کوتوله های سفید حقایقی در مورد بقایای متراکم ستاره ‌ها

کوتوله های سفید اجرامی هستند که وقتی ستاره‌هایی مثل خورشید سوخت خود را به‌ طور کامل مصرف کنند، باقی می‌مانند. این اجساد ستاره‌ای متراکم و کم نور در واقع آخرین مرحله قابل‌ مشاهده تکامل ستاره‌های با جرم کم و متوسط هستند.

به‌ گفته ناسا، در حالیکه بیشتر ستاره‌های پرجرم در نهایت به ابرنواختر تبدیل می‌شوند، یک ستاره با جرم کم یا متوسط، با جرم کمتر از حدود ۸ برابر خورشید، در نهایت به یک کوتوله سفید تبدیل خواهد شد. به‌ گفته محققان، تقریبا ۹۷درصد از ستاره‌های کهکشان راه شیری در نهایت به کوتوله سفید تبدیل خواهند شد.

به‌ گفته دانشگاه ایالتی نیومکزیکو (NMSU)، یک کوتوله سفید در مقایسه با خورشید ما جرم کربن و اکسیژن مشابه دارد، اگر چه اندازه آن بسیار کوچک‌تر و تقریبا مشابه زمین است.

طبق گفته ناسا، دمای کوتوله سفید می‌تواند از ۱۰۰ هزار کلوین فراتر رود (که حدود ۱۷۹۵۰۰ درجه فارنهایت است). با وجود دمای بالا، کوتوله های سفید درخشندگی کمی دارند. زیرا بسیار کوچک هستند. برای آشنایی بیشتر با این پدیده جذاب، تا انتهای مقاله با ما همراه باشید.

نحوه به‌وجود آمدن کوتوله های سفید

ستاره‌های رشته اصلی، از جمله خورشید، از ابرهای غبار و گاز تشکیل شده‌اند که توسط گرانش کنار هم قرار گرفته‌اند. نحوه تکامل ستاره‌ها در طول عمرشان به جرم آن‌ها بستگی دارد. پرجرم‌ترین ستاره‌ها با جرمی هشت برابر خورشید یا بیشتر، هرگز به کوتوله سفید تبدیل نخواهند شد. در عوض، کوتوله های سفید در پایان عمر خود در یک ابرنواختر خشن منفجر می‌شوند و یک ستاره نوترونی یا سیاه‌چاله از خود باقی می‌گذارند.

با  این‌ حال، ستاره‌های کوچک‌تر مسیر آرام‌تری را طی می‌کنند. ستاره‌های با جرم کم تا متوسط مانند خورشید، در نهایت به غول‌های قرمز متورم می‌شوند. سپس لایه‌های بیرونی خود را در حلقه‌ای به نام سحابی سیاره‌ای می‌ریزند (دانشمندان در ابتدا فکر می‌کردند که سحابی‌ها شبیه سیاره‌هایی مانند نپتون و اورانوس هستند). هسته‌ای که باقی می‌ماند یک کوتوله سفید خواهد بود، یعنی پوسته‌ای از یک ستاره که در آن همجوشی هیدروژنی رخ نمی‌دهد.

ستاره‌های کوچک‌تر مانند کوتوله‌های سرخ، به حالت غول سرخ نمی‌رسند. آن‌ها به‌ سادگی تمام هیدروژن خود را می‌سوزانند و این فرایند را با تبدیل شدن به یک کوتوله سفید کم‌رنگ خاتمه می‌دهند. با این‌ حال، تریلیون‌ها سال طول می‌کشد تا یک کوتوله‌ سرخ سوخت خود را مصرف کند که بسیار بیشتر از عمر ۱۳.۸ میلیارد ساله جهان است. بنابراین، هیچ کوتوله‌ سرخی هنوز به کوتوله سفید تبدیل نشده است.

 

ویژگی‌های کوتوله سفید

وقتی سوخت یک ستاره تمام می‌شود، دیگر فشار رو به بیرون ناشی از فرایند همجوشی را تجربه نمی‌کند و به سمت درون خود فرو می‌ریزد. بر اساس دایره‌المعارف نجوم دانشگاه سوینبرن استرالیا، کوتوله های سفید تقریبا جرم مشابه خورشید و شعاع هم‌اندازه زمین دارند. در نتیجه در کنار ستاره‌های نوترونی و سیاه‌چاله‌ها، از متراکم‌ترین اجرام در فضا هستند.

به‌گفته ناسا، گرانش روی سطح یک کوتوله سفید ۳۵۰ هزار برابر گرانش زمین است. یعنی یک فرد ۱۵۰ پوندی (۶۸ کیلوگرمی) روی زمین، روی سطح یک کوتوله سفید ۵۰ میلیون پوند (۲۲.۷ میلیون کیلوگرم) وزن خواهد داشت.

کوتوله های سفید به این چگالی باورنکردنی می‌رسند، زیرا آن‌قدر فشرده فرو می‌ریزند که الکترون‌هایشان به هم کوبیده می‌شوند و چیزی را تشکیل می‌دهند که «ماده تباهیده» نامیده می‌شود.

ستاره‌های سابق تا زمانی به فروپاشی ادامه می‌دهند که خود الکترون‌ها فشار به سمت بیرون کافی برای متوقف کردن فروپاشی فراهم کنند. هر چه جرم بیشتر باشد، کشش به سمت داخل بیشتر است. بنابراین، یک کوتوله سفید با جرم بیشتر شعاع کمتری نسبت به همتای کم‌جرم خود دارد. در نتیجه، هیچ کوتوله سفیدی پس از ریختن بیشتر جرم خود در مرحله غول سرخ نمی‌تواند از ۱.۴ برابر جرم خورشید بیشتر باشد.

وقتی یک ستاره متورم شده و به یک غول سرخ تبدیل می‌شود، نزدیک‌ترین سیاره‌های خود را می بلعد. با این‌ حال، بعضی از آن‌ها زنده می‌مانند. فضاپیمای اسپیتزر ناسا نشان داد که حداقل ۱ تا ۳درصد از ستاره‌های کوتوله سفید اتمسفر آلوده دارند که نشان می‌دهد مواد سنگی در آن‌ها افتاده است.

«جی فریحی»، محقق کوتوله سفید در دانشگاه لستر در انگلستان، به سایت Space.com گفت: «در جست‌وجوی سیاره‌های مشابه زمین، سیستم‌های متعددی را شناسایی کرده‌ایم که کاندیدای عالی برای نگهداری از آن‌ها هستند. وقتی این سیاره‌ها به‌ عنوان کوتوله های سفید باقی بمانند، قابل‌ سکونت نخواهند بود ولی امکان دارد قبلا در دوره‌ای حیات روی آن‌ها وجود داشته است.»

در یک مورد هیجان‌انگیز، محققان ماده سنگی را هنگام سقوط به درون کوتوله سفید مشاهده کردند. «بوریس گانسیکه»، اخترشناس دانشگاه وارویک در انگلستان، به Space.com گفت: «این هیجان‌انگیز و غیرمنتظره است که می‌توانیم این نوع تغییر شگرف را در مقیاس‌های زمانی انسانی ببینیم.»

 

سرنوشت یک کوتوله سفید

بسیاری از کوتوله های سفید در تاریکی نسبی محو می‌شوند و در نهایت تمام انرژی خود را از دست می‌دهند و به‌ اصطلاح به کوتوله‌ های سیاه تبدیل می‌شوند. در مقابل، آن‌هایی که منظومه مشترکی با ستاره‌های همدم دارند ممکن است به سرنوشت دیگری دچار شوند. اگر کوتوله سفید بخشی از یک سیستم دوتایی باشد، ممکن است بتواند مواد را از ستاره همدم به سطح خود بکشد. این افزایش جرم کوتوله سفید نتایج جالبی خواهد داشت.

یک احتمال این است که جرم اضافه‌شده می‌تواند باعث فروپاشی کوتوله سفید به یک ستاره نوترونی بسیار چگال‌تر شود. نتیجه انفجاری‌تر دیگر، ابرنواختر نوع یکم ای است. همان‌طور که کوتوله های سفید مواد را از ستاره همدم به سمت خود می‌کشد، دما افزایش می‌یابد و در نهایت باعث ایجاد یک واکنش فرار می‌شود که در یک ابرنواختر خشن منفجر می‌شود و کوتوله سفید را نابود می‌کند. این فرایند به‌ عنوان «مدل انحطاط منفرد» ابرنواختر نوع یکم ای شناخته می‌شود.

برای اطلاع از مقاله خورشید چقدر داغ است؟ روی لینک کلیک کنید.

در سال ۲۰۱۲، محققان توانستند از نزدیک پوسته‌های گاز پیچیده‌ای را که یک ابرنواختر نوع یکم ای را احاطه کرده بود، با جزئیات دقیق ببینند. «بنجامین دیلدی»، نویسنده اصلی این مطالعه و ستاره‌شناس در شبکه تلسکوپ جهانی رصدخانه لاس کامبرس در کالیفرنیا به space.com گفت: «ما برای اولین بار واقعا شواهد دقیقی از پیش‌ساز یک ابرنواختر نوع یکم ای را دیدیم.»

اگر همدم به‌ جای یک ستاره فعال، کوتوله های سفید دیگری باشد، دو جسد ستاره‌ای با هم ادغام می‌شوند و آتش‌بازی آغاز می‌شود. این فرایند به‌ عنوان «مدل انحطاط دوگانه» ابرنواختر نوع یکم ای شناخته می‌شود.

در مواقع دیگر، کوتوله های سفید ممکن است کافی مواد از همدم خود بگیرد تا برای مدت کوتاهی در یک نوا یعنی یک انفجار بسیار کوچک‌تر، مشتعل شود. از آن‌جایی‌ که کوتوله سفید دست‌نخورده باقی می‌ماند، وقتی به نقطه بحرانی رسید، می‌تواند چند بار این روند را تکرار کند و بارها و بارها ستاره در حال مرگ را به زندگی برگرداند.

«پرزمک مروز»، ستاره‌شناس دانشگاه ورشو لهستان، به Space.com گفت: «آن‌ها درخشان‌ترین و متداول‌ترین فوران‌های ستاره‌ای در کهکشان هستند و معمولا با چشم غیرمسلح می‌تواند مشاهده‌شان کرد.»

نتیجه

ستاره شناسان و اخترشناسان در مورد کوتوله های سفید مطالبی را بررسی کرده اند که ما در این مقاله به چند نمونه این مطالعات اشاره کردیم. شما هم میتوانید همزمان با مطالعه این مطالب آسمان را بوسیله تلسکوپ تماشا کنید و این شگفتی ها را ببینید. خرید تلسکوپ در انواع مدل با بهترین قیمت و کیفیت در سایت موسسه طبیعت آسمان شب امکان پذیر است. اگر می خواهید خرید تلسکوپ را با خیالی راحت و آسوده خرید کنید حتما به سایت ما مراجعه کنید.

برای دانلود مقاله کوتوله های سفید حقایقی در مورد بقایای متراکم ستاره ‌ها روی لینک کلیک کنید.

منبع: سایت موسسه طبیعت آسمان شب و کوتوله های سفید حقایقی در مورد بقایای متراکم ستاره ‌ها

باد خورشیدی چیست و چگونه روی زمین اثر می‌گذارد؟

باد خورشیدی، جریانی مداوم از پروتون‌ها و الکترون‌های بیرونی‌ترین لایه خورشید به اسم «تاج» است. به‌ گفته مرکز پیش‌بینی آب و هوای فضایی سرویس ملی هواشناسی (SWPC)، این ذره‌های باردار در حالت پلاسما با سرعتی از حدود ۲۵۰ مایل (۴۰۰ کیلومتر) در ثانیه تا ۵۰۰ مایل (۸۰۰ کیلومتر) در ثانیه، در منظومه شمسی می‌وزند.

وقتی باد خورشیدی به زمین می‌رسد، انبوهی از ذره‌های باردار را به داخل مغناطیس کره و در امتداد خطوط میدان مغناطیسی زمین، به سمت قطب‌ها می‌فرستد. برهم‌کنش این ذره‌ها با جو زمین شفق‌های درخشانی را در بالای مناطق قطبی ایجاد می‌کند. تا انتهای این مقاله با ما همراه باشید تا این پدیده را بهتر بشناسید.

کشف باد خورشیدی

وجود باد خورشیدی برای اولین بار توسط اخترفیزیکدان پیشگام به اسم «یوجین پارکر»، پیشنهاد شد که ماموریت کاوشگر خورشیدی پارکر ناسا به افتخار او نام‌گذاری شده است. پارکر در سال ۱۹۵۷ به‌ عنوان استادیار در دانشگاه شیکاگو مشغول کار بود که متوجه شد تاج فوق گرم خورشید از نظر تئوری باید ذره‌های باردار را با سرعت بالا ساطع کند. این گرمای شدید یکی از مرموزترین جنبه‌های رفتار خورشید است و فیزیکدانان خورشیدی هنوز به‌ طور دقیق نمی‌دانند که چرا جو خورشید از سطح آن داغ‌تر است.

نظریه پارکر توضیح می‌دهد که در تاج خورشید، پلاسما به‌ طور مداوم گرم می‌شود و دمای این ناحیه به ۳.۵ میلیون درجه فارنهایت (۲ میلیون درجه سانتی‌گراد) می‌رسد. در نهایت، پلاسما به‌ قدری داغ می‌شود که گرانش خورشید دیگر نمی‌تواند آن را نگه دارد. بنابراین، پلاسما به‌ عنوان باد خورشیدی به فضا پرتاب می‌شود و میدان مغناطیسی خورشید را نیز همراه خود می‌کشد.

نظریه پارکر در آن زمان به‌ طور گسترده مورد انتقاد قرار گرفت. پارکر می‌گوید: «اولین داور مقاله گفت پیشنهاد می‌کنم پارکر به کتابخانه برود و قبل از اینکه بخواهد مقاله‌ای درباره موضوعی بنویسد، آن را مطالعه کند. زیرا این کاملا مزخرف است.»

شواهد پشتیبانی‌کننده از این نظریه در نهایت توسط اخترفیزیکدان، «سوبرامانیان چاندراسخار»، ارائه شد که ده‌ها سال بعد رصدخانه پرتو ایکس چاندرا ناسا به افتخار او نام‌گذاری شد. اگرچه چاندراسخار به ایده ذره‌ها علاقه‌ای نداشت، نظریه پارکر را پذیرفت. زیرا نتوانست هیچ مشکلی در محاسبه‌های ریاضی او پیدا کند.

سپس در سال ۱۹۶۲، فضاپیمای مارینر ۲ ناسا وجود ذره‌های باد خورشیدی را در طول سفر به زهره شناسایی کرد. علاوه‌بر جریان‌های ثابت باد خورشیدی، خورشید گاهی مقادیر زیادی از ذره‌های باردار را یک‌باره دفع می‌کند. این رویداد که به‌ عنوان فوران پر یا خروج جرم از تاج خورشیدی (CME) شناخته می‌شود، می‌تواند باعث ایجاد طوفان‌های ژئومغناطیسی در محیط اطراف زمین شود که با منظره زیبای شفق قطبی مرتبط هستند. این رویداد همچنین ممکن است باعث خراب شدن شبکه‌های برق، شبکه‌های مخابراتی و ماهواره‌هایی شود که دور زمین می‌چرخند.

 

باد خورشیدی تا کجا می‌وزد؟

باد خورشیدی در منظومه شمسی بسیار فراتر از مدار پلوتون می‌رود و حباب بزرگی به نام هلیوسفر را تشکیل می‌دهد. به‌گفته ناسا، همان‌طور که هلیوسفر حرکت می‌کند، شبیه یک بادنمای کیسه‌ای است. طبق بیانیه آژانس فضایی اروپا، نزدیک‌ترین مرز هلیوسفر حدود ۱۰۰ واحد نجومی از خورشید است. یک واحد نجومی، میانگین فاصله زمین تا خورشید و معادل تقریبا ۹۳ میلیون مایل یا ۱۵۰ میلیون کیلومتر است.

هلیوسفر به‌ عنوان یک سپر محافظ عمل می‌کند و از ما در برابر پرتوهای کیهانی متشکل از ذره‌های پرانرژی که می‌توانند به سلول‌های زنده آسیب برسانند، دفاع می‌کند.

پرتوهای کمیک خارج از منظومه شمسی ما تولید شده و تقریبا با سرعت نور شعله‌ور می‌شوند. بدون حباب محافظ، این قطعه‌های اتم پرانرژی بی‌وقفه زمین را بمباران می‌کردند. ریچارد مارسدن فیزیکدان می‌گوید: «بدون هلیوسفر، زندگی بدون تردید به‌ طور متفاوتی تکامل پیدا می‌کرد و شاید اصلا تکامل پیدا نمی‌کرد.»

 

سرعت باد خورشیدی چقدر است؟

اگر چه باد خورشیدی به‌ طور مداوم از خورشید می‌وزد، ویژگی‌های آن مانند چگالی و سرعت در طول چرخه ۱۱ ساله فعالیت خورشید متفاوت است. در طول این چرخه، تعداد لکه‌های خورشیدی، سطوح تشعشع و جزر و مد مواد خارج‌شده از حداکثر خورشیدی به حداقل خورشیدی می‌رسد.

این تغییرها بر خواص باد خورشیدی، از جمله قدرت میدان مغناطیسی، سرعت حرکت، دما و چگالی آن تاثیر می‌گذارند. طبق گزارش وب‌سایت پیش‌بینی هوای فضا یعنی SpaceWeatherLive.com، میانگین سرعت ثابت باد خورشیدی در زمین حدود ۱۹۰ مایل (۳۰۰ کیلومتر) در ثانیه است.

فضاپیمای مارینر ۲ هنگام عبور از کنار زهره نه تنها وجود باد خورشیدی را تشخیص داد، بلکه دو جریان متمایز باد خورشیدی را نیز شناسایی کرد که یکی سریع و دیگری کند بود. به‌ گفته ناسا، جریان آهسته حدود ۲۱۵ مایل بر ثانیه گزارش شد، در حالیکه جریان سریع سرعتی دو برابر آن داشت.

منشا جریان سریع باد خورشیدی در سال ۱۹۷۳ با استفاده از تصاویر اشعه ایکس گرفته‌شده از تاج خورشیدی توسط ایستگاه فضایی اسکای‌لب شناسایی شد. عامل بادهای سریع خورشیدی سوراخ‌های تاجی هستند. این سوراخ‌ها مناطق خنک‌تر خورشید با ساختار خط میدان مغناطیسی باز هستند که به باد خورشیدی اجازه می‌دهد تا نسبتا به‌ آسانی فرار کند.

برای اطلاع از مقاله خورشید چقدر داغ است؟ روی لینک کلیک کنید.

بادهای خورشیدی بسیار سریع ممکن است در طی رویدادهای خروج جرم از تاج خورشیدی (CME) ایجاد شوند. طبق گزارش SpaceWeatherLive.com، در طول CME، سرعت باد می‌تواند به بیش از ۶۰۰ مایل (۱۰۰۰ کیلومتر) در ثانیه برسد.

با وجود سرعت‌ خیره‌کننده‌ بعضی از جریان‌های باد خورشیدی، باد خورشیدی کندتر است که دانشمندان را گیج کرده است. «جیم کلیمچاک»، فیزیکدان خورشیدی در مرکز پرواز فضایی گودارد ناسا در شهر گرین‌بلت ایالت مریلند، در بیانیه‌ای گفت: «باد خورشیدی کند از جنبه‌های زیادی یک راز بزرگ‌تر است.»

ماموریت اولیس ناسا که در سال ۱۹۹۰ به فضا پرتاب شد، هنگام پرواز در اطراف قطب‌های خورشید سرنخ‌هایی را از منشا جریان بادهای آهسته جمع‌آوری کرد. این فضاپیما کشف کرد که در دوره‌های حداقل فعالیت خورشیدی، باد خورشیدی عمدتا از استوای خورشید منشا می‌گیرد.

طبق بیانیه ناسا درباره کاوشگر خورشیدی پارکر و تولد باد خورشیدی، همان‌طور که چرخه خورشیدی به سمت حداکثر خود پیش می‌رود، ساختار باد خورشیدی از دو سیستم متمایز، سریع در قطب‌ها و کند در استوا، به یک جریان مخلوط و ناهمگن تغییر می‌کند.

کاوشگر خورشیدی پارکر در طول ماموریت هفت ساله خود با هدف رصد خورشید به بررسی این معما خواهد پرداخت. کلیمچاک می‌گوید: «این نوید بزرگی برای آشکار کردن یک درک جدید بنیادی است.»

   

تاثیرهای باد خورشیدی

تاثیرهای ستاره بادخیز ما در سراسر منظومه شمسی احساس می‌شود. «نیکی فاکس»، مدیر بخش هلیوفیزیک در مقر ناسا می‌گوید: «به‌ نظر من، اگر خورشید عطسه کند، زمین سرما می‌خورد. زیرا ما همیشه تاثیر اتفاق‌هایی را که روی خورشید رخ می‌دهد، به ‌لطف باد خورشیدی حس می‌کنیم.»

باد خورشیدی عامل منظره خیره‌کننده نور شفق در اطراف مناطق قطبی است. در نیمکره شمالی این پدیده را شفق‌های شمالی (aurora borealis) می‌نامند، در حالیکه این پدیده در نیمکره جنوبی به شفق‌های جنوبی (aurora australis) معروف است.

اگر سرعت بادهای خورشیدی به‌ اندازه کافی زیاد باشد، طوفان‌های ژئومغناطیسی ایجاد می‌شوند که می‌تواند منجر به گسترش شفق‌های قطبی تا فواصل نزدیک‌تر به استوا در مقایسه با شرایط جوی فضایی آرام‌تر شود.

طوفان‌های ژئومغناطیسی همچنین می‌توانند ماهواره‌ها و شبکه‌های برق را ویران کنند و یک عامل خطر برای فضانوردان در فضا باشند. در طول این طوفان‌ها، فضانوردان در ایستگاه فضایی بین‌المللی باید وارد سرپناه شوند، تمام پیاده‌روی‌های فضایی متوقف شده و ماهواره‌های حساس تا پایان طوفان تشعشع خاموش می‌شوند.

اسپیس‌ایکس آسیب‌های ناشی از آب‌و‌هوای فضا را تجربه کرده است. در فوریه سال ۲۰۲۲، طوفان ژئومغناطیسی ۴۰ ماهواره استارلینک را به ارزش بیش از ۵۰ میلیون دلار نابود کرد.

برای اطلاع از مقاله یونیکورن کوچک به‌تازگی کشف‌شده، نزدیک‌ترین سیاهچاله شناخته‌شده به زمین است روی لینک کلیک کنید.

از آن‌ جایی که ماهواره‌های استارلینک در مدارهای بسیار کم ارتفاع (بین ۶۰ تا ۱۲۰ مایل یا ۱۰۰ تا ۲۰۰ کیلومتر) رها می‌شوند، برای غلبه بر نیروی پسار به موتورهای سوار بر خود متکی هستند. این ماهواره‌ها تا ارتفاع نهایی حدود ۳۵۰ مایل (۵۵۰ کیلومتر) بالا می‌روند.

در طول طوفان ژئومغناطیسی، جو زمین انرژی طوفان‌ها را جذب می‌کند، گرم شده و به سمت بالا منبسط می‌شود. این فرایند منجر به یک ترموسفر بسیار متراکم‌تر می‌شود که از حدود ۵۰ مایل (۸۰ کیلومتر) تا تقریبا ۶۰۰ مایل (۱۰۰۰ کیلومتر) بالای سطح زمین گسترش می‌یابد.

ترموسفر متراکم‌تر به‌ معنای کشش بیشتر است که می‌تواند برای ماهواره‌ها مشکل‌ساز باشد. در فوریه ۲۰۲۲، چند ماهواره استارلینک که به‌ تازگی رها شده بودند، نتوانستند بر کشش افزایش‌یافته ناشی از طوفان ژئومغناطیسی غلبه کنند و شروع به سقوط به زمین کردند و در نهایت در جو سوختند.

آب‌وهوای خورشیدی می‌تواند عواقب بسیار گرانی داشته باشد. بنابراین درک بیشتر این رویدادها، نظارت بر آن‌ها و تلاش برای پیش‌بینی آن‌ها اهمیت زیادی دارد. دانشمندان با مطالعه باد خورشیدی تلاش می‌کنند آب‌وهوای فضا را بهتر بشناسند و پیش‌بینی‌های آن را بهتر کنند. ناسا می‌گوید: «ما نمی‌توانیم آب‌وهوای فضا را نادیده بگیریم ولی می‌توانیم اقدام‌های مناسبی برای محافظت از خود انجام دهیم.»

 

دانشمندان چگونه باد خورشیدی را مطالعه می‌کنند؟

ماموریت‌های هلیوفیزیک روی مطالعه خورشید و تاثیر آن بر منظومه شمسی، از جمله تاثیرهای باد خورشیدی، متمرکز هستند. به‌گفته ناسا، هدف از این ماموریت‌ها درک همه چیز، از نحوه شکل‌گیری جو سیاره‌ها گرفته تا تاثیر آب‌وهوای فضا بر فضانوردان و فناوری نزدیک زمین و فیزیکی که جایگاه ما در فضا را تعریف می‌کند، است.

درک محیط خورشیدی کار راحتی نیست و به‌ همین دلیل است که ناوگان کاملی از ماموریت‌های فضایی به درک خورشید و رفتار آن اختصاص داده شده است. این ماموریت‌ها را می‌توان در مجموع به‌ عنوان یک رصدخانه واحد یعنی رصدخانه سیستم هلیوفیزیک (HSO)، در نظر گرفت.

HSO از چند فضاپیمای خورشیدی، هلیوسفر، زمین‌فضا و سیاره‌ای تشکیل شده است. این فضاپیماها عبارتند از کاوشگر خورشیدی پارکر در ماموریتی جسورانه برای لمس کردن خورشید، رصدخانه خورشیدی و هلیوسفر (SOHO) که تلاش مشترک بین ناسا و آژانس فضایی اروپا (ESA) است، رصدخانه روابط زمینی خورشیدی (STEREO) متشکل از دو رصدخانه تقریبا یکسان که یکی جلوتر از مدار زمین و دیگری در عقب قرار دارد و در نهایت، مدارگرد خورشیدی ESA که برای اولین بار به مناطق قطبی ناشناخته خورشید نگاه می‌کند.

  نتیجه

باید بدانیم که در منظومه شمسی اگر اتفاقی برای خورشید بیفتد آن اتفاق تاثیراتی روی زمین خواهد داشت. این تاثیرات بوسیله بادهای خورشیدی به سمت زمین می آید. همه این مطالعات و نظریات بوسیله دانشمندان ارائه شده است. دانشمندان نیز بوسیله تلسکوپ و مشاهده فضا توانسته اند به این نظریات برسند. اگر شما هم علاقمند به رصد آسمان و اتفاقات آن هستید پیشنهاد می کنیم خرید تلسکوپ را در اولویت قرار دهید تا از تماشای شگفتی های آسمان لذت ببرید. خرید تلسکوپ در سایت موسسه طبیعت آسمان شب با بهترین قیمت و کیفیت امکان پذیر است.

برای دانلود مقاله باد خورشیدی چیست و چگونه روی زمین اثر می‌گذارد؟ روی لینک کلیک کنید.

 منبع: سایت موسسه طبیعت آسمان شب و باد خورشیدی چیست و چگونه روی زمین اثر می‌گذارد؟

یونیکورن کوچک به ‌تازگی کشف‌ شده نزدیک‌ترین سیاهچاله شناخته‌ شده به زمین است

اخترشناسان اخیرا نزدیک‌ترین سیاهچاله شناخته‌شده به زمین را پیدا کرده‌اند. «یونیکورن» یک جرم ریز عجیب و غریب است که فقط ۱۵۰۰ سال نوری از ما فاصله دارد.

این نام مستعار معنایی دوگانه دارد. این سیاهچاله نه تنها در صورت فلکی تک شاخ (یونیکورن) ساکن است، بلکه جرم بسیار کمی که دارد، تقریبا سه برابر خورشید، آن را تقریبا در نوع خود بی‌نظیر می‌کند.

«تاریندو جایاسینگ»، رهبر تیم اکتشاف و دانشجوی دکترای نجوم دانشگاه ایالتی اوهایو، در ویدئوی جدیدی که برای توضیح این کشف ساخته است، گفت: «از آن‌ جایی ‌که این سیستم بسیار منحصر به‌ فرد و بسیار عجیب است، قطعا نام مستعار یونیکورن (تک شاخ) برازنده آن است.»

چرا یونیکورن یک سیاهچاله است؟

یونیکورن یک همراه دارد که یک ستاره غول قرمز متورم است که به پایان عمر خود نزدیک می‌شود. خورشید ما نیز در حدود 5 میلیارد سال دیگر به یک غول سرخ متورم تبدیل خواهد شد. این همراه در طول سال‌ها توسط ابزارهای مختلفی مشاهده شده است، از جمله نقشه‌برداری خودکار تمام آسمان و ماهواره نقشه‌بردار فراخورشیدی گذران ناسا.

جایاسینگ و همکارانش مجموعه داده‌های این ابزار را تجزیه و تحلیل کردند و متوجه چیز جالبی شدند: شدت نور غول سرخ به‌ صورت دوره‌ای تغییر می‌کند که نشان می‌دهد جسم دیگری ستاره را می‌کشد و شکل آن را تغییر می‌دهد.

آن‌ها تشخیص دادند جسمی که این کار را انجام می‌دهد، احتمالا یک سیاه‌چاله است. بر اساس سرعت و انحراف نور، این سیاهچاله سه برابر خورشید جرم دارد. بخواهیم مقایسه کنیم،‌ جرم سیاهچاله عظیمی که در قلب کهکشان راه شیری ما قرار دارد، در حدود ۴.۳ میلیون برابر خورشید است.

 

«تاد تامپسون»، یکی از نویسندگان این مطالعه و رئیس بخش نجوم ایالت اوهایو در بیانیه‌ای گفت: «همان‌طور که گرانش ماه اقیانوس‌های زمین را منحرف می‌کند و باعث می‌شود که دریاها به سمت ماه کشیده شده، از آن دور شوند و جزر و مد رخ دهد، سیاه‌چاله نیز ستاره را به شکل توپ فوتبالی در می‌آورد که یک قطر آن طولانی‌تر است. ساده‌ترین توضیح این است که این یک سیاهچاله است و در این مورد، ساده‌ترین توضیح محتمل‌ترین است.»

اما این توضیح قطعی نیست. با این‌ حال، «یونیکورن» در حال حاضر سیاهچاله در نظر گرفته می‌شود. تعداد بسیار کمی از این سیاهچاله‌های فوق سبک شناخته شده‌اند، زیرا یافتن آن‌ها بسیار دشوار است.

سیاهچاله‌ها همه چیز از جمله نور را می‌بلعند. بنابراین اخترشناسان در حالت عادی آن‌ها را با توجه به تاثیری که روی محیط اطراف خود می‌گذارند، شناسایی می‌کنند. با این‌ حال، اخیرا به ‌لطف تلسکوپ افق رویداد، اولین تصویر مستقیم از یک سیاهچاله را دریافت کرده‌ایم. هر چه سیاهچاله کوچک‌تر باشد، تاثیر آن کمتر است.

برای اطلاع از مقاله خورشید چقدر داغ است؟ روی لینک کلیک کنید.

تامپسون می‌گوید: «تلاش‌ها برای یافتن سیاهچاله‌های بسیار کم جرم در سال‌های اخیر به‌ طور قابل‌توجهی افزایش یافته است. بنابراین، به‌ زودی چیزهای بیشتری در مورد این اجرام مرموز کشف خواهیم کرد. من معتقد هستم که مسیر حرکت به این سمت است، یعنی نقشه‌برداری از سیاهچاله‌های با جرم کم، سیاهچاله‌های با جرم متوسط و سیاهچاله‌های با جرم بالا. هر بار که یکی را پیدا می‌کنیم، سرنخی درباره ستاره‌های فروریخته و ستاره‌های منفجرشده فراهم می‌کنند.»

در ادامه با یک مدل دوربین دوچشمی و تلسکوپ آشنا می شویم که در دیدن عجایب آسمان به ما کمک می کنند.

دوربین دوچشمی نایت اسکای

دوربین دوچشمی نایت اسکای مدل MS 34X80 بسیار مناسب برای تماشای مناظردوردست طبیعت، حیات وحش و پرنده‌نگری است. علاوه بر این با این دوربین می‌توانید هلال ماه، هلال کوچک و زیبای زهره و عطارد را رصد کنید. رصد ماه با پستی و بلندی‌های سطحی‌اش، مانند دهانه‌های برخوردی و کوه‌ها، می‌تواند ساعت‌ها شما را سرگرم کند. همچنین رصد مشتری و اقمار کوچک آن و‌ حلقه‌های زحل نیز با این دوربین لذت‌بخش است. اگراز شهر فاصله بگیرید می‌توانید ده‌ها جرم غیرستاره‌ای مانند خوشه‌های باز، سحابی‌ها و کهکشان‌ها را با این ابزار فوق‌العاده ببینید. گشودگی دهانه‌ی بزرگ این دوچشمی باعث گردآوری زیاد نور و شفافیت تصویر در آن می‌شود و آن‌ را به یک دوچشمی خوب برای رصد اجرام کم‌نور ژرفای آسمان تبدیل کرده است.

فضای درونی این دوچشمی برای پیشگیری از وارد شدن رطوبت به درون آن و بخار گرفتن عدسی‌ها از درون با گاز نیتروژن پر شده است. این ابزار بسیار محکم است و بدنه‌ی ضد آب و ضد ضربه‌ی آن برای شرایط سخت و روزهای بارانی بسیار مناسب است.

 

• بزرگ‌نمایی 34 برابر با عدسی‌های بزرگ 80 میلیمتری
• سری MS با بدنه سبک از آلیاژ منیزیم MS (Magnesium Series)
• ایده‌آل برای پرنده‌نگری، تماشای مناظر طبیعت، حیات وحش و مناظر شهری
• مناسب نجوم (بویژه رصد ماه)
• لنزها با کیفیت بالا و پوشش چند لایه ضد انعکاس نور (افزایش میزان عبور نور و شفافیت تصویر)
• داری منشورهای بزرگ از جنس BAK4 برای رسیدن به بهترین تصویر ممکن
• گردآوری نور عالی در شرایط نور کم و یا فواصل دور با کیفیت تصویر بسیار بالا
• ضد مه‌گرفتگی و پر شده با گاز نیتروژن برای استفاده در شرایط مختلف آب و هوایی
• ضد آب با درجه مقاومت IPX7 
• با آسودگی چشمی بالا ، مناسب استفاده با عینک و بدون آن
• فوکوسر مستقل و حرفه‌ای برای هر دوچشمی (مناسب رصدهای نجومی)
• دوربین دوچشمی نایت اسکای مدل MS 34X80 دارای کیف حمل مخصوص و مستحکم

کاربردها

مشاهده طبیعت و پرنده نگری:

بزرگنمایی بسیار بالای 28 برابری به شما امکان می‌دهد اشیاء را از فاصله‌ای دور به راحتی مشاهده کنید و در همین خال میدان دید بزرگی داشته باشید و تصاویری که می‎بینید تا حدی سه-بعدی باشند را در همان زمان مشاهده کنید. عدسی‌های بزرگ 80 میلیمتری در این دوچشمی باعث شد تا تصاویر بسیار روشن و واضح باشند و رقیب جدی و بهتر برای تک چشمی‌های بزرگ (spotting scope) باشد.

برای اطلاع از مقاله 15 مکان خیره‌کننده روی زمین که به نظر می‌رسد متعلق به سیاره دیگری هستند روی لینک کلیک کنید.

رصد نجومی:

برای رصد آسمان شب به دوربین نیاز دارید که کیفیت اپتیکی بالایی داشته باشد. در میدان دید دوچشمی 80 میلیمتری MX ستاره‌ها نقاطی ثابت و درخشان خواهند بود. علاوه بر این با توجه به قدرت گردآوری نور بالا و بزرگنمایی خوب این دوربین دوچشمی می‌توان از آن برای رصد اجرام و سوژهای گسترده مانند خوشه‌های ستاره‌ای در آسمان شب بهره برد.

تلسکوپ شکستی 60 میلیمتری مدل Askar FRA300

تلسکوپ‌های شکستی ASKAR اَسکار سری FRA منحصرا برای عکاسی نجومی ساخته شده‌اند. برای همین ویژگی‌های منحصربفرد مکانیکی و اُپتیکی مخصوص عکاسی نجومی دارند. از جمله پوشش کامل و چند لایه سطوح اِپتیکی، استفاده از لنزها اپوکوماتیک بدون خطای رنگی، استفاده از لنزهای ED با کمترین میزان پراکندگی نوری، میدان دید کاملا مسطح در تمام قاب تصویر، فوکوسر‌های بسیار دقیق و سایر ویژگی‌هایی که عکاسان نجومی به آن نیاز دارند.

تلسکوپ برای عکاسی نجومی ساخته شده است برای همین نصب مستقیم چپقی و چشمی به آن امکان پذیر نیست . اما با نصب چپقی‌های  T2 diagonal prism و چشمی می‌توانید رصدهای خوبی از آسمان شب داشته باشید.

 

مشخصات و ویژگی‌های تلسکوپ شکستی 60 میلیمتری مدل Askar FRA300

• استروگراف Astrograph  قدرتمند، طراحی و ساخته شده برای عکاسی نجومی
• لوله تلسکوپ با دهانه 60 میلی‌متری و لنزهای آپوکروماتیک و نسبت کانونی f/5
• ایده‌آل برای عکاسی و فیلمبرداری از اعماق آسمان شب (سحابی‌ها و کهکشان‌ها)
• لنز آپوکروماتیک ED با کمترین پراکندگی نوری و بالاترین کیفیت
• مجهز به عدسی‌های 5 تایی بدون خطای رنگی Quintuplet air-spaced APO
• با میدان دید مسطح- بدون نیاز به خرید مسطح کننده میدان برای عکاسی نجومی
• همراه با دو آداپتور M54x0.75 - M48x0.75 و حلقه تیT2 (M42x0.75) برای اتصال انواع دوربین عکاسی
• بدون نیاز به تنظیم back-focus در هنگام عکاسی نجومی
• تصویر خروجی تلسکوپ در زمان عکاسی نجومی سنسور فول فریم 44 میلی‌متر را پوشش می‌دهد
• دارای سایه‌بان(نورگیر) قابل تنظیم برای جلوگیری از ورود نورهای اضافه و مه‌گرفتگی
• مجهز به فوکوسر بزرگ 2.5 اینچی بسیار دقیق دو سرعته 1:10 – فوکوس سریع و فوکوس دقیق
• دارای دستگیره و  پایه اتصال برای نصب جوینده(فایندر)، هدایت‌گرخودکار(اتوگایدر) و غیره
• دارای پایه نصب دم چلچله‌ای 30 سانتیمتری برای نصب به  مقرهای GOTO کامپیوتری
• با قابلیت نصب فیلترهای عکاسی نجومی 2 اینچی
• سبک، کوچک و زیبا – حمل و جابجایی بسیار راحت، مناسب سفرهای نجومی و تورهای رصدی
• به وزن 3 کیلوگرم با بدنه ماشینکاری شده CNC بسیار دقیق
• فقط لوله تلسکوپ – بدون چپقی، چشمی، مقر و سه پایه(سایر لوازم جداگانه تهیه می‌شوند)
• محور یا پیچ چرخان 360 درجه، جهت چرخاندن دوربین عکاسی به میزان دلخواه
• مناسب نصب هدایتگر خارج از محور برای تصویربرداری نجومی و هدایت خودکار تلسکوپ

 

نتیجه

سیاهچاله های یکی از تهدیداتی است که زمین را تهدید می کند و یونیکورن سیاهچاله ای است که به زمین نزدبک است. این سیاهچاله ها اجرامی هستند که توسط تلسکوپ ها دیده شدند و مورد بررسی قرار می گیرند. شما هم می توانید با خرید تلسکوپ و دوربین دوچشمی این اجرام شگفت انگیز را در آسمان ببینید. خرید تلسکوپ و دوربین دوچشمی در سایت موسسه طبیعت آسمان شب با کیفیت و قیمت مناسب امکان پذیر است.

برای دانلود مقاله یونیکورن کوچک به ‌تازگی کشف‌ شده، نزدیک‌ترین سیاهچاله شناخته‌ شده به زمین است روی لینک کلیک کنید.

منبع: سایت موسسه طبیعت آسمان شب و یونیکورن کوچک به ‌تازگی کشف‌ شده نزدیک‌ترین سیاهچاله شناخته‌ شده به زمین است

جاذبه چیست؟

جاذبه یکی از نیروهای اساسی جهان است که هر لحظه روی ما اثر می‌گذارد. جاذبه ما را روی زمین نگه می‌دارد، توپ‌ بیس‌بال و بسکتبال را به پایین می‌کشد و به ماهیچه‌های ما چیزی برای مبارزه می‌دهد. نیروی گرانش در سطح کیهان نیز به‌ همین اندازه مهم و تاثیرگذار است.

از فروپاشی ابرهای هیدروژنی به ستاره‌ها تا چسباندن کهکشان‌ها به هم، جاذبه یکی از معدود عوامل مهمی است که رویدادهای وسیع تکامل کیهان را شکل می‌دهد. شاید بتوان داستان گرانش را همان داستان فیزیک در نظر گرفت، زیرا برخی از بزرگ‌ترین نام‌های این رشته با تعریف نیرویی که بر زندگی‌شان حکمرانی می‌کند، شهرت پیدا کرده‌اند.

با این‌ حال حتی پس از بیش از ۴۰۰ سال مطالعه، جاذبه این نیروی سحرانگیز همچنان یکی از بزرگ‌ترین اسرار رشته فیزیک است. تا انتهای این مقاله با ما همراه باشید تا نیروی جاذبه را بیشتر بشناسید.

جاذبه: یک نیروی جهانی

چهار نیروی بنیادی در دنیا وجود دارد. نیروی هسته‌ای قوی و نیروی هسته‌ای ضعیف فقط در مرکز اتم‌ها عمل می‌کنند. نیروی الکترومغناطیسی بر اجسام دارای بار اضافی (مانند الکترون‌ها، پروتون‌ها و جوراب‌هایی که روی فرش کشیده شده‌اند) حاکم است و جاذبه روی اجسام دارای جرم اثر می‌گذارد.

سه نیروی اول تا همین چند قرن‌ اخیر تا حد زیادی از توجه بشر دور بودند. در مقابل، نیروی جاذبه که بر همه چیز، از قطره‌های باران گرفته تا گلوله‌های توپ اثر می‌گذارد، از مدت‌ها پیش مورد بحث و بررسی بوده است.

فیلسوفان یونان باستان و هند متوجه شدند که اجسام به‌ طور طبیعی به سمت زمین حرکت می‌کنند. با این‌ حال، نیوتن بود که آن را از تمایل غیرقابل وصف اشیاء به پدیده‌ای قابل اندازه‌گیری و قابل پیش‌بینی تبدیل کرد.

کشف نیوتن که در سال ۱۶۸۷ در رساله او با عنوان اصول ریاضی فلسفه طبیعی منتشر شد، این بود که هر جسمی در جهان، از یک دانه شن گرفته تا بزرگ‌ترین ستاره‌ها، هر جسم دیگری را به سمت خود می‌کشد. این مفهوم وقایعی را که نامربوط به‌ نظر می‌رسیدند، از افتادن سیب روی زمین گرفته تا چرخش سیاره‌ها دور خورشید، در کنار یکدیگر قرار داد.

نیوتن همچنین فرمولی برای جاذبه ارائه کرد: دو برابر شدن جرم یک جسم، کشش آن را دو برابر می‌کند و نزدیک کردن دو جسم به‌ میزان دو برابر، کشش متقابل آن‌ها را چهار برابر می‌کند. نیوتن این ایده‌ها را در قانون جهانی جاذبه خود قرار داد.

 

جاذبه چگونه کار می‌کند؟

این که جاذبه چطور کار می کند سوالی با پاسخی پیچیده است. نیوتن به این سوال به‌ خوبی با قانون جاذبه جهانی پاسخ می‌دهد. جواب او به‌ قدری خوب است که ثابت تناسب را ثابت گرانشی نیوتن می‌نامیم و آن را با GN  یا فقط G نشان می‌دهیم. به‌ شکل معادله، نیروی گرانشی F بین دو جسم را به‌ صورت F = Gm1m2/r^2 می‌نویسم. در این معادله، m1 و m2 دو جرم و r فاصله بین مراکز آن‌ها است.

برخلاف g (حرف کوچک) که در هر مکانی متفاوت است، به‌ نظر می‌رسد G ثابت طبیعت و در هر مکان و در هر زمانی یکسان است. تلاش زیادی برای اندازه‌گیری بسیار دقیق G انجام شده است. با این‌ حال، این ثابت طبیعت ضعیف‌تر از بقیه اندازه‌گیری شده بوده و تنها حدود ۲۰ قسمت در میلیون شناخته‌شده است. در مقابل، ثابت قابل‌ مقایسه برای نیروی الکترومغناطیسی که ثابت ساختار ریز یعنی آلفا نامیده می‌شود، تقریبا یک قسمت در ۱۰ میلیارد اندازه‌گیری شده است.

بنابراین، قانون جاذبه نیوتن نحوه کار گرانش را در بیشتر شرایط به‌ خوبی توضیح می‌دهد. بدون شروع بحث‌هایی درباره اینکه چه کسی ابتدا چه چیزی را مطرح کرد، فرض کنیم که نیوتن قانون جاذبه را در سال ۱۶۸۶ کشف کرد (یا حداقل برای اولین بار مطرح کرد). آنچه شگفت‌انگیز است این است که توضیح او به‌ قدری خوب بود که همه چیزهایی را که اخترشناسان درباره مدار سیاره‌ها و قمرها می‌دانند، توضیح می‌دهد.

برای اطلاع از مقاله خورشید چقدر داغ است؟ روی لینک کلیک کنید.

با این‌ حال، در اواخر دهه ۱۸۵۰ مشخص شد که مدار عطارد کمی اشتباه بوده است. اگر بخواهیم دقیق‌تر بگوییم، جهت مدار بیضوی آن حدودا ۴۳ ثانیه قوسی انحراف دارد. یک ثانیه قوسی معادل ۳۶۰۰/۱ درجه در هر قرن است. این واقعیت انگیزه‌ای برای انیشتین شد تا نظریه نسبیت عام (GR) خود را در سال ۱۹۱۵ منتشر کند.

نظریه نسبیت عام انیشتین برداشتی کاملا متفاوت از ماهیت گرانش دارد. در واقع، برداشتی کاملا متفاوت از ماهیت مکان و زمان دارد. این رایج‌ترین تفسیر GR است که تفسیر هندسی نامیده می‌شود.

تفسیر داستانی است که ما به زبان عادی درباره معادله‌های ریاضی یک نظریه می‌گوییم. معادله‌های ریاضی را با اندازه‌گیری‌ها مقایسه می‌کنیم، ولی از داستان برای توضیح دادن آن‌ها استفاده می‌کنیم. داستان همچنین به ما کمک می‌کند درباره نظریه فکر کنیم.

بر اساس معادله پیش از GR یعنی نسبیت خاص (که توسط انیشتین در سال ۱۹۰۵ منتشر شد)، فضا و زمان به روشی که ما معمولا درباره آن‌ها فکر می‌کنیم و نحوه برخورد دانشمندان با آن‌ها، تا آن زمان از هم جدا نیستند. آن‌ها بخشی از یک شی یا مفهوم ترکیبی به نام فضازمان هستند.

تقسیم فضازمان به فضا و زمان بستگی به شخصی دارد که آن را انجام می‌دهد. به‌ خصوص دو نفر که نسبت به یکدیگر در حال حرکت هستند، این جداسازی را متفاوت از هم انجام می‌دهند.

 

بر اساس نظریه نسبیت عام، فضا (و زمان) ایستا نیستند. ما عادت داریم فضا را صحنه‌ای غول‌پیکر تصور کنیم که بازیگران، یعنی سیاره‌ها و ستاره‌ها در آن حرکت می‌کنند. بنابراین، در تصویر ما فضا حرکت نمی‌کند.

نظریه نسبیت عام این تصور را خط می‌زند و می‌گوید که در واقع فضا (زمان) در پاسخ به حضور اجسام (یعنی جرم و انرژی) در آن تغییر می‌کند. این تغییرها به شکل تغییر در هندسه و قوانینی هستند که نحوه ارتباط فواصل و زوایای بین نقاط در فضا را توصیف می‌کنند.

قواعد هندسه‌ای که در دوره راهنمایی یاد می‌گیریم یعنی هندسه اقلیدسی، کاملا درست نیست. زیرا فضا (زمان) اقلیدسی (یا به عبارتی تخت) نیست، بلکه منحنی است و انحنا از مکانی به مکان دیگر و از یک زمان به زمان دیگر تغییر می‌کند.

انیشتین همچنین می‌گوید که اجسام در این هندسه فضازمان منحنی حرکت می‌کنند. آنچه ما به‌ عنوان تاثیرهای گرانش (مثلا روی توپ‌های در حال سقوط) درک می‌کنیم، در واقع حرکت اجسام در طول فضازمان منحنی است.

بنابراین انیشتین می‌گوید که اگر یک توپ بیس‌بال را از بیرون میدان به سمت یک بازیکن پرتاب کنیم و ببینیم که کمانه می‌کند، اتفاقی که واقعا می‌افتد این است که زمین فضازمان اطراف خود را منحنی کرده است و بیسبال مسیر مستقیمی را از میان این فضازمان منحنی از بیرون زمین تا بازیکن طی می‌کند.

به‌ طور خلاصه طبق گفته انیشتین، گرانش عبارت است از انحنای فضازمان توسط تمام اجرام موجود در آن، همراه با حرکت‌های ژئودزیکی (مستقیم) آن اجرام در فضازمان.

یک تشبیه خوب برای درک بهتر این موضوع این است که تصور کنید یک ورقه لاستیکی روی یک قاب وصل شده است و یک توپ بولینگ را در مرکز آن قرار می‌دهید. ورقه کشیده می‌شود. سپس اگر چند تیله را روی سطح این ورق رها کنید، در مسیرهایی حرکت می‌کنند که به نظر شما منحنی هستند، این مسیرها در واقع در هندسه ورق منحنی مسیرهای صاف هستند.

نظریه نسبیت عام، به‌ خصوص در منظومه شمسی کاملا آزمایش‌شده و اثبات‌شده است.

 

کشش گرانشی روی زمین چیست و چگونه آن را می‌شناسیم؟

اگر صبح از خواب بیدار شوید و روی ترازو بایستید، کشش گرانشی زمین را روی خود اندازه می‌گیرید. به این کشش وزن می‌گوییم. وقتی روی ترازو می‌روید اتفاقی که می‌افتد این است که ترازو کشش گرانشی زمین را روی شما با نیروی یک دسته فنر که به سمت بالا فشار می‌آورند، متعادل می‌کند. هر چه فنر را بیشتر فشرده کنید، بیشتر به سمت بالا فشار می‌آورد. نمایشگر روی ترازو نشان می‌دهد که فنرها با چه شدتی فشار می‌آورند.

یک راه دیگر برای اندازه‌گیری کشش گرانشی وجود دارد و آن انداختن چیزی مثل کدو و بررسی میزان شتاب آن است. نیوتن به ما یاد داده است که .F = ma این فرمول قانون دوم حرکت نیوتن است. در این فرمول، F یک نیرو است که در این مورد نیروی گرانشی واردشده بر کدو تنبل است، m جرم کدو و a شتاب آن است. بنابراین، اگر شتاب کدو و جرم آن را اندازه بگیرید، می‌توانید نیروی گرانش روی آن را به‌دست آورید.

برای اطلاع از مقاله 10 تلسکوپ بزرگ روی زمین روی لینک کلیک کنید.

جالب این است که مهم نیست چه چیزی را رها کنیم. اگر بتوانیم اثر مقاومت هوا را جبران کنیم یا نادیده بگیریم یا حذف کنیم، متوجه می‌شویم که با همان شتاب سقوط می کند، یعنی تقریبا ۹.۸ متر بر ثانیه. به این g شتاب ناشی از گرانش می‌گوییم.

این همان افسانه معروف است که گالیله اشیاء را از برج پیزا پایین می‌اندازد. نیروی گرانش با جرم جسم متناسب است. این یک کشف مهم است که فیزیکدانان آن را اصل هم‌ارزی می‌نامند.

کشش گرانشی زمین در سطح زمین mg است که m جرم جسم و g معادل ۹.۸ متر بر ثانیه است. بنابراین، کشش گرانشی روی زمین همان نیرویی است که باعث شتاب تقریبا ۹.۸ متر بر ثانیه می‌شود. این g واقعا ثابت نیست و به فاصله از مرکز زمین بستگی دارد. G در نزدیکی قطب شمال و جنوب کمی بالاتر و در نزدیکی استوا کمی پایین‌تر است.

نیوتن قبلا این تفاوت را در دهه ۱۶۰۰ درک کرده بود. او قانون گرانش جهانی نیوتن را به ما آموخت که می‌گوید: «هر ذره در این دنیا ذره دیگر را با نیرویی متناسب با حاصلضرب جرم آن‌ها و متناسب با معکوس مجذور فاصله بین مراکز آن‌ها جذب می کند». در مثال ما، دو ذره زمین و کدو هستند.

 

آیا گرانش بر زمان اثر می‌گذارد؟

بله. مثلا ساعت‌ها در نزدیکی یک جسم بزرگ آهسته‌تر کار می‌کنند. به‌ عبارت دیگر، اگر دو ساعت بسیار دقیق و یکسان داشته باشید و یکی را در آزمایشگاهی در سطح دریا و دیگری را در یک کوه مرتفع قرار دهید، متوجه می‌شوید ساعتی که در سطح دریا قرار دارد کندتر از ساعتی که در کوه است کار می‌کند.

شاید فکر کنید که برای ساعت‌ها مشکلی پیش آمده است و جای آن‌ها را عوض کنید ولی باز هم ساعتی که در سطح دریا قرار دارد کندتر از ساعت روی کوه کار می‌کند. البته فکر نکنید که می‌توانید از این پدیده برای به تعویق انداختن تولد بعدی‌تان استفاده کنید.

بعد از چند میلیارد سال، هسته زمین چند سال جوان‌تر از سطح زمین است اما برای اندازه‌گیری این اثر خیلی کوچک نیست. تاثیر گرانش روی زمان اولین بار در سال ۱۹۵۹ توسط پوند و ربکا به‌ صورت تجربی تایید شد.

گرانش: ابزاری برای کشف

توصیف مدرن گرانش آنقدر دقیق نحوه تعامل جرم‌ها را پیش‌بینی می‌کند که به راهنمای اکتشاف‌های کیهانی تبدیل شده است.

ستاره‌شناسان آمریکایی «ورا روبین» و «کنت فورد» در دهه ۱۹۶۰ متوجه شدند که کهکشان‌ها به‌ اندازه کافی سریع می‌چرخند تا ستاره‌ها را مانند سگی که قطره‌های آب را پخش می‌کند، به بیرون پرتاب کنند. از آن‌ جایی ‌که کهکشان‌هایی که مورد مطالعه قرار دادند در حال از هم پاشیدن نبودند، به‌ نظر می‌رسید چیزی به آن‌ها کمک می‌کند تا به هم بچسبند.

مشاهده‌های کامل روبین و فورد شواهد محکمی را ارائه کرد که از نظریه قبلی «فریتس تسوئیکی»، ستاره‌شناس سوئیسی که در دهه ۱۹۳۰ ارائه شد، پشتیبانی می‌کرد. بر اساس این نظریه، بعضی از جرم‌های نامرئی مختلف سرعت کهکشان‌ها را در یک خوشه مجاور افزایش می‌دهند. جاذبه

بیشتر فیزیکدانان در حال حاضر معتقد هستند که این ماده تاریک اسرارآمیز آن‌ قدر فضازمان را می‌پیچد تا کهکشان‌ها و خوشه‌های کهکشانی را دست‌نخورده نگه دارد. با این‌ حال، برخی دیگر این فرضیه را مطرح کرده‌اند که گرانش ممکن است در مقیاس‌های گسترده‌ کهکشان نیروی بیشتری وارد کند. در این صورت، معادله‌های نیوتن و انیشتین هر دو به اصلاح نیاز دارند.

اصلاح نسبیت عام باید در واقع ظریف باشد. زیرا محققان اخیرا یکی از ظریف‌ترین پیش‌بینی‌های این نظریه را شناسایی کرده‌اند، یعنی وجود امواج گرانشی یا امواج در فضازمان که ناشی از شتاب توده‌ها در فضا است.

از سال ۲۰۱۶، یک همکاری تحقیقاتی شامل سه ردیاب در ایالات متحده و اروپا، امواج گرانشی متعددی را که از زمین عبور می‌کنند اندازه‌گیری کرده است. ردیاب‌های بیشتری در راه هستند که عصر جدیدی از نجوم را رقم خواهند زد. در این عصر جدید، محققان سیاه‌چاله‌های دوردست و ستاره‌های نوترونی را نه با نوری که از خود ساطع می‌کنند، بلکه با توجه به اینکه چگونه هنگام برخورد با بافت فضا سروصدا می‌کنند، مورد مطالعه قرار می‌دهند.

با این‌ حال، موفقیت‌های تجربی نسبیت عام فقط ظاهر چیزی است که بسیاری از فیزیکدانان آن را به‌ عنوان یک شکست تئوریک مهلک می‌دانند. چون این نظریه فضازمان کلاسیک را توصیف می‌کند، ولی به‌ نظر می‌رسد که جهان در نهایت کوانتومی بوده یا از ذره‌ها مانند کوارک‌ها و الکترون‌ها تشکیل شده است.

مفهوم کلاسیک فضا (و گرانش) به‌ عنوان یک پارچه صاف با تصویر کوانتومی جهان به‌ عنوان مجموعه‌ای از ذره‌های کوچک در تضاد است. نحوه گسترش مدل استاندارد حاکم بر فیزیک ذره‌ها که شامل همه ذره‌های شناخته‌شده و همچنین سه نیروی بنیادی دیگر (الکترومغناطیس، نیروی ضعیف و نیروی قوی) است تا فضا و گرانش را در سطح ذره پوشش دهد، یکی از عمیق‌ترین اسرار فیزیک مدرن محسوب می‌شود.

نتیجه

در نهایت به این نکته میرسیم که همه نظریات و کشفیات برای پیشبرد و پیشرفت زندگی بشر به کار برده می شود. نظریات و کشفیاتی که هر کدام به نوبه خود کمک بزرگی به جامعه بشری کرده است. جاذبه و دیگر کشفیات بشر با مطالعه و بررسی بوجود آمده است. جاذبه پدیده است که انسان را روی کره کروی شکل نگه داشته است. البته باید بگوییم که آسمان نیز شگفتی های عجیبی را در خود جای داده است و شما می توانید با خرید تلسکوپ این شگفتی ها را رصد کنید. خرید تلسکوپ در سایت موسسه طبیعت آسمان شب با بهترین قیمت و کیفیت امکان پذیر است.  

برای دانلود مقاله جاذبه چیست؟ روی لینک کلیک کنید.

منبع: سایت موسسه طبیعت آسمان شب و جاذبه چیست؟

۱۵ مکان خیره‌کننده روی زمین که به نظر می‌رسد متعلق به سیاره دیگری هستند

انسان‌ها از همان ابتدا درباره سفر به جهان‌های دور خیال پردازی کرده‌اند. به زودی، قرار است با فضاپیمای آرتمیس ۲ به نزدیک‌ترین همسایه زمین یعنی ماه سفر کنیم. ناسا قصد دارد از این پروژه به‌ عنوان پله‌ای به‌ سمت مریخ استفاده کند و فضانوردان خود را در اواخر دهه ۲۰۳۰ یا اوایل دهه ۲۰۴۰ به این سیاره بفرستد.

خوشبختانه، برای بسیاری از ما که نمی‌توانیم به فضا برویم، مکان‌های حیرت‌انگیزی روی زمین وجود دارند که انگار متعلق به سیاره دیگری هستند. برای تجربه یک دنیای متفاوت به فضاپیما و میلیون‌ها دلار نیاز ندارید، فقط کافی است پاسپورت و بلیط هواپیما تهیه کنید. از یخچال‌های طبیعی گرفته تا بیابان‌ها، آتشفشان‌ها و غارها، در این مقاله ۱۵ مورد از سورئال‌ترین مکان‌های روی زمین را بررسی می‌کنیم.

1. زمین و چشمه بزرگ منشوری، پارک ملی یلواستون

طبق گزارش مجله Outside، چشمه بزرگ منشوری در پارک ملی یلوستون بیشتر از هر چشمه آب گرم دیگری عکس‌برداری شده است. به‌ گفته سرویس پارک ملی ایالات متحده، حلقه‌ رنگ‌های زنده این چشمه ۲۰۰ تا ۳۰۰ فوت (۶۰ تا ۹۰ متر) قطر و ۱۲۱ فوت (۳۶ متر) عمق دارند. بنابراین، جای تعجب نیست که این چشمه جذاب بین عکاسان و گردشگران بسیار محبوب است.

این چشمه آب گرم همچنین مکان مناسبی برای موجودات میکروسکوپی به‌ اصطلاح گرمادوست است که در محیط‌های گرم رشد می‌کنند. سرسخت‌ترین گرمادوست‌هایی که در گرم‌ترین آب زندگی می‌کنند بی‌رنگ یا زرد هستند، درحالیکه گرمادوست‌های نارنجی، قهوه‌ای و سبز در آب‌های نه چندان گرم اطراف لبه چشمه زندگی می‌کنند.

 

2. وادی رم، اردن

بر اساس وب‌سایت مسافرتی WadiRum.jo، وادی رم بیابانی به مساحت ۲۷۷ مایل مربع (۷۱۷ کیلومتر مربع) در جنوب اردن است. هنگام کاوش در این بیابان بدون شک فکر می‌کنید که پا به مریخ گذاشته‌اید. وادی رم با دره‌های شنی وسیع که بیش از یک مایل (۱۷۰۰ متر) گسترده شده‌اند، تپه‌های شنی قرمز صاف و صخره‌های مسحورکننده، واقعا شگفت‌انگیز است.

افسر رابط بریتانیایی، توماس ادوارد لارنس، در جریان شورش اعراب علیه ترکان عثمانی در اوایل قرن بیستم عضو نیروهای شورشی بود. به‌ گفته وب‌سایت مسافرتی Wadi Rum Nomads، او وادی رم را «عظیم، طنین‌انداز و خداگونه» توصیف کرد.

لارنس کتابی درباره آن دوره به نام «هفت ستون حکمت» نوشت که بعدها فیلم معروف «لارنس عربستان» در سال ۱۹۶۲ بر اساس آن ساخته شد. به‌ ادعای سایت IMDB، چند صحنه از این فیلم در وادی رم فیلمبرداری شده است.

3. غارهای یخی یخچال واتنایوکول، ایسلند

یخچال طبیعی واتنایوکول دومین یخچال بزرگ در اروپا است. طبق وب‌سایت مسافرتی Guide to Iceland، این منطقه ۳۱۳۰ مایل مربع (۸۱۰۰ کیلومتر مربع) یا به‌ عبارتی ۸درصد از خشکی ایسلند را به خود اختصاص داده است.

این یخچال عظیم در بعضی از نقاط بیش از ۳۰۰۰ فوت (۹۰۰ متر) عمق دارد و چند آتشفشان فعال را زیر سطح خود پنهان کرده است که معروف‌ترین آن‌ها گریمسووتن، اورافایوکول و باراربونگا هستند. زمین‌شناسان اعتقاد دارند که فوران‌های آتشفشانی این منطقه عقب افتاده است و بنابراین، احتمالا در ۵۰ سال آینده شاهد فعالیت‌های قابل‌توجهی خواهیم بود.

واتنایوکول همچنین خانه غارهای یخی مسحور‌کننده‌ای است که تورهای گردشی آن در ماه‌های زمستان برگزار می‌شوند. این یخچال هر سال به ‌دلیل گرم شدن دمای کره زمین در حال کوچک شدن است. متاسفانه، ضخامت آن در ۱۵ سال گذشته به‌ طور متوسط حدود ۳ فوت (۰.۹ متر) در سال کاهش یافته است.

برای اطلاع از مقاله خورشید چقدر داغ است؟ روی لینک کلیک کنید.

4. غارهای کرم شب‌تاب ویتومو، نیوزلند

اگر دوست دارید یک شب به جای ستاره‌ها یک نمایش نوری متفاوت را تماشا کنید، غارهای کرم شب‌تاب نیوزلند شگفت‌زده‌تان خواهد کرد. به گزارش NewZealand.com، غارهای ویتومو  بهترین منظره کرم‌های شب‌تاب را در نیوزلند ارائه می دهند. بر اساس گزارش موزه تاریخ طبیعی لندن، کرم‌های شب‌تاب از طریق یک واکنش شیمیایی، در فرایندی به نام بیولومینسانس، نور تولید می‌کنند.

شما می‌توانید پیاده یا با قایق و کایاک به این غارها بروید و به هزاران کرم درخشانی که در آن‌ها زندگی می‌کنند خیره شوید. محیط منحصر به‌ فرد این غارها با موجودات کوچک و عجیبی که مثل ستاره می‌درخشند، درست مثل فیلم‌های علمی تخیلی است.

5. کویر نمک سالاردو ییونی، بولیوی

طبق گزارش آژانس فضایی اروپا، سالاردو ییونی در بولیوی با مساحتی بیش از ۳۸۰۰ مایل مربع (۱۰ هزار کیلومتر مربع)، بزرگ‌ترین کویر نمک جهان است. این کویر نمک به‌ قدری بزرگ است که از فضا می‌توان آن را دید. عمق این کویر در مرکز آن به ۳۲ فوت (۱۰ متر) می‌رسد. 

طبق گزارش وب‌سایت مسافرتی Salardeuyuni.com، سالاردو ییونی حاوی بیش از ۱۰ میلیارد تن نمک است. جالب این است که ۷۰درصد از ذخایر لیتیوم جهان نیز از زیر این کویر کشف شده‌ است. این نمکزارهای جذاب در فلات آلتیپلانو بولیوی برای کسانی که مشتاق تجربه چیزی خارق‌العاده هستند، یک مقصد عالی است.

6. سوسوسلی، صحرای نامیب

بر اساس وب سایت مسافرتی Sossusvlei، تپه‌های قرمز در سوسوسلی از بلندترین تپه‌های جهان هستند که ارتفاع آن‌ها به ۱۳۰۰ فوت (۴۰۰ متر) می‌رسد. بنابراین، جای تعجب نیست که یکی از پربازدیدترین جاذبه‌های نامیبیا هستند.

این محیط شبیه مریخ در بزرگ‌ترین منطقه حفاظت‌شده آفریقا، پارک ملی نامیب-نوکلوفت واقع شده است. معنی کلمه سوسوسلی «بن بست» است و به تپه‌های شنی اشاره می‌کند که مانع از جاری شدن بیشتر رودخانه سوچاب می‌شود.

میلیون‌ها سال طول کشیده است تا باد این تپه‌های قرمز معروف را بسازد. گرد و غبار تشکیل‌دهنده تپه از رود اورنج، طولانی‌ترین رودخانه آفریقای جنوبی، می‌آید. گرد و غبار به اقیانوس اطلس می‌ریزد، جایی که جریان بنگوئلا آن را به سمت شمال می‌برد. سپس به ساحل می‌رود، توسط باد جابه‌جا شده و در خشکی روی هم انبار می‌شود.

7. دریاچه هیلیر، استرالیا

دریاچه هیلیر، واقع در جزیره میدل، استرالیای غربی، انگار به سیاره دیگری تعلق دارد. تضاد فاحش بین رنگ صورتی این دریاچه و آب‌های آبی تیره اقیانوس هند و جنگل‌های سبز اطراف، واقعا جالب است.

بر اساس وب‌سایت مسافرتی Hiller Lake، دانشمندان کاملا مطمئن نیستند که دلیل صورتی بودن این دریاچه چیست. محتمل‌ترین حدس آن‌ها وجود ریزجلبک دونالیلا سالینا در این دریاچه است که کاروتنوئید، رنگدانه‌ای به رنگ قرمز، تولید می‌کند. 

باکتری‌های هالوفیل نمک‌دوست در پوسته نمک نیز ممکن است در رنگ صورتی این دریاچه نقش داشته باشند. همچنین، پیشنهاد شده است که واکنش بین نمک و بی‌کربنات سدیم ممکن است رنگ این دریاچه را تغییر داده باشد. دریاچه صورتی اسرارآمیز هیلیر تقریبا ۲۰۰۰ فوت (۶۰۰ متر) طول و ۸۲۰ فوت (۲۵۰ متر) عرض دارد و بهترین راه تماشای آن از بالا است.

8. پارک ملی لینسویز ماراینسیز، برزیل

پارک ملی لینسویز ماراینسیز شامل بخش‌های وسیعی از تپه‌های شنی سفید است که در سراسر این منطقه رویایی پراکنده شده‌اند. به‌ گفته وب‌سایت مسافرتی Lonely Planet، از ماه می تا سپتامبر، آب باران استخرهای بین تپه‌های شنی سفید را پر می‌کند و منظره‌ای چشمگیر می‌سازد.

این منظره دلربا بیش از ۴۳ مایل (۷۰ کیلومتر) در امتداد ساحل و بیش از ۳۰ مایل (۵۰ کیلومتر) در داخل جزیره گسترش می‌یابد. لینسویز در زبان پرتغالی به‌ عنوان «ملحفه تخت» ترجمه می‌شود و به تپه‌های شنی سفید پیچ و تاب خورده اشاره می‌کند. طبق گزارش Lonely Planet، بهترین زمان برای بازدید از این پارک ملی ماه‌های ژوئن، جولای و آگوست است، زمانی که تالاب‌ها در زیباترین حالت خود قرار دارند.

 

9. بیابان افسردگی داناکیل، اتیوپی

بیابان افسردگی داناکیل در اتیوپی یکی از نامساعدترین و دورافتاده‌ترین مکان‌های روی زمین است. به‌ گفته بی‌بی‌سی، این بیابان که به عنوان «دروازه جهنم» شناخته می شود، احتمالا شبیه‌ترین مکان به زهره (البته بدون جو خردکننده) روی زمین است.

هوای این منطقه سرشار از گازهای اسید سولفوریک و کلر خفه‌کننده است و حوضچه‌های اسیدی و آبفشان‌ها این شرایط وحشتناک را تشدید می‌کنند. به گزارش بی‌بی‌سی، دما در این منطقه به ۱۱۳ درجه فارنهایت (۴۵ درجه سانتیگراد) می‌رسد که آن را به یکی از گرم‌ترین مکان‌های روی زمین تبدیل می‌کند..

بیایان داناکیل بیش از ۳۳۰ فوت (۱۰۰ متر) زیر سطح دریا در یک دره گسلی قرار دارد. طبق گفته انجمن زمین‌شناسی، دره‌های گسلی زمانی تشکیل می‌شوند که صفحه‌های تکتونیکی در یک مرز صفحه واگرا از هم جدا شوند. فعالیت‌های آتشفشانی زیرین بعد از جدا شدن زمین در این مرزها، شکاف‌ها را پر می‌کنند. به‌ گفته رصدخانه زمین ناسا، بعضی از ویژگی‌های بیابان داناکیل حتی از فضا نیز قابل‌مشاهده است.

10. آتشفشان کیلاویا، هاوایی

در ساحل جنوبی جزیره بزرگ هاوایی، گدازه‌های آتشفشان کیلاویا به اقیانوس آرام می‌ریزد و صحنه‌های خیره‌کننده‌ای را در امتداد خط ساحلی ایجاد می‌کند. به گزارش وب‌سایت مسافرتی Go Hawaii، کیلاویا یکی از فعال‌ترین آتشفشان‌های جهان است. آتشفشان کیلاویا در پارک ملی آتشفشان هاوایی، حدود ۴۵ مایلی (۷۲ کیلومتری) جنوب غربی شهر پرجنب‌وجوش هیلو واقع شده است.

بر اساس وب‌سایت گردشگری آتشفشان Volcano Discovery، کیلاویا از سال ۱۹۸۳ به‌ طور مداوم در حال فوران بوده است. در این مدت، جریان‌های گدازه این آتشفشان بیش از ۳۸ مایل مربع (۱۰۰ کیلومتر مربع) را پوشش داده‌اند و تقریبا ۲۰۰ خانه را ویران کرده‌اند. وب‌سایت مسافرتی Hawaii Guide آخرین به‌روزرسانی‌های فوران و گدازه‌های آتشفشان کیلاویا را پوشش می‌دهد.

 

11. پاموکاله، ترکیه

پاموکاله، معروف به «قلعه پنبه‌ای»، مکانی آرامش‌بخش با استخرهای معدنی است که با برآمدگی‌های سفید پنبه‌مانند احاطه شده‌اند. این منظره منحصر‌به‌فرد زمانی ایجاد شد که یک چشمه با غلظت بالای بی‌کربنات کلسیم از لبه یک صخره مثل آبشار به پایین سرازیر شد. به گفته وزارت فرهنگ و گردشگری ترکیه، رسوب‌های سفید کلسیمی که امروزه می‌بینیم توسط آب حمل شده‌اند. گردشگران از تمام نقاط دنیا به پاموکاله می‌آیند تا در آب‌های آرام و چشمه‌های معدنی بی‌شماری که در سراسر این منطقه ایجاد شده‌اند، استراحت کنند.

12. کوه رنگین کمان، پرو

کوه رنگین کمان در کوه‌های آند پرو و در ارتفاع حدود ۱۷ هزار فوتی (۵۲۰۰ متری) از سطح دریا واقع شده است. این کوه رگه‌دار به ‌دلیل ظاهر رنگارنگ خود که توسط رسوب‌های معدنی مختلف ایجاد شده است، شهرت دارد. کوه رنگین کمان تا همین اواخر کشف نشده بود و زیر پوششی از برف پنهان بود. با ذوب شدن برف، این گوهر پنهان آشکار شد و حالا این منطقه هر روز صدها بازدیدکننده را به خود جذب می‌کند. به گفته وب‌سایت رسمی گردشگری Rainbow Mountain Pro، کوه رنگین کمان با نام وینیکونکا نیز شناخته می‌شود. کلمه وینیکونکا از زبان کچوا، یکی از زبان‌های بومی پرو سرچشمه می‌گیرد و به معنی کوه رنگی است.

 

13. آتشفشان کاوا آیجن، شرق جاوا، اندونزی

رودخانه‌های آبی نورانی که از آتشفشان کاوا آیجن در شرق جاوا خارج می‌شوند شبیه چیزی از دنیای دیگر هستند. برخلاف آنچه معمولا گزارش می‌شود، خود گدازه آبی نیست بلکه رنگ چشمگیر آن نتیجه انتشار گوگرد آتشفشانی است.

به گزارش Geology.com، این آتشفشان گازهای گوگردی از خود ساطع می‌کند که با برخورد با اتمسفر غنی از اکسیژن زمین مشتعل می‌شوند و با شعله آبی می‌سوزند. وقتی گاز گوگردی متراکم می‌شود، رودخانه‌های آبی معروف را ایجاد می‌کند که این آتشفشان را در شب روشن می‌کنند.

این درخشش آبی و هم‌آور تنها در شب قابل‌مشاهده است، زیرا شعله‌های آتش آبی هستند و نه خود گدازه. بنابراین، کاوا آیجن در طول روز مانند هر آتشفشان دیگری به‌نظر می‌رسد.

14. هان سون دونگ، ویتنام

هان سون دونگ بزرگ‌ترین غار در جهان است که در اعماق پارک ملی فونگ نها که بانگ در ویتنام قرار دارد. اندازه متوسط گذرگاه هان سون دونگ ۲۲۰ فوت (۶۷ متر) است. این غار به‌ طور متوسط ۶۵۶ فوت (۲۰۰ متر) ارتفاع و نزدیک به ۵۰۰ فوت (۱۵۰ متر) عرض دارد.

بر اساس مقاله‌ای که در مجله Lonely Planet منتشر شد، در سال ۲۰۱۹، با کشف یک تونل زیر آبی که هان سون دونگ را به غار دیگری وصل می‌کند، اندازه شناخته‌ شده آن بزرگ‌تر شد.

این غار ماورایی به‌ قدری بزرگ است که بلوکی از شهر نیویورک حاوی آسمان‌خراش‌های ۴۰ طبقه را در خود جا می‌دهد. بزرگ‌ترین استالاگمیت‌های جهان که ارتفاع آن‌ها تا ۲۶۰ فوت (۸۰ متر) می‌رسد در این غار قرار دارند.

15. آب‌فشان فلای، نوادا، ایالات متحده

اگر خطای انسانی و فشار زمین‌گرمایی را ترکیب کنیم چه چیزی بدست می‌آید؟ سازه‌ای به ارتفاع ۱۲ فوت (۳.۵متر) با ظاهری ماورایی.

آب‌فشان فلای یک آبفشان رنگارنگ در نزدیکی مزرعه فلای، شهرستان واشو در نوادای آمریکا است. به گفته وب‌سایت گردشگری Reno Tahoe، این سازه آب گرم را به بیرون پرتاب می‌کند و حوضچه‌های کم عمقی را برای جلبک‌های گرمادوست که در محیط‌های مرطوب و گرم رشد می‌کنند، ایجاد کرده است.   

این آب‌فشان به‌ طور تصادفی در سال ۱۹۶۴ به‌وجود آمد. یک شرکت انرژی زمین‌گرمایی این منطقه را در تلاش برای نفوذ به آب گرم زیرزمینی حفاری کرد ولی آب آنقدر داغ نبود که برای شرکت انرژی مفید باشد. بنابراین، این منطقه پلمپ شد.

از آنجایی‌ که چاه به درستی مسدود نشده بود، آب داغ به سطح فوذ کرد و آب‌فشان سه‌سر عجیبی را که امروز می‌بینیم به‌وجود آمد.

نتیجه

مکان هایی که در زمین وجود دارد و ما چند نمونه را به شما معرفی کردیم و اطلاعاتی را در اختیار شما گذاشتیم تا بیشتر با آنها آشنا شوید. زمین مکان های زیادی دارد که توجه انسان را جلب می کند و عجایب زیادی را به همراه دارند. این عجایب در آسمان زمین نیز وجود دارد و شما می توانید با خرید تلسکوپ این شگفتی ها را رصد کنید. خرید تلسکوپ در سایت موسسه طبیعت آسمان شب به راحتی در دسترس است.

برای دانلود مقاله ۱۵ مکان خیره‌کننده روی زمین که به نظر می‌رسد متعلق به سیاره دیگری هستند روی لینک کلیک کنید.

منبع: سایت موسسه طبیعت آسمان شب و ۱۵ مکان خیره‌کننده روی زمین که به نظر می‌رسد متعلق به سیاره دیگری هستند