف در امتداد بازو پوشش می‌دهد.

 

با دوربین دوچشمی نجومی چه چیزی را می‌توانیم ببینیم؟

مهم نیست از چه دوربین دوچشمی استفاده کنید، این وسیله مکملی عالی برای رصد ستاره‌ها خواهد بود. در آسمان صاف و تاریک حومه شهر، با چشم غیرمسلح می‌توانید تقریبا ۳ هزار ستاره را ببینید. با دوربین دوچشمی، حتی یک مدل معمولی 7×35، این عدد به ۱۰۰ هزار ستاره می‌رسد!

وقتی آلودگی نوری زیاد باشد، احتمالا فقط چند صد ستاره را می‌بینید. ولی دوربین‌ دوچشمی نجومی بیشتر از آنچه را که می‌توانید با چشم غیرمسلح از بالای قله اورست ببینید، به شما نشان خواهد داد.

علاوه‌ بر ستاره‌ها، چیزهای زیاد دیگری برای تماشا در آسمان شب وجود دارد. تعداد زیادی ستاره دوگانه، ابرهای ستاره‌ای راه شیری، خوشه‌های ستاره‌ای در اندازه‌ها و انواع مختلف، ستاره‌هایی که روشنایی آن‌ها هر ماه یا حتی هر ساعت تغییر می‌کند، انبوهی از سحابی‌های شبح‌وار و کهکشان‌های کم‌نور و دوردست در انتظار شما هستند.

مسلما، بیشتر اجرام نجومی که دوربین‌های دوچشمی می‌توانند نشان دهند بسیار کم‌نور به‌ نظر می‌ رسند. با این‌ حال، بیشتر اجرامی که تلسکوپ نشان می‌دهد نیز بسیار کم‌نورتر از آنچه انتظار دارید به‌ نظر می‌رسند.

علاوه‌ بر این، مهارت‌های استفاده از نقشه که با استفاده از دوربین‌های دوچشمی برای شکار اجرام کم‌نور و دوردست به‌ دست خواهید آورد، دقیقا همان چیزی است که برای استفاده درست از تلسکوپ نیاز دارید.

آسمان همیشه در حال تغییر است. در شب‌های تابستان می‌توانید عناق و سها (جفت ستاره معروف درست در وسط دسته آبگردان دب اکبر) و M13 کوچک و کاملا گرد (خوشه بزرگ در صورت فلکی هرکول) را ببینید.

کهکشان راه شیری را از بالای سر صورت فلکی ماکیان تا پایین کمان رصد کنید تا گره‌هایی از ستاره‌ها و حباب‌های درخشان گاز بین ستاره‌ای پیدا کنید. بعضی از بخش‌های کهکشان راه شیری با دوربین دوچشمی نجومی بهتر از هر تلسکوپی به‌ نظر می‌رسند.

در پاییز، کهکشان بزرگ آندرومدا را تماشا کنید که شبیه یک ابر کوچک بیضی‌شکل و کم‌نور است. ظاهر یک‌دست آن را با درخشش ظریف خوشه دوگانه در پرسئوس مقایسه کنید.

آسمان صاف زمستان زمانی عالی برای رصد خوشه‌های ستاره‌ای قلائص و پروین و سحابی جبار در شمشیر شکارچی است. بهار نیز خوشه ستاره‌ای منحصر به‌ فرد کندوی عسل را در صورت فلکی خرچنگ به ارمغان می‌آورد.

برای اطلاع از مقاله کرمچاله چیست؟ روی لینک کلیک کنید.

دوربین دوچشمی برسر مدل Pirsch 10x50

دوربین دوچشمی برسر مدل Pirsch 10x50 با «پوشش تصحیح کننده فاز»  یک دوربین دوچشمی حرفه‌ای است که کیفیت رنگ و کنتراست طبیعی و بالایی دارد. مناسب برای استفاده در طبیعت‌، مسافرت، کوه‌نوردی و همه جا

با استفاده از شیشه‌های «باریوم کراون» با نام اختصاری BAK4  تصویری که به چشم شما خواهد رسید رنگ‌های طبیعی و شفافیت بالا خواهد داشت. علاوه بر این برای هر چه بهتر شدن تصویر، عدسی‌های پوشش چند لایه و کامل دارند به این ترتیب تصاویر بسیار با کیفیت و کنتراست بالا هستند.

یکی  از انواع پوشش که در دوربین‌های دوچشمی با منشور مستقیم و نسبتا گران ‌قیمت مانند دوچشمی برسر مدل Pirsch 10x50  استفاده می‌شود «تصحیح کننده فاز» نام دارد. به خاطر روش انعکاس نور در منشور این دوچشمی‌ها، بعد از ورود نور به درون دوربین و عدسی‌های شیئی، پرتوها به دو قسمت مستقل تقسیم می‌شوند که از منشورها مستقلاً عبور می‌کنند.  

این امر باعث یک «تغییر فاز» می‌شود یعنی اینکه یک قسمت، در کسر بسیار ناچیزی از ثانیه زودتر به عدسی چشمی ‌می‌رسد حالا پس از یکی شدن دوباره پرتوهای نوری در چشمی‌ها، آنها کمی اختلاف فاز دارند که باعث برهم خوردن ناچیزی در تعادل رنگ‌ها شود. با اضافه کردن پوشش خاصی روی منشورها این اختلاف فاز برطرف می‌شود و در نتیجه کیفیت رنگ‌ها، شفافیت و کنتراست بهتر می‌شود.

در بحث دوربین دوچشمی، پوشش یو-آر یا "UR Coating" مخفف **Ultra-low Reflection Coating** است. این نوع پوشش روی لنزهای دوربین دوچشمی برای کاهش انعکاس نور اعمال می شود که می‌تواند وضوح و روشنایی تصویر را بهبود بخشد. با قرارگیری این پوشش روی لنزها نور بیشتری از لنزها عبور کرده و به چشم ناظر می‌رسد و در نتیجه تصاویر واضح‌تر می‌شود. پوشش UR از دست دادن نور ناشی از انعکاس را به حداقل می رساند و به ویژه در شرایط کم نور یا هنگام مشاهده سوژه ها از راه دور مفید است.

مواد مورد استفاده در پوشش UR برای دوربین های دوچشمی مانند دوربین دوچشمی BRESSER Pirsch 10x50 معمولاً شامل ترکیباتی مانند *فلوراید منیزیم* یا *دی اکسید سیلیکون* است. این مواد به دلیل توانایی در کاهش انعکاس نور و در نتیجه افزایش عبور نور بیشتر از لنزها انتخاب شده‌اند که وضوح و روشنایی کلی تصویر را از طریق دوربین دوچشمی افزایش می دهد. پوشش UR هم در داخل و هم در خارج لنز اعمال می شود تا اثربخشی آن به حداکثر برسد.

ویژگی های دوربین دوچشمی برسر مدل Pirsch 10x50

• بزرگ‌نمایی ۱۰ برابر با عدسی‌های بزرگ ۵۰ میلی‌متری
•  لنزهای دوربین دوچشمی پوشش چند لایه و کامل دارند
• دارای پوشش UR روی عدسی‌ها برای به حداکثر رسیدن عبور نور و به حداقل رسیدن بازتاب نور
• تصاویری روشن‌تر به دلیل «پوشش تصحیح کننده فاز» روی لنزها
• پرشده با گاز نیتروژن (ضد آب IPX7، بخار و مه‌گرفتگی)، مناسب همه شرایط جوی
• برای بهترین تصویر ممکن، لنزها و منشورها از شیشه Bak-4 ساخته شده است
• طراحی ارگونومیک -به شکل پُل – برای گرفتن در یک دست
• حلقه لاستیکی دور چشمی با تنظیم دیوپتر بالا مناسب افرادی که از عینک استفاده می‌کنند
• بدنه لاستیکی با جنس ضد لغزش و سر خوردن

 

دوربین دوچشمی نایت اسکای مدل MS 40x110

دوربین دوچشمی نایت اسکای مدل MS 40X110 بسیار مناسب برای تماشای مناظردوردست طبیعت، حیات وحش و پرنده‌نگری است. علاوه بر این با این دوربین می‌توانید هلال ماه، هلال کوچک و زیبای زهره و عطارد را رصد کنید. رصد ماه با پستی و بلندی‌های سطحی‌اش، مانند دهانه‌های برخوردی و کوه‌ها، می‌تواند ساعت‌ها شما را سرگرم کند.

همچنین رصد مشتری و اقمار کوچک آن و‌ حلقه‌های زحل نیز با این دوربین لذت‌بخش است. اگراز شهر فاصله بگیرید می‌توانید ده‌ها جرم غیرستاره‌ای مانند خوشه‌های باز، سحابی‌ها و کهکشان‌ها را با این ابزار فوق‌العاده ببینید.گشودگی دهانه‌ی بزرگ این دوچشمی باعث گردآوری زیاد نور و شفافیت تصویر در آن می‌شود و آن‌ را به یک دوچشمی خوب برای رصد اجرام کم‌نور ژرفای آسمان تبدیل کرده است.

فضای درونی این دوچشمی برای پیشگیری از وارد شدن رطوبت به درون آن و بخار گرفتن عدسی‌ها از درون با گاز نیتروژن پر شده است. این ابزار بسیار محکم است و بدنه‌ی ضد آب و ضد ضربه‌ی آن برای شرایط سخت و روزهای بارانی بسیار مناسب است.

کاربردها

مشاهده طبیعت و پرنده نگری – بزرگنمایی بسیار بالای 40 برابری به شما امکان می‌دهد اشیاء را از فاصله‌ای دور به راحتی مشاهده کنید و در همین حال میدان دید بزرگی داشته باشید و تصاویری که می‎بینید تا حدی سه-بعدی باشند را در همان زمان مشاهده کنید. عدسی‌های بسیار بزرگ 110 میلی‌متری در این دوچشمی باعث شده تا تصاویر بسیار روشن و واضح باشند و رقیب جدی برای تک چشمی‌های بزرگ (spotting scope) باشد.

رصد نجومی- برای رصد آسمان شب به دوربین نیاز دارید که کیفیت اپتیکی بالایی داشته باشد. در میدان دید دوچشمی 110 میلیمتری MX ستاره‌ها نقاطی ثابت و درخشان خواهند بود. علاوه بر این با توجه به قدرت گردآوری نور بالا و بزرگنمایی خوب این دوربین دوچشمی می‌توان از آن برای رصد اجرام و سوژهای گسترده مانند خوشه‌های ستاره‌ای در آسمان شب بهره برد.

ویژگی‌های کلی دوربین دوچشمی :

منشورهای بزرگ برای روشنایی خوب – عاملی که اغلب برای دوربین‌های با کیفیت خوب نادیده گرفته می‌شود، منشورهایی با اندازه‌ای کافی بزرگ است.

سری MS با بدنه سبک از آلیاژ منیزیم MS (Magnesium Series) دارای منشورهای بزرگ است که باعث می‌شود تمام میدان دید این دوچشمی روشنایی خوب و یکپارچه داشته باشد.

آسودگی چشم 18 میلی متر – میدان دید کامل این دوربین‌های دوچشمی را می‌توان به راحتی حتی با عینک دید. برای این کار حلقه‌های لاستیکی دور چشمی  را می توان به عقب تا کرد. اگر بدون عینک مشاهده می‌کنید، این حلقه‌ها را در حالت کشیده قرار دهید.

آداپتور سه پایه –  دوربین‌های دوچشمی که چنین بزرگنمایی بالایی دارند باید همیشه روی سه پایه استفاده شوند. شفت یا همان میله مرکزی که در وسط دوچشمی قرار دارد و پیچ اتصال متحرک روی آن به شما امکان می‌دهد تا دوربین دوچشمی را روی هر سه پایه عکاسی استانداردی به راحتی و با تعادل نصب کنید. برای تهیه سه‌پایه مناسب با کارشناسان آسمان شب تماس بگیرید.

اهمیت پوشش چند لایه و کامل در دوربین دوچشمی نایت اسکای مدل MS 40X110:

سطح لنزی که هیچ پوششی نداشته باشد %96 نور را از خود عبور می‌دهد و %4 از نور پراکنده می‌شود. اما سطح لنزی با پوشش کامل و چند لایه  %99.5 درصد نور را عبور می‌دهد و پراکندگی نوری از روی سطح لنز تنها %0.5 خواهد بود.

بنابراین اگر در یک  دوربین دوچشمی که چندین لنز و منشور دارد، مجموع سطوح لنزها و منشورها 10 باشد، این دوربین در صورتی که لنزهایش هیچ پوششی نداشته باشند فقط چیزی در حدود %60 نور ورودی را به چشمان شما می‌رساند و بقیه پرتوهای نوری بازتاب یا پراکنده می‌شوند. اما در صورتی که لنزها پوشش کامل و چند لایه داشته باشند %95 نور ورودی به چشمان شما خواهد رسید. نتیجه اینکه پوشش کامل و چند لایه لنزها و منشورها در یک دوچشمی اهمیت بالایی دارد.

 

ویژگی های دوربین دوچشمی نایت اسکای مدل MS 40X110

• بزرگ‌نمایی فوق‌العاده 40 برابر با عدسی‌های بسیار بزرگ 110 میلیمتری
• سری MS با بدنه سبک از آلیاژ منیزیم MS (Magnesium Series)
• ایده‌آل برای پرنده‌نگری، تماشای مناظر طبیعت، حیات وحش و مناظر شهری
• مناسب نجوم (بویژه رصد ماه)
• لنزها با کیفیت بالا و پوشش چند لایه ضد انعکاس نور (افزایش میزان عبور نور و شفافیت تصویر)
• داری منشورهای بزرگ از جنس BAK4 برای رسیدن به بهترین تصویر ممکن
• گردآوری نور عالی در شرایط نور کم و یا فواصل دور با کیفیت تصویر بسیار بالا
• ضد مه‌ گرفتگی و پر شده با گاز نیتروژن برای استفاده در شرایط مختلف آب و هوایی
• ضد آب با درجه مقاومت IPX7 
• با آسودگی چشمی بالا ، مناسب استفاده با عینک و بدون آن
• فوکوسر مستقل و حرفه‌ای برای هر دوچشمی (مناسب رصدهای نجومی)
• دوربین دوچشمی نایت اسکای مدل MS 40X110 دارای کیف حمل مخصوص و مستحکم

برای اطلاع از مقاله با تلسکوپ چه چیزهایی را می‌توانیم ببینیم؟ روی لینک کلیک کنید.

خرید دوربین دوچشمی نجومی

اگر دوربین دوچشمی ندارید یا مدل جدیدتر می‌خواهید، زمان خرید فرا رسیده است. گزینه‌های زیادی وجود دارند که بعضی برای نجوم و تعدادی دیگر برای پرنده‌نگری مناسب‌تر هستند.

از آن‌جایی ‌که رصد اجرام آسمانی در تاریکی انجام می‌شود، به دیافراگم بزرگ یا به‌ عبارتی عدسی‌های جلویی بزرگ نیاز دارید. عدسی‌های بزرگ نور زیادی را جمع‌آوری می‌کنند تا بتوانید اجرام کم‌نورتر را ببینید.

اندازه دیافراگم در طول روز اهمیت زیادی ندارد. وقتی نور زیاد باشد، عدسی‌های کوچک هم کارتان را راه می‌اندازند. به‌ همین دلیل دوربین‌های دوچشمی دید در روز کوچک‌تر، سبک‌تر و ارزان‌تر هستند. در دوربین‌ دوچشمی نجومی، هرچه دیافراگم بزرگ‌تر باشد بهتر است.

همچنین به کیفیت تصویر بالا نیاز دارید. ستاره‌ها و اجرام آسمانی کم‌نور در پس‌ زمینه تاریک چالش‌برانگیزتر از مناظر روز هستند. بنابراین، ضعف اپتیک‌های معمولی هنگام تماشای آسمان شب بسیار محسوس‌تر است. به‌ طور کلی، قیمت شاخص بسیار خوبی برای کیفیت تصویر است. اپتیک‌های خوب ارزان نیستند.

طراحی دوربین‌ دوچشمی

دوربین‌های دوچشمی در دو سبک بدنه عرضه می‌شوند: ظاهر آشنای «پله‌ای» طرح منشور جانبی یا پرو و نمای شیک‌تر H مانند منشور مستقیم یا روف. بیشتر دوربین‌های دوچشمی نجومی از منشورهای پرو استفاده می‌کنند که نام خود را از عینک‌ساز ایتالیایی که آن‌ها را در دهه ۱۸۵۰ اختراع کرد، گرفته‌اند.

مدل‌های منشور مستقیم کوچک‌تر و سبک‌تر هستند، ولی طراحی اپتیکال حساس و پیچیده‌تری دارند که ساخت آن‌ها را دشوارتر و گران‌تر می‌کند. در نتیجه دوربین‌های دوچشمی منشور مستقیم بسیار لوکس و با کیفیت هستند، ولی تقاضای کمی دارند.

 

دوربین‌های دوچشمی غول‌پیکر

در سال‌های اخیر، دوربین‌های دوچشمی غول‌پیکر با ظاهر پرابهت عملکرد چشمگیری از خود نشان داده‌اند. ظاهر آن‌ها طوری است که انگار دوربین 7×50 استروئید مصرف کرده باشد.

دیافراگم‌های رایج دوربین‌های دوچشمی غول‌پیکر شامل ۷۰، ۸۰ و حتی ۱۰۰ میلی‌متر است (فوجینون یک مدل ۱۵۰ میلی‌متری دارد که معادل دو تلسکوپ ۶ اینچی، یکی برای هر چشم، است). برای استفاده از این دوربین‌ها، داشتن سه‌پایه با مقر مناسب که اجازه دهد به‌سمت بالا نشانه بگیرید، ضروری است.

اگر چه دوربین‌های غول‌پیکر مکمل خوبی برای مجموعه تجهیزات شما هستند، آن‌ها را به‌ عنوان ابزار اصلی توصیه نمی‌کنیم. با مدل‌های ساده 7×40 یا 10×50 شروع کنید و بعدا سراغ آن‌ها بروید.

یکی دیگر از نوآوری‌های اخیر، دوربین‌های‌ دوچشمی تثبیت‌کننده هستند. در ساخت این مدل‌ها، همان مکانیسم‌های هوشمندانه‌ای به‌ کار رفته است که در بهترین دوربین‌های فیلمبرداری وجود دارد.

با فشار دادن یک دکمه، تصویر بزرگنمایی‌شده لرزان ناگهان آرام و تقریبا ثابت می‌شود. در نتیجه می‌توانید از بزرگنمایی‌های بالاتر استفاده کنید و با دیافراگم کوچک‌تر بیشتر از دوربین‌های دوچشمی معمولی ببینید.

چه نوع بزرگنمایی بهترین است؟

شاید فکر کنید بزرگنمایی بیشتر بهتر است، ولی در عمل این‌ طور نیست. هنگام استفاده از بزرگنمایی 10× و بالاتر، ثابت نگه داشتن دوربین دوچشمی اگر روی مقر نباشد یا لرزش‌گیر تصویر نداشته باشد، سخت‌تر و خسته‌کننده‌تر می‌شود.

درباره بهترین بزرگنمایی اختلاف‌ نظر وجود دارد. طرفداران قدرت کم 7× یا 8× را توصیه می‌کنند، در حالیکه دوستداران مدل‌های پرقدرت معتقد هستند که جزئیات بیشتر و پس‌ زمینه تیره‌تر ارائه‌ شده توسط بزرگنمایی 10× ارزش میدان دید باریک‌تر و تکان خوردن بیشتر را دارد. در صورت امکان، هر دو را خوب امتحان کنید و ببینید کدام را ترجیح می‌دهید.

ویژگی دیگری که باید در نظر بگیرید مردمک خروجی است. مردمک خروجی قطر باریکه نوری است که وقتی دوربین دوچشمی نجومی را به‌ سمت آسمان روشن یا دیوار سفید داخل خانه می‌گیرید، از چشمی خارج می‌شود.

اندازه مردمک خروجی ویژگی مهمی است که معمولا نادیده گرفته می‌شود. برای تعیین آن کافی است دیافراگم را بر بزرگنمایی تقسیم کنید. مثلا دوربین‌های دوچشمی 50×7 مردمک خروجی ۷ میلی‌متری و دوربین‌های 50×10 مردمک خروجی ۵ میلی‌متری دارند.

چرا اندازه مردمک خروجی مهم است؟ زیرا نوری که از آن بیرون می‌آید باید داخل مردمک چشم جا شود و چشم همه در تاریکی به یک اندازه باز نمی‌شود. مثلا مردمک افراد جوان (زیر ۳۰ سال) حدود ۷ میلی‌متر باز می‌شود.

اگر چه افراد بسیار متفاوت هستند. قانون کلی این است که بعد از ۳۰ سالگی، هر ۱۰ یا ۱۵ سال یک میلی‌متر از مردمک خروجی را از دست می‌دهید. بنابراین چشم‌های مسن‌تر نمی‌توانند تمام پرتو خارج‌شده را ببینند و ممکن است تفاوتی بین 35×7 و 50×7 مشاهده نکنند. به‌ عبارت دیگر، نور اضافی جمع‌آوری‌شده توسط 50×7 داخل چشم جا نمی‌شود و هدر می‌رود.

 

تست دوربین دوچشمی برای ستاره‌نگری

بهترین راه برای انتخاب دوربین دوچشمی نجومی مناسب این است که آن را در شب امتحان کنید. با این‌ حال شاید فروشنده اجازه چنین کاری را ندهد. خوشبختانه با چند روش ساده می‌توانید عملکرد دوربین دوچشمی را داخل فروشگاه تشخیص دهید.

تست دوربین دوچشمی نجومی در فروشگاه

ابتدا چند دوربین دوچشمی نجومی بردارید و پشت به نور به لنزهای شیئی آن‌ ها نگاه کنید. بلافاصله متوجه خواهید شد که در بعضی از لنزهای شیئی، انعکاس نور روشن‌تر است. مدل‌هایی را انتخاب کنید که انعکاس آن‌ها تیره‌تر (و عمیقا رنگی) به‌ نظر می‌ رسد. این نشانه کیفیت خوب پوشش لنز است. پوشش خوب باعث افزایش انتقال نور از طریق شیشه می‌شود و میزان نور پراکنده‌شده را کاهش می‌دهد.

سپس در حالیکه هنوز به لنزهای جلویی بزرگ نگاه می‌کنید، دوربین دوچشمی را کمی کج کرده و انعکاس را در عمق بیشتر بررسی کنید. انعکاس باید رنگی باشد نه سفید. انعکاس سفید نشانه سطح شیشه‌ای است که هیچ پوششی ندارد.

شاید فکر کنید می‌توانید کیفیت پوشش‌ها را از عناوینی مثل «پوشش‌داده‌شده»، «چندپوششی» یا «کاملا چندپوششی» تشخیص دهید، ولی این اصطلاح‌ها در عمل بی‌معنی هستند.

اگر دلیل می‌خواهید کافی است نگاه کنید. همچنین گول مدل‌هایی را که به‌ عنوان «لنزهای با پوشش یاقوتی» تبلیغ می‌شوند، نخورید. حالا دوربین دوچشمی نجومی را بچرخانید و دوباره سفید یا رنگی بودن انعکاس را بررسی کنید.

در مرحله بعد رو به یک دیوار روشن بایستید و دوربین را در حالیکه چشمی‌ها به‌ سمت شما هستند در امتداد بازو نگه دارید. در این حالت، مردمک‌های خروجی (باریکه‌های نور) را خواهید دید که درست پشت چشمی‌ها شناور هستند.

شاید فکر کنید مردمک‌های خروجی همیشه کاملا گرد هستند، ولی اینطور نیست. مردمک‌های خروجی دوربین‌های دوچشمی ارزان‌تر معمولا شبیه مربعی هستند که دو گوشه از چهار گوشه‌اش تراشیده یا کم‌رنگ شده است. در این صورت، تمامی تصاویری که می‌بینید تاحدودی کم‌نور خواهند بود.

مدلی را انتخاب کنید که مردمک خروجی گرد دارد. این یعنی از منشورهای با کیفیت در ساخت آن استفاده شده است و تمام نور موردنیاز را دریافت خواهید کرد. همچنین می‌ توانید برگه مشخصات را بررسی کنید. بهترین منشورها از شیشه BAK-4 ساخته می‌شوند، در حالیکه منشورهای ضعیف از جنس BK-7 هستند.

از آن‌ جایی ‌که منشورها داخل دوربین مخفی‌اند، یکی از اولین چیزهایی هستند که سازندگان هنگام تلاش برای پایین آوردن قیمت قربانی می‌کنند. مردمک خروجی مربعی یا سایه‌دار نشانه منشور کیفیت‌پایین یا کوچک است.

اگر آستیگماتیسم دارید و عینک می‌زنید، مطمئن شوید که می‌توانید تمام میدان دید را با عینک ببینید. اگر فقط نزدیک‌بین یا دور‌بین هستید، می‌توانید با تنظیم فوکوس بدون عینک از دوربین استفاده کنید. اگر آستیگماتیک هستید، چاره‌ای نیست. باید با عینک از دوربین دوچشمی نجومی استفاده کنید.

سپس، هم‌ترازی یا هم‌ خطی لوله‌های دوربین را بررسی کنید. کاربران باتجربه آن را به‌ سرعت تشخیص می‌دهند، ولی مبتدی‌ها به تلاش بیشتری نیاز دارند. زیرا چشم و مغز به‌ طور خودکار سعی می‌کنند هر نوع ناهماهنگی را اصلاح کنند.

دوربین‌ دوچشمی که تراز نباشد کمی احساس «دریازدگی» در شما ایجاد می‌کند. در موارد شدید ممکن است برای ادغام دو تصویر، حداقل خیلی سریع، مشکل داشته باشید. حتی ممکن است وقتی از نگاه کردن دست بردارید، احساس کنید راحت شده‌اید.

حالا وقت آن رسیده است که با دوربین دوچشمی نجومی به اطراف نگاه کنید. به اندازه میدان دید توجه کنید که هرچه وسیع‌تر، بهتر. فراموش نکنید لبه‌های یک میدان دید وسیع ممکن است کیفیت نوری ضعیفی داشته باشند. آیا وقتی مرکز واضح است، نمای نزدیک لبه تار به‌ نظر می‌رسد؟ بعضی از دوربین‌های دوچشمی نجومی از این لحاظ بهتر از بقیه هستند.

یک خط صاف مثل قاب در را با زاویه قائم دنبال کنید. آیا خط در نزدیکی لبه‌ها به‌ سمت داخل یا خارج خم می‌شود؟ این اعوجاع باید جزئی باشد. به خطوط واضحی که نور و تاریکی را جدا می‌کنند، مثل تنه درخت یا لبه ساختمان در زمینه آسمان روشن نگاه کنید. حاشیه‌های قرمز دارند یا آبی؟ اعوجاج رنگی در همه مدل‌ها وجود دارد ولی بعضی بهتر از بقیه هستند.

اگر این مراحل را دنبال کنید، به‌ راحتی می‌توانید یک دوربین دوچشمی نجومی خوب در فروشگاه انتخاب کنید. با این‌ حال، شاید قصد دارید از یک فروشگاه آنلاین خرید کنید. در این صورت، امکان تست وجود ندارد. بنابراین مطمئن شوید که سیاست‌های فروش اجازه می‌دهند که دوربین معیوب یا نامناسب را پس دهید.

 

دوربین دوچشمی نجومی را زیر ستاره‌ها امتحان کنید

هر وقت فرصت شد، دوربین دوچشمی را زیر آسمان تاریک شب امتحان کنید. یک ستاره در شب دقیق‌ترین شاخص کیفیت نوری است. در طول روز نیز می‌توانید دنبال ستاره مصنوعی بگردید، مثلا انعکاس نور خورشید روی تیر برق یا یک قطعه فلز براق در دوردست.

سوژه را در مرکز میدان دید قرار دهید. وقتی با یک چشم نگاه می‌کنید، آیا می‌توانید آن را به نقطه فوکوس کامل برسانید یا وقتی پیچ را می‌چرخانید پرتوهای ریز از یک سمت شروع می‌شوند و به‌سمت زوایای قائم منقبض می‌شوند؟ این آستیگماتیسم به‌ ویژه هنگام تماشای ستاره‌ها آزاردهنده است. اگر آستیگماتیسم دارید، این آزمایش را با عینک انجام دهید.

اگر با چرخاندن پیچ، پرتوهای کوچکی از ستاره در همه جهت‌ها بیرون می‌زنند و بعد تصویر فوکوس می‌شود، به انحراف کروی نگاه می‌کنید. این مشکل ممکن است در چشمتان نیز وجود داشته باشد، حتی اگر عینک زده باشید.

بنابراین، همه دوربین‌های دوچشمی با اندازه معین مردمک خروجی این مشکل را دارند. دوربین دوچشمی نجومی با قدرت بالاتر انحراف کروی کمتری دارد، زیرا مردمک خروجی کوچک‌تری را برای یک دیافراگم مشخص ایجاد می‌کند. متاسفانه انحراف کروی چشم با عینک قابل‌ اصلاح نیست.

حالا ستاره را از مرکز میدان دید به‌ سمت لبه حرکت دهید. سوژه از فوکوس خارج می‌شود، مگر اینکه میدان کاملا صاف باشد و هیچ انحراف دیگری وجود نداشته باشد. به‌ عنوان یک قاعده کلی تا زمانیکه ستاره حداقل به نیمه راه لبه میدان دید نرسد، نباید تصویر آن خراب شود.

یک دوربین دوچشمی نجومی ساده انتخاب کنید

به‌ عنوان نکته آخر، مدل ساده بهتر است. به‌ عنوان یک قاعده، حداقل برای استفاده‌های نجومی از دوربین‌های دوچشمی زوم‌ اجتناب کنید. چشمی‌های زوم خوب نیاز به استاندارد بسیار بالا (و گران‌قیمت) دقت ساخت دارند که معمولا رعایت نمی‌شود. به‌ همین ترتیب، دوربین‌های دوچشمی با قابلیت عکاسی ممکن است برای استفاده معمولی در روز مناسب باشند ولی عملکرد خوبی در شب نداشته باشند.

بیشتر دوربین‌های دوچشمی فوکوس مرکزی دارند. یعنی با چرخاندن یک دستگیره یا دکمه مرکزی، هر دو لوله به‌ طور همزمان فوکوس می‌شوند. این ویژگی برای زمانی که فاصله سوژه مدام تغییر می‌کند، مثل پرنده‌نگری یا وقتی چند نفر همزمان از یک دوربین استفاده می‌کنند، عالی است. آسمان شب همیشه ثابت است و احتمالا آن را تنها تماشا می‌کنید. بنابراین، وقتی روی ستاره‌ها فوکوس کنید، دیگر نیازی به دستکاری دوربین نیست.

 

دوربین دوچشمی نجومی را ثابت نگه دارید

به‌ زودی متوجه می‌شوید که یکی از بزرگ‌ترین چالش‌ها در استفاده از دوربین‌های دوچشمی نجومی ثابت نگه داشتن آن‌ها است. اگر سوژه مدام تکان بخورد، تقریبا چیزی نخواهید دید. شش روش ساده برای ثابت نگه داشتن دوربین‌ دوچشمی نجومی وجود دارد:

• از قدرت پایین استفاده کنید. بیشتر افراد می‌توانند دوربین‌های دوچشمی 7× را به‌ راحتی نسبتا ثابت نگه دارند. برخی حتی می‌توانند مدل‌های 10× را برای مدت کوتاهی با دست نگه دارند. اگر دوربین قوی‌تری دارید، برای گرفتن عکس‌های ثابت بدون مقر مشکل خواهید داشت.
• اگر ایستاده‌اید، به چیزی تکیه دهید. به ماشین، درخت یا دیوار تکیه دهید تا تصویر ثابت‌تر شود.
• اگر نشسته‌اید، از صندلی استفاده کنید. بهتر است پشتی صندلی قابل‌ تنظیم باشد. وقتی کمر و آرنج‌تان تکیه‌گاه داشته باشد، تصویر ثابت‌تر و واضح‌تر خواهد شد. اگر از صندلی بدون تکیه‌گاه استفاده می‌کنید، مراقب باشید موقع نگاه کردن به بالا واژگون نشوید! شاید بهتر باشد روی زمین دراز بکشید.
• برخی افراد توصیه می‌کنند انتهای لوله سمت چپ را با دست راست بگیرید، لوله سمت راست را روی مچ دست سوار کنید و سپس دوربین را به‌ آرامی به سر بچسبانید.
• آیا تصویر کاملا ثابت می‌خواهید؟ روی یک مقر خوب سرمایه‌گذاری کنید. مثلا، یک براکت ساده به‌ شکل L که به سه‌ پایه وصل می‌شود یا یک مقر متوازی‌الاضلاع فانتزی که زاویه دوربین دوچشمی نجومی را ثابت نگه می‌دارد تا آن را متناسب با چشمان‌تان بالا و پایین کنید. این مقر به‌ ویژه برای رصد دست‌ جمعی مفید است.
• خودتان مقر بسازید. فیلم‌های آموزشی ساخت مقر در اینترنت فراوان هستند. حتی اگر دست به کار نشوید، مطمئنا از خلاقیت دیگران شگفت‌زده خواهید شد.

سخن پایانی

حالا که با دوربین دوچشمی و نحوه عملکرد آن آشنا شدید همچنین در مورد خرید دوربین دوچشمی نیز اطلاعاتی به دست آوردید می توانید با خیالی آسوده به سایت موسسه طبیعت آسمان شب مراجعه کنید تا بهترین قیمت و کیفیت را تجربه کنید.

برای دانلود مقاله راهنمای جامع انتخاب و خرید دوربین دوچشمی نجومی روی لینک کلیک کنید.

 منبع: سایت موسسه طبیعت آسمان شب و راهنمای جامع انتخاب و خرید دوربین دوچشمی نجومی

چه چیزی زمین را منحصر به‌ فرد می‌کند؟

تا به امروز، ستاره‌شناسان نزدیک به ۵ هزار سیاره فراخورشیدی، یعنی سیاره‌های فراتر از منظومه شمسی را کشف کرده‌اند. با این‌ حال، برای بسیاری از مردم، زمین همچنان خاص‌ترین سیاره است. این تفکر مغرضانه به‌ نظر می‌رسد ولی با توجه به آنچه دانشمندان تا کنون درباره سیاره‌های فراخورشیدی آموخته‌اند، سیاره ما واقعا منحصربه‌فرد است.

«دان براونلی»، ستاره‌شناس دانشگاه واشنگتن، در سال ۲۰۰۸ به سایت Space.com گفت: «همیشه می‌شنوید که مریخ خیلی شبیه زمین است اما اگر شما را به آنجا ببرند، اصلا احساس خوشبختی نخواهید کرد. مریخ مثل زمین نیست.» در این مقاله، به بررسی ویژگی‌هایی می‌پردازیم که زمین را منحصر به‌ فرد می‌کنند. با ما همراه باشید.

اندازه و مکان زمین

کره زمین در منطقه خوبی مستقر شده است. اگر چه خورشید یک چرخه فعالیت ۱۱ ساله را تجربه می‌کند، حتی در اوج فعالیت خود برای سیاره ما خیلی مخرب نیست. این یکی از تفاوت‌های مهم خورشید ما با کوتوله‌های سرخ است که به‌‌ خاطر طغیان‌های قابل‌ توجه تشعشع شهرت دارند.

سیاره ما در فاصله مناسبی از خورشید قرار گرفته است و به‌ طور متوسط ​​در فاصله ۹۲۹۵۵۸۰۷ مایلی (۱۴۹۵۹۷۸۷۰ کیلومتری) دور آن می‌چرخد. جفت شدن با این ستاره سیاره ما را قادر کرده است تا آب مایع را روی سطح خود نگه دارد.

«دایانا والنسیا»، دانشمند علوم سیاره‌ای در دانشگاه تورنتو اسکاربرو کانادا، در سال ۲۰۰۸ به سایت Space.com گفت: «اگر سیاره ما به خورشید نزدیک‌تر بود، انرژی زیادی دریافت می‌کرد و اگر دورتر بود به‌ سرعت یخ می‌زد. علاوه‌ بر این، اندازه زمین به آن اجازه می‌دهد تا جو ارزشمند ما را حفظ کند.»

 

همسایه‌های مهربان

خاص ترین سیاره تحت‌ تاثیر ماه نسبتا بزرگ خود نیز قرار دارد. ماه چرخش سیاره ما را تثبیت می‌کند و از جا به‌ جایی شدید قطب‌ها که باعث تغییر عظیم آب‌ و‌ هوا می‌شود، جلوگیری می‌کند. همچنین با ایجاد جزر و مد، شرایط سطحی را تغییر می‌دهد.

مشتری نیز با وجود فاصله زیاد از زمین، یک بازیکن کلیدی است. مشتری به‌ دلیل جرم زیاد خود به‌ عنوان نوعی جاروبرقی فضایی عمل می‌کند و منظومه شمسی را از زباله‌های مختلف پاک می‌کند. این زباله‌ها شامل سنگ‌هایی به کوچکی ماشین و به بزرگی ماه هستند که در صورت برخورد، سطح زمین را به‌ طرز چشم‌گیری تغییر خواهند داد.

جرم به بزرگی مریخ که به عقیده دانشمندان با زمین اولیه برخورد کرد و سیاره ما و ماه را تشکیل داد احتمالا از دست مشتری در رفته است.

دنیای آبی

شاید مهم‌ترین ویژگی منحصر به‌ فرد سیاره ما، اقیانوس‌های وسیعی هستند که ۷۰درصد سطح آن را پوشانده‌اند. در حال حاضر، سیاره ما تنها سیاره در منظومه شمسی است که آب مایع روی سطح آن وجود دارد. دانشمندان معتقد هستند که احتمالا مریخ و زهره در گذشته دور اقیانوس‌هایی داشته‌اند که مدت‌ها پیش از بین رفته‌اند. در حالیکه دانشمندان نشانه‌هایی را از یخ آب روی اجرام مختلف، از عطارد گرفته تا سیارک‌های بزرگ و تیتان (قمر عجیب زحل) پیدا کرده‌اند، تا کنون موفق به پیدا کردن آب مایع نشده‌اند.

تلسکوپ بازتابی ۷۶ میلی‌متری نایت‌اسکای مدل Astroguide 76AZ

تلسکوپ بازتابی ۷۶ میلی‌متری نایت‌اسکای مدل Astroguide 76AZ، یک تلسکوپ نیتوتنی بسیار مناسب و ایده‌آل به عنوان اولین ابزاری رصد آسمان برای منجمان مبتدی، دانش‌آموزان و کودکان است. Astroguide 76AZ تلسکـوپی عالی برای آشنایی با دنیای نجوم آماتوری است و اغلب به عنوان یکی از اولین تلسکوپ‌ها برای کودکان و نوجوانان معرفی می‌شود.

با توجه به قطر دهانه ۷۶ میلی‌متر و فاصله کانونی ۷۰۰ میلی‌متر و نسبت کانونی f/9، این تلسکوپ کاملا برای رصد اجرام درخشان منظومه شمسی مانند ماه و سیارات توصیه می‌شود. Astroguide 76AZ همچنین هنگام رصد اجرام پر نور اعماق آسمان، مانند خوشه‌های ستاره‌ای یا سحابی‌ شکارچی و کهکشان آندرومدا، به خوبی کار خواهد کرد.

مشخصات و ساختار اپتیکی

Astroguide 76AZ یک تلسکوپ بازتابی (نیوتنی) است که آینه اصلی آن با قطر ۷۶ میلی‌متر از جنس شیشه با کیفیت با بازتاب بسیار بالا و پوشش کامل از جنس آلومنیوم/ دی اکسید سیلیسیم و فاصله کانونی ۷۰۰ میلی‌متر تراشیده و ساخته شده است.

همان‌ طور که بارها و بارها اشاره کرده‌ایم اولین و مهم‌ترین کار یک تلسکـوپ گردآوری نور است تا بتوانیم اجرامی که با چشم غیرمسلح قابل مشاهده نیستند را از طریق تلسکـوپ رصد کنیم. این تلسکـوپ نزدیک به ۱۱۸ برابر چشم انسان نور جمع‌آوری می‌کند و نسبت به یک تلسکـوپ ۷۰ میلی‌متری ۱۸ درصد و نسبت به یک تلسکـوپ ۶۰ میلی‌متری بیش از ۶۵ درصد گردآوری نور بیشتری دارد.

لوازم جانبی همراه

ابزارهای جانبی همراه تلسکوپ  Astroguide 76AZ طوری انتخاب شده که تقریبا شما نیاز به خرید هیچ ابزار دیگری ندارید و با لوازم همراهِ داخل بسته تمام نیازهای یک رصدگر برطرف می‌شود.

همراه این تلسکوپ سه چشمی استاندارد با قطر ۱.۲۵ اینچ با فاصله کانونی‌های ۲۰ میلی‌متر، ۱۲.۵ میلی‌متر و ۶ میلی‌متر وجود دارد که همگی از شیشه با کیفیت ساخته شده و پوشش چند لایه و ضد انعکاس دارند و بدنه آنها از فلز است و به ترتیب بزرگ‌نمایی ۳۵ برابر، ۵۶ برابر و ۱۱۶ برابر ایجاد می‌کنند.

داخل پکیج تلسکـوپ یک بارلو ۳ برابر نیز وجود دارد. بارلو ابزاری است که نسبت به ضریبی که دارد بزرگ‌نمایی شما را افزایش می‌دهد. این بارلو بزرگ‌نمایی هر چشمی را ۳ برابر افزایش می‌دهد. به طور مثال بزرگ‌نمایی با چشمی ۲۰ میلی‌متر ۳۵ برابر است، با استفاده از بارلو به ۱۰۵ برابر افزایش پیدا می‌کند.

تصویر از پشت هر تلسکـوپی وارونه و معکوس است. چه تلسکوپ‌های بازتابی و چه شکستی. هنگام رصد اجرام آسمانی این موضوع مشکل زیادی ایجاد نمی‌کند. اما در مشاهده زمینی همه چیز وارونه و معکوس خواهد بود. در واقع این تلسکـوپ برای مشاهده مناظر زمینی گزینه مناسبی نیست اما برای رفع این مساله همراه تلسکـوپ یک مستقیم‌کننده ۱.۵ برابر وجود دارد و هنگام استفاده از آن تصویر شما مستقیم خواهد بود.

به دلیل بزرگ‌نمایی زیاد، جستجو و یافتن اجرام در آسمان و زمین با تلسکوپ کار دشواری است. به همین دلیل تلسکـوپ بازتابی ۷۶ میلی‌متری نایت‌اسکای مدل Astroguide 76AZ از یک جوینده اپتیکی 5x24 بهره می‌برد که برای یافتن اجرام در آسمان بسیار کاربردی است.

بعد از انجام مراحلی ساده و هم‌راستا کردن تلسکـوپ و جوینده به راحتی می‌توانید از طریق جوینده 5x24 اجرام را پیدا کنید و با استفاده از تلسکـوپ با بزرگ‌نمایی بیشتر آنها را مشاهده کنید.

یکی دیگر از نیازهای رصدگران و علاقه‌مندان آسمان، عکاسی از طریق تلسکوپ با بزرگ‌نمایی بالا است. روش‌های مختلفی برای عکاسی با یک تلسکوپ وجود دارد. استفاده از دوربین‌های عکاسی DSLR، دوربین‌های مخصوص عکاسی با تلسکـوپ یا CCDها و یا ساده‌ترین روش استفاد از گوشی تلفن همراه.

همراه استروگاید 76AZ یک رابط و نگهدارنده گوشی موبایل وجود دارد تا شما به راحتی بتوانید تلفن همراه خود را روی چشمی تلسکوپ قرار داده و از هر آنچه از داخل چشمی دیده می‌شود، چه شب و چه روز، عکاسی و فیلم‌برداری کنید.

دیگر وسیله همراه این تلسکـوپ فیلتر ماه 1.25 اینچ است. شما می‌توانید در زمان‌هایی که نور ماه بسیار شدید است و ممکن است باعث خستگی چشم شما در هنگام رصد شود از این فیلتر برای کاهش شدت نور استفاده کنید. این فیلتر به خوبی زیر چشمی‌های تلسکوپ پیچ شده و قابل استفاده است.

دیگر وسیله همراه این تلسکوپ کیف حمل برزنتی است. این کیف کاملا مناسب حمل و نقل تلسکوپ آماده شده و تمام وسایل جانبی به همراه پایه و لوله تلسکوپ به راحتی داخل آن قرار می‌گیرند تا با آسودگی بتوانید تلسکوپ خود را جا به جا کنید.

 

کاربرد و نحوه استفاده

با توجه به اینکه Astroguide 76AZ برای کودکان، نوجوانان، دانش آموزان و بزرگ‌سالان تازه کار آماده و ساخته شده است، راه‌اندازی و کار با آن بسیار ساده و سریع است. به طوری که حتی در اولین تجربه‌ی نصب و راه‌اندازی، به راحتی می‌توانید تلسکوپ را برای رصد آماده کنید و به خوبی از آن استفاده کنید.

همراه تلسکوپ راهنمای نصب وجود دارد که شما را برای نصب و راه‌اندازی کمک می‌کند و مطمئن باشید در هر مرحله از نصب اگر دچار مشکل شدید می‌توانید با همکاران ما در موسسه طبیعت آسمان شب برای راهنمایی و مشاوره تماس بگیرید.

هدایت تلسکوپ از طریق مقر سمت و ارتفاعی AZ و در دو جهت افقی و عمودی انجام می‌شود که کار را برای یافتن و دنبال کردن اجرام بسیار آسان می‌سازد.

با توجه به آینه اصلی ۷۶ میلی‌متری، بزرگ‌نمایی قابل قبول Astroguide 76AZ چیزی در حدود ۱۵۰ برابر است (به ازای هر میلی‌متر ۲ برابر) که با لوازم جانبی همراه تلسکوپ به راحتی به این میزان بزرگ‌نمایی و بیشتر از آن دست پیدا خواهید کرد و می‌توانید مطمئن باشید که حتی از داخل شهر‌های بزرگ با آلودگی نوری فراوان نیز، تصاویری خیره کننده و بسیار زیبا از عوارضی سطحی ماه و حلقه زحل و اجرام دیگر مشاهده خواهید کرد.

یکی از مهم‌ترین بخش‌های یک تلسکوپ فوکوسر آن است که باید دقیق و خوب عمل کند تا تصویر قابل مشاهده شفاف و واضح باشد. فوکوسر این تلسکوپ از نوع rack and pinion است و به خوبی و با دقت بالا عمل می‌کند تا تصویر نهایی بسیار شفاف و واضح باشد.

نکته دیگری که وجود دارد استفاده از استاندارد ۱.۲۵ اینچ در قطعات اپتیکی مانند چشمی‌ها، بارلو و فوکوسر این تلسکـوپ است که برتری و تفاوت بسیار زیادی نسبت به مدل‌های مشابه بازار با چشمی‌های 0.۹۶۵ اینچ که معمولا کیفیت بسیار پایینی دارند، ایجاد می‌کند. میدان دید در چشمی‌های ۱.۲۵ اینچ بسیار وسیع‌تر است و وضوح تصویر بسیار بالاتری نسبت به چشمی‌های 0.۹۶۵ اینچ دارد.

بدنه تلسکوپ از آلومینوم ساخته شده و در مقابل ضربه مقاوم است و همزمان بسیار سبک و قابل حمل است.

سه پایه و مقر تلسکوپ بازتابی ۷۶ میلی‌متری نایت‌اسکای مدل Astroguide 76AZ از جنس آلومینیوم با کیفیت ساخته شده و در عین حال که بسیار مقاوم و مستحکم است، وزن کمی دارد و قابل جابه جای است. ارتفاع سه‌پایه قابل تنظیم است و به خوبی حتی بر روی سطوح ناهموار نیز تراز می‌شود.

ارتفاع آن در کم‌ترین حالت 71 سانتی‌متر و در حالت کاملا باز 120 سانتی‌متر است. مقر تلسکـوپ به راحتی در هر دو محور افقی و عمودی قابل هدایت و کنترل است. یک اهرم حرکت دقیق در محور عمودی به شما برای جستجوی دقیق‌تر کمک می‌کند.

ویژگی های تلسکـوپ بازتابی ۷۶ میلی‌متری نایت‌اسکای مدل Astroguide 76AZ

• قطر آینه اولیه 76 میلی‌متر با فاصله کانونی 700 میلی‌متر
• همراه با سه چشمی 20 و 12.5 و 6 میلیمتر
• بزرگنمایی 35 برابر، 56 برابر و 116 برابر (قابل ارتقا تا 152 برابر)
• تلسکـوپ بازتابی ۷۶ میلی‌متری نایت‌اسکای مدل Astroguide 76AZ ایده‌آل برای  آغاز رصد آسمان شب، بویژه سیارات
• بدنه آلومینیمی همراه با سه پایه
• لنزها از جنس شیشه مرغوب با کیفیت بالا و پوشش کامل و بدنه فلزی
• همراه با کیف برزنتی، سینی ابزار، مستقیم‌کننده و جوینده
• سبک و قابل حمل در حدود 4 کیلوگرم

برای اطلاع از مقاله کرمچاله چیست؟ روی لینک کلیک کنید.

زمین‌ساخت صفحه‌ای

آب به‌ طور شگفت‌انگیزی به یکی دیگر از ویژگی‌های منحصر به‌ فرد زمین، سیستم زمین‌ ساخت صفحه‌ای، گره خورده است. تکتونیک یا زمین‌ساخت صفحه‌ای به حرکت‌های لغزشی پوسته زمین گفته می‌شود که احتمالا کوه‌های بلند و دره‌های عمیق اقیانوس‌ها را به‌ وجود آورده است.

به‌ عقیده بسیاری از دانشمندان، آب عامل تکتونیک صفحه است. «مایک براون»، دانشمند سیاره‌شناسی می‌گوید: «آب چیزی است که زمین‌ساخت صفحه‌ای را روان‌ می‌کند. این امر منجر به تفاوت شدید بین قاره‌ها و بستر دریا، تعداد زیاد زمین‌لرزه‌ها و آتشفشان‌ها و شکل‌گیری کوه‌های جدید می‌شود.» تکتونیک صفحه‌ای همچنین دمای سیاره را تنظیم می‌کند و آن را در محدوده‌ای نگه می‌دارد که آب مایع می‌تواند تحمل کند.

قابل‌ سکونت و زیبا

از اقیانوس‌ها گرفته تا چرخش مداوم، تمام ویژگی‌ها دست به دست هم داده‌اند تا سیاره ما تنها سیاره‌ای باشد که میزبان حیات است. دانشمندان اعتقاد دارند که درک ویژگی‌های منحصر به‌ فرد زمین برای شناخت سیاره‌های دیگر ضروری است. به‌ هر حال، حتی با وجود تمام فضاپیماهایی که برای کاوش به جهان‌های دیگر فرستاده‌ایم، سیاره زیبای ما تنها چیزی است که از آن اطلاعات دست اول داریم.

اینکه خاص ترین سیاره میزبان حیات هوشمند است، حیاتی که قادر به مطالعه کهکشان‌های اطراف است، آن را دوچندان منحصر به‌ فرد می‌کند. «گرگوری لافلین»، اخترفیزیکدان و محقق سیاره در دانشگاه ییل، معتقد است این دستاوردها باید به سیاره زمین نسبت داده شوند.

لافلین می‌گوید: «در طول نیم قرن گذشته، سیاره زمین قطعه‌های ریز فلز پوسته‌اش را کنار هم گذاشته و این ساختارهای ظریف را به تمام سیاره‌های دیگر منظومه شمسی پرتاب کرده است. دیدگاه انسان‌ محور ما باعث می‌شود خود را از سیاره‌ای که در آن ساکن هستیم جدا کنیم اما از دیدگاه یک ناظر بیرونی، این سیاره (به‌ عنوان یک کل) است که تمام این کارهای قابل‌ توجه را انجام داده است.»

برای اطلاع از مقاله آیا تلسکوپ ارزش خرید دارد؟ روی لینک کلیک کنید.

جهان‌های مختلف

دانشمندان تا به امروز نزدیک به ۵ هزار سیاره فراخورشیدی کشف کرده‌اند، ولی هیچ سیاره‌ای پیدا نکرده‌اند که کاملا شبیه سیاره ما باشد. اگر چه اطلاعاتی که درباره هر کدام از آن‌ها داریم محدود است، هیچ کدام ویژگی‌های منحصر به‌ فرد سیاره ما را ندارند.

در عوض، دانشمندان مجموعه‌ای از سیاره‌ها را کشف کرده‌اند که هرکدام به‌ نوعی منحصر به‌ فرد هستند. یعنی غول‌های گازی داغ که در عرض چند ساعت دور ستاره‌هایشان می‌چرخند، سیاره‌هایی که یک طرف آن‌ها به‌ قدری داغ است که آهن تبخیر می‌شود و سیاره‌هایی که اصلا ستاره ندارند.

با پیشرفت فناوری، بسیاری از دانشمندان امیدوار هستند که همزاد زمین را پیدا کنند. با این‌ حال، بحث درباره اینکه آیا سیاره ما واقعا به همان اندازه‌ای که فکر می‌کنیم منحصر به‌ فرد است، ادامه دارد. بسیاری از دانشمندان عقیده دارند که مهم‌ترین ویژگی زمین، حیات، ممکن است در سیاره‌های بی‌شمار دیگری وجود داشته باشد و فقط باید ابزار لازم را برای پیدا کردن آن توسعه دهیم.

نتیجه

لافلین می‌گوید: «قطعا سیاره‌های دیگری وجود دارند که از حیات پشتیبانی می‌کنند. به ‌نظر من، حیات در واقع بسیار رایج است و در آینده میلیاردها سیاره را در کهکشان پیدا خواهیم کرد که میزبان حیات هستند.»

آسمان شب عجایب زیادی را در خود جای داده است اگر شما در پی رصد این عجایب هستید می توانید با خرید تلسکوپ به این مهم دست پیدا کنید. خرید تلسکوپ در سایت موسسه طبیعت آسمان شب با بهترین قیمت و کیفیت در دسترس است.

برای دانلود مقاله چه چیزی زمین را منحصر به‌ فرد می‌کند؟ روی لینک کلیک کنید.

منبع: سایت موسسه طبیعت آسمان شب و چه چیزی زمین را منحصر به‌ فرد می‌کند؟

با تلسکوپ چه چیزهایی را می‌توانیم ببینیم؟

تصاویر رنگی و واضح از کهکشان‌ها، سیاره‌ها و خوشه‌های ستاره‌ای برای همه کسانی که مجذوب فضای بی‌کران پر از ستاره و مشتاق دیدن شگفتی‌های کیهان هستند، همیشه جذابیت دارند.

شاید شما هم از آن دسته افرادی هستید که دوست دارید عکاسی نجومی را امتحان کنید. این سرگرمی ظاهرا آسان است و به تمرین یا مهارت خاصی نیاز ندارد. کافی است تلسکوپی با عدسی مناسب بخرید و صبر کنید تا هوا تاریک شود.

شاید حتی فکر کنید به‌محض اینکه تلسکوپ‌تان را به‌ سمت آسمان شب بگیرید، سیاره‌های رنگارنگ و خوشه‌های ستاره‌ای و حتی کهکشان‌ها از ناکجا آباد ظاهر می‌شوند.

متاسفانه واقعیت چیز دیگری است. با این‌ حال اگر طرز استفاده درست تلسکوپ را بلد باشید، شانس زیادی برای دیدن اجرام فضایی شگفت‌انگیز خواهید داشت. در این مقاله به شما کمک می‌کنیم با طرز کار تلسکوپ و چیزهای که می‌توانید با آن ببینید آشنا شوید. با ما همراه باشید.

تلسکوپ چطور کار می‌کند؟

اولین نکته‌ای که باید بدانید این است که قدرت بزرگنمایی، توانایی زوم کردن روی اجسام دور، در واقع ارتباط زیادی با کیفیت تصویری که در تلسکوپ می‌بینید ندارد. حتی ارزان‌ترین مدل نیز می‌تواند به‌ اندازه‌ای که می‌خواهید بزرگ‌نمایی کند، ولی این لزوما به این معنی نیست که قادر خواهید بود چیزی را تشخیص دهید.

ویژگی اصلی تلسکوپ وضوح تصویر با یا توانایی فوکوس روی جزئیات نزدیک است. مثلا دوربین گوشی را تصور کنید. آیا گوشی‌های قدیمی نوکیا با دوربین‌های ۱ تا ۲ مگاپیکسلی را به خاطر دارید؟ آن‌ها را با دوربین‌ گوشی‌های آیفون مقایسه کنید.

هر دو دوربین تقریبا یکسان به‌ نظر می‌رسند و قابلیت بزرگنمایی و کوچک‌نمایی دارند. با این‌ حال عکس‌هایی که می‌گیرند کاملا متفاوت هستند. یکی کسل‌کننده، تار و بدون جزئیاتی است و دیگری واضح و درخشان. همه چیز به وضوح برمی‌گردد. همین اصل برای تلسکوپ‌ها نیز صادق است. فرض کنید تلسکوپ دوربینی است که روی چشمتان نصب شده است.

اگر یک دوربین ارزان و ساده بخرید، می‌توانید اجسامی را که ۷۰ برابر بزرگ شده‌اند به‌ وضوح ببینید. اگر بیشتر بزرگ‌نمایی کنید، اجسام تار و مبهم می‌شوند. اگر دوربین خوب و گران‌قیمتی انتخاب کنید، بزرگنمایی ۵۰۰ برابر بدون افت کیفیت تصویر خواهید داشت.

وضوح برحسب ثانیه قوسی اندازه‌گیری می‌شود (فقط ۰.۰۰۰۲۸ درجه). هرچقدر قطر لنز بزرگ‌تر باشد، وضوح بهتر خواهد بود و اجسام دورتری را می‌توان دید.

در حالت ایده‌آل، برای بهترین کیفیت تصویر، بزرگنمایی نباید بیشتر از قطر لنز برحسب میلی‌متر باشد. مثلا یک لنز ۱۰۰ میلی‌متری برای بزرگنمایی ۱۰۰ برابر مناسب است. وقتی لنز کیفیت نسبتا خوبی دارد و شرایط جوی مناسب است، می‌توانید بزرگنمایی را ۱.۵ تا ۲ برابر افزایش دهید. بیشتر از این مقدار را توصیه نمی‌کنیم.

 

چه چیزی را نمی‌توانیم با تلسکوپ ببینیم؟

شاید فکر کنید با تلسکوپ هر چیزی را که در آسمان هست می‌توانید ببینید. اجازه دهید چند افسانه رایج را کنار بگذاریم. مورد اول ماهواره‌ها هستند. آن‌ها خیلی سریع حرکت می‌کنند و به‌ سختی پیدا می‌شوند. ستاره‌ها نیز با تلسکوپ دیده می‌شوند ولی تنها ستاره‌ای که می‌توانید با جزئیات ببینید، خورشید است.

امیدوار هستید دیسک‌های ستاره‌ای را با جزئیات ببینید و متوجه شوید که ستاره‌های صورت فلکی دب اکبر چه تفاوتی با ستاره‌های دب اصغر دارند؟ انتظارهایتان را پایین بیاورید.

نزدیک‌ترین ستاره به ما یعنی پروکسیما قنطورس، هفت برابر کوچک‌تر از خورشید است و چهار سال نوری از ما فاصله دارد. برای دیدن آن به یک تلسکوپ با عدسی به قطر ۱۴۰ متر نیاز دارید که در شرایط زمینی غیرممکن است.

بزرگ‌ترین تلسکوپ نوری موجود، تلسکوپ بزرگ جزایر قناری، آینه‌ای به قطر ۱۰.۴ متر دارد. بنابراین فعلا فقط می‌توانیم ستاره‌ها را به‌ صورت لکه‌های تار درخشان ببینیم که توسط حلقه‌های متحدالمرکز احاطه شده‌اند.

آثار اولین انسان روی ماه چطور؟ پرچم آمریکا؟ ماه‌نورد؟ نه، نه و دوباره نه.

چرا کهکشان‌های کامل را در دوردست‌ها می‌بینیم ولی اجرام روی ماه را نه؟ به‌ همان دلیل که ستاره‌های دور را نمی‌بینیم. قدرت تفکیک تلسکوپ نوری برای دیدن چنین اجرام ریزی بسیار کم است، اگر چه در فاصله بسیار نزدیک‌تری قرار دارند.

تلسکوپ بزرگ جزایر قناری می‌تواند اجرام با این اندازه را در فاصله حداکثر ۱۰ هزار کیلومتری تشخیص دهد. ماه از ما ۳۸۰ هزار کیلومتر فاصله دارد. بنابراین، کوچک‌ترین جسمی که می‌توانیم روی سطح آن ببینیم باید حداقل ۲۰ متر طول داشته باشد.

علاوه‌ بر این کهکشان‌ها در پس‌زمینه تاریک فضا می‌درخشند و خودنمایی می‌کنند، ولی اجرام روی ماه هیچ تضادی با سطح آن ندارند و بیشترین چیزی که می‌توانیم ببینیم یک سایه ضعیف است.

چه چیزهایی را می‌توان با تلسکوپ دید؟

احتمالا این سوال برایتان پیش آمده است که «پس چرا به تلسکوپ نیاز دارم؟» نا امید نباشید. هزاران چیز شگفت‌انگیز، خارق‌العاده و زیبا وجود دارد که می‌توانید با تلسکوپ تماشا کنید. از جمله:

 

１. ماه

ماه تنها قمر زمین و سوژه فوق‌العاده‌ای برای رصد است. یک تلسکوپ کوچک برای دیدن دهانه‌ها، شکاف‌ها، دریاها و شیارهای متعدد آن کافی خواهد بود. در واقع اگر از بزرگنمایی ۱۰۰ برابر یا بیشتر استفاده کنید، در میدان دید تلسکوپ جا نمی‌شود. در شرایط آب‌وهوایی خوب، ماه هر شب دیده می‌شود. بسته به فاز، جزئیاتی که می‌بینید متفاوت خواهند بود.

２. خورشید

خورشید تنها ستاره‌ای است که می‌توانیم به‌ خوبی با استفاده از تلسکوپ رصد کنیم، ولی حواستان باشد حتما از فیلتر خورشیدی مخصوص استفاده کنید.

عینک دودی، فلاپی دیسک و هر چیز دیگری که خودتان بسازید کاملا غیرقابل‌ قبول است! خورشید را فقط باید با فیلتر خورشیدی مخصوص و حرفه‌ای رصد کنید. در غیر این صورت، چشمانتان آسیب می‌بیند و حتی امکان دارد کور شوید.

ستاره‌شناسان یک شوخی معروف دارند: «دو بار در زندگی می‌توانید خورشید را از طریق تلسکوپ بدون فیلتر خورشیدی ببینید: اول با یک چشم و بعد با چشم دیگر.»

وقتی فیلتر خورشیدی را روی لوله تلسکوپ نصب کردید، می‌توانید با خیال راحت به خورشید نگاه کنید. حتی کوچک‌ترین تلسکوپ‌ها نیز لکه‌های خورشیدی را نشان می‌دهند. با دنبال کردن این لکه‌های تیره متوجه چرخش خورشید خواهید شد. خورشید تنها جرم نجومی است که می‌توانید در طول روز رصد کنید.

تلسکوپ شکستی 70 میلی‌متری نایت‌اسکای مدل Stellarview 70AZ

تلسکوپ شکستی 70 میلی‌متری نایت‌اسکای مدل Stellarview 70AZ، تلسکوپی با کاربری آسان، سبک و قابل حمل است که برای رصدگران تازه‌کار به ویژه کودکان، نوجوانان و دانش‌آموزان طراحی و ساخته شده است.
یک تلسکوپ شکستی یا گالیله‌ای با قطر عدسی ۷۰ میلی‌متر که ۱۰۰ برابر چشم انسان گردآوری نور دارد و می‌تواند تا ۱۴۰ برابر بزرگ‌نمایی قابل قبول داشته باشد. و کاملا مناسب رصد ماه، سیارات و تا حدودی اجرام اعماق آسمان و همین‌طور مناظر زمینی است.

مشخصات و ساختار اپتیکی

Stellarview 70AZ یک تلسکوپ شکستی آکروماتیک است که لنز اصلی آن از دو عدسی با قطر ۷۰ میلی‌متر و از جنس شیشه مرغوب و پوشش ضد انعکاس تمام سطوح اپتیکی و فاصله کانونی ۷۰۰ میلی‌متر ساخته شده است.
وظیفه اصلی تلسکوپ گردآوری نور است تا ما بتوانیم اجرام کم‌نور آسمان که با چشم قابل مشاهده نیستند را ببینیم و رصد کنیم. این تلسکوپ ۱۰۰ برابر چشم غیرمسلح نور جمع آوری می‌کند و به طور قابل توجهی از یک تلسکوپ کوچکتر با قطر ۶۰ میلی‌متر نور بیشتری برای رصد فراهم می‌کند و این بدان معناست که وضوح تصویر بالاتری نیز دارد.

میزان بزرگ‌نمای قابل قبول این تلسکوپ در حدود ۱۴۰ برابر است که با لوازم جانبی همراه آن به راحتی به این میزان بزرگ‌نمایی دست پیدا می‌کنید. با این میزان بزرگ‌نمایی به راحتی نماهایی بسیار زیبا از ماه و پستی-بلندی‌ها، کوه‌ها و عوارض سطح آن را می‌توانید مشاهده کنید.

یکی از مهم‌ترین بخش‌های یک تلسکوپ فوکوسر آن است که باید دقیق و خوب عمل کند تا تصویر قابل مشاهده شفاف و واضح باشد. فوکوسر مدرج Stellarview 70AZ از نوع Gear Rack است و از جنس فلز ساخته شده و به خوبی و با دقت بالا عمل می‌کند تا تصویر نهایی بسیار شفاف و واضح باشد.

بدنه تلسکوپ از آلومینوم ساخته شده و در مقابل ضربه مقاوم است و در عین حال بسیار سبک و قابل حمل است.

نکته دیگری که وجود دارد استفاده از استاندارد 1.25 اینچ در قطعات اپتیکی مانند چشمی‌ها، بارلو و چپقی این تلسکوپ است که برتری و تفاوت بسیار زیادی نسبت به مدل‌های مشابه بازار با چشمی های 0.965 اینچ که معمولا کیفیت بسیار پایینی دارند، ایجاد می‌کند. میدان دید در چشمی‌های 1.25 اینچ بسیار وسیع‌تر است و وضوح تصویر بسیار بالاتری نسبت به چشمی‌های 0.965 اینچ دارد.

سه پایه و مقر تلسکوپ Stellarview 70AZ از جنس استیل ساخته شده و در عین حال که سبک و قابل حمل است، بسیار مقاوم و مستحکم است. ارتفاع سه پایه قابل تنظیم است و به راحتی حتی بر روی سطوح ناهموار نیز تراز می‌شود.

ارتفاع آن در کم‌ترین حالت ۷۳ سانتی‌متر و در حالت کاملا باز ۱۱۶ سانتی‌متر است. مقر تلسکوپ به راحتی با یک دسته فلزی در هر دو جهت افقی و عمودی قابل هدایت و کنترل است.

لوازم جانبی همراه

لوازم جانبی همراه تلسکوپ Stellarview 70AZ طوری انتخاب شده که تقریبا شما نیاز به خرید هیچ ابزاری دیگری ندارید و با لوازم همراهِ داخل بسته تمام نیازهای یک رصدگر برطرف می‌شود.

همراه این تلسکوپ سه چشمی استاندارد با قطر 1.25 اینچ با فاصله کانونی‌های 25 میلی‌متر، 10 میلی‌متر و 6 میلی‌متر وجود دارد که همگی از شیشه با کیفیت ساخته شده و پوشش چند لایه و ضد انعکاس دارند و بدنه آنها از فلز است و به ترتیب بزرگ‌نمایی ۲۸ برابر، ۷۰ برابر و ۱۱۶ برابر ایجاد می‌کنند.

داخل پکیج تلسکوپ یک بارلو ۳ برابر نیز وجود دارد. بارلو ابزاری است که نسبت به ضریبی که دارد بزرگ‌نمایی شما را افزایش می‌دهد. این بارلو بزرگ‌نمایی هر چشمی را ۳ برابر افزایش می‌دهد. به طور مثال بزرگ‌نمایی با چشمی ۱۰ میلی‌متر ۲۸ برابر است و با استفاده از بارلو به ۸۴ برابر افزایش پیدا می‌کند.

تصویر از پشت هر تلسکوپی وارونه و معکوس است. چه تلسکوپ‌های بازتابی و چه شکستی. هنگام رصد آسمان این موضوع مشکل زیادی ایجاد نمی‌کند. اما در مشاهده زمینی همه چیز وارونه و معکوس خواهد بود. چپقی همراه این تلسکوپ ۴۵ درجه مستقیم‌کننده است و به همین خاطر این مشکل را به طور کامل برطرف می‌کند و شما می‌توانید از آن در روز برای دیدن مناظر زمینی نیز استفاده کنید.

به دلیل بزرگ‌نمایی زیاد، جستجو و یافتن اجرام در آسمان و زمین با یک تلسکوپ کار دشواری است. به همین دلیل تلسکوپ شکستی 70 میلی‌متری نایت‌اسکای مدل Stellarview 70AZ از یک جوینده نورقرمز بهره می‌برد که برای یافتن اجرام در آسمان بسیار کاربردی است.

بعد از انجام مراحلی ساده و هم‌راستا کردن تلسکوپ و جوینده به راحتی می‌توانید از طریق جوینده نور قرمز اجرام را پیدا کنید و با استفاده از تلسکوپ با بزرگ‌نمایی بیشتر آنها را مشاهده کنید.

یکی دیگر از نیازهای رصدگران و علاقه‌مندان آسمان، عکاسی از طریق تلسکوپ با بزرگ‌نمایی بالا است.

روش‌های مختلفی برای عکاسی با یک تلسکوپ وجود دارد. استفاده از دوربین‌های عکاسی DSLR، دوربین‌های مخصوص عکاسی با تلسکوپ یا CCDها و یا ساده‌ترین روش استفاد از گوشی تلفن همراه.

همراه استلارویو 70AZ یک رابط و نگهدارنده گوشی موبایل وجود دارد تا شما به راحتی بتوانید تلفن همراه خود را روی چشمی تلسکوپ قرار داده و از هر آنچه از داخل چشمی دیده می‌شود، چه شب و چه روز، عکاسی و فیلم‌برداری کنید.

کاربرد و نحوه استفاده

با توجه به اینکه Stellarview 70AZ برای کودکان، نوجوانان، دانش آموزان و بزرگ‌سالان تازه کار آماده و ساخته شده است، راه‌اندازی و کار با آن بسیار ساده و سریع است. به طوری که حتی در اولین تجربه‌ی نصب و راه‌اندازی، به راحتی می‌توانید تلسکوپ را برای رصد آماده کنید و به خوبی از آن استفاده کنید.

همراه تلسکوپ راهنمای نصب وجود دارد که شما را برای نصب و راه‌اندازی کمک می‌کند و مطمئن باشید در هر مرحله از نصب اگر دچار مشکل شدید می‌توانید با همکاران ما در موسسه طبیعت آسمان شب برای راهنمایی و مشاوره تماس بگیرید.

علاوه بر رصد آسمان شب و دیدن زیبایی‌های آن، به دلیل استفاده از چپقی ۴۵ درجه مستقیم‌کننده شما می‌توانید به راحتی از استلارویو 70AZ برای مشاهده مناظر زمینی، پرندگان و فواصل دور دست نیز استفاده کنید.
هدایت تلسکوپ از طریق مقر سمت و ارتفاعی AZ و در دو جهت افقی و عمودی انجام می‌شود که کار را برای یافتن و دنبال کردن اجرام بسیار آسان می‌سازد.

ویژگی های تلسکوپ شکستی 70 میلی‌متری نایت‌اسکای مدل Stellarview 70AZ

• عدسی شیئی 70 میلی‌متری با فاصله کانونی 700 میلی‌متر
• همراه با سه چشمی 25 و 10 و 6 میلیمتر
• بزرگنمایی 28 برابر، 70 برابر و 116 برابر (قابل ارتقا تا 140 برابر)
• ایده‌آل برای  آغاز رصد آسمان شب، بویژه سیارات
• بدنه آلومینیمی همراه با سه پایه استیل ضد زنگ سمتی-ارتفاعی
• لنزها از جنس شیشه مرغوب با کیفیت بالا و پوشش کامل و بدنه فلزی
• تلسکوپ 70 میلی‌متر شکستی Stellarview 70AZ مناسبت تماشای مناظر زمینی
• همراه با کیف برزنتی، سینی ابزار، چپقی 1.25 اینچ و جوینده
• سبک و قابل حمل در حدود 4 کیلوگرم

برای اطلاع از مقاله کرمچاله چیست؟ روی لینک کلیک کنید.

３. سیاره‌ها

وقتی سیاره‌ها را با تلسکوپ رصد می‌کنید، به‌ اندازه تصاویر گرفته‌ شده توسط فضاپیماها بزرگ و درخشان به‌ نظر نخواهند رسید. در عوض به‌ شکل نقطه‌های کوچک درخشان دیده می‌شوند. مثلا اگر عطارد را با یک تلسکوپ کوچک رصد کنید، مثل ستاره به‌ نظر می‌رسد. اگر از تلسکوپ بزرگ‌تر استفاده کنید، فاز آن را خواهید دید.

زهره درخشان‌ترین جرم آسمان پس از خورشید و ماه است که به آن ستاره صبح نیز می‌گویند. این سیاره گاهی با چشم غیرمسلح در طول روز دیده می‌شود. زهره با اتمسفر مات و متراکمی پوشیده شده است که مانع دیدن جزئیات سطح آن می‌شود. با این‌ حال می‌توانید فازهای آن را ببینید.

حتی با یک تلسکوپ بزرگ، مریخ فقط به‌ صورت یک دایره کوچک دیده می‌شود. بنابراین، این افسانه را که سالی یک بار به‌ شکل دایره‌ سرخ بزرگی در آسمان پدیدار می‌شود، دور بندازید. در دوره به‌ اصطلاح مقابله، وقتی مریخ و زمین در نزدیک‌ترین فاصله از هم هستند، می‌توانید لکه‌های سیاه روی این سیاره را ببینید که به آن‌ها دریا می‌گویند.

زحل قطعا ناامیدتان نخواهد کرد و شاید زیباترین سیاره باشد. حلقه‌های آن حتی با کوچک‌ترین تلسکوپ‌ها قابل مشاهده ‌هستند ولی بهتر است آن‌ها را با قطر ۲۰۰ میلی‌متر و بیشتر رصد کنید. سپس می توانید ماهواره های آن، تقسیم اصلی بین حلقه ها (شکاف کاسینی) و کمربندهای ابری را ببینید.

مشتری، اولین سیاره‌ای که توسط ستاره‌شناسان باستان رصد شد، به‌ دلیل چرخش سریع حول محور خود کمی مسطح شده است. اگر با تلسکوپ کوچک به آن نگاه کنید، دو نوار را روی صفحه این سیاره می‌بینید که کمربندهای ابری هستند.

با مدل‌های بزرگ‌تر می‌توانید ۵ یا ۶ نوار و همچنین گرداب غول‌پیکر معروف آن را به‌ شکل یک نقطه قرمز تشخیص دهید. چهار ماهواره گالیله (آیو، اروپا، گانیمد، کالیستو) نیز قابل‌ مشاهده هستند که هنگام عبور از مقابل مشتری، روی آن سایه می‌اندازند. اورانوس و نپتون حتی با تلسکوپ‌های بزرگ فقط به‌ صورت لکه‌های درخشان سبز مایل به آبی دیده می‌شوند.

４. کهکشان‌ها

کهکشان‌ها میلیاردها ستاره دارند ولی فقط به‌ صورت لکه‌های کوچک سفید دیده می‌شوند. با بزرگنمایی بیشتر، فرم و بازوهای مارپیچی آن‌ها نیز نمایان می‌شود.

هزاران عکس رنگارنگ از کهکشان‌ها در اینترنت وجود دارد که با دوربین‌های الکترونیکی گرفته‌ شده‌اند. این تصاویر با نوردهی طولانی ساخته شده‌اند و در نتیجه بسیار درخشان هستند.

با این‌ حال، اجسام فضایی را بیشتر سیاه و سفید می‌بینیم زیرا چشم ما قادر به نوردهی طولانی نیست. یکی از نزدیک‌ترین کهکشان‌ها به ما سحابی آندرومدا است. وقتی می‌گوییم «نزدیک‌ترین»، در واقع منظورمان فاصله‌ای حدود ۲.۵ میلیون سال نوری است.

به‌دلیل فاصله بسیار زیاد، فقط می‌توانیم ببینیم این کهکشان ۲.۵ میلیون سال پیش چگونه بوده است، یعنی زمانی که هنوز هیچ انسانی روی زمین وجود نداشت.

  

５. خوشه‌های ستاره‌ای

خوشه‌های ستاره‌ای کروی یا پراکنده هستند. تمام ستاره‌های یک خوشه به‌ وسیله نیروی گرانش به هم پیوسته‌اند و به‌ عنوان یک جرم واحد در میدان گرانشی کهکشان حرکت می‌کنند.

خوشه‌های پراکنده معمولا اشکال مختلفی دارند و به‌ سمت مرکز متمرکز نیستند. یکی از معروف‌ترین خوشه‌های پراکنده، پروین، در صورت فلکی گاو قرار دارد.

خوشه‌های پراکنده به‌ صورت توده‌های کم و بیش یک‌ دستی از ستاره‌ها دیده می‌شوند. خوشه‌های کروی مثل لکه‌های گرد به‌ نظر می‌رسند که در صورت استفاده از تلسکوپ با عدسی ۱۵۰ میلی‌متری یا بیشتر، به دسته‌ای از ستاره‌ها تبدیل می‌شوند.

６. ستاره‌های دوگانه

ستاره‌ها می‌توانند مثل سیاره‌ها دور ستاره‌های دیگر بچرخند. چنین جفت‌ها یا خوشه‌های کوچک از ستاره‌ها را سیستم‌های ستاره‌ای دوگانه یا چندگانه می‌نامند. اگرچه نمی‌توانید دیسک‌های ستاره‌ای را با جزئیات ببینید، ستاره‌های دوگانه بدون شک ارزش بررسی دقیق‌تر را دارند.

آن‌ها رنگ‌های متفاوتی دارند، مثلا یک ستاره قرمز و دیگری آبی است و با یک تلسکوپ کوچک یا حتی دوربین دوچشمی قابل‌مشاهده هستند. منقار (آلبیرو) یکی از زیباترین ستاره‌های دوگانه در صورت فلکی ماکیان است.

برای اطلاع از مقاله اتمسفر سیاره‌های دیگر چگونه است؟ روی لینک کلیک کنید.

７. سحابی‌ها

سحابی‌ها مثل کهکشان‌ها معمولا در آسمان بسیار تاریک مشاهده می‌شوند. برای دیدن آن‌ها بهتر است به حومه شهر بروید، زیرا روشنایی شهری تجربه‌تان را خراب خواهد کرد. همچنین سحابی‌ها را فقط سیاه و سفید خواهید دید، زیرا چشم انسان قادر به جمع‌آوری نور نبوده و در تاریکی به رنگ‌ها حساس نیست.

تصور کنید اتاقی تاریک به اطراف نگاه می‌کنید. همه اشیاء را به رنگ طیف‌های خاکستری خواهید دید. چشم انسان در تاریکی از حالت «حساسیت به رنگ» به حالت «حساسیت به نور» تغییر می‌کند.

اگر می‌خواهید سحابی‌ها را با جزئیات ببینید، به تلسکوپی با قطر عدسی حداقل ۲۰۰ میلی‌متر نیاز دارید. اگر چه حتی با یک تلسکـوپ کوچک هم می‌توانید سحابی شکارچی، حلقه در صورت فلکی لیرا و سحابی دمبل در صورت فلکی روباهک را ببینید.

８. دنباله‌دارها

دنباله‌دارها سالی چند بار در آسمان شب ظاهر می‌شوند. فقط باید بدانید کجا و چه زمانی دنبال آن‌ها بگردید. توصیه می‌کنیم تقویمی از رویدادهای نجومی داشته باشید.

دنباله‌دارها مثل سحابی‌ها و کهکشان‌ها به‌ صورت نقاط درخشان کوچک قابل‌ مشاهده هستند، با این تفاوت که دم دارند. دنباله‌دارهای بزرگ و درخشان مهمان‌های نادری هستند و به‌ طور گسترده در اخبار نجومی پوشش داده می‌شوند، بنابراین بعید است از آن‌ها بی‌خبر بمانید.

９. اجرام روی زمین

تلسکـوپ نه‌ تنها برای رصد فضایی، بلکه به‌ عنوان یک جاسوس بزرگ روی زمین قابل‌ استفاده است. آیا می‌خواهید خانه‌ای را بالای یک کوه یا قطاری در دوردست ببینید؟ همه این‌ها را می‌توانید با کمک تلسکوپ مشاهده کنید. با این‌ حال به یاد داشته باشید که تلسکوپ‌های نجومی معمولا یک تصویر معکوس ارائه می‌دهند. بنابراین برای رصدهای زمینی به یک منشور اضافی نیاز خواهید داشت.

سخن پایانی

حالا اصول مشاهده نجومی را می‌دانید. احتمالا چند بار اول موفق نخواهید شد ولی ناامید نشوید. هرچه بیشتر تمرین کنید و تلسکـوپ‌ها و فیلترهای مختلف را امتحان کنید، اجرام رنگارنگ و متنوع‌تری را خواهید دید.

اگر می‌خواهید عکاسی نجومی را امتحان کنید، لزوما به یک تلسکوپ گران‌قیمت نیاز ندارید. یک فرد باتجربه با تلسکـوپ کوچک نتایج بهتری نسبت به مبتدی که مجموعه‌ای از تجهیزات نوری گران‌قیمت دارد به‌ دست می‌آورد.

نجوم و عکاسی نجومی دو سرگرمی جذاب هستند که طرفداران زیادی در سراسر جهان دارند. به حومه شهر یا پشت‌بام خانه‌تان بروید و آسمان شب را تماشا کنید. تصاویر نجومی خود را با دوستانتان به اشتراک بگذارید و تلسکـوپ‌تان را در سفر همراه خود داشته باشید.

اگر قصد خرید تلسکوپ را دارید حتما قبل خرید بررسی های خود را به خوبی انجام دهید تا در خرید تلسکوپ مد نظر خود دچار مشکل نشوید. سایت موسسه طبیعت آسمان شب با بهترین قیمت و کیفیت در دسترس شماست.

برای دانلود مقاله با تلسکوپ چه چیزهایی را می‌توانیم ببینیم؟ روی لینک کلیک کنید.

 منبع: سایت موسسه طبیعت آسمان شب و با تلسکوپ چه چیزهایی را می‌توانیم ببینیم؟

اتمسفر سیاره‌های دیگر چگونه است؟

اتمسفر زمین ترکیبی خوشایند از نیتروژن و اکسیژن (به‌ ترتیب ۷۸ و ۲۱درصد)، کمی بخار آب، دی‌اکسید کربن و سایر مولکول‌های گازی است. فشار اتمسفری نیز ۱۰۱.۳۲۵ کیلوپاسکال است که تا ارتفاع تقریبا ۸.۵ کیلومتری اعمال می‌شود.

در مجموع، جو زمین پرثمر و حیات‌بخش است ولی سایر سیاره‌های منظومه شمسی چطور؟ ترکیب و فشار جوی آن‌ها چگونه است؟ هر سیاره‌ای در منظومه شمسی نوعی جو دارد. بعضی از آن‌ها بسیار نازک و رقیق (اگزوسفر عطارد) و بعضی دیگر فوق‌العاده متراکم و قوی (جو غول‌های گازی) هستند.

بسته به ترکیب سیاره، چه سنگی باشد یا یک غول گازی یا یخی، گازهای تشکیل‌دهنده جو از هیدروژن و هلیوم تا عناصر پیچیده‌تر مثل اکسیژن، دی‌اکسید کربن، آمونیاک و متان متغیر هستند. حتما می‌دانید که جو سیاره‌های دیگر قابل‌ تنفس نیست و از حیات پشتیبانی نمی‌کند، ولی موضوع فقط این نیست. تا انتهای این مقاله با ما همراه باشید تا با اتمسفر سیاره‌های دیگر بیشتر آشنا شوید.

اتمسفر عطارد

عطارد بسیار گرم‌تر و کوچک‌تر از آن است که جو داشته باشد. با این‌ حال، یک اگزوسفر ضعیف و متغیر دارد که از هیدروژن، هلیوم، اکسیژن، سدیم، کلسیم، پتاسیم و بخار آب تشکیل شده است. فشار اتمسفریک عطارد حدود ^۱۴-۱۰ بار یا معادل یک کوادریلیونم فشار جوی زمین است.

دانشمندان معتقدند که اگزوسفر عطارد از ذره‌های به‌ دست‌آمده از باد خورشیدی، خروج گازهای آتشفشانی و زباله‌هایی که به‌ دلیل برخورد ریز شهاب سنگ وارد مدار شده‌اند، تشکیل شده است. از آن‌ جایی ‌که عطارد اتمسفر کارآمدی ندارد، نمی‌تواند گرمای خورشید را حفظ کند. این امر همراه با خروج از مرکز بالا باعث می‌شود عطارد تغییرات قابل‌ توجه دما را تجربه کند.

در حالیکه دما در سمتی که رو به خورشید است به ۷۰۰ کلوین (۴۲۷ درجه سانتیگراد) می‌رسد، در سمتی که در سایه قرار دارد به ۱۰۰ کلوین (۱۷۳- درجه سانتیگراد) کاهش می‌یابد.

 

اتمسفر زهره

اتمسفر بسیار متراکم زهره که عمدتا از دی‌ اکسید کربن با مقدار کمی نیتروژن تشکیل شده است، مشاهده سطح این سیاره را دشوار می‌کند. فشار اتمسفری زهره ۹۲ بار (۹.۲ مگاپاسکال)، یعنی ۹۲ برابر فشار در سطح زمین است. جرم جو آن نیز ۹۳ برابر زمین است.

زهره گرم‌ترین سیاره منظومه شمسی است که میانگین دمای سطح آن به ۷۳۵ کلوین (۴۶۲ درجه سانتیگراد/۸۶۳.۶ درجه فارنهایت) می‌رسد. دمای بالای زهره به‌ دلیل اتمسفر غنی از دی‌ اکسید کربن است که همراه با ابرهای ضخیم دی‌ اکسید گوگرد، قوی‌ترین اثر گلخانه‌ای را در منظومه شمسی ایجاد می‌کند.

بالای لایه متراکم دی‌ اکسید کربن، ابرهای ضخیمی قرار دارند که عمدتا از دی‌ اکسید گوگرد و قطره‌های اسید سولفوریک تشکیل شده‌اند. این ابرها حدود ۹۰درصد از نور خورشید دریافت‌شده را در فضا پخش می‌کنند.

یکی از پدیده‌های رایج زهره بادهای شدید است که سرعت آن‌ها به ۸۵ متر بر ثانیه (۳۰۰ کیلومتر در ساعت/ ۱۸۶.۴مایل در ساعت) در بالای ابرها می‌رسد و هر چهار تا پنج روز دور سیاره می‌چرخند. سرعت این بادها ۶۰ برابر سرعت چرخش زهره است، در حالیکه سریع‌ترین بادهای زمین فقط ۱۰ تا ۲۰درصد سرعت چرخش آن هستند.

فضاپیماهای تحقیقاتی کشف کرده‌اند که ابرهای متراکم زهره درست مثل ابرهای زمین قادر به تولید رعد و برق هستند. بروز متناوب آن‌ها که حداقل نصف میزان رعد و برق در زمین است، الگوی مرتبط با فعالیت آب‌وهوایی را نشان می‌دهد.

تلسکوپ بازتابی ۱۱۴ میلی‌متری نایت‌اسکای مدل Astroguide 114AZ

تلسکوپ بازتابی ۱۱۴ میلی‌متری نایت‌اسکای مدل Astroguide 114AZ، یک تلسکوپ بازتابی (نیوتنی) بسیار قدرتمند و پیشرفته است که تجهیزات بسیار کاملی برای کشف شگفتی‌های آسمان شب دارد. یک تلسکوپ سبک و قابل حمل و در عین حال با گردآوری نور بالا و قدرتمند که بسیار مناسب نوجوانان، دانش‌آموزان و بزرگسالانی است که میخواهند رصد آسمان را شروع کنند.

Astroguide 114AZ بیش از ۲۵۰ برابر گردآوری نور دارد و می‌تواند تا ۲۲۸ برابر بزرگ‌نمایی کاربردی داشته باشد که کاملا برای مشاهده دهانه های ماه، قمرهای مشتری، حلقه زحل، خوشه‌های ستاره ای و موارد دیگر بسیار مناسب است.

Astroguide 114AZ ترکیبی کامل از کیفیت، ارزش، تجهیزات کامل و قدرت است.

مشخصات و ساختار اپتیکی

Astroguide 114AZ یک تلسکوپ بازتابی (نیوتنی) است و آینه اصلی ۱۱۴ میلی‌متری آن از جنس شیشه بسیار باکیفیت با بازتاب بسیار بالا و پوشش کامل از جنس آلومنیوم/ دی اکسید سیلیسیم با فاصله کانونی ۵۰۰ میلی‌متر ساخته شده‌است.

مهم‌ترین کار یک تلسکوپ گردآوری نور است، یعنی همان‌کاری که چشم ما برای دیدن انجام می‌دهد را تلسکوپ چندین برابر قوی‌تر انجام می‌دهد. Astroguide 114AZ ، در حدود ۲۵۰ برابر چشم انسان گردآوری نور دارد، یعنی بیش از ۲ برابر یک تلسکوپ ۷۶ میلی‌متری و ۲٫۵ برابر یک تلسکوپ ۷۰ ‌میلی‌متری.

علاوه بر گردآوری نور بالا، با توجه به آینه ۱۱۴ میلی‌متری و با کیفیت، بزرگ‌نمایی قابل قبول Astroguide 114AZ چیزی در حدود ۲۲۸ برابر است (به ازای هر میلی‌متر ۲ برابر) و می‌توانید تصاویر بسیار هیجان‌انگیزی از ماه و سیارات و اجرام اعماق آسمان با این تلسکوپ ببینید.

فوکوسر  تلسکوپ یکی دیگر از بخش‌های مهم یک تلسکوپ است و عملکرد خوب و دقیق آن باعث می‌شود تا  تصویری شفاف و واضح داشته باشید. فوکوسر این تلسکوپ از نوع  Gear rack است و به خوبی و با دقت بالا عمل می‌کند.

نکته دیگری که وجود دارد استفاده از استاندارد ۱.۲۵ اینچ در قطعات اپتیکی مانند چشمی‌ها، بارلو و فوکوسر این تلسکوپ است که برتری و تفاوت بسیار زیادی نسبت به مدل‌های مشابه بازار با چشمی‌های 0.۹۶۵ اینچ که معمولا کیفیت بسیار پایینی دارند، ایجاد می‌کند. میدان دید در چشمی‌های ۱.۲۵ اینچ بسیار وسیع‌تر است و وضوح تصویر بسیار بالاتری نسبت به چشمی‌های 0.۹۶۵ اینچ دارد.

بدنه تلسکوپ از فلز و آلومینوم است اما در عین حال سبک و قابل حمل است.

سه پایه تلسکوپ بازتابی ۱۱۴ میلی‌متری نایت‌اسکای مدل Astroguide 114AZ از استیل ضدزنگ ساخته شده و بسیار مقاوم و مستحکم است. ارتفاع سه‌ پایه قابل تنظیم است و به راحتی حتی بر روی سطوح ناهموار نیز تراز می‌شود.

ارتفاع آن در کم‌ترین حالت ۱۰۵ سانتی‌متر و در حالت کاملا باز  ۱۵۵ سانتی‌متر است. مقر تلسکوپ به راحتی در هر دو محور افقی و عمودی قابل هدایت و کنترل است. در محور افقی برای جستجوی دقیق‌تر یک اهرم حرکت ریز تعبیه شده است.

لوازم جانبی همراه

همراه این تلسکوپ دو عدد چشمی استاندارد با قطر ۱.۲۵ اینچ با فاصله کانونی‌های ۲۵ میلی‌متر و ۱۰ میلی‌متر وجود دارد که همگی از جنس شیشه با کیفیت ساخته شده و پوشش چند لایه و ضد انعکاس دارند و بدنه آنها از فلز است و به ترتیب بزرگ‌نمایی ۲۰ و ۵۰ برابر ایجاد می‌کنند.

داخل پکیج تلسکوپ یک بارلو ۲ برابر  آداپتوری با امکان اتصال به دوربین عکاسی نیز وجود دارد. بارلو ابزاری است که نسبت به ضریبی که دارد بزرگ‌نمایی شما را افزایش می‌دهد. این بارلو بزرگ‌نمایی هر چشمی را ۲ برابر افزایش می‌دهد و به ترتیب با چشمی ۲۵ میلی‌متر ۴۰ برابر بزرگ‌نمایی و با چشمی ۱۰ میلی‌متر ۱۰۰ برابر بزرگ‌نمایی خواهید داشت.

به دلیل بزرگ‌نمایی زیاد، جستجو و یافتن اجرام در آسمان و زمین با یک تلسکوپ کار دشواری است. به همین دلیل تلسکوپ بازتابی ۱۱۴ میلی‌متری نایت‌اسکای مدل Astroguide 114AZ از یک جوینده نور قرمز بهره می‌برد که برای یافتن اجرام در آسمان بسیار کاربردی است.

بعد از انجام مراحلی ساده و هم‌راستا کردن تلسکوپ و جوینده به راحتی می‌توانید از طریق جوینده نور قرمز اجرام را پیدا کنید و با استفاده از تلسکوپ با بزرگ‌نمایی بیشتر آنها را مشاهده کنید.

یکی دیگر از نیازهای رصدگران و علاقه‌مندان آسمان، عکاسی از طریق تلسکوپ با بزرگ‌نمایی بالا است. روش‌های مختلفی برای عکاسی با یک تلسکوپ وجود دارد. استفاده از دوربین‌های عکاسی DSLR، دوربین‌های مخصوص عکاسی با تلسکوپ یا CCDها و یا ساده‌ترین روش استفاد از گوشی تلفن همراه.

همراه استروگاید 114AZ یک رابط و نگهدارنده گوشی موبایل وجود دارد تا شما به راحتی بتوانید تلفن همراه خود را روی چشمی تلسکوپ قرار داده و از هر آنچه از داخل چشمی دیده می‌شود، چه شب و چه روز، عکاسی و فیلم‌برداری کنید.

دیگر وسیله همراه این تلسکوپ کیف حمل برزنتی است. این کیفت کاملا مناسب حمل و نقل تلسکوپ آماده شده و تمام وسایل جانبی به همراه پایه و لوله تلسکوپ محل قرارگیری مخصوص خود را دارند و به راحتی داخل آن قرار می‌گیرند تا با آسودگی بتوانید تلسکوپ خود را جا به جا کنید.

ویژگی های تلسکوپ بازتابی ۱۱۴ میلی‌متری نایت‌اسکای مدل Astroguide 114AZ

• قطر آینه اولیه 114 میلی‌متر با فاصله کانونی 500 میلی‌متر
• همراه با دو عدد چشمی 25 و 10 (1.25 اینچ)
• بزرگنمایی 20 برابر، 40 برابر، 50 برابر و 100 برابر (قابل ارتقا تا 228 برابر)
• تلسکوپ بازتابی ۱۱۴ میلی‌متری نایت‌اسکای مدل Astroguide 114AZ ایده‌آل برای  رصدگران تازه کار
• بدنه آلومینیمی همراه با سه پایه استیل ضدزنگ
• لنزها از جنس شیشه مرغوب با کیفیت بالا و پوشش کامل و بدنه فلزی
• همراه با کیف برزنتی، سینی ابزار، رابط عکاسی با موبایل و جوینده
• سبک و قابل حمل

برای اطلاع از مقاله کرمچاله چیست؟ روی لینک کلیک کنید.

اتمسفر زمین

جو زمین از نیتروژن، اکسیژن، بخار آب، دی‌اکسید کربن و سایر گازهای کمیاب تشکیل شده است و پنج لایه دارد که عبارت‌اند از تروپوسفر، استراتوسفر، مزوسفر، ترموسفر و اگزوسفر. به‌ عنوان یک قاعده، هرچه در اتمسفر بالا برویم و از سطح زمین دور شویم، فشار و چگالی هوا کاهش می‌یابد.

تروپوسفر نزدیک‌ترین لایه به زمین است که از سطح تا ارتفاع ۱۲ و ۱۷ کیلومتر (سطح تا ارتفاع ۷ و ۱۰.۵۶ مایل) امتداد دارد. این لایه تقریبا ۸۰درصد از جرم جو زمین را تشکیل می‌دهد و تقریبا تمام بخار آب یا رطوبت جوی را در خود جا داده است. بیشتر تغییرات آب‌وهوایی زمین در این لایه رخ می‌دهد.

استراتوسفر از بالای تروپوسفر شروع می‌شود و تا ارتفاع ۵۰ تا ۵۵ کیلومتری زمین (۳۱ تا ۳۴ مایل) ادامه دارد. لایه اوزون، بخشی از جو زمین که غلظت نسبتا بالایی از گاز ازن دارد، در این لایه قرار گرفته است.

لایه بعدی مزوسفر است که از فاصله ۵۰ تا ۸۰ کیلومتری (۳۱ تا ۵۰ مایلی) بالاتر از سطح دریا امتداد دارد. این لایه با میانگین دمای ۸۵- درجه سانتیگراد (۱۲۰- درجه فارنهایت/۱۹۰ کلوین)، سردترین جای زمین است.

ترموسفر، دومین لایه مرتفع اتمسفر، از ارتفاع حدود ۸۰ کیلومتری (۵۰ مایلی) تا ترموپاوز در ارتفاع ۱۰۰۰-۵۰۰ کیلومتری (۶۲۰-۳۱۰ مایلی) امتداد دارد.

در بخش پایینی ترموسفر، از ۸۰ تا ۵۵۰ کیلومتر (۵۰ تا ۳۴۲ مایل)، یونوسفر قرار گرفته است که در آن ذره‌ها توسط تابش خورشیدی یونیزه می‌شوند. این لایه کاملا بدون ابر و بخار آب است. همچنین پدیده‌هایی مثل شفق قطبی شمالی و جنوبی در این ارتفاع رخ می‌دهند.

اگزوسفر، بیرونی‌ترین لایه جو زمین، از بالای ترموسفر در ارتفاع حدود ۷۰۰ کیلومتری از سطح دریا شروع می‌شود و تا حدود ۱۰ هزار کیلومتر (۶۲۰۰ مایل) از سطح زمین ادامه دارد. اگزوسفر در نهایت با خلاء فضا ادغام شده است. این لایه عمدتا از مقادیر بسیار کم هیدروژن و هلیوم و چند مولکول سنگین‌تر از جمله نیتروژن، اکسیژن و دی‌ اکسید کربن تشکیل شده است.

اگزوسفر بیش از حد بالا است و امکان وقوع هیچ پدیده هواشناسی در آن وجود ندارد. با این‌ حال شفق قطبی گاهی در قسمت پایینی اگزوسفر، جایی که به ترموسفر چسبیده است رخ می‌دهد.

میانگین دمای سطح زمین تقریبا ۱۴ درجه سانتیگراد است. گرم‌ترین دمای ثبت‌شده روی زمین ۷۰.۷ درجه سانتیگراد (۱۵۹ درجه فارنهایت) بود که در کویر لوت ایران ثبت شد. سردترین دمای زمین نیز در پایگاه وستوک اتحاد جماهیر شوروی در قطب جنوب اندازه‌گیری شد که به پایین‌ترین حد تاریخی ۸۹.۲- درجه سانتیگراد (۱۲۹- درجه فارنهایت) رسید.

اتمسفر مریخ

سیاره مریخ اتمسفر بسیار نازکی دارد که از ۹۶درصد د‌ی‌اکسید کربن، ۱.۹۳درصد آرگون، ۱.۸۹درصد نیتروژن و مقداری اکسیژن و آب تشکیل شده است. جو مریخ کاملا غبارآلود است و ذره‌هایی با قطر ۱.۵میکرومتر در آن معلق هستند. این ذره‌ها باعث می‌شوند وقتی از سطح مریخ به آسمان نگاه می‌کنیم قهوه‌ای مایل به زرد به‌نظر برسد. فشار اتمسفریک مریخ بین ۰.۴ و ۰.۸۷ کیلوپاسکال، معادل تقریبا ۱درصد فشار زمین در سطح دریا، است.

اتمسفر نازک و فاصله زیاد از خورشید باعث شده است دمای سطح مریخ بسیار سردتر از زمین باشد. میانگین دمای این سیاره ۴۶- درجه سانتیگراد (۵۱ درجه فارنهایت) است که در طول زمستان در قطب‌ها به ۱۴۳- درجه سانتیگراد (۲۲۵.۴- درجه فارنهایت) و در ظهرهای تابستان در خط استوا حداکثر به ۳۵ درجه سانتیگراد (۹۵ درجه فارنهایت) می‌رسد.

این سیاره طوفان‌های گرد و غباری را تجربه می‌کند که ممکن است به چیزی شبیه گردبادهای کوچک تبدیل شوند. طوفان‌های بزرگ‌تر زمانی رخ می‌دهند که گرد و غبار وارد اتمسفر شود و خورشید آن را گرم کند.

هوای پر از گرد و غبار گرم بالا می‌آید و بادها قوی‌تر می‌شوند. در نهایت ممکن است طوفان‌هایی ایجاد شوند که هزاران کیلومتر وسعت دارند و ماه‌ها طول می‌کشند. وقتی طوفان‌ها به این اندازه بزرگ شوند، بخش زیادی از سطح مریخ را از دید مخفی می‌کنند.

مقدار کمی متان با غلظت تخمینی حدود ۳۰ قسمت در میلیارد (ppb) در اتمسفر مریخ شناسایی شده است. بررسی‌ها نشان می‌دهد که این ماده از مناطق خاصی آزاد شده است. منطقه اول بین Isidis و Utopia Planitia (۳۰ درجه شمالی ۲۶۰ درجه غربی) و دومی در Arabia Terra (۰ درجه شمالی ۳۱۰ درجه غربی) قرار دارد.

آمونیاک نیز توسط ماهواره مارس اکسپرس در مریخ شناسایی شده است، اگر چه عمر نسبتا کمی دارد. دقیقا معلوم نیست این آمونیاک از کجا آمده است، ولی فعالیت‌های آتشفشانی به‌ عنوان منبع احتمالی آن پیشنهاد شده‌اند.

اتمسفر مشتری

مشتری مثل زمین، شفق‌های قطبی را در نزدیکی قطب‌های شمالی و جنوبی خود تجربه می‌کند، با این تفاوت که فعالیت شفقی در مشتری بسیار شدیدتر است و به‌ ندرت متوقف می‌شود. تشعشع‌های شدید، میدان مغناطیسی مشتری و مواد آتشفشانی آیو (قمر مشتری) که با یونوسفر این سیاره واکنش می‌دهند، نمایش نوری واقعا جذابی ایجاد می‌کند.

مشتری الگوهای آب‌وهوایی خشنی را تجربه می‌کند. سرعت باد ۱۰۰ متر بر ثانیه (۳۶۰ کیلومتر در ساعت) در بعضی مناطق رایج است و گاهی به ۶۲۰ کیلومتر در ساعت (۳۸۵ مایل در ساعت) می‌رسد.

طوفان‌ها در عرض چند ساعت شکل می‌گیرند و ممکن است وسعت آن‌ها در طول شب به چند هزار کیلومتر برسد. یک طوفان خاص، لکه سرخ بزرگ، حداقل از اواخر دهه ۱۶۰۰ در جریان است و در طول تاریخ کوچک و بزرگ شده است. در سال ۲۰۲۱، پیشنهاد شد که لکه سرخ بزرگ ممکن است در نهایت ناپدید شود.

مشتری همیشه با ابرهای متشکل از بلورهای آمونیاک و احتمالا هیدروسولفید آمونیوم پوشیده شده است. این ابرها در تروپوپوز قرار دارند و در نوارهایی با عرض‌های جغرافیایی مختلف قرار گرفته‌اند که به مناطق گرمسیری معروف هستند.

لایه ابر حدود ۵۰ کیلومتر (۳۱ مایل) عمق دارد و حداقل از دو طبقه ابر تشکیل شده است: یک لایه ضخیم در پایین و یک منطقه نازک‌تر.

همچنین رعد و برق‌های شناسایی‌شده در اتمسفر مشتری نشان می‌دهند که ممکن است لایه نازکی از ابرهای آبی زیر لایه آمونیاک وجود داشته باشد. احتمالا قطبیت آب، جدایش بار موردنیاز را برای رعد و برق ایجاد می‌کند. بر اساس مشاهده‌ها، این تخلیه‌های الکتریکی می‌توانند تا هزار برابر قوی‌تر از چیزی باشند که روی زمین می‌بینیم.

اتمسفر زحل

اتمسفر بیرونی زحل شامل ۹۶.۳درصد هیدروژن مولکولی و ۳.۲۵درصد هلیوم است. این غول گازی حاوی عناصر سنگین‌تری نیز است، اگرچه مقدار آن‌ها نسبت به هیدروژن و هلیوم مشخص نیست. فرض بر این است که با فراوانی اولیه عناصر بعد از شکل‌گیری منظومه شمسی مطابقت دارند.

مقادیر کمی آمونیاک، استیلن، اتان، پروپان، فسفین و متان نیز در جو زحل شناسایی شده است. ابرهای بالایی از کریستال‌های آمونیاک تشکیل شده‌اند، در حالیکه به‌ نظر می‌رسد ابرهای پایین‌تر از هیدروسولفید آمونیوم (NH₄SH) یا آب تشکیل شده‌اند.

تشعشع‌های فرابنفش خورشید باعث فوتولیز متان در اتمسفر فوقانی می‌شود که نتیجه آن مجموعه‌ای از واکنش‌های شیمیایی هیدروکربنی است. محصول این واکنش‌ها توسط گرداب‌ها و انتشار به پایین منتقل می‌شود.

اتمسفر زحل الگوی نواری شبیه مشتری دارد، ولی نوارهای آن در نزدیکی خط استوا بسیار کم‌نورتر و عریض‌تر هستند. این نوارها مثل ابر مشتری به لایه‌های بالایی و پایینی تقسیم می‌شوند که بر اساس عمق و فشار، ترکیب متفاوتی دارند.

در لایه‌های بالایی، دما بین ۱۰۰ تا ۱۶۰ کلوین و فشار بین ۰.۵تا ۲ بار است و ابرها از یخ آمونیاک تشکیل شده‌اند. ابرهای یخ آب از سطحی شروع می‌شوند که فشار حدود ۲.۵ بار است و تا ۹.۵ بار، جایی که دما بین ۱۸۵ تا ۲۷۰ کلوین است، ادامه دارند.

در این لایه، نواری از یخ هیدروسولفید آمونیوم در محدوده فشار ۳ تا ۶ بار و دمای ۲۹۰ تا ۲۳۵ کلوین قرار دارد. در نهایت لایه‌های پایین‌تر با فشار بین ۱۰ تا ۲۰ بار و دمای ۲۷۰ تا ۳۳۰ کلوین، حاوی قطره‌های آب با آمونیاک در محلول آبی است.

در حالیکه مشتری لکه سرخ بزرگ دارد، زحل به‌ صورت دوره‌ای چیزی دارد که به‌ عنوان لکه سفید بزرگ شناخته می‌شود. این پدیده منحصربه‌فرد ولی کوتاه مدت یک بار در هر سال زحل، معادل تقریبا هر ۳۰ سال زمینی، در زمان انقلاب تابستانی نیمکره شمالی رخ می‌دهد.

این لکه‌ها ممکن است چند هزار کیلومتر عرض داشته باشند و در سال‌های ۱۸۷۶، ۱۹۰۳، ۱۹۳۳، ۱۹۶۰ و ۱۹۹۰ مشاهده شده‌اند. کاوشگر فضایی کاسینی در سال ۲۰۱۰ نوار بزرگی از ابرهای سفید را به نام اختلال الکترواستاتیک شمالی مشاهده کرد که زحل را دربرگرفته‌اند.

بادهای زحل پس از نپتون، دومین بادهای سریع در میان سیاره‌های منظومه شمسی هستند. داده‌های وویجر نشان می‌دهد اوج سرعت بادهای شرقی به ۵۰۰ متر بر ثانیه (۱۸۰۰ کیلومتر در ساعت) می‌رسد.

شواهدی از آب‌ و‌ هوای طوفانی در قطب‌های شمالی و جنوبی زحل مشاهده شده است. این شواهد در قطب شمال به‌ شکل یک الگوی موج شش‌ ضلعی و در جنوب یک رودباد عظیم است.

الگوی موج شش‌ضلعی پایدار در اطراف قطب شمال اولین بار در تصاویر وویجر مورد توجه قرار گرفت. اضلاع شش‌ ضلعی هر کدام حدود ۱۳۸۰۰ کیلومتر (۸۶۰۰ مایل) طول دارند که بیشتر از قطر زمین است. این ساختار با دوره چرخشی ۱۰ ساعت و ۳۹ دقیقه و ۲۴ ثانیه می‌چرخد که احتمالا معادل دوره چرخشی درون زحل است.

گرداب قطب جنوب زحل اولین بار با استفاده از تلسکوپ فضایی هابل رصد شد. تخمین زده می‌شود که این طوفان‌ها بادهایی با سرعت ۵۵۰ کیلومتر در ساعت ایجاد می‌کنند. آن‌ها از نظر اندازه با زمین قابل‌ مقایسه هستند و تصور می‌شود میلیاردها سال است که ادامه دارند.

در سال ۲۰۰۶، کاوشگر فضایی کاسینی طوفانی را مشاهده کرد که چشم کاملا مشخصی داشت. چنین طوفانی در هیچ سیاره‌ای غیر از زمین، حتی در مشتری، مشاهده نشده بود.

اتمسفر اورانوس

اتمسفر اورانوس مثل زمین، بسته به دما و فشار به چند لایه تقسیم شده است. این سیاره مثل سایر غول‌های گازی سطح محکمی ندارد.

دانشمندان سطح را به‌ عنوان منطقه‌ای تعریف می‌کنند که فشار اتمسفریک از یک بار (فشار زمین در سطح دریا) بیشتر باشد. هر چیزی که از راه دور قابل‌ سنجش باشد، حدود ۳۰۰ کیلومتر زیر سطح ۱ بار نیز به‌ عنوان جو در نظر گرفته می‌شود.

بر این اساس، اتمسفر اورانوس به سه لایه تقسیم می‌شود. لایه اول تروپوسفر است که بین ارتفاع ۳۰۰- کیلومتر زیر سطح و ۵۰  کیلومتر بالای آن قرار دارد. فشار در این لایه بین ۱۰۰ تا ۰.۱ بار (۱۰ مگاپاسکال تا ۱۰ کیلوپاسکال) متغیر است.

لایه دوم استراتوسفر است که بین ۵۰ تا ۴ هزار کیلومتر قرار دارد و فشاری بین ۰.۱ و ^۱۰-۱۰ (۱۰ کیلوپاسکال تا ۱۰ میکروپاسکال) را تجربه می‌کند.

تروپوسفر متراکم‌ترین لایه در جو اورانوس است. دمای آن از ۳۲۰ کلوین (۴۶.۸۵ درجه سانتیگراد/ ۱۱۶ درجه فارنهایت) در پایه (۳۰۰-کیلومتر) تا ۵۳ کلوین (۲۲۰-درجه سانتیگراد/۳۶۴-درجه فارنهایت) در ۵۰ کیلومتر متغیر است.

بالای این لایه سردترین نقطه منظومه شمسی محسوب می‌شود. منطقه تروپوپاز مسئول بخش زیادی از انتشار مادون قرمز حرارتی اورانوس است، بنابراین دمای آن ۰.۳ ± ۵۹.۱ است.

داخل تروپوسفر لایه‌هایی از ابرها وجود دارد. ابرهای آبی در پایین‌ترین فشار و ابرهای هیدروسولفید آمونیوم بالای آن‌ها قرار گرفته‌اند. سپس ابرهای آمونیاک و سولفید هیدروژن و در نهایت، ابرهای نازک متان لایه‌های بعدی را تشکیل می‌دهند.

دما در استراتوسفر تا حد زیادی به‌دلیل گرمای ناشی از تابش خورشید از ۵۳ کلوین (۲۲۰-درجه سانتی گراد/۳۶۴-درجه فارنهایت) در سطح بالایی تا بین ۸۰۰ و ۸۵۰ کلوین (۵۷۷-۵۲۷ درجه سانتی گراد/۱۰۷۰-۹۸۰ درجه فارنهایت) در پایه ترموسفر متغیر است.

استراتوسفر حاوی مه اتان است که ممکن است در ظاهر کسل‌کننده این سیاره نقش داشته باشد. استیلن و متان نیز وجود دارند که به گرم شدن استراتوسفر کمک می‌کنند.

بیرونی‌ترین لایه، ترموسفر و تاج، از ارتفاع ۴ هزار تا ۵۰ هزار کیلومتر از سطح گسترش یافته است. این منطقه دمای یکنواخت ۸۵۰-۸۰۰ کلوین (۵۷۷ درجه سانتیگراد/ ۱۰۷۰ درجه فارنهایت) دارد، اگر چه دانشمندان دلیل آن را نمی‌دانند. از آن‌ جایی‌ که فاصله اورانوس از خورشید بسیار زیاد است، میزان جذب نور خورشید نمی‌تواند علت اصلی آن باشد.

آب‌وهوای اورانوس مثل مشتری و زحل از الگوی مشابهی پیروی می‌کند که در آن سیستم‌ها به نوارهایی تقسیم شده‌اند که دور سیاره می‌چرخند. بادهای اورانوس می‌توانند به سرعت ۹۰۰ کیلومتر در ساعت (۵۶۰ مایل در ساعت) برسند و طوفان‌های عظیمی را مانند آنچه در سال ۲۰۱۲ توسط تلسکوپ فضایی هابل مشاهده شد، ایجاد کنند.

مشابه لکه سرخ بزرگ مشتری، این لکه سیاه یک گرداب ابری عظیم با ابعاد ۱۷۰۰ کیلومتر در ۳ هزار کیلومتر (۱۱۰۰ مایل در ۱۹۰۰ مایل) بود.

اتمسفر نپتون

در ارتفاع زیاد، اتمسفر نپتون ۸۰ درصد هیدروژن و ۱۰درصد هلیوم است و مقدار کمی متان دارد. جذب نور قرمز توسط متان اتمسفر باعث می‌شود نپتون مثل اورانوس آبی به‌ نظر برسد، اگرچه تیره‌تر و واضح‌تر از آن است. از آن‌ جایی ‌که محتوای متان جو نپتون شبیه اورانوس است، احتمالا عناصر دیگری در رنگ تیره‌تر نپتون نقش دارند.

جو نپتون به دو بخش اصلی تقسیم می‌شود: تروپوسفر پایین (جایی که دما با افزایش ارتفاع کاهش می‌یابد) و استراتوسفر (جایی که دما با افزایش ارتفاع افزایش می‌یابد). مرز بین این دو، تروپوپوز، فشار ۰.۱ بار (۱۰ کیلو پاسکال) دارد.

طیف‌سنجی نپتون نشان می‌دهد که استراتوسفر پایینی آن به‌ دلیل تراکم محصولات ناشی از برهم‌کنش اشعه ماوراء بنفش و متان (یعنی فوتولیز)، از جمله اتان و اتین، مه‌آلود است. استراتوسفر همچنین مقادیر کمی مونوکسید کربن و سیانید هیدروژن دارد که مسئول گرم‌تر بودن استراتوسفر نپتون نسبت به اورانوس هستند.

 

به‌ دلایلی که هنوز مشخص نیست، ترموسفر این سیاره دمای غیرعادی بالایی در حدود ۷۵۰ کلوین (۴۷۶.۸۵ درجه سانتیگراد/۸۹۰ درجه فارنهایت) را تجربه می‌کند. فاصله نپتون از خورشید خیلی دور است. بنابراین این گرما توسط تابش فرابنفش ایجاد نمی‌شود و حتما مکانیسم گرمایش دیگری وجود دارد.

این مکانیسم ممکن است برهم‌کنش جو با یون‌های موجود در میدان مغناطیسی سیاره یا امواج گرانشی درونی پراکنده‌شده در اتمسفر باشد.

از آ‌‌ن‌ جایی ‌که نپتون یک جسم جامد نیست، جو آن تحت چرخش دیفرانسیل قرار می‌گیرد. منطقه وسیع استوایی با دوره‌ای حدود ۱۸ ساعت می‌چرخد ​​که کندتر از چرخش ۱۶.۱ ساعته میدان مغناطیسی سیاره است. در مقابل، مناطق قطبی دوره چرخش ۱۲ ساعته دارند.

این چشم‌گیرترین چرخش دیفرانسیل در منظومه شمسی است و منجر به برش باد عرضی قوی و طوفان‌های شدید می‌شود. سه مورد از تاثیرگذارترین طوفان‌ها در سال ۱۹۸۹ توسط کاوشگر فضایی وویجر ۲ مشاهده شدند و سپس بر اساس ظاهرشان نامگذاری شدند.

اولین موردی که مشاهده شد، یک گردباد عظیم به ابعاد ۱۳ هزار در ۶۶۰۰ کیلومتر و شبیه لکه سرخ بزرگ مشتری بود. این طوفان که به‌ عنوان لکه تاریک بزرگ شناخته می‌شود، زمانی که تلسکوپ فضایی هابل دنبال آن بود، مشاهده نشد.

در عوض، طوفان جدیدی که از نظر ظاهری بسیار شبیه بود در نیمکره شمالی سیاره پیدا شد که نشان می‌دهد این طوفان‌ها عمر کوتاه‌تری نسبت به طوفان‌های مشتری دارند. این طوفان اسکوتر بود، گروهی از ابرهای سفید پایین‌تر از لکه تاریک بزرگ. این نام مستعار اولین بار در ماه‌های منتهی به نزدیک شدن وویجر ۲ به نپتون در سال ۱۹۸۹ مطرح شد.

لکه تاریک کوچک، یک گردباد بزرگ جنوبی، دومین طوفان شدیدی بود که در سال ۱۹۸۹ مشاهده شد. این لکه در ابتدا کاملا تاریک بود ولی با نزدیک شدن وویجر ۲ به سیاره نپتون، هسته درخشانی در مرکز آن ایجاد شد که در بیشتر تصاویر با بالاترین وضوح قابل‌مشاهده است.

در مجموع، سیاره‌های منظومه شمسی جوهای مختلفی دارند. در مقایسه با اتمسفر خوشایند و نسبتا ضخیم زمین، بعضی از آن‌ها بسیار نازک و تعداد دیگر به‌ شدت متراکم هستند. همچنین دمای آن‌ ها از بسیار گرم (زهره) تا سرمای شدید متغیر است.

وقتی نوبت به سیستم‌ های آب‌ و هوایی می‌شود، باز هم تفاوت زیادی وجود دارد. زمین به آب‌و‌هوای خود می‌بالد ولی سیاره‌های دیگر طوفان‌های گرد و غبار شدیدی را تجربه می‌کنند که نظیر آن‌ها را ندیده‌ایم. اگرچه بعضی از سیاره‌ها کاملا با حیاتی که می‌شناسیم دشمن هستند، بعضی دیگر جای امیدواری دارند.

برای اطلاع از مقاله ۹ راز بزرگ جهان هستی روی لینک کلیک کنید.

نتیجه

وقتی نوبت به سیستم‌ های آب‌ و هوایی می‌شود، باز هم تفاوت زیادی وجود دارد. زمین به آب‌و‌هوای خود می‌بالد ولی سیاره‌های دیگر طوفان‌های گرد و غبار شدیدی را تجربه می‌کنند که نظیر آن‌ها را ندیده‌ایم. اگرچه بعضی از سیاره‌ها کاملا با حیاتی که می‌شناسیم دشمن هستند، بعضی دیگر جای امیدواری دارند.

اگر شما هم به مباحث علم نجوم علاقمند هستید و می خواهید آسمان شب را رصد کنید حتما خرید تلسکوپ را در دستور کار خود قرار دهید. خرید تلسکوپ در سایت موسسه طبیعت آسمان شب با بهترین قیمت و کیفیت  در دسترس است.

برای دانلود مقاله ۹ راز بزرگ جهان هستی روی لینک کلیک کنید.

منبع: سایت موسسه طبیعت آسمان شب و اتمسفر سیاره‌های دیگر چگونه است؟

۹ راز بزرگ جهان هستی

از منظومه شمسی گرفته تا دورترین نقاط اقیانوس کیهانی، جهان هستی سرشار از اسرار ناشناخته است. قرن‌ها پیش، ستاره‌شناسان درباره ماهیت دنباله‌دارها و ترکیب شیمیایی ستاره‌ها سردرگم بودند.

این معماهای قدیمی حل شده‌ اند. با این‌ حال، تماشای اعماق آسمان با تلسکوپ‌های بزرگ‌تر و ابزارهای حساس‌تر معماهای جدیدی را جایگزین کرده است. امروزه با پرسش‌هایی درباره سیاهچاله‌ها، ماهیت قوانین فیزیکی و جایگاه خود در کیهان روبه‌رو هستیم.

وقتی ۹ راز بزرگ کیهان را بشناسید، متوجه خواهید شد که بزرگ‌ترین راز خود جهان هستی است. کیهان‌شناسان به‌ شدت تلاش می‌کنند تا نحوه تولد، ترکیب و سرنوشت آن را درک کنند. شاید در دهه‌های آینده پاسخ این سوال‎‌ها را پیدا کنیم و تا آن زمان ممکن است با معماهای جدیدی روبه‌رو شده باشیم. در این مقاله، ۹ مورد از بزرگ‌ترین رازهای فضا، کیهان و کل جهان را بررسی می‌کنیم. با ما همراه باشید.

1. کهکشان‌ها چگونه به‌ وجود می‌آیند؟

پاسخ ساده این است: از طریق نیروی گرانش. ماده اولیه در کیهان تازه‌ متولدشده به‌ طور یکنواخت پخش نشده بود. نواحی با چگالی کمتر، ماده بیشتری را جذب کردند و در طول زمان بزرگ‌تر شدند. فضاهای خالی نیز خالی‌تر شدند.

در نتیجه، اگرچه جهان در حال انبساط بود، ماده به‌ سمت توده‌هایی کشیده شد که در نهایت به کهکشان‌هایی مثل کهکشان راه شیری تبدیل شدند. کیهان‌شناسان تولد کهکشان‌ها را در جهان در حال انبساط با اجرای شبیه‌سازی‌های رایانه‌ای بزرگ مطالعه می‌کنند. یکی از این شبیه‌سازی‌های عظیم « Millennium Run» است که توسط دانشمندان دانشگاه دورهام انجام شد.

بله،‌ درست حدس زدید، ستاره‌شناسان می‌توانند در رایانه جهان بسازند. سپس، آمار توزیع کهکشان‌های حاصل را با ساختار بزرگ مشاهده‌ شده کیهان مقایسه می‌کنند. خبر خوب این است که یک مدل خاص تطابق خوبی با واقعیت دارد. یعنی جهانی که در آن بیشتر ماده از ذره‌های تاریک تشکیل شده است که به‌ سختی با اتم‌های عادی برهمکنش می‌کنند.

بر اساس این مدل، کهکشان‌ها و خوشه‌های کهکشان توسط ساختارهای رشته‌ای به یکدیگر متصل هستند و به‌نظر می‌رسد که بعضی از مشاهده‌ها این دیدگاه را تایید می‌کنند.

با این‌ حال، یک مشکل وجود دارد. این مدل‌ همچنین پیش‌بینی می‌کند که کهکشان‌های بزرگ توسط صدها کهکشان کوچک‌تر احاطه شده‌اند که چنین چیزی مشاهده نمی‌شود. همچنین مشخص نیست که چگونه اولین کهکشان‌های عظیم خیلی زود بعد از بیگ بنگ شکل گرفتند. بنابراین، تصویر فعلی فعلا ناقص است.

 

2. آیا منظومه شمسی ما منحصر به‌ فرد است؟

جالب است که می‌توانیم این سوال را بپرسیم، زیرا تا اواسط دهه ۱۹۹۰ ستاره‌شناسان از وجود منظومه‌های خورشیدی دیگر خبر نداشتند. تا آن زمان، تعداد انگشت‌شماری سیاره‌ در حال چرخش دور یک تپ‌اختر (جسد ستاره‌ای فشرده که پرتوهای ایکس کشنده زیادی از خود ساطع می‌کند) کشف شده بودند. ولی هیچ کس از همراهان سیاره‌ای ستاره‌های مشابه خورشید خبر نداشت.

بنابراین، آیا مساله منحصربه‌فرد بودن منظومه شمسی ما در جهان هستی حل شده است؟ به‌ نوعی بله. در حال حاضر می‌دانیم که منظومه‌های خورشیدی دیگری وجود دارند. ستاره‌شناسان ستاره‌های خورشیدمانند دیگری را یافته‌اند که یک یا چند سیاره همراه دارند.

شکارچیان سیاره‌های فراخورشیدی با چیزهای عجیب‌ و غریب زیادی مواجه شده‌اند، از جمله مشتری‌های داغ که ظاهرا به‌ صورت مارپیچ به‌ سمت مدارهای کوچک و سریع رفته‌اند و در طول این فرایند سیاره‌های دیگر را به مدارهای بسیار طولانی یا حتی خارج از منظومه پرتاب کرده‌اند.

یک جهان کوچک و زمین‌مانند در چنین سیستمی احتمالا از این بیلیارد سیاره‌ای جان سالم به در نخواهد برد. بنابراین، سیاره‌های قابل‌زیست کمتر از آنچه برخی تصور می‌کنند، رایج هستند.

از طرف دیگر، تلسکوپ‌های فعلی قادر به تشخیص منظومه‌های مشابه ما نیستند، اگرچه تلسکوپ‌های آینده این توانایی را خواهند داشت. بنابراین، در واقع ممکن است منظومه‌های خورشیدی مشابه زیادی وجود داشته باشند. به‌ هر حال، طبیعت هیچ وقت از چیزی فقط یک نسخه نمی‌سازد.

منظومه شمسی ما اگرچه نادر است، احتمالا منحصربه‌فرد نیست. با‌ این‌ حال تا زمانی که منظومه شمسی مشابهی پیدا نشود، پاسخ این سوال را به‌ طور قطع نمی‌دانیم.

3. چه چیزی باعث بیگ بنگ شد؟

این سوال به وجود چیزی قبل از بیگ بنگ اشاره می‌کند. برای پیدا کردن علت انفجار بزرگ، یک رویداد قبلی را فرض می‌کنید که ظاهرا اثر کیهان‌ساز داشته است.

با این‌ حال، کاملا مشخص نیست که آیا کلمه «قبلی» در اینجا معنایی دارد یا نه. شاید بیگ بنگ نه‌ تنها ایجادکننده ماده و انرژی، بلکه منشا خود فضا و زمان بوده است. در این صورت، صحبت درباره یک علت منطقی دشوار است.

این بحث بسیار فلسفی است. بنابراین، جای تعجب نیست که کیهان‌شناسان سعی می‌کنند از موضوع خلقت خودبه‌خودی جهان هستی از هیچ اجتناب کنند.

تا همین اواخر، برخی دانشمندان معتقد بودند که جهان روزی دوباره فرو خواهد ریخت و در نهایت انفجار دیگری رخ خواهد داد. سپس معلوم شد که انبساط کنونی جهان احتمالا هرگز متوقف نخواهد شد و این ایده کنار گذاشته شد.

برخی فیزیکدانان معتقد هستند که بیگ بنگ ناشی از برخورد فضازمان چهار بعدی خالی ما با جهان دیگری بود که کنار جهان ما در یک فضای حجیم چند بعدی‌تر شناور است. سوال گیج‌کننده‌تر این است که اگر چیزی باعث بیگ بنگ شده است، علت آن چه بود؟

تلسکوپ خورشیدی کورونادو با مقر ردیاب اتوماتیک خورشید مدل Coronado PST

تلسکوپ خورشیدی کورونادو با مقر ردیاب اتوماتیک خورشید مدل Coronado PST با سه پایه، مناسب رصد حرفه‌ای و تخصصی پدیده‌های خورشیدی است. این تلسکوپ با فاصله کانونی 400 میلیمتر و قطر عدسی شیئی 40 میلیمتر، قابل‌ حمل‌ترین و شاید بتوان گفت کوچکترین تلسکوپ حرفه‌ای رصد خورشید در بازار است و این امکان را به کاربر می‌دهد تا به راحتی آن را برای مشاهدات خورشیدی در هر مکانی همراه خود داشته باشد. استفاده از فیلتر با پهنای باند عبوری بسیار کوچک برای امواج نور معادل 1 آنگستروم (0.1 نانومتر) این تلسکوپ را برای مشاهده زبانه‌های خورشیدی ، لکه‌های خورشید، گرانول خورشیدی و غیره که در تصویر زیر می‌بیند به ابزاری عالی تبدیل کرده است.

مقر ردیاب اتوماتیک خورشید اسکای واچر سبک و به شکل عجیبی کاربردی آسان و سریع دارد. نگران هم خط کردن تلسکوپ از شب قبل یا ابتدای صبح نباشید. تنها با فشردن یک کلید مقر منحصربفرد اسکای واچر مدل هلیوفایند HelioFind و جی‌پی‌اس GPS داخلی آن به طور خودکار محل شما را شناسایی کرده و ردیاب آن سمت و ارتفاع خورشید را  تشخیص داده و  برای ساعت‌ها آن را دنبال می‌کند. ردیاب گوتوی اسکای واچر بویژه برای رصدگران خورشیدگرفتگی عالی و مناسب است یا آموزگارانی که نجوم تدریس می‌کنند  بویژه درباره خورشید.

 

ویژگی های تلسکوپ خورشیدی کورونادو مدل Coronado 0.5 PST

• تلسکوپ رصد خورشید، ساخت شرکت معتبر Meade ، سازنده تخصصی تلسکوپ‌های خورشیدی
• تلسکوپ P.S.T(Personal Solar Telescope) منحصرا برای رصد خورشید
• کنتراست تصویر بسیار بالا در زمان رصد زبانه‌های خورشیدی ، لکه‌های خورشید، گرانول خورشیدی
• ایمنی بسیار خوب در مشاهده‌ و رصد خورشید
• دارای ساختار مستحکم، مناسب برای استفادهی مکرر و طولانی ‌مدت
• راه‌اندازی بسیار آسان، بدون نیاز به پیچیدگی‌های تلسکوپ‌های بزرگ
• با دهانه 40 میلی‌متری دارای فیلتر داخلی خورشیدی ثابت (غیر قابل جداسازی)
• پهنای باند عبوری بسیار کوچک برای امواج نور، 1 آنگستروم معادل 0.1 نانومتر
• اجازه عبور برای باند یا فرکانس مختص نور هیدروژن-آلفا  قرمز رنگ H-Alpha (656.28nm)
• دارای جوینده(فایندر) خورشیدی، نمایشگر مستقل یافتن سریع خورشید
• مجهز به چشمی  ۱۸ میلی‌متری با بزرگنمایی ۲۲ برابر Cemax  18.0mm (1.25″)

مقر ردیاب اتوماتیک خورشید اسکای واچر همراه با سه پایه

• مقر گوتو برای رصد و ردیابی اتوماتیک خورشید به همراه سه‌پایه ساخت شرکت اسکای واچر
• مقر سمتی-ارتفاعی با توان بارگذاری 4 کیلوگرم
• مقر با محل اتصال دم-چلچله‌ای V-style dovetail به تلسکوپ
• قابلیت پیدا کردن و ردیابی اتوماتیک خورشید با GPS  و ردیاب داخلی خودکار
• سه پایه آلومینیومی با قابلیت تنظیم ارتفاع
• همراه با  Extension Tube – لوله بلند کننده ارتفاع سه پایه و مقر
• منبع قدرت، 8 عدد باطری قلمی یا آداپتور برق DC 12V (در هنگام خرید مشخص شود)
• مقر به وزن 1.3 کیلوگرم و با سه پایه 4 کیلوگرم

برای اطلاع از مقاله کرمچاله چیست؟ روی لینک کلیک کنید.

4. جهان هستی چگونه پایان خواهد یافت؟

شاید پایانی در کار نباشد. انسان‌ها می‌میرند، سیاره‌ها فرسایش می‌یابند، ستاره‌ها منفجر می‌شوند و حتی سیاهچاله‌ها تبخیر می‌شوند، ولی جهان هستی ممکن است برای همیشه زنده بماند.

در حال حاضر، از رونق تولد کیهانی، یعنی زمانی که نرخ تولد ستاره‌ای در کیهان به اوج خود رسیده بود، زمان زیادی گذشته است. حدود صد میلیارد سال دیگر نیز شکل‌گیری ستاره در بسیاری از کهکشان‌ها تقریبا به‌ طور کامل کاهش پیدا خواهد کرد. کیهان به‌ عنوان یک کل چه سرنوشتی خواهد داشت؟

از زمان کشف شتاب اسرارآمیز نرخ انبساط کیهان، معروف به انرژی تاریک، در سال ۱۹۹۸، بسیاری از ستاره‌شناسان بر این باورند که سرعت آن هرگز کاهش نخواهد یافت. چه برسد به اینکه به مرحله انقباض برگردد.

بنابراین، در آینده‌ای دور، کهکشان‌ها به‌ طور فزاینده‌ای از یکدیگر دور خواهند شد. در نهایت، آن‌ها فراتر از افق کیهانی یکدیگر ناپدید می‌شوند و جهان به مکانی تاریک و خلوت تبدیل خواهد شد.

آنچه نمی‌دانیم توالی دقیق وقایع است. شاید همه ذره‌های بنیادی در درازمدت ناپایدار باشند و ماده به‌ طور کامل از بین برود. همچنین، ممکن است انرژی تاریک اسرارآمیز با گذشت زمان قوی‌تر شده و منجر به شکاف بزرگ شود، یعنی زمانی که خود فضا از هم جدا می‌شود.

5. آیا انیشتین اشتباه می‌کرد؟

بیایید با سوال دیگری شروع کنیم: آیا اسحاق نیوتن اشتباه می‌کرد؟ نظریه گرانش او به‌اندازه کافی برای پرتاب فضاپیما به ماه دقیق است، ولی در سرعت‌های بسیار بالا یا در میدان‌های گرانشی بسیار قوی کاربردی نیست.

اینجاست که نظریه نسبیت عام اینشتین جایگزین بهتری است. این نظریه به‌ درستی خم شدن نور ستاره‌ها توسط گرانش، فروپاشی تپ‌اخترهای دوتایی مداری و تاب برداشتن فضازمان دور سیاهچاله را توصیف می‌کند. به‌ همین دلیل است که نسبیت عام در حال حاضر بهترین نظریه گرانش محسوب می‌شود. پس چرا این سوال را می‌پرسیم؟ به این دلیل که تاریخ ممکن است تکرار شود. شاید با گذشت زمان، فیزیکدانان نظریه گرانش بهتری ارائه کنند.

در واقع، کاهش سرعت غیرقابل توضیح فضاپیماهایی مانند پایونیر ۱۰ و ۱۱ که بیشتر از چیزی بود که به‌ دلیل گرانش ترکیبی خورشید و سیاره‌ها انتظار می‌رفت، به‌ عنوان شواهدی برای فیزیک جدید تفسیر شده است.

در سال‌ها و دهه‌های گذشته، آزمایش‌های مختلف نسبیت عام با استفاده از تله متری فضاپیما و مشاهده‌های نجومی انجام شده است. نظریه انیشتین تمام آن‌ها را با موفقیت پشت سر گذاشته است ولی فیزیکدانان همچنان به کنکاش خود ادامه خواهند داد. شاید روزی معلوم شود که این نظریه اشتباه نیست، بلکه ناقص است.

 

6. آیا جهان هستی می‌توانست متفاوت باشد؟

جهان مادی ما از ذره‌های بنیادی تشکیل شده است که توسط چهار نیروی طبیعت اداره می‌شوند. فیزیکدانان می‌توانند خواص ذره‌ها را از جمله نسبت جرم بین پروتون‌ها و الکترون‌ها اندازه‌گیری کنند، قدرت و رفتار گرانش، الکترومغناطیس و دو نیروی هسته‌ای را بررسی کنند و مجموعه‌ای از ثابت‌های فیزیکی مانند سرعت نور ارائه کنند.

با این‌ حال، هیچ کس نمی‌داند که چرا ارزش‌های به‌ دست‌ آمده این‌قدر هستند. چرا جهان به این شکل است و آیا می‌توانست متفاوت باشد؟ یک چیز واضح است، اینکه نباید آرایش جهان را زیاد دستکاری کرد. فقط یک تغییر جزئی در جرم یا بار نوع خاصی از ذره یا افزایش اندک قدرت یکی از نیروهای طبیعت، جهان را خالی از ستاره‌ها، سیاره‌ها و حیات خواهد کرد.

به‌ نظر می‌رسد طبیعت طوری تنظیم شده است که پیچیدگی ایجاد کند. انگار جهان هستی برای ظهور حیات به‌ خوبی تنظیم شده است. این معمای جالبی را به‌ وجود آورده است. اگر ویژگی‌های بنیادی کیهان نتیجه شانسی یک فرایند تصادفی باشد، خیلی عجیب به‌ نظر می‌ رسد که نتیجه آن این‌ قدر خاص شده است. اگر فقط یک بلیط بخت‌ آزمایی بخرید، بعید است که برنده شوید.

از طرف دیگر، اگر نظریه همه‌ چیز که هنوز کشف نشده است تنها یک جهان ممکن را مجاز بشمارد، مشخص نیست که چرا این نتیجه منحصر به‌ فرد باید به‌ وجود آورنده حیات باشد. چند جهانی راه‌ حلی برای این معما است. بر اساس این نظریه، جهان هستی ما تنها یکی از مجموعه عظیمی از جهان‌ های ممکن است.

اگر قابل‌ باور نیست، به خاطر بیاورید که چند ایده مشابه نیز قبلا با مخالفت شدید مردم رو به‌ رو شدند، مثلا زمانی که منحصر به‌ فرد بودن زمین، خورشید و کهکشان راه شیری زیر سوال رفت.

اگر هزاران کیهان وجود داشته باشد، همه ترکیب‌ های ممکن از ثابت‌ های طبیعی، ویژگی‌ های ذره‌ها و قدرت نیروها ممکن است در جایی رخ دهند. ما لزوما در جهانی هستیم که منشا حیات را رقم زده است. اگر حس خوبی درباره چندجهانی ندارید، تنها نیستید. برخی ستاره‌شناسان می‌ گویند که چون این ایده آزمایش‌ناپذیر است، نمی‌ توان آن را علم درنظر گرفت.

7. آیا انبساط رخ داد؟

بر اساس نظریه انبساط، فورانی بسیار کوتاه از رشد تصاعدی در آغاز جهان رخ داد. در کسری از ثانیه، جهان صد بار متوالی اندازه خود را دو برابر کرد و سپس انبساط بسیار آرام‌تری را ادامه داد. سوال این است که آیا این اتفاق واقعا رخ داد؟ کیهان‌شناسان از انبساط به‌ عنوان راه‌ حل یک مشکل آزاردهنده استقبال کردند: اگر بخش‌ های دوردست هرگز با یکدیگر در تماس نبوده‌اند، جهان هستی چگونه این‌قدر همگن است؟

پاسخ: کیهان قابل‌ مشاهده ما که در حال حاضر حدود ۲۷ میلیارد سال نوری وسعت دارد، قبل از اینکه از اندازه یک ذره زیراتمی به اندازه یک گریپ‌فروت منبسط شود، به‌ اندازه کافی کوچک بود تا ناهمگونی‌های آن از بین برود. علاوه‌ بر این، انبساط توضیح می‌ دهد که چرا به‌ نظر می‌ رسد انحنای بزرگ کیهان ما صفر است. با وجود این نظریه، شواهد مستقیم بسیار کمی برای انبساط وجود دارد.

برای اطلاع از مقاله آیا تلسکوپ ارزش خرید دارد؟ روی لینک کلیک کنید.

8. آیا حیات فراتر از زمین وجود دارد؟

مهم نیست که منشا حیات روی زمین چقدر غیرمحتمل بوده است، از نظر تئوری باید سیاره‌ های «زنده» دیگری در جهان وجود داشته باشند.

استدلال این است که حدود صد میلیارد کهکشان در کیهان قابل‌مشاهده وجود دارد که هر کدام شامل ده‌ها میلیارد ستاره هستند. بسیاری از این ستاره‌ها سیاره دارند. بنابراین حتی اگر از هر تریلیون سیاره فقط در یک سیاره زندگی تشکیل شود، تعداد سیاره‌های دارای حیات در جهان هستی حدود یک میلیارد است.

حتی در منظومه شمسی خودمان، چند مکان ظاهرا برای حیات میکروبی مناسب هستند، یعنی سیاره مریخ، اقیانوس زیرسطحی اروپا (یکی از قمرهای گالیله مشتری) و شاید فضای داخلی گرم انسلادوس (قمر زحل).

کشف باکتری‌ های مریخی، چه موجود یا منقرض‌ شده، بلافاصله به اخترزیست‌شناسان ثابت خواهد کرد که حیات در کیهان بسیار رایج است. با این‌ حال، تاکنون چیزی پیدا نشده است، اگرچه شواهد زیادی وجود دارد که نشان می‌دهد مریخ در گذشته دور گرم‌تر و مرطوب‌تر بوده است.

اخترشناسان دامنه جستجوی خود را گسترده‌تر کرده‌اند و در حال بررسی اتمسفر سیاره‌های فراخورشیدی هستند. اگر اتمسفر یک سیاره‌ حاوی مقادیر قابل‌ توجهی اکسیژن و متان باشد، تقریبا می‌توانیم مطمئن باشیم که موجودات زنده روی سطح آن وجود دارند.

در زمین، میلیاردها سال طول کشید تا حیات از موجودات تک‌ سلولی به چیزی بزرگ‌تر از نقطه آخر این جمله تبدیل شود. بنابراین جستجوی حیات میکروبی احتمالا بیشترین شانس موفقیت را دارد، ولی ما را به سیستم‌های سیاره‌ای مجاور محدود می‌کند.

به‌ همین دلیل است که برخی محققان تلاش می‌کنند تا ارتباطات رادیویی تمدن‌های بیگانه را شنود کنند. اگر وجود داشته باشند، حتی از سمت دیگر راه شیری قابل‌ تشخیص هستند. با‌ این‌ حال، در جستجو برای یافتن هوش فرازمینی (SETI)، فرض بر این است که تکامل بیولوژیکی حیات لزوما منجر به هوش و فناوری می‌شود.

علاوه‌ بر این، «انریکو فرمی»، فیزیکدان ایتالیایی، می‌پرسد: «همگان کجا هستند؟». این جمله به پارادوکس فرمی معروف است که طبق آن اگر تمدن‌های بیگانه اینقدر فراوان هستند، باید مدت‌ها قبل ما را پیدا می‌ کردند. در حال حاضر، مهم نیست که وجود حیات فرازمینی چقدر محتمل به‌ نظر می‌ رسد، هنوز یک فرضیه اثبات‌ نشده است و احتمالا به این زودی تغییر نخواهد کرد.

9. جهان هستی از چه چیزی ساخته شده است؟

پاسخ کوتاه و ساده این است که هیچ کس نمی‌ داند. ماده آشنایی که می‌ شناسیم، اتم‌ها و مولکول‌ها، فقط نوک یک کوه یخ عظیم است.

بیشترین مقدار ماده از نوع تاریک است و از ذره‌ های ناشناخته تشکیل شده است. خلاء فضای خالی نیز با انرژی تاریک مرموزی پر شده است که به انبساط کیهان شتاب می‌دهد. ما نه‌ تنها قسمت اعظم کوه یخ را نمی‌بینیم، بلکه در درک اقیانوس تاریکی که در آن شناور است نیز ناتوان هستیم.

ماده تاریک وجود خود را با اثر گرانشی خود آشکار می‌کند. این اثر را می‌ توان در سرعت چرخش کهکشان‌ها، حرکات آن‌ها در خوشه‌های غول‌پیکر و نحوه منحرف شدن نور اجرام پس‌ زمینه توسط گرانش خوشه‌ ها مشاهده کرد.

همه این موارد نشان می‌ دهند که مقدار کل ماده در کیهان حدود ۳۰ برابر بیشتر از چیزی است که با تلسکوپ دیده می‌ شود. بنابراین آیا می‌ توانیم ماده تاریک را با ستاره‌ های کم‌نور، ابرهای گازی سرد و سیاهچاله‌ها توضیح دهیم؟

متاسفانه خیر. اگر تمام ماده تاریک از باریون‌ها (پروتون‌ها و نوترون‌هایی که هسته‌های اتمی را تشکیل می‌دهند) تشکیل شده بود، جهان هستی بسیار متفاوت به‌ نظر می‌ رسید.

با وجود باریون‌ های زیاد در اطراف، واکنش‌های همجوشی هسته‌ای که در طول بیگ بنگ رخ داد، ترکیب متفاوتی از عناصر با دوتریوم (هیدروژن سنگین) بسیار کمتر از آنچه مشاهده می‌ شود، تولید می‌ کرد. بنا بر این اگر نظریه بیگ بنگ را قبول داشته باشید، جای بحثی باقی نمی‌ ماند. بیشتر محتوای مادی جهان از ذره‌ های غیرباریونی مرموز تشکیل شده است.

در کنار ماده تاریک، انرژی تاریک را داریم که هیچ کس نمی‌داند چیست. در سال ۱۹۹۸، ستاره‌شناسان دریافتند که سرعت انبساط کنونی کیهان بیشتر از چند میلیارد سال پیش است.

ظاهرا، انبساط کیهان با وجود جاذبه گرانشی متقابل کهکشان‌ها که انتظار می‌ رود سرعت آن را کاهش دهد، در حال شتاب گرفتن است. انرژی تاریک که می‌ توان آن را نیروی دافعه فضای خالی تصور کرد، مسئول این شتاب است.

این «مدل هم‌ارزی» کیهان‌شناسی است. حدود ۷۰درصد از محتوای کیهان از انرژی تاریک و ۳۰درصد باقی‌ مانده از ماده تشکیل شده است. فقط بخش کوچکی از این ماده (۴درصد از محتوای کیهان)‌ از ذره‌ های معمولی تشکیل شده و حداکثر یک چهارم این ماده باریونی (۱درصد از جمع کل) به‌ عنوان ستاره و ابرهای گازی برای ما قابل‌ مشاهده است.

بیشتر کیهان‌ شناسان از هم‌ارزی راضی هستند. این مدل بیشتر ویژگی‌ های کیهان را توضیح می‌ دهد و به‌ نظر می‌ رسد که طیف گسترده‌ای از مشاهده‌ ها، مانند نقشه‌های دمایی دقیق تابش پس‌ زمینه کیهانی تابش نور بعد از بیگ بنگ) و نقشه‌ های سه‌ بعدی توزیع فضایی کهکشان‌ها از آن پشتیبانی می‌کنند. همه قطعه‌ های پازل به‌ خوبی کنار هم قرار می‌ گیرند. مشکل این است که هیچ کس نمی‌داند چه چیزی را نشان می‌دهد. ساختار جهان هستی یکی از بزرگ‌ترین رازهای نجوم است.

نتیجه

در هر کدام از این رازهای ذکر شده دنیایی از مطالبی است که برای رسیدن به آنها بررسی های مختلفی صورت گرفته و مطالعات زیادی انجام گرفته است. اگر شما هم به این مطالعات و بررسی های آسمان علاقه دارید می توانید با خرید تلسکوپ رویای خود را به واقعیت تبدیل کنید. اگر قصد خرید تلسکوپ را داشتید به سایت موسسه طبیعت آسمان شب مراجعه کنید تا بهترین قیمت و کیفیت را تجربه کنید.

برای دانلود مقاله ۹ راز بزرگ جهان هستی روی لینک کلیک کنید.

منبع: سایت موسسه طبیعت آسمان شب و ۹ راز بزرگ جهان هستی