چرا پلوتون سیاره نیست؟

در ۲۴ آگوست ۲۰۰۶، تصویری که از منظومه شمسی در ذهن داشتیم برای همیشه تغییر کرد. در این روز، محققان اتحادیه بین‌المللی نجوم (IAU)، پلوتون را از فهرست سیاره‌ها خط زدند و آن را به‌ عنوان یک سیاره کوتوله طبقه‌بندی کردند.

تنزل پلوتون بحث‌های جدی درباره نحوه تعریف اجرام در منظومه شمسی یا به‌ طور کلی‌تر حتی در فضا ایجاد کرد و نشان داد که علم همیشه نمی‌تواند به‌ راحتی هر چیزی را دسته‌بندی کند. اگر می‌خواهید بدانید که چرا پلوتون دیگر سیاره محسوب نمی‌شود، تا انتهای این مقاله با ما همراه باشید.

سیاره چیست؟

در حال حاضر، بحث درباره پلوتون مشکلاتی را در تعریف سیاره به‌ وجود آورده است. اتحادیه بین‌المللی نجوم سیاره را به‌ عنوان یک جرم آسمانی که دور خورشید می‌چرخد، ظاهری تقریبا کروی دارد و پیرامون خود را پاکسازی کرده است، تعریف می‌کند.

کلمه سیاره (در انگلیسی) به دوران باستان برمی‌گردد و از کلمه یونانی «planets» به معنی «ستاره سرگردان» گرفته شده است. سیاره‌های عطارد، زهره، مریخ، مشتری و زحل با چشم غیرمسلح قابل‌ مشاهده هستند و در مقایسه با ستاره‌های دورتر در مسیرهای عجیب خود در سراسر آسمان حرکت می‌کنند. پس از ظهور تلسکوپ، اخترشناسان دو سیاره جدید یعنی اورانوس و نپتون را کشف کردند که بسیار کم نور هستند و نمی‌توان آن‌ها را با چشم غیر مسلح دید.

وقتی ستاره‌شناسان سرس را کشف کردند، ابتدا آن را در دسته سیاره‌ها قرار دادند. با گذشت زمان، مشخص شد که این سیاره کوچک‌تر از سیاره‌های شناخته‌شده است. سرس در حال حاضر یک سیاره کوتوله محسوب می‌شود.

پلوتون وقتی در سال ۱۹۳۰ کشف شد در دسته سیاره‌ها قرار گرفت. با‌ این‌ حال، پلوتون از همان ابتدا عجیب بود. مثلا، مدار آن به‌ قدری غیرعادی و بی‌شباهت به دایره است که در ۲۰ سال از سفر ۲۴۸ ساله خود از نپتون به خورشید نزدیک‌تر می‌شود. همچنین به سمت دایره‌البروج، صفحه‌ای که سایر سیاره‌های منظومه شمسی روی آن می‌چرخند، کج شده است.

 

معمای پلوتون

سوال‌های پیش روی محققان این بود: اگر پلوتون یک سیاره است، آیا این یعنی اریس هم یک سیاره است؟ اجرام یخی دیگر در کمربند کویپر یا اجرام کوچک‌تر در کمربند سیارک‌ها چطور؟ کلمه سیاره ناگهان بسیار گیج‌کننده شد. بعد از بحث‌های زیاد، پیشنهادهای جدیدی برای تعریف سیاره ارائه شد.

در کنفرانس اتحادیه بین‌المللی نجوم در سال ۲۰۰۶، چهار پیشنهاد مختلف ارائه شد. در یک پیشنهاد بحث‌برانگیز، سرس، بزرگ‌ترین سیارک و قمر پلوتون یعنی شارون نیز به‌ عنوان سیاره معرفی شدند.

در اواخر کنفرانس، ۴۲۴ ستاره‌شناس به ایجاد سه دسته جدید برای اجرام در منظومه شمسی رای دادند. از آن زمان به بعد، پلوتون و خویشاوندان آن، یعنی اجرام گردی که مدار مشترک با اجرام دیگر دارند، سیاره کوتوله نامیده شدند. تمام اجرام دیگری که دور خورشید می‌چرخند، به‌ عنوان اجرام کوچک منظومه شمسی شناخته می‌شوند.

بحث‌های بیشتر درباره مفهوم سیاره

سفیه فضایی نیو هورایزنز نقطه عطف مهمی در بحث مربوط به سیاره‌ها بود. وقتی این فضاپیما از کنار پلوتون عبور کرد جهانی را نشان داد که بسیار پویاتر از تصورها بود. کوه‌های بزرگ، دهانه‌های آسیب‌دیده و نشانه‌هایی از جاری بودن مایع روی سطح آن همگی به جهانی اشاره می‌کردند که از زمان شکل‌گیری خود دستخوش تغییرهای زمین‌شناسی عظیمی شده است.

بر این اساس، افرادی مانند آلن استرن، ستاره‌شناس آمریکایی، معتقد هستند که پلوتون را باید یک سیاره در نظر گرفت. زیرا مکانی پویا است و آن‌ قدر ساکن نیست که فقط ریزشهاب‌سنگ‌ها سطح آن را مختل کنند. شارون، قمر پلوتون، نیز بسیار پویا است. این قمر یک کلاه قرمز روی قطب خود دارد که به ‌نظر می‌رسد با تغییر فصلی آهسته در منظومه شمسی تغییر ظاهر می‌دهد. پلوتون چند قمر دارد،‌ در حالیکه بعضی از سیاره‌ها مانند عطارد و زهره قمر ندارند. جالب است بعضی از سیارک‌ها و سیاره‌های کوتوله نیز قمر دارند که تعریف سیاره را پیچیده‌تر می‌کند.

برای اطلاع از مقاله ستاره‌ها چگونه متولد می‌شوند و می‌میرند؟ روی لینک کلیک کنید.

آیا پلوتون دوباره به‌عنوان سیاره طبقه‌بندی خواهد شد؟

اتان سیگل، اخترفیزیکدان، در پاسخ به این سوال می‌گوید: «واقعیت ساده این است که پلوتون زمانی که برای اولین بار کشف شد به اشتباه طبقه‌بندی شد و هرگز با هشت سیاره دیگر برابر نبود.» مایک براون، ستاره‌شناس آمریکایی نیز گفت: «پلوتون یک سیاره نیست. در واقع هرگز نبوده است. ما فقط سال‌ها آن را اشتباه شناختیم و حالا بهتر می‌دانیم.»

دانشمندان مدام در حال پیشنهاد کردن طبقه‌بندی‌های جدید برای سیاره‌ها هستند. مثلا در سال ۲۰۱۷ سیاره به‌ عنوان یک جسم گرد در فضا که کوچک‌تر از یک ستاره است، تعریف شد. بر اساس این تعریف، پلوتون یک سیاره است ولی علاوه‌ بر آن قمر زمین و همچنین بسیاری از قمرهای دیگر در منظومه شمسی نیز سیاره محسوب می‌شوند.

  

چرا مهم است که پلوتون در چه دسته‌ای قرار می‌گیرد؟

بیش از ۵۰۰۰ سیاره فراخورشیدی یا سیاره خارج از منظومه شمسی تا به امروز کشف شده‌اند و مجموعه عظیمی از جهان‌ها را نشان می‌دهند. از ابرزمین‌ها که اندازه آن‌ها بین زمین و اورانوس است تا مشتری‌های داغ که دور خورشید می‌چرخند و طیف گسترده‌ای از سیاره‌های دیگر، انواع محیط‌ های سیاره‌ای به‌ سرعت در حال تغییر هستند. این تغییر مداوم نشان می‌دهد که هر منظومه‌ای محیط منحصر به‌ فرد خود را دارد.

در حالیکه می‌توانیم به‌ طور کلی‌ بگوییم که ستاره‌ها می‌توانند سیاره‌ها را از طریق فروپاشی گاز و غبار در محیط تشکیل دهند، دینامیک حاکم بر تشکیل سیاره بسیار پیچیده‌تر است. مثلا آیا در تشکیل سیاره چند ستاره درگیر هستند یا فقط یکی؟ چه مقدار گرد و غبار برای تشکیل سیاره نیاز است؟ آیا یک سیاهچاله یا ابرنواختری وجود دارد که غبار و گاز ارزشمندی را که سیاره‌ها برای رشد به آن نیاز دارند، فراهم کند؟

برای اطلاع از مقاله ماده تاریک چیست؟ روی لینک کلیک کنید.

حتی اگر سیاره‌ها به‌ اندازه کافی خوش‌شانس باشند که شکل بگیرند، نحوه ارتباط آن‌ها با سیاره‌های دیگر در اوایل شکل‌گیری تا به امروز به‌ خوبی درک نشده است. همان‌ طور که کهکشان‌ها با یکدیگر تعامل دارند، به ‌نظر می‌رسد گرانش متقابل آن‌ها سیاره‌ها را به ستاره مادرشان نزدیک‌تر و دورتر می‌کند یا در بعضی از موارد، آن‌ها را با هم از منظومه خارج می‌کند.

نتیجه

در مجموع، می‌توانیم نتیجه بگیریم که تعریف ما از سیاره باید برای محاسبه تعداد سناریوهایی که ممکن است یک جهان در آن شکل بگیرد، انعطاف‌پذیری بیشتری داشته باشد. تنها چیزی که قطعی به ‌نظر می‌رسد این است که با جمع‌آوری داده‌های بیشتر، بحثی که پلوتون به راه انداخته است، برای مدتی طولانی ادامه خواهد داشت.

اگر شما به فضا و نجوم علاقه دارید می توانید با خرید تلسکوپ از این دنیای شگفت انگیز دیدن کنید و از زیبایی های آن لذت ببرید. خرید تلسکوپ در سایت موسسه طبیعت آسمان شب به راحتی و با ایمنی کامل انجام می شود کافیست شما به سایت ما مراجعه کنید تا با دنیایی از تلسکوپ ها، دوربین های دوچشمی و تک چشمی و میکروسکوپ ها آشنا شوید.

برای دانلود مقاله چرا پلوتون سیاره نیست؟ روی لینک کلیک کنید.

منبع: سایت موسسه طبیعت آسمان شب و چرا پلوتون سیاره نیست؟

ابرنواختر چیست؟

پدیده ابرنواختر زمانی رخ می‌دهد که یک ستاره به پایان عمر خود می‌رسد و دچار یک انفجار عظیم و درخشان می‌شود. ابرنواخترها گاهی ممکن است برای مدت کوتاهی از کل کهکشان‌ها درخشان‌تر باشند و انرژی بیشتری نسبت به خورشید ما در طول عمر خود ساطع کنند. آن‌ها همچنین منبع اصلی عناصر سنگین در جهان هستند.

سحابی خرچنگ مشهورترین باقیمانده یک ابرنواختر است که اولین بار توسط ستاره‌شناسان چینی و کره‌ای مشاهده شد. ابرنواختری که سحابی خرچنگ را به‌ وجود آورد، به‌قدری درخشان بود که ستاره شناسان می‌توانستند آن را در طول روز ببینند. برای آشنایی بیشتر با این پدیده جذاب تا انتهای این مقاله با ما همراه باشید.

ابرنواختر چیست؟

ابرنواختر انفجار یک ستاره بزرگ است و انواع مختلفی دارد. ابرنواخترها را می‌توان به‌ طور کلی به دو نوع اصلی فرار حرارتی یا فروپاشی هسته تقسیم کرد.

نوع اول در منظومه‌های ستاره‌ای دوتایی اتفاق می‌افتد که در آن حداقل یکی از ستاره‌ها کوتوله سفید است که معمولا با نام Type Ia SNe شناخته می‌شود. همان‌ طور که گاز ستاره همراه روی کوتوله سفید انباشته می‌شود، کوتوله سفید به‌ تدریج فشرده می‌شود. در نهایت، یک واکنش هسته‌ای داخل آن ایجاد می‌شود که نتیجه آن طغیان ابرنواختر بزرگ است. ستاره‌شناسان از ابرنواخترهای نوع Ia به‌ عنوان شمع‌های استاندارد برای اندازه‌گیری فواصل کیهانی استفاده می‌کنند، زیرا فرض بر این است که همه آن‌ها در اوج خود با درخشندگی یکسان می‌سوزند.

نوع دوم زمانی اتفاق می‌افتد که ستاره‌هایی با جرم بیشتر از ۸ برابر جرم خورشید ما دچار فروپاشی شده و منفجر می‌شوند. سوخت هیدروژن و سپس هلیوم هسته این ستاره‌ها در نهایت تمام می‌شود، ولی جرم و فشار کافی برای ذوب کربن خواهند داشت. در مرحله بعد، عناصر سنگین‌تر به‌ تدریج در مرکز ستاره جمع می‌شوند و لایه‌های پیاز مانندی را از مواد تشکیل می‌دهند. در این لایه‌ها، عناصر هر چه بیرونی‌تر باشند سبک‌تر هستند. وقتی هسته ستاره از یک جرم خاص (حد چاندراسخار) فراتر می‌رود، شروع به انفجار می‌کند. به‌ همین دلیل است که ابرنواخترهای نوع دوم به‌ عنوان ابرنواخترهای فروپاشی هسته شناخته می شوند.

 

بعد از یک ابرنواختر چه اتفاقی می‌افتد؟

بعد از یک سوپرنوا، چند اتفاق مختلف ممکن است رخ دهد. گاهی بخشی از ستاره منفجرشده به یک سیاهچاله یا یک ستاره نوترونی تبدیل می‌شود. جرم باقیمانده نیز به انرژی تبدیل شده یا بر اثر نیروی انفجار به اطراف پرتاب می‌شود. این مواد پرتاب‌شده به بقایای ابرنواختر نیز شهرت دارند که نوعی سحابی است.

همچنین اگر ستاره منفجرشده جرم زیادی داشته باشد، ممکن است در طول ابرنواختر یک انفجار طولانی پرتو گاما نیز اتفاق بیافتد. بخشی از مواد حاصل از انفجار دور سیاهچاله یا ستاره نوترونی پدیدارشده می‌چرخند و سپس از طریق یک فواره با سرعتی نزدیک به سرعت نور به بیرون پرتاب می‌شوند. از آن‌جایی که این مواد بسیار سریع حرکت می‌کنند، فوتون‌ها را با انرژی‌های پرتو گامای بسیار بالا ساطع می‌کنند که همان انفجار پرتو گاما است.

چه چیزی شروع یک ابرنواختر را نشان می‌دهد؟

در ابرنواختر نوع یکم ای، فرایند ابرنواختر زمانی اتفاق می‌افتد که کوتوله سفید در منظومه دوتایی جرم بیش از حد ایجاد کند (چیزی بیش از ۱.۴۴ برابر جرم خورشید ما).

علت دقیق انفجار هنوز مشخص نیست اما بسیاری از دانشمندان اعتقاد دارند که جرم اضافی باعث گرم شدن هسته کوتوله سفید می‌شود که فشار و انرژی زیادی داخل آن ایجاد می‌کند. در نتیجه، ستاره به‌ شدت منفجر می‌شود.

در ابرنواختر نوع فروپاشی هسته، شروع ابرنواختر زمانی است که هسته ستاره شروع به ادغام سیلیکون و آهن می‌کند. معمولا وقتی عناصر با عناصر سنگین‌تر ادغام می‌شوند، انرژی آزاد می‌شود و این انرژی است که از سقوط ستاره به درون خود جلوگیری می‌کند.

با‌ این‌ حال، آهن یک عنصر ویژه است که برای ادغام شدن با عناصر دیگر نیاز به جذب انرژی دارد. وقتی ستاره شروع به ساخت آهن می‌کند، آهن انرژی می‌گیرد و ستاره شروع به فروپاشی می‌کند. سپس ستاره به‌ سرعت فرو می‌ریزد و وقتی که هسته به چگالی بحرانی می‌رسد، نیروی گرانشی هسته‌ای بر آن غلبه می‌کند که دافعه می‌شود و ماده به‌ شدت به بیرون رانده می‌شود.

برای اطلاع از مقاله ستاره‌ها چگونه متولد می‌شوند و می‌میرند؟ روی لینک کلیک کنید.

مرگ ستاره‌ها

بر اساس پژوهش‌های آژانس فضایی اروپا، به‌ طور متوسط هر ۵۰ سال یک بار یک سوپرنوا در کهکشانی به اندازه کهکشان راه شیری رخ می‌دهد. به‌ عبارت دیگر هر ۱۰ ثانیه یا بیشتر، یک ستاره در جایی از جهان منفجر می‌شود.

حدود ۱۰ میلیون سال پیش، خوشه‌ای از سوپرنواها یک حباب محلی را ایجاد کردند. این حباب گازی به طول ۳۰۰ سال نوری شبیه بادام زمینی است که در محیط بین‌ستاره‌ای که منظومه شمسی ما را احاطه کرده، قرار دارد.

نحوه مرگ یک ستاره تا حدودی به جرم آن بستگی دارد. مثلا، خورشید ما جرم کافی برای انفجار به‌ عنوان یک سوپرنوا را ندارد. این خبر خوبی برای زمین نیست. زیرا وقتی که خورشید سوخت هسته‌ای خود را تمام کند، شاید چند میلیارد سال دیگر، به غول قرمز تبدیل می‌شود.

سپس قبل از اینکه به‌ تدریج سرد شده و به یک کوتوله سفید تبدیل شود، احتمالا جهان ما را تبخیر خواهد کرد. اگر یک ستاره جرم کافی داشتن باشد، می‌تواند در یک انفجار آتشین بسوزد.

بررسی و تماشای سوپرنوا

مطالعه‌های اخیر نشان داده‌اند که سوپرنواها مانند بلندگوهای بزرگ مرتعش می‌شوند و قبل از انفجار یک صدای قابل‌ شنیدن ساطع می‌کنند.

در سال ۲۰۰۸، دانشمندان برای اولین بار یک سوپرنوا را در حال انفجار شکار کردند. «آلیسیا سودربرگ» اخترشناس، در حالیکه به صفحه کامپیوتر خود نگاه می‌کرد، انتظار داشت لکه‌های کوچک درخشان یک سوپرنوا یک ماهه را ببیند. در عوض چیزی که او و همکارش دیدند، یک انفجار پرتو ایکس عجیب و فوق‌العاده درخشان پنج دقیقه‌ای بود.

به این ترتیب، آن‌ها اولین ستاره‌شناسانی بودند که یک ستاره را در حال انفجار شکار کردند. این سوپرنوا جدید SN 2008D نام گرفت. مطالعه‌های بیشتر نشان داده است که این سوپرنوا چند ویژگی غیرعادی دارد.

اخیرا، یک ابرنواختر کشف‌شده در کهکشان فرفره ستاره‌شناسان را هیجان‌زده کرده است. این ابرنواختر جدید که SN 2023ixf نامگذاری شده است و در فاصله ۲۱ میلیون سال نوری از زمین قرار دارد، توجه منجمان حرفه‌ای و مبتدی را در سراسر جهان به خود جلب کرده است.

نتیجه

تمدن‌های مختلف مدت‌ها قبل از اختراع تلسکوپ در قرن هفدهم، ابرنواخترها را ثبت کردند. قدیمی‌ترین ابرنواختر ثبت‌شده RCW 86 است که ستاره‌شناسان چینی آن را در سال ۱۸۵ پس از میلاد مشاهده کردند. بعد از اختراع تلسکوپ هم اطلاعات خوبی در مورد این سوپرنواها بدست آمد. تلسکوپ در بررسی این پدیده علمی نقش مهمی را ایفا کرده است.

شما هم می توانید با خرید تلسکوپ از سایت موسسه طبیعت آسمان شب ابرنواخترها را تماشا کنید. خرید تلسکوپ می تواند شما را با دنیای جدیدی آشنا کند و از رصد اعماق آسمان لذت ببرید.

برای دانلود مقاله ابرنواختر چیست؟ روی لینک کلیک کنید.

منبع: سایت موسسه طبیعت آسمان شب و ابرنواختر چیست؟ 

مقایسه تلسکوپ های سلسترون و اسکای واچر

وقتی صحبت از تلسکوپ می‌شود،  تلسکوپ های سلسترون و اسکای واچر از محبوب‌ترین برندهای موجود در بازار هستند. هر دو برند طیف گسترده‌ای از تلسکوپ‌های با کیفیت را با ویژگی‌ها و امکانات مختلف متناسب با نیاز افراد گوناگون ارائه می‌کنند. سلسترون و اسکای واچر به‌ عنوان نام‌های پیشرو در صنعت تلسکوپ تثبیت شده‌اند و محبوبیت زیادی بین ستاره‌شناسان، متخصصان و علاقه‌مندان به نجوم دارند.

این برندها مجموعه متنوعی از تلسکوپ‌ها را ارائه می‌دهند که طیف وسیعی از اندازه‌ها، انواع و عملکردهای پیشرفته را در بر می‌گیرند. در این مقاله، دو برند تلسکوپ های سلسترون و اسکای واچر را با هم مقایسه می‌کنیم و به بررسی نقاط قوت و ضعف هر کدام می‌پردازیم تا بتوانید آگاهانه یکی از آن‌ها را انتخاب کنید. بنابراین‌ با ما همراه باشید.

آیا تلسکوپ های سلسترون و اسکای واچر یکسان هستند؟

سلسترون و اسکای واچر یکسان نیستند، بلکه دو برند مختلف هستند که تلسکوپ‌های متنوع برای اهداف مختلف تولید می‌کنند. اگرچه هر دو برند محبوب و شناخته‌شده هستند، ویژگی‌های منحصر‌ به‌ فردی دارند که آن‌ها را از یکدیگر متمایز می‌کند.

 

مقایسه تلسکوپ های سلسترون و اسکای واچر

اگر قصد خرید تلسکوپ دارید، به احتمال زیاد نام این دو برند به گوشتان خورده است. هر دو برندهای شناخته‌شده در جامعه نجوم هستند و طیف گسترده‌ای از تلسکوپ‌ها را ارائه می‌دهند. در ادامه نکته‌هایی را که باید هنگام انتخاب تلسکوپ های سلسترون یا اسکای واچر در نظر بگیرید، بررسی می‌کنیم.

1. هدف از خرید تلسکوپ

وقتی صحبت از هدف خرید تلسکوپ می‌شود، هر دو برند حرفی برای گفتن دارند.

تلسکوپ های سلسترون به همه‌ فن‌ حریف بودن مشهور هستند و گزینه‌ای عالی برای مشاهده سوژه‌های روی زمین و همچنین اجرام آسمانی محسوب می‌شوند. در مقابل، تلسکوپ های اسکای واچر برای فعالیت‌های نجومی طراحی شده‌اند و ویژگی‌هایی مانند دیافراگم بزرگ و فواصل کانونی طولانی دارند که آن‌ها را برای رصد عمیق آسمان ایده‌آل می‌کند.

2. کیفیت تصویر

کیفیت تصویر یکی از فاکتورهای بسیار مهمی است که باید هنگام انتخاب تلسکوپ در نظر داشته باشید. تلسکوپ های سلسترون و اسکای واچر هر دو تصاویر با کیفیت ارائه می‌کنند. تلسکوپ های سلسترون معمولا با اپتیک‌های اشمیت-کاسگرین یا ماکسوتوف-کاسگرین عرضه می‌شوند، در حالیکه در ساخت تلسکوپ های اسکای واچر اغلب از آینه‌های سهموی استفاده می‌شود.  هر دو مدل مزایا و معایب خود را دارند ولی در مجموع تصویر با کیفیت ارائه می‌کنند.

برای اطلاع از مقاله ستاره‌ها چگونه متولد می‌شوند و می‌میرند؟ روی لینک کلیک کنید.

3. سهولت استفاده

آسان بودن استفاده از تلسکوپ یکی از نکته‌های ضروری است که باید در نظر گرفته بگیرید، به‌ ویژه اگر مبتدی هستید. تلسکوپ های سلسترون طراحی کاربرپسند دارند و مجهز به ویژگی‌های پیشرفته‌ای مانند پایه‌های کامپیوتری و کنترل‌های بصری هستند. در مقابل، تلسکوپ های اسکای واچر برای افراد مبتدی نیز مناسب هستند و ویژگی‌هایی مانند سیستم‌های ردیابی و پایه جستجوی خودکار (GOTO) دارند که یک امتیاز بزرگ برای ستاره‌شناسان باتجربه است.

4. قابل‌حمل بودن

قابل‌ حمل بودن یکی دیگر از عوامل مهمی است که باید هنگام انتخاب تلسکوپ در نظر داشته باشید. هر دو برند تلسکوپ‌هایی در اندازه‌های مختلف، از کوچک و قابل‌ حمل تا بزرگ و سنگین، ارائه می‌کنند. تلسکوپ های سلسترون سبک‌تر هستند و راحت‌تر می‌توانید آن‌ها را حمل کنید ولی تلسکوپ های اسکای واچر بیشتر برای استفاده ثابت طراحی می‌شوند.

5. قیمت

هنگام انتخاب تلسکوپ، قیمت همیشه مهم است. سلسترون و اسکای واچر تلسکوپ‌هایی با قیمت‌های مختلف ارائه می‌کنند. هر دو برند گزینه‌های مقرون‌ به‌ صرفه برای مبتدیان و تلسکوپ‌های پیشرفته گران برای ستاره‌شناسان باتجربه دارند. تلسکوپ‌های سلسترون به‌ طور کلی قیمت بالاتری دارند ولی بعضی از مدل‌های اسکای واچر نیز بسیار گران‌ هستند، به‌ ویژه اگر دیافراگم بزرگ یا ویژگی‌های پیشرفته داشته باشند.

 

آیا سلسترون برند خوبی است؟

سلسترون یکی از معتبرترین برندها در دنیای تلسکوپ و نجوم است. این شرکت بیش از ۵۰ سال است که در زمینه ساخت و فروش تلسکوپ فعالیت می‌کند و مشتریان مبتدی و با تجربه خود را راضی نگه داشته است. این برند به ‌دلیل نوآوری و خدمات مشتری خود شهرت زیادی دارد. همچنین، تعهد به کیفیت نیز یکی دیگر از مواردی که سلسترون را به یک برند تلسکوپ خوب تبدیل می‌کند. تلسکوپ‌ های سلسترون از مواد باکیفیت ساخته می‌شوند و دوام بالایی دارند. تمامی محصولات این برند گارانتی ارائه دارند که هر نقص یا مشکلی احتمالی را پوشش می‌دهد.

محصولات نوآورانه این برند یکی از مهم‌ترین دلایل محبوبیت آن است. سلسترون چند فناوری جدید از جمله تلسکوپ‌های کامپیوتری و پایه جستجوی خودکار (GOTO) را به بازار معرفی کرده است. این نوآوری‌ها رصد ستاره‌ها را برای منجمان مبتدی آسان‌تر و لذت‌بخش‌تر کرده است.

از نظر خدمات مشتری، سلسترون از شهرت بسیار خوبی برخوردار است. این شرکت پشتیبانی و منابع بسیار خوبی به مشتریان خود ارائه می‌کند، از جمله کتابچه راهنمای کاربر، انجمن ‌ای آنلاین و خطوط تلفن پشتیبانی.

تلسکوپ‌های سلسترون کجا تولید می‌شوند؟

دفتر مرکزی سلسترون در تورنس، کالیفرنیا، ایالات متحده آمریکا قرار دارد. شرکت مادر که سینتا تکنولوژی است محصولات خود را در تایوان تولید می‌کند. این شرکت علاوه‌ بر تلسکوپ، طیف گسترده‌ای از محصول‌های مرتبط مانند دوربین‌های دوچشمی، دوربین‌های تک‌چشمی، میکروسکوپ و لوازم جانبی نیز تولید می‌کند. سلسترون استانداردهای بالایی برای کنترل کیفیت دارد و اطمینان حاصل می‌کند که تمام تلسکوپ‌ها قبل از عرضه به بازار بهترین عملکرد را دارند.

برای اطلاع از مقاله سحابی عقاب حقایقی در مورد خانه ستون‌های آفرینش روی لینک کلیک کنید.

بهترین مدل‌های تلسکوپ سلسترون

هر هدف و بودجه‌ای که داشته باشید، سلسترون قطعا یک مدل تلسکوپ دارد که نیازهای شما را برآورده می‌کند. در ادامه بعضی از بهترین مدل‌های تلسکوپ سلسترون را معرفی می‌کنیم.

1. تلسکوپ سلسترون NexStar 8SE: بهترین گزینه برای رصد اعماق آسمان

تلسکوپ سلسترون NexStar 8SE یک تلسکوپ اشمیت-کاسگرین است که دیافراگم ۸ اینچی و فاصله کانونی ۲۰۳۲ میلی‌متری دارد. این مدل همچنین پایه جستجو کاملا خودکار دارد که می‌تواند با دقت سوژه‌ها را در آسمان پیدا و ردیابی کند.

تلسکوپ سلسترون NexStar 8SE مجهز به محدوده‌یاب است. محدوده‌یاب ابزار مفیدی است که با ارائه میدان دید وسیع‌تر نسبت به تلسکوپ اصلی، به مکان‌یابی اجرام آسمانی کمک می‌کند. این تلسکوپ یک انتخاب عالی برای ستاره‌شناسان متوسط تا پیشرفته است که می‌خواهند اجرام اعماق آسمان را کاوش کنند.

2. تلسکوپ سلسترون NexStar 6SE: بهترین انتخاب برای افراد مبتدی و متوسط

تلسکوپ سلسترون NexStar 6SE نسخه کوچک‌تر NexStar 8SE است که دیافراگم ۶ اینچی و فاصله کانونی ۱۵۰۰ میلی‌متری دارد. این تلسکوپ برای کاربران مبتدی و متوسطی که یک تلسکوپ قابل‌حمل و کاربرپسند بدون افت کیفیت تصویر می‌خواهند عالی است. پایه GoTo کاملا خودکار آن نیز تماشای بی‌دردسر آسمان شب را تضمین می‌کند.

3. تلسکوپ بازتابی Celestron Omni XLT 150: بهترین گزینه برای کاوش اجرام اعماق آسمان و عکاسی نجومی

تلسکوپ بازتابی Celestron Omni XLT 150 با دیافراگم ۶ اینچی و فاصله کانونی ۷۵۰ میلی‌متر، تصاویر چشمگیری از آسمان شب ارائه می‌کند.

پایه محکم استوایی این مدل ثبات آن را افزایش داده است و امکان ردیابی راحت را فراهم می‌کند. این تلسکوپ برای کسانی که به کاوش در اجرام اعماق آسمان و عکاسی نجومی علاقه دارند، بسیار مناسب است.

4. تلسکوپ سلسترون CPC Deluxe 1100 HD0: انتخاب حرفه‌ای‌ها

این مدل پیشرفته و سطح بالا برای افراد حرفه‌ای طراحی شده است. تلسکوپ سلسترون CPC Deluxe 1100 HD0 دیافراگم ۱۱ اینچی و فاصله کانونی ۲۸۰۰ میلی‌متری دارد که کیفیت و جزئیات عالی ارائه می‌دهد. این تلسکوپ یک سه پایه سنگین و یک پایه کاملا خودکار GoTo دارد که پیدا کردن و ردیابی اجسام را در آسمان آسان می‌کند.

5. تلسکوپ سلسترون NexStar Evolution 9.25: بهترین گزینه برای کاربران پیشرفته و عکاسی نجومی

تلسکوپ مدل NexStar Evolution 9.25 ترکیبی از ویژگی‌های پیشرفته دارد و یک دیافراگم ۹.۲۵ اینچی و فاصله کانونی ۲۳۵۰ میلی‌متری در آن تعبیه شده است. این مدل قابل‌حمل مجهز به وای‌فای داخلی است که امکان کنترل بی‌سیم از طریق تلفن هوشمند یا تبلت را فراهم می‌کند. این مدل با طراحی اشمیت کاسگرین و اپتیک عالی محبوبیت زیادی بین کاربران متوسط و پیشرفته، به‌ ویژه علاقه‌مندان به عکاسی نجومی دارد.

6. تلسکوپ سلسترونCGX-L : بهترین برای عکاسی نجومی

تلسکوپ سلسترون CGX-L یک تلسکوپ بزرگ و پیشرفته برای افراد حرفه‌ای است. این مدل دیافراگم بزرگ ۱۴ اینچی و فاصله کانونی ۳۹۱۰ میلی‌متری دارد که مناظر خیره‌کننده‌ای از اجرام اعماق آسمان ارائه می‌کند. مدل CGX-L همچنین یک پایه کاملا خودکار GoTo و یک سه پایه سنگین دارد که یافتن و ردیابی سوژه را در آسمان آسان می‌کند.

7. تلسکوپ سلسترون AstroFi 130 : بهترین تلسکوپ مقرون‌به‌صرفه

تلسکوپ سلسترون AstroFi 130 یک تلسکوپ مقرون‌به‌صرفه است که گزینه‌ای ایده‌آل برای مبتدیان محسوب می‌شود. این مدل دیافراگم ۱۳۰ میلی‌متری و فاصله کانونی ۶۵۰ میلی‌متری دارد که کیفیت تصویر مناسبی را با توجه به قیمت خود ارائه می‌دهد. این مدل مجهز به وای‌فای داخلی و اپلیکیشن گوشی هوشمند است که کاربران با استفاده آن می‌توانند از دستگاه تلفن همراه خود تلسکوپ را کنترل کنند.

 

8. تلسکوپ سلسترون NexStar 4SE: بهترین تلسکوپ کوچک

تلسکوپ سلسترون NexStar 4SE برای حمل و نقل مناسب است و یک دیافراگم ۴ اینچی و فاصله کانونی ۱۳۲۵ میلی‌متری دارد. این مدل پایه GoTo کاملا خودکار دارد که مکان‌یابی و ردیابی اجرام آسمانی را آسان می‌کند. مدل NexStar 4SE یک انتخاب عالی برای کاربران مبتدی و متوسط است که دنبال راحتی و تطبیق‌پذیری هستند.

9. تلسکوپ سلسترون شکستی Inspire 100AZ: بهترین برای افراد مبتدی

تلسکوپ شکستی Inspire 100AZ که برای مبتدیان و علاقه‌مندان به نجوم طراحی شده است، دیافراگم ۱۰۰ میلی‌متری و فاصله کانونی ۶۶۰ میلی‌متری دارد. پایه آلت آزیموت این مدل امکان تماشای آسان آسمان شب را فراهم می‌کند. Inspire 100AZ یک گزینه عالی برای رصد اجرام آسمانی و تماشای آن‌ها با وضوح بالا است.

10. تلسکوپ سلسترون NexStar 130SLT: بهترین گزینه برای رصد بصری و عکاسی نجومی سطح ابتدایی

تلسکوپ سلسترون NexStar 130SLT با دیافراگم ۱۳۰ میلی‌متری و فاصله کانونی ۶۵۰ میلی‌متر، همه‌کاره و کاربرپسند است. این مدل یک کنترل دستی کامپیوتری با پایگاه داده بیش از ۴ هزار اجرام آسمانی دارد که امکان ردیابی خودکار و مکان‌یابی دقیق را فراهم می‌کند. این تلسکوپ بین کاربران مبتدی و متوسط علاقه‌مند به رصد بصری و عکاسی نجومی بسیار محبوب است.

برای اطلاع از مقاله 10 چیز که در سال ۲۰۲۲ درباره بشقاب ‌پرنده‌ها و بیگانه‌ها فهمیدیم روی لینک کلیک کنید.

آیا اسکای واچر برند خوبی است؟

اسکای واچر یک برند تلسکوپ معتبر و قابل‌اعتماد بین ستاره‌شناسان مبتدی و حرفه‌ای محسوب می‌شود. این شرکت که در سال ۱۹۹۹ تاسیس شد به‌ سرعت رشد کرد و به یکی از بزرگترین تولیدکنندگان تلسکوپ در جهان تبدیل شد. تلسکوپ‌ های اسکای واچر به داشتن اپتیک با کیفیت بالا، ویژگی‌های پیشرفته و مقرون‌ به‌ صرفه بودن شهرت دارند. این شرکت طیف گسترده‌ای از تلسکوپ‌ها را، از مدل‌های ابتدایی برای مبتدیان تا مدل‌های حرفه‌ای برای کاربران پیشرفته،‌ ارائه می‌کند.

یکی از دلایلی که اسکای واچر بین ستاره‌شناسان محبوب شده است، توانایی آن در تولید تلسکوپ‌ هایی است که نسبت به قیمت خود عملکرد بسیار خوبی دارند. تلسکوپ‌های این برند قیمت مناسبی دارند و مبتدیان و کسانی هم که بودجه کمی دارند، قادر به خرید آن‌ها هستند.

تلسکوپ‌ های اسکای واچر از نظر کیفیت نیز مورد قبول جامعه نجوم هستند. این تلسکوپ‌ها با اپتیک باکیفیت و ویژگی‌های پیشرفته شناخته می‌شوند که استفاده از آن‌ها را آسان می‌کند و برای طیف گسترده‌ای از نیازها مناسب هستند.

در مجموع، اسکای واچر یک برند معتبر تلسکوپ است که مدل‌های باکیفیت را با قیمت‌های مقرون‌ به‌ صرفه ارائه می‌دهد. تلسکوپ‌های این برند یک انتخاب عالی برای مبتدیان و همچنین ستاره‌شناسان با تجربه هستند.

 

تلسکوپ‌ های اسکای واچر کجا تولید می‌شوند؟

تلسکوپ‌ های اسکای واچر در چین توسط شرکت Synta Taiwan's Suzhou Synta Optical Technology Co., Ltd. در سوژو (استان جیانگسو) تولید می‌شوند. این شرکت به‌ شدت به تحقیق و توسعه متعهد است و به نوآوری و بهبود محصولات خود ادامه می‌دهد. اسکای واچر یک تیم خدمات مشتری قوی دارد که از مشتریان این شرکت در سراسر جهان پشتیبانی می‌کند.

بهترین مدل‌های تلسکوپ اسکای واچر

اسکای واچر طیف وسیعی از مدل‌های تلسکوپ را ارائه می‌دهد که نیازهای مبتدیان و اخترشناسان با تجربه را برآورده می‌کند. این برند از تلسکوپ‌های جمع‌وجور و قابل‌حمل گرفته تا تلسکوپ‌های سطح بالا را برای رصد حرفه‌ای، برای مشتریان خود فراهم کرده است. در ادامه بعضی از بهترین مدل‌های تلسکوپ اسکای واچر را معرفی می‌کنیم.

1. اسکای واچر Evostar 120 APO: بهترین گزینه برای عکاسی نجومی

اسکای واچر Evostar 120 APO یک تلسکوپ شکستی آپوکروماتیک است که گزینه عالی برای عکاسی نجومی محسوب می‌شود. دیافراگم ۱۲۰ میلی‌متری و فوکوس‌ دو سرعتی این مدل، گرفتن تصاویر دقیق از اجرام آسمانی را آسان می‌کند.

2. اسکای واچر Dobsonian 8: یک انتخاب عالی برای رصد عمیق آسمان

تلسکوپ ۸ اینچی Dobsonian یک دیافراگم بزرگ و یک پایه دابسونی پایدار دارد که آن را برای رصد عمیق آسمان عالی می‌کند. این مدل با آینه اصلی ۸ اینچی خود نور کافی جمع‌ آوری می‌کند تا کهکشان‌های کم‌نور، سحابی‌ها و خوشه‌های ستاره‌ای را آشکار کند. طراحی ساده و در عین حال قوی تلسکوپ Dobsonian 8، راه‌اندازی آسان و عملکرد روان آن را تضمین می‌کند و به مبتدیان و اخترشناسان باتجربه اجازه می‌دهد از مناظر چشمگیر آسمان شب لذت ببرند.

3. اسکای واچر Quattro 10: بهترین برای عکاسی نجومی

تلسکوپ ۱۰ اینچی اسکای واچر Quattro یک تلسکوپ بازتابنده با کارایی بالا است که برای عکاسی نجومی طراحی شده است. این مدل یک آینه اصلی سهموی ۱۰ اینچی و فوکوس کرایفورد دو سرعته ۲ اینچی دارد که فوکوس دقیق و ثبت جزئیات دقیق اجرام آسمانی را امکان‌پذیر می‌کند. طراحی چهار عنصری این تلسکوپ، انحراف رنگی را به حداقل می‌رساند و تصاویر واضح و دقیق رنگی تولید می‌کند. اسکای واچر Quattro 10 با ساختار مستحکم و عملکرد اپتیکال عالی خود بهترین گزینه برای عکاسان نجومی است که به دنبال کیفیت تصویر فوق‌العاده هستند.

4. اسکای واچر Esprit 120ED: یک انتخاب عالی برای عکاسی نجومی و رصد بصری

اسکای واچر Esprit 120ED یک تلسکوپ شکستی آپوکروماتیک است که برای عکاسی نجومی و همچنین رصد بصری طراحی شده است. این مدل با دیافراگم ۱۲۰ میلی‌متری و فاصله کانونی ۸۴۰ میلی‌متر، کیفیت تصویر و تصحیح رنگ استثنایی را ارائه می‌دهد. این تلسکوپ مجهز به یک لنز شیئی ۳ عنصری و فوکوس‌کننده ۳ اینچی کریفورد با سرعت دوگانه است. چه علاقمند به ثبت تصاویر با جزئیات باشید و چه از مناظر خیره‌کننده اجرام آسمانی لذت می‌برید، اسکای واچر Esprit 120ED عملکرد بی‌نظیری را ارائه می‌دهد.

5. اسکای واچر Explorer 130P: یک تلسکوپ مناسب برای افراد مبتدی

اسکای واچر Explorer 130P یک تلسکوپ نیوتنی است. این تلسکوپ یک انتخاب عالی برای ستاره‌شناسان مبتدی است که سعی می‌کنند شگفتی‌های آسمان شب را کشف کنند. این تلسکوپ بازتابنده کاربرپسند دیافراگم ۱۳۰ میلی‌متری (۵.۱ اینچی) دارد که حجم نور چشمگیری را جمع‌آوری می‌کند. نسبت کانونی این تلسکوپ f/5 است.

لوله تلسکوپ (OTA) اسکای واچر Explorer 130P برای عملکرد بهینه طراحی شده است. این مدل با دیافراگم بزرگ‌تر خود وضوح و جزئیات بیشتری را هنگام رصد اجرام آسمانی ارائه می‌کند. این تلسکوپ که به یک آینه اصلی سهموی مجهز است، تصاویر واضحی را در اختیارتان قرار می‌دهد. مثلا می‌توانید جزئیات پیچیده ماه را مانند دهانه‌ها، کوه‌ها و دریاورها ببینید.

اسکای واچر Explorer 130P همچنین این امکان را به شما می‌دهد سیاره‌هایی مانند مشتری، زحل و مریخ را رصد کنید. همچنین ویژگی‌های شگفت‌انگیز آن‌ها را از جمله نوارهای ابری، حلقه‌های سیاره‌ای و کلاهک‌های یخی قطبی ببینید.

6. اسکای واچر Dobsonian 10: بهترین تلسکوپ برای رصد عمیق آسمان

تلسکوپ ۱۰ اینچی اسکای واچر Dobsonian ابزاری قدرتمند برای رصد اجرام اعماق آسمان است. دیافراگم بزرگ این مدل امکان جمع‌آوری نور چشمگیر را فراهم کرده و جزئیات پیچیده‌ای را از کهکشان‌ها، سحابی‌ها و خوشه‌های ستاره‌ای آشکار می‌کند. پایه محکم دابسونین نیز آن را پایدار کرده است. این ویژگی‌ها در کنار سهولت استفاده این مدل را به یک گزینه محبوب بین اخترشناسان تازه‌کار تبدیل کرده است.

 

7. اسکای واچر Evostar 80mm Doublet APO: بهترین تلسکوپ مسافرتی

اسکای واچر Evostar 80mm Doublet APO یک تلسکوپ کوچک و قابل‌حمل است که می‌توانید از آن برای رصد بصری و عکاسی نجومی استفاده کنید. دیافراگم ۸۰ میلی‌متری و اپتیک‌های باکیفیت این تلسکوپ تصاویر واضح و دقیقی از اجرام آسمانی ارائه می‌دهد. همچنین طراحی سبک و کیف مسافرتی همراه اسکای واچر Evostar 80mm Doublet APO باعث شده است برای تماشای ستارگان در حال حرکت یا افرادی که فضای ذخیره‌سازی محدودی دارند، یک گزینه عالی باشد.

8. اسکای واچر Skymax 90mm Maksutov-Cassegrain: بهترین تلسکوپ جمع‌وجور

اسکای واچر Skymax 90mm Maksutov-Cassegrain یک تلسکوپ جمع‌ و جور و همه‌کاره است که تصاویر با کنتراست بالای آن شهرت زیادی دارد. این مدل با دیافراگم ۹۰ میلی‌متری و طراحی نوری ماکستوف-کاسگرین، تصاویر واضح و شفافی از ماه، سیاره‌ها و اجرام کوچک‌تر در اعماق آسمان ارائه می‌‌کند. همچنین اندازه کوچک و وزن کم این تلسکوپ آن را به انتخابی عالی برای اخترشناسانی تبدیل کرده است که به قابلیت حمل‌ و‌ نقل بدون افت کیفیت تصویر اهمیت می‌دهند.

سلسترون یا اسکای واچر: کدام برای شما مناسب است؟

انتخاب بین تلسکوپ های سلسترون و اسکای واچر به ترجیح‌ها و نیازهای خاص فرد بستگی دارد. هر کدام از این برندها ویژگی‌ها و مزایای منحصر‌به‌فردی دارند که نیازهای مختلفی را برآورده می‌کنند. با این‌ حال، با در نظر گرفتن چند نکته زیر می‌توانید راحت‌تر تصمیم بگیرید:

1. سلسترون در عکاسی نجومی برتر است، در حالی که اسکای واچر روی مشاهده بصری تمرکز می کند.

هدفی که دارید نقش مهمی در تصمیم‌گیری بین این دو برند دارد. تلسکوپ‌ های سلسترون معمولا برای عکاسی نجومی محبوب بیشتری دارند، در حالی‌ که اسکای واچر برای مشاهده بصری مناسب‌تر است. اگر به عکاسی نجومی در اعماق فضا علاقه دارید، تلسکوپ‌ های سلسترون با قابلیت ردیابی و تصویربرداری پیشرفته انتخاب مناسبی هستند. در مقابل اگر بیشتر علاقه به رصد سیاره‌ها و ماه دارید، تلسکوپ‌ های اسکای واچر به‌ دلیل کیفیت اپتیکی بالاتر و دیافراگم بزرگ‌تر انتخاب بهتری هستند.

برای اطلاع از مقاله 3 دلیل که چرا سیاهچاله‌ها از ترسناک‌ترین پدیده‌های جهان هستند روی لینک کلیک کنید.

2. تلسکوپ‌های اسکای واچر در مقایسه با تلسکوپ‌های سلسترون برای مبتدیان مناسب‌تر هستند.

تلسکوپ‌ های اسکای واچر معمولا راه‌اندازی و استفاده آسان‌تر دارند. بسیاری از مدل‌های این برند طراحی‌های بصری و کنترل‌های کاربرپسند دارند. از طرف دیگر، راه‌اندازی و استفاده از تلسکوپ‌ های سلسترون ممکن است به تلاش بیشتری نیاز داشته باشد ولی ویژگی‌ها و عملکردهای پیشرفته‌تری را ارائه می‌کنند.

سلسترون اخترشناسان سطح متوسط را هدف قرار می دهد، در حالی‌که اسکای واچر روی مبتدیان متمرکز است.

3. سلسترون ویژگی‌های نوآورانه‌تری نسبت به اسکای واچر دارد.

سلسترون به ‌دلیل مدل‌های پیشگام اشمیت-کاسگرین و ویژگی‌های نوآورانه خود شناخته می‌شود، در حالیکه اسکای واچر در تولید Dobsonians و ماکستوف کاسگرین سرآمد بوده است. با این‌ حال، هر دو برند بر ارائه اپتیک‌های باکیفیت برای فراهم کردن یک تصویر واضح متمرکز هستند.

4. تلسکوپ‌های اسکای واچر در مقایسه با سلسترون مقرون‌به‌صرفه‌تر هستند.

قیمت تلسکوپ‌ها می‌تواند بسیار متفاوت باشد. هر دو برند طیف وسیعی از مدل‌ها را با قیمت‌های مختلف ارائه می‌دهند. تلسکوپ‌ های اسکای واچر مقرون‌ به‌ صرفه‌تر هستند و یک انتخاب عالی برای مبتدیان یا کسانی که بودجه کمی دارند، به‌ شمار می‌آیند. از طرف دیگر، تلسکوپ‌ های سلسترون گران‌تر هستند ولی ویژگی‌ها و قابلیت‌های پیشرفته‌تری را ارائه می‌کنند که آن‌ها را به انتخابی عالی برای کاربران با تجربه‌تر تبدیل می‌کند.

 

سوال‌های رایج درباره تلسکوپ‌های سلسترون و اسکای واچر

در این قسمت به بعضی از سوال‌های متداول در مورد این دو برند پاسخ می‌دهیم:

آیا اسکای واچر یک شرکت چینی است؟

بله، اسکای واچر یک شرکت چینی است که در ساخت تلسکوپ‌های باکیفیت برای علاقه‌مندان به نجوم تخصص دارد.

کدام بهتر است: سلسترون،‌ اوریون یا اسکای واچر؟

پاسخ دادن به این سوال ساده نیست، زیرا هر کدام از این برندها نقاط قوت و ضعف خاص خود را دارند. مثلا، سلسترون طیف وسیعی از تلسکوپ‌ها را تولید می‌کند که نیازهای مختلف را از مبتدی تا پیشرفته برآورده می‌کنند. این برند به ‌دلیل تلسکوپ‌های کامپیوتری‌ که راه‌اندازی و استفاده آسان دارند، شهرت زیادی دارد.

از طرف دیگر، اوریون در تولید تلسکوپ ‌و لوازم جانبی با کیفیت بالا شهرت دارد. این تلسکوپ‌ها بین عکاسان نجومی محبوب هستند و طیف وسیعی از ویژگی‌های پیشرفته را برای تصویربرداری ارائه می‌دهند.

اسکای واچر نیز یک برند مقرون‌ به‌ صرفه است که تلسکوپ‌های مختلفی را برای کاربران مبتدی و متوسط ارائه می‌دهد. این برند به علت تولید بازتابنده‌های نیوتنی با کیفیت بالا و تلسکوپ‌های دابسونی شهرت پیدا کرده است.

تلسکوپ اوریون بهتر است یا سلسترون؟

انتخاب بین تلسکوپ سلسترون و اوریون به نیازها و ترجیح‌های فردی شما بستگی دارد، زیرا هر کدام از این دو برند مزایا و معایب خاص خود را دارند.

تلسکوپ‌های اوریون به ‌خاطر اپتیک باکیفیت خود شناخته می‌شوند. این برند طیف وسیعی از محصولات را ارائه می‌کند که برای مبتدیان و همچنین کاربران پیشرفته مناسب هستند. تلسکوپ‌های این برند اغلب مقرون‌ به‌ صرفه‌تر از تلسکوپ‌ های سلسترون هستند.

در مقابل، تلسکوپ‌ های سلسترون به‌ دلیل ویژگی‌ها و فناوری پیشرفته خود مانند ردیابی کامپیوتری و قابلیت‌های GPS شناخته می‌شوند. این برند همچنین طیف وسیع‌تری از مدل‌ها و لوازم جانبی را ارائه می‌کند که برای کسانی که می‌خواهند تنظیم‌های تلسکوپ خود را سفارشی کنند، مفید است.

 

تلسکوپ سلسترون بهتر است یا مید؟

سلسترون و مید هر دو از برندهای معروف تلسکوپ هستند که هر کدام نقاط قوت و ضعف خاص خود را دارند. انتخاب یکی از آن‌ها در نهایت به شما و آنچه از یک تلسکوپ می‌خواهید، بستگی دارد. سلسترون طیف وسیع‌تری از مدل‌های تلسکوپ را از جمله مدل‌های کامپیوتری و پیشرفته، ارائه می‌دهد. در مقابل، مید بیشتر روی تلسکوپ‌های سنتی متمرکز است. این دو برند از نظر اپتیکی مشابه هستند و هر دو تلسکوپ‌های باکیفیت ارائه می‌دهند.

با این‌ حال، مدل‌های رایانه‌ای سلسترون، کاربر سندتر هستند و کارکرد آسان‌تری دارند، در حالیکه تلسکوپ‌های مید معمولا قوی‌تر و بادوام‌تر هستند.

نتیجه‌گیری: تلسکوپ های سلسترون و اسکای واچر هر دو برندهای خوبی برای کشف اجرام آسمانی جالب هستند.

هر دو برند تلسکوپ های سلسترون و اسکای واچر تلسکوپ‌های بسیار خوبی را برای ستاره شناسان مبتدی و حرفه ارائه می‌کنند. بنابراین انتخاب از بین آن‌ها به ترجیح‌های فردی، هدف و بودجه بستگی دارد. از نظر کیفیت نوری، هر دو برند نماهای چشمگیری را از اجرام آسمانی ارائه می‌دهند. هر دو نقاط قوت و ضعف خود را دارند و مهم است که قبل از تصمیم‌گیری به دقت نیازهایتان را در نظر بگیرید.

اسکای واچر طیف وسیعی از تلسکوپ‌های مبتدی عالی را ارائه می‌دهد که برای کسانی که قصد دارند سفر نجومی خود را شروع کنند، عالی هستند. از طرف دیگر، سلسترون تلسکوپ‌های ممتاز که نیازهای کاربران پیشرفته را برآورده می‌کند ارائه می‌کند و کیفیت نوری استثنایی و ویژگی‌های پیشرفته را برای تجربه رصد برتر فراهم می‌کند. شما می توانید برای اطلاعات و خرید تلسکوپ های سلسترون و اسکای واچر و دیگر مدل های تلسکوپ به سایت موسسه طبیعت آسمان شب مراجعه نمائید.

برای دانلود مقاله مقایسه تلسکوپ های سلسترون و اسکای واچر روی لینک کلیک کنید.

 منبع: سایت موسسه طبیعت آسمان شب و مقایسه تلسکوپ های سلسترون و اسکای واچر 

ماده تاریک چیست؟

ماده تاریک بیش از ۸۰ درصد از کل ماده در جهان را تشکیل می‌دهد ولی دانشمندان هرگز آن را ندیده‌اند. در واقع، ما فقط وجود ماده تاریک را فرض می‌کنیم، زیرا بدون آن رفتار ستاره‌ها، سیاره‌ها و کهکشان‌ها را نمی‌توانیم توضیح دهیم. دو چیزی که به‌ طور قطعی درباره ماده تاریک می دانیم این است که نیروی گرانش اعمال می‌کند و در مقایسه با نور با سرعت کمتری حرکت می‌کند. تا انتهای این مقاله با ما همراه باشید تا با هر چیزی که درباره ماده تاریک می‌دانیم یا بهتر است بگوییم، آن‌ چه را که فکر می‌کنیم می‌دانیم، آشنا شوید.

ماده تاریک چیست و چرا نامرئی است؟

ماده تاریک کاملا نامرئی است. این ماده هیچ نور یا انرژی از خود ساطع نمی‌کند و بنابراین حسگرها و ردیاب‌های معمولی نمی‌توانند آن را شناسایی کنند. دانشمندان معتقدند که کلید ماهیت گریزان ماده تاریک احتمالا در ترکیب آن نهفته است.

ماده مرئی که به آن ماده باریونی نیز می‌گویند، از ذره‌های بنیادی اتم مانند پروتون، نوترون و الکترون تشکیل شده است. درباره این ماده، دانشمندان فقط حدس می‌زنند که از چه چیزی ساخته شده است. شاید ماده تاریک از باریون‌ها تشکیل شده باشد یا غیرباریونی باشد.

بیشتر دانشمندان معتقدند که ماده تاریک غیرباریونی بوده و از WIMPS (ذره‌های عظیم با برهمکنش ضعیف) تشکیل شده است. فرض بر این است که WIMPS جرمی ده تا صد برابر یک پروتون دارد ولی برهمکنش ضعیف آن با ماده عادی باعث می‌شود به‌ راحتی قابل تشخیص نباشد.

نوترینوهای عقیم یک گزینه دیگر هستند. نوترینوها ذره‌هایی هستند که ماده معمولی را به‌وجود نمی‌آورند. جریان زیادی از نوترینوها از خورشید جاری می‌شود ولی از آن‌جایی که به‌ندرت با ماده عادی برهم‌کنش دارند، از زمین عبور می‌کنند.

  

آیا ماده تاریک واقعا وجود دارد؟

جواب قطعی برای این سوال وجود ندارد. آنچه می‌دانیم این است که اگر به یک کهکشان معمولی نگاه کنیم، تمام چیزهایی را که می‌بینیم در نظر بگیریم و از قوانین نسبیت عام نیوتن برای توصیف حرکت آن‌ها استفاده کنیم، به پاسخ اشتباه می‌رسیم.

اجرامی که در کهکشان وجود دارند خیلی سریع حرکت می‌کنند. بنابراین نباید گرانش کافی وجود داشته باشد که آن‌ها را از پرواز به خارج از کهکشانی که در آن هستند، باز دارد. همین مساله درباره کهکشان‌هایی که پیرامون خوشه‌ها حرکت می‌کنند، صدق می‌کند.

برای اثبات وجود ماده تاریک دو توضیح وجود دارد:

• ماده‌ای وجود دارد که با تلسکوپ قابل دیدن نیست و این همان ماده تاریک است.
• قوانین نیوتن و حتی عدد گراشف در مقیاس کهکشان‌ها و هر چیز بزرگ‌تر اشتباه هستند.

بیشتر کیهان‌شناسان معتقدند که رفتار کهکشان‌ها را می‌توان توسط ماده تاریک توضیح داد، زیرا نوشتن یک نظریه موفق دینامیک نیوتونی اصلاح‌شده یا گرانش اصلاح‌شده بسیار دشوار است.

همچنین دلیل دیگر وجود ماده نامرئی تا حدودی این است که وقتی با تلسکوپ‌ به تشعشع‌های پس‌زمینه کیهانی (CMB)، یعنی نور کیهان اولیه نگاه می‌کنیم، بر اساس نظریه گرانش، به همان مقدار و نوع ماده نامرئی نیز نیاز داریم تا رفتار امواج صوتی را که در جهان با قدمت کمتر از ۵۰۰ هزار سال حرکت می‌کردند و قادر به دیدن آثار آن‌ها هستیم، توضیح دهیم.

منشا ماده تاریک چیست؟

ظاهرا این ماده در سراسر کیهان به شکل یک شبکه پراکنده شده است و خوشه‌های کهکشانی در گره‌هایی که محل تقاطع رشته‌ها هستند، شکل می‌گیرند. با توجه به اینکه گرانش در داخل و همچنین خارج از منظومه شمسی ما یکسان عمل می‌کند، محققان شواهد بیشتری برای وجود این ماده ارائه می‌کنند. با این‌ حال، سوال این است که ماده تاریک از کجا می‌آید؟ پاسخ واضح این است که نمی‌دانیم ولی چند نظریه در این مورد وجود دارد.

یک نظریه این است که ماده نامرئی ممکن است در سیاهچاله‌ها متمرکز باشد، دروازه‌های قدرتمندی که به ‌دلیل نیروی شدید گرانش، همه چیز را در مجاورت خود می‌بلعد. به این ترتیب، ماده تاریک همراه با سایر عناصر تشکیل‌دهنده جهان در بیگ بنگ ایجاد شده است.

بقایای ستاره‌ای مانند کوتوله‌های سفید و ستاره‌های نوترونی نیز حاوی مقادیر بالایی از ماده نامرئی هستند. این ماده در کوتوله‌های قهوه‌ای، ستاره‌های شکست‌خورده‌ای که مواد کافی برای شروع همجوشی هسته‌ای در هسته‌های خود نداشته‌اند نیز وجود دارد.

برای اطلاع از مقاله ستاره‌ها چگونه متولد می‌شوند و می‌میرند؟ روی لینک کلیک کنید.

چرا فکر می‌کنیم که ماده تاریک وجود دارد؟

اگر نمی‌توانیم ماده نامرئی را ببینیم، چگونه متوجه وجود آن می‌شویم؟ پاسخ این سوال گرانش است. در دهه ۱۹۲۰، اخترشناسان این فرضیه را مطرح کردند که جهان بیش از آنچه که ما می‌توانیم ببینیم حاوی ماده است. زیرا نیروهای گرانشی که در جهان وجود دارند، قوی‌تر از چیزی هستند که ماده مرئی به‌ت نهایی آن را به‌ وجود آورده باشد.

در دهه ۱۹۷۰، اخترشناسانی که کهکشان‌های مارپیچ را بررسی کردند انتظار داشتند که مواد موجود در مرکز آن‌ها سریع‌تر از لبه‌های حرکت کنند. آن‌ها در عوض متوجه شدند که ستاره‌ها در هر دو نقطه با سرعت یکسانی حرکت می‌کنند که نشان می‌دهد جرم کهکشان‌ها بیشتری چیزی است که می‌توان دید.

مطالعه گاز در کهکشان‌های بیضوی نیز نیاز به وجود جرم بیشتر نسبت به اجرام مرئی را نشان می‌دهد. اگر تنها جرمی که در خوشه‌های کهکشانی وجود داشت، جرم قابل‌ مشاهده با اندازه‌گیری‌های نجومی معمولی بود، این خوشه‌ها از هم دور می‌شدند.

نیروی گرانش نه تنها بر مدار ستاره‌ها در کهکشان‌ها، بلکه بر مسیر نور تاثیر می‌گذارد. فیزیکدان مشهور، آلبرت انیشتین، در اوایل قرن بیستم نشان داد که اجرام عظیم در جهان به‌ دلیل نیروی گرانش خود نور را خم و منحرف می‌کنند. این پدیده با نام عدسی گرانشی شناخته می‌شود. ستاره‌شناسان با مطالعه نحوه تحریف نور توسط خوشه‌های کهکشانی توانسته‌اند نقشه‌ای از ماده تاریک در کیهان ترسیم کنند.

دانشمندان چگونه ماده تاریک را مطالعه می‌کنند؟

اگر نمی‌توانیم ماده نامرئی را ببینیم، آیا واقعا می‌توانیم آن را مطالعه کنیم؟ دو رویکرد برای یادگیری بیشتر درباره این ماده مرموز وجود دارد. در روش اول، ستاره‌شناسان با مشاهده خوشه‌بندی مواد و حرکت اجرام در جهان، توزیع ماده تاریک در جهان را مطالعه می‌کنند. در روش دوم، فیزیکدانان ذره تلاش می‌کنند ذره‌های بنیادی سازنده ماده نامرئی را شناسایی کنند.

ماموریت انرژی تاریک اقلیدس آژانس فضایی اروپا در یکم ژانویه ۲۰۲۳ به فضا رفت و در حال حاضر در جستجوی ماده تاریک و انرژی تاریک است. هدف این ماموریت ترسیم هندسه ماده در جهان، به‌ ویژه توزیع کهکشان‌ها برای کسب اطلاعات بیشتر درباره ماده تاریک گریزان است.

  

نتیجه

جستجوی ماده نامرئی همچنان ادامه دارد و دانشمندان به دنبال کشف این ماده هستند. ماده نامرئی را نمی توان با تلسکوپ دید ولی دیگر اجرام آسمانی را می توانیم با خرید تلسکوپ ببینیم. خرید تلسکوپ در سایت موسسه طبیعت آسمان شب به راحتی و با ایمنی کامل انجام می شود.

برای دانلود مقاله ماده تاریک چیست؟ روی لینک کلیک کنید.

منبع: سایت موسسه طبیعت آسمان شب و ماده تاریک چیست؟

۱۰ چیز که در سال ۲۰۲۲ درباره بشقاب پرنده ها و بیگانه‌ها فهمیدیم

سال‌ها است تلاش می‌کنیم به این سوال پاسخ دهیم که آیا ما در جهان تنها هستیم؟ تلاش برای یافتن پاسخ این سوال جستجوی بشقاب پرنده ها و حیات فرازمینی را به یک حوزه جذاب تبدیل کرده است. امروزه با دسترسی به فناوری پیشرفته و تلسکوپ‌های بسیار قوی، جستجوی حیات میان ستاره‌ها امیدوارکننده‌ به ‌نظر می‌رسد. تا انتهای این مقاله با ما همراه باشید تا از آخرین اخبار و یافته‌های مربوط به دنیای بشقاب پرنده ها و بیگانه‌ها مطلع شوید.

１. تمرکز روی یوفوها

با افزایش مشاهده یوفوها در سال ۲۰۲۱، کارشناسان اعلام کردند که باید این ادعاها را با دقت بررسی کرد.

«مارک رودگیر» مدیر علمی مرکز مطالعات یوفو در شیکاگو، می‌گوید: «تلاش برای شناسایی، ردیابی و بررسی پدیده بشقاب پرنده به‌ تازگی وارد مرحله جدیدی شده است. تکنولوژی پیشرفت کرده است، ابزارهای نرم‌افزاری بهبود یافته‌ اند و علاقه متخصصان به بشقاب پرنده ها بیشتر شده است.»

دولت ایالات متحده تحقیق درباره یوفوها را جدی گرفته است. در سال ۲۰۲۱، به دنبال گزارش کمیته UAP، کنگره خواستار ایجاد یک دفتر رسمی برای نظارت بر جمع‌آوری و تجزیه و تحلیل داده‌های مربوط به بشقاب پرنده ها شد.

 

２. انتشار گزارش‌های غیرمحرمانه درباره بشقاب پرنده ها

در آوریل ۲۰۲۲، درخواست قانون آزادی اطلاعات که توسط روزنامه دسان ارائه شد، آژانس اطلاعات دفاعی ایالات متحده را بر آن داشت تا ۱۵۷۴ صفحه از مطالب مربوط به بشقاب پرنده را در اختیار این روزنامه قرار دهد. سپس، دسان گزارش کرد که این مطالب شامل ۴۲ مورد پزشکی و ۳۰۰ مورد منتشرنشده از جراحت‌های انسانی پس از برخورد با وسایل نقلیه غیرعادی از جمله بشقاب پرنده ها است.

طبق این گزارش، افراد جراحت‌های سوختگی یا سایر شرایط مرتبط با تشعشع‌های الکترومغناطیسی داشته‌اند. همچنین اطلاعاتی درباره آسیب مغزی، آسیب عصبی، تپش قلب و سردرد مربوط به برخوردهای غیرعادی با وسیله نقلیه وجود داشت.

３. پاسخی برای پارادوکس فرمی

در ماه می ۲۰۲۲، دو دانشمند راه‌حلی برای پارادوکس فرمی پیشنهاد کردند: شاید تمدنی که به ‌اندازه کافی برای سفرهای فضایی هوشمند باشد، در نهایت به نقطه‌ای برسد که تقاضای انرژی آن از نوآوری پیشی بگیرد و منجر به فروپاشی آن شود.

از طرف دیگر، این تمدن بیگانه ممکن است بتواند تعادل خود را حفظ کند و در نتیجه دچار رکود شود. تمدن‌ها برای جلوگیری از نابودی خود می‌توانند تحت بیداری هموستاتیک قرار بگیرند و تلاش خود را به جای سفر بین ستاره‌ها روی رفاه اجتماعی، توسعه پایدار و هماهنگی زیست‌محیطی متمرکز کنند.

برای اطلاع از مقاله ستاره‌ها چگونه متولد می‌شوند و می‌میرند؟ روی لینک کلیک کنید.

４. ارسال هشدار درباره آب‌و‌هوا به بیگانگان

در ماه می، محققان تصمیم گرفتند پیامی را برای اطلاع فضایی‌ها از بحران آب‌و‌هوایی زمین و درخواست کمک ارسال کنند. این پیام رمزگذار‌ی‌شده قرار است به منظومه تراپیست-۱ ارسال شود که حداقل هفت سیاره شبیه زمین دارد. دانشمندان امیدوارند تمدن بیگانه‌ای که این پیام را دریافت می‌کند قدیمی‌تر و پیشرفته‌تر از تمدن ما باشد و در نتیجه بتواند به بهبود وضعیت آب‌و‌هوا کمک کند.

با این‌ حال، نباید به این زودی منتظر پاسخ باشیم. حتی اگر پیام ما بلافاصله دریافت و ترجمه شود، با توجه به فاصله ۳۹ سال نوری، ۷۸ سال طول می کشد تا پاسخ را دریافت کنیم.

５. دریافت سیگنال مشکوک

در ژوئن سال ۲۰۲۲، خبری مبنی بر شناسایی سیگنال یک تمدن بیگانه توسط تلسکوپ رادیویی فاست چین دنیا را تکان داد. این تلسکوپ سه سیگنال رادیویی با باند باریک را شناسایی کرده بود که به نظر می‌رسید بین سال‌های ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۲ از فضا می‌آمدند. از آن‌جایی‌ که منابع طبیعی این نوع سیگنال رادیویی را تولید نمی‌کنند، این سیگنال‌ها به‌عنوان ردپای احتمالی تکنولوژیکی و تمدن‌های فرازمینی خارج از زمین توصیف شدند. با وجود این محققان با بررسی‌های بیشتر اعلام کردند که این سیگنال‌ها نتیجه دخالت انسان هستند، نه حیات بیگانه هوشمند.

６. کره دایسون، محل زندگی بیگانه‌ها

در ماه ژوئن، تیمی از دانشمندان پیشنهاد کردند تمدن‌های پیشرفته بیگانه ممکن است روی کره‌های به اصطلاح دایسون ساکن باشند که دور بقایای ستاره‌های خورشیدی معروف به کوتوله‌های سفید می‌چرخند. علاوه‌بر این، قبل از اینکه ستاره‌هایی مانند خورشید به کوتوله‌های سفید تبدیل شوند، به‌ صورت غول‌های قرمز متورم می‌شوند که یعنی تمدن‌های فضایی باید زیستگاه‌های مصنوعی جدیدی اطراف ستاره خود ایجاد کنند. این زیستگاه‌ها می‌توانند کره‌های دایسون باشند که اولین بار «فریمن دایسون» در دهه ۱۹۶۰ آن‌ها را پیشنهاد کرد.

７. پروژه تحقیقاتی ناسا

در ژوئن سال ۲۰۲۲، ناسا اعلام کرد که قصد دارد یک مطالعه علمی درباره بشقاب پرنده ها آغاز کند. اهداف اصلی این مطالعه شناسایی و توصیف داده‌های موجود درباره یوفوها، ایجاد یک روش بهینه برای جمع‌آوری مشاهده‌های آتی و تعیین چگونگی استفاده از این داده‌ها برای پیشبرد درک اجرام مرموز در آسمان است. گروهی از کارشناسان شامل فیزیکدانان و همچنین فضانورد سابق ناسا، اسکات کلی، کار خود را که انتظار می‌رود 9 ماه طول بکشد، در ۲۴ اکتبر ۲۰۲۲ شروع کردند.

برای اطلاع از مقاله 3 دلیل که چرا سیاهچاله‌ها از ترسناک‌ترین پدیده‌های جهان هستند روی لینک کلیک کنید.

８. جستجو برای پیدا کردن آثار فضایی‌ها

با توجه به اینکه عمر منظومه شمسی حدود ۴.۵ میلیارد سال است، این امکان وجود دارد که تمدن‌های پیشرفته قبلا به آن سفر کرده باشند. در اکتبر ۲۰۲۲، دانشمندان پیشنهاد کردند که بیگانگان ممکن است نشانه‌هایی از بازدید خود را در سراسر منظومه شمسی پراکنده کرده باشند. از میان آن‌ها، بارزترین موارد فضاپیماهای ازکارافتاده، کاوشگرها و بقایای دیگر روی سطح سیاره‌ها یا قمرها خواهد بود. دانشمندان همچنین پیشنهاد کردند که فضاپیماهای بیگانه برای پرش‌های بین‌ستاره‌ای به نیروی محرکه نیاز دارند که ممکن است توده‌های اگزوز قابل‌شناسایی باقی گذاشته باشد.

９. یوفو یا یک هوانورد عادی؟

در اکتبر سال ۲۰۲۲، مقام‌های وزارت دفاع ایالات متحده عنوان کردند که پس از سال‌ها تجزیه و تحلیل فیلم صدها یوفو به این نتیجه رسیده‌اند که قطعا بیشتر آن‌ها بیگانگان نیستند. طبق این گزارش، بیشتر این یوفوها احتمالا فقط هوانوردهای مختلف، مانند بالن‌های هواشناسی هستند. پهپادهای نظارتی چین نیز چند بار به‌ عنوان یوفو گزارش شده‌اند. علاوه‌ بر این، فیلمی که در سال ۲۰۱۸ منتشر شد و در آن به‌ نظر می‌رسد یک بشقاب پرنده قوانین فیزیک را به چالش می‌کشد، نتیجه توهم‌های نوری بود.

 

10. پتانسیل سیاره فراخورشیدی برای حیات

در نوامبر ۲۰۲۲، تلسکوپ فضایی جیمز وب اعماق جو سیاره فراخورشیدی WASP-39 b را بررسی کرد تا ترکیب شیمیایی و مولکولی آن را کشف کند. تصویر جو WASP-39 b نشان‌دهنده تحولی هیجان‌انگیز در جستجوی حیات در سایر نقاط کیهان بود. جمیز وب همچنین توانست در منظومه تراپیست-۱ هفت جهان صخره‌ای مانند زمین را کشف کند که دور یک ستاره خنک می‌چرخند. یکی از این سیاره‌ها، تراپیست-۱ئی، دور ستاره مادر خود در منطقه قابل‌ سکونت می‌چرخد. دمای این منطقه برای وجود آب مایع مناسب است که یک عنصر کلیدی برای حیات محسوب می‌شود.

نتیجه

در کل هنوز هیچ مردک قابل توجه و مستندی برای اثبات وجود بشقاب پرنده ها و بیگانه ها به دست نیامده است. هنوز نمی توان به طور قطع گفت که بشقاب پرنده ها را می توان با تلسکوپ دید و وجود دارند. اگر شواهد کافی برای اثبات وجود بشقاب پرنده ها وجود داشت مطمئنا ما به راحتی از آن با خبر می شدیم.

شاید شما روزی توانستید با تلسکوپ خود بشقاب پرنده ها را ببنید. برای اینکه بتوانید تصویری بهتر و با کیفیت از بشقاب پرنده ها داشته باشید پس بهتر است خرید تلسکوپ خوب و با کیقیت را در دستور کار خود قرار دهید. خرید تلسکوپ در سایت موسسه طبیعت آسمان شب با بهترین قیمت و کیفیت بسیار راحت و ایمن است.

برای دانلود مقاله ۱۰ چیز که در سال ۲۰۲۲ درباره بشقاب پرنده ها و بیگانه‌ها فهمیدیم روی لینک کلیک کنید.

منبع: سایت موسسه طبیعت آسمان شب و ۱۰ چیز که در سال ۲۰۲۲ درباره بشقاب پرنده ها و بیگانه‌ها فهمیدیم